จอมใจจอมทัพ 32 อย่าทำข้านะเจ้าคะ

“ ได้โปรด ท่านพี่ อย่าเอาเข้านะเจ้าคะ ” นางอ้อนวอนอีกครั้งทั้งที่เรียวขาอ้ากว้าง รูสวาทน้อยมีความยิ่งใหญ่ประทับดุนดัน ปฏิเสธไม่ได้ว่ากว่าครึ่งของหัวใจนั้นอยากรู้อยากเห็นและต้องการเขาเหลือเกิน หากอีกเพียงเสี้ยวยังคงมีสติพอที่จะยับยั้งอยู่บ้าง

“ นะเจ้าคะ เมื่อถึงวันนั้น วันที่ข้ามั่นใจ ข้าจะให้ท่านพี่อย่างไม่ลังเล ”

ดวงตาดุดันของท่านแม่ทัพที่ประสานมาโชนแสงแรงกล้าแห่งราคะเข้มข้น จนองค์หญิงคิดว่าเขาคงจะไม่ยอมฟังอะไรทั้งนั้นแล้วในเวลานี้

ทว่าเขากลับรั้งสะโพกออกทันทีแล้วฟุบลงบนเนินอกอวบทั้งสองเต้า

“ ข้าขอโทษ ” นางทำอะไรไม่ถูก เขาฟุบนิ่งอยู่เนิ่นนาน แต่ลมหายใจยังคงหอบกระเส่ารุนแรงไม่ผ่อนลง เรือนกายใหญ่สั่นเทาจนนางรู้สึกได้ มือหนึ่งเอื้อมไปแตะไหล่เขาเบา ๆ แล้วถามอย่างห่วงใย

“ ท่านเป็นอะไรหรือไม่ เหตุใดจึงหายใจแรงเช่นนั้น ”

เขาเงยหน้าขึ้นมองนาง ดวงตาคมคู่นั้นยังคงมีประกายเข้มข้นฉ่ำหวานแรงกล้า ใบหน้าคมสันนั้นเหยเกราวเจ็บปวดเหลือเกิน

“ แต่เจ้าสามารถช่วยข้าได้ ”

“ มะ… ไม่ ข้ายังไม่พร้อมให้ท่านเข้าไปในตัวข้า ข้าบอกท่านแล้วอย่างไรเล่า ”

“ ข้าไม่ต้องเข้าไปในตัวเจ้า ”

“ จริงหรือ แล้วอย่างไร ”

เขาไม่ตอบ แต่ลุกขึ้นยืนเหยียดขึ้นเต็มความสูงอวดความผึ่งผายกำยำแห่งเรือนกายแกร่ง

ซูเม่ยอ้าปากค้างตะลึงงันกับสิ่งที่เห็นเบื้องหน้า แม้ว่าจะเคยเห็นเขาเปลือยมาบ้างแล้วแต่ก็หาได้ชัดเจนจะแจ้งในระยะประชิดอย่างคราวนี้ไม่

เขาสูงใหญ่กำยำเหลือเกิน บ่าไหล่กว้างผึ่งผาย ทั้งเรือนกายแน่นขนัดไปด้วยมัดกล้าม ผิวพรรณสีคร้ามเข้มที่มีแผลเป็นคล้ายเครื่องประดับแต่งแต้มอยู่ทั่วหากมันยิ่งทำให้เขาดูน่าเกรงขามสมชายชาตรี

โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ตรงนั้น ตรงลอนกล้ามแน่นขนัดที่หน้าท้อง ต่ำลงไปเบื้องล่างมีเส้นขนดำประปรายแล้วดกหนาขึ้นตรงกลางระหว่างขา ท่อนเนื้อขนาดใหญ่ยาวอวบอ้วนโผล่พุ่งออกมาจากหน้าขากำยำ มันแข็งคัดแทบจะขนานไปกับหน้าท้องนั้น ทั่วลิ่มลำช่างปูดโปนไปด้วยเส้นเลือดเส้นเอ็นร้อยรัดดูน่ากลัว โดยเฉพาะอย่างยิ่งตรงส่วนปลายที่ถอกบานคล้ายหัวเห็ดมันแดงก่ำกว่าส่วนอื่น