จอมใจจอมทัพ 45 มีแขกมาเยือนต้องต้อนรับ

“ กระหม่อมก็คิดเช่นนั้นพะย่ะค่ะ แต่อีกเส้นทางหนึ่งจะทำให้กองทัพของเราอยู่ในภูมิประเทศเสียเปรียบ แม้กำลังพลมีมากกว่าแต่ต้องเดินทัพข้ามแม่น้ำ ผ่านช่องผาแคบทั้งต้องผ่าน ป่าใหญ่ ทุกแห่งก็ล้วนเป็นเป้าโจมตีเช่นกัน อาจเสียไพร่พลมากมายก่อนถึงประตูเมืองหงโจวด้วยซ้ำ อีกอย่างแม่ทัพซื่อหลุนผู้นั้นชื่อเสียงไม่ธรรมดาแม้ว่าจะเป็นเพียงทหารรับจ้างแต่ฝีมือร้ายกาจ ฝึกฝนเหล่าทหารหงโจวให้แข็งแกร่งขึ้นมาก หาได้อ่อนแอเช่นเมื่อก่อนไม่ กระหม่อมเห็นว่าไม่เหมาะอย่างยิ่งจะโจมตีเวลานี้ และมีความเห็นว่าเราควรตั้งทัพล้อมไว้ก่อน เมื่อหงโจวขาดแคลนเสบียงเมื่อนั้นเราจะค่อยตีกระหนาบเข้าไปทีหลัง ”

“ ถุย ! นี่หรือความคิดของชายชาติทหาร ขี้ขลาดตาขาวเสียจริง ทหารเรามากกว่ามันเป็นสิบเท่า อย่างไรเสียเราก็ต้องชนะมันอยู่แล้ว จะให้ข้ารอเวลาอีกข้ารอไม่ไหวแล้ว ข้าอยากบั่นคอไอ้หมารับใช้นั้นเต็มที่แล้ว ”

องค์ชายจิ้งฝูคำรามอย่างเดือดดาล ตวาดรองแม่ทัพที่คัดค้าน หากให้รอนานกว่านี้เขาคงอกแตกตาย อยากขยี้เหิงซื่อหลุนให้บี้แบนแล้วไปฉุดเหรินซูเม่ยมาเป็นอนุให้สมแค้น

จะให้เป็นชายาเอกดี ๆ ไม่ชอบ สะดีดสะดิ้งเล่นตัวนัก หากเขารบชนะล่ะก็นางจะได้เป็นแค่หนึ่งในนางบำเรอเท่านั้น !

กองทัพเจี้ยนจิงเคลื่อนทัพด้วยความยากลำบาก เนื่องด้วยถูกทัพหงโจวลอบโจมตีตลอดทางด้วยกลยุทธ์กองโจรของแม่ทัพเจ้าเล่ห์อย่างเหิงซื่อหลุน เสบียงอาหารถูกปล้น น้ำดื่มถูกลอบวางยาพิษ เหล่าทหารไม่ได้หลับนอนถูกก่อกวนตลอดเวลา ขวัญกำลังใจลดทอนทุกขณะ บาดเจ็บล้มตายป่วยตายไม่ใช่น้อย บางส่วนที่หนีเอาตัวรอดกลับมาได้นั้นองค์ชายจิ้งฝูก็ลงกระบี่สังหารทันทีอย่างเดือดดาล

“ ไอ้พวกสมองหมู ขี้ขลาดตาขาว แค่นี้ก็หัวซุกหัวซุนกลับมา พวกเจ้ามิสมควรมีชีวิตอยู่บนผืนแผ่นดินเจี้ยนจิงต่อไป ! ”