จอมใจจอมทัพ 50 พี่จะไม่รุนแรง หากเจ้าไม่วอนขอ

เพียงเวลาไม่นานนางก็กลับมา

“ น้ำอุ่นพร้อมแล้วเจ้าค่ะ ” เขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ท่อนเนื้อยาวใหญ่คัดแข็งพุ่งโผล่ออกมาจากหน้าขากำยำ นางเผลอจ้องมองมันและอ้าปากค้างอยู่เช่นนั้น

“ พาพี่ไปอาบน้ำเถอะ หากมัวจ้องมองอยู่เช่นนั้นเห็นทีจะเสียเวลาไปมากกว่านี้ ” เขาว่าด้วยรอยยิ้มมุมปากแล้วเดินเข้ามาหา นางจับมือเขาไว้แล้วเดินเคียงข้างไปยังห้องอาบน้ำ

“ เดี๋ยวข้าจะช่วยอาบน้ำให้ท่านพี่ ” คำพูดนั้นทำให้เขาแทบคลั่ง

“ เจ้าจะทำให้พี่บ้าอยู่แล้ว ซูเม่ย เหตุใดจึงน่ารักได้ถึงเพียงนี้ ” เขาชม แล้วก็ต้องแทบคลั่งมากขึ้นเมื่อนางเอ่ยบางอย่าง

“ ท่านพี่ช่วยข้าถอดเสื้อผ้าให้ข้าได้หรือไม่ ” ดวงหน้างามจ้องมอง ดวงตาหวานเว้าวอน เขาจ้องมองนางด้วยสายตาฉ่ำหวานกระหายหิวเหลือเกิน

“ เจ้าจะฆ่าพี่หรือ ซูเม่ย จะทรมานพี่ไปถึงไหน ” เขาว่าพลางยื่นมือใหญ่มาช่วยปลดอาภรณ์จวบจนร่างอรชรงดงามเปลือยเปล่าต่อหน้า แม้จะอยากสัมผัสขย้ำกลืนสักเพียงใดก็ต้องยั้งใจเอาไว้

นางต้องอุทานออกมาอย่างตกใจเมื่อถูกกระชากเข้าสู่แผงอกกว้างแล้วบดจูบอย่างรุนแรงเร่าร้อน สองมือใหญ่ทั้งบีบ ทั้งขยำฟอนเฟ้นไปทั่วถ้วนทั้งสองเต้ากลมกลึง เอวคอดกิ่วและกลีบก้นงอนงามนั้น

ลิ้นร้อนตวัดล้วงเสาะหาความหวาน นางขยับรัดรึงเร่าร้อนไม่ต่าง เขาบดจูบรุนแรงเนิ่นนานแล้วจึงผละปล่อย นางรู้สึกได้ถึงความบวมเจ่อที่ริมฝีปาก

“ อ่างนี้แคบเกินไป เราควรกลับไปที่เตียง ” เขาพูดสั้น ๆ แล้วอุ้มกระเตงนางไว้ที่เอวสอบก่อนก้าวออกจากอ่างแล้วเดินไปสู่เตียงนอน ท่อนเอ็นอันใหญ่เสียดสีอยู่กลางกลีบสาว

“ อา ข้าทนไม่ไหวแล้ว ” เขาครางครวญเสียงกระเส่าก่อนวางนางลงบนเตียงแล้วตามไปทาบทับ เขาเงยหน้าขึ้นสบตานาง กระแสเร่าร้อนในดวงตาคมนั้นเข้มข้นเหลือเกิน ความแข็งแกร่งห้าวหาญนั้นพลันทำให้นางนึกกลัวอยู่วูบหนึ่ง

“ ท่านพี่เจ้าขา ได้โปรดอย่ารุนแรงกับข้านักนะเจ้าคะ ” คำออดอ้อนนั้นทำให้เขายิ้มกว้าง

“ พี่จะไม่รุนแรง หากเจ้าไม่วอนขอ ”

“ ใครกันเล่าจะวอนขอความรุนแรง ” นางพูดอย่างแปลกใจ

“ เดี๋ยวเจ้าก็จะรู้ ”