เมื่อทุกคนรับประทานอาหารเย็นเสร็จเรียบร้อยแล้วชายหนุ่มก็ขอพาเกรซและลูกสาวกลับไปพักที่บ้านของตนสาวน้อยร่ำลาคนเป็นย่าแบบปกติ แต่ตัวย่าเองนี่สิอยากจะอยู่กับหลานทั้งวัน พอบอกจะกลับกันแล้วก็ทำให้คนแก่พาลน้ำตาจะไหลลงมา
“กลับก่อนนะครับ แล้วจะพาหลานมาหาใหมาครับ”
“จ้ะ อย่าลืมมาหาย่านะลูก”
“ค่ะ ฟอดดด” โอ้โห้สาวน้อยทำแบบนี้ใจคุณย่าแทบละลายไปเลยค่ะ
“น้องพายวันนี้สนุกไหมครับ”
“สนุกค่ะ พี่พิมใจดีแบ่งของเล่นทุกอย่างให้น้องพายเล่นหมดเลยค่ะ”
“ใช่แล้วค่ะพี่พิมใจดี แต่ไม่ได้ใจดีกับทุกคนนะคะ นี่แสดงว่าพี่พิมรักน้องพายครับ”
“จริงหรอคะ”
“จริงครับ”
“ติ้ดๆ”
“ว่าไงมดแดง”
“แกจะกลับเมื่อไรอ่ะ ฉันจะฝากซื้อของบ้างได้ป่ะ”
“แกจะซื้ออะไรอ่ะ”
“อยากได้เสื้อเชิ้ตสวยๆอ่ะ แกให้คุณพิธานลองแทนหน่อยได้ไหม ตัวพอๆกับพี่ตินเลย”
“เสื้อหรอ ยี่ห้อไหนละ”
“ยี่ห้อไหนก็ได้ ขอแบบดูดีหน่อย เผื่อคุณหมอของฉันเขาจะใส่ไปทำงาน”
“แหม่ๆ คุณหมอของฉันเลยนะ ที่เมื่อก่อนกว่าจะยอมคบกับคุณหมอ คุณหมอเกือบเปลี่ยนใจแล้ว”
“แกอย่าย้ำเรื่องในอดีตเลยหน่า ตกลงซื้อให้ได้ป่าว”
“ได้ๆยังไงเดี๋ยวลงรูปให้ดูนะ”
“แต้งกิ้วมากๆนะ”
“จ้า แค่นี่ก่อนนะกำลังจะเข้าพักแล้ว”
“เคๆ พักผ่อนเยอะๆละกัน อย่าเพลียให้มาก”
“นี่แกพูดจาน่าเกียดอะไรเนี่ยย”
“ฮ่าๆ ฉันก็ล้อเล่นหน่า นิดหน่อยไม่ได้เลยหรือไง”
“แค่นี้นะ”
“คุณพิธานคะ แวะห้างก่อนเข้าบ้านคุณได้ไหมคะ”
“ได้สิครับ คุณต้องการซื้ออะไรหรอ”
“เพื่อนของเกรซฝากซื้อเสื้อเชิตสวยสักตัวให้แฟนค่ะ เอ่อคือ เกรซจะรบกวนให้คุณลองหน่อยได้ไหมคะ เห็นว่าตัวพอๆกับคุณเลย”
“หมอตินนะหรอครับ ได้สิครับ”
“ใช่ค่ะ ขอบคุณนะคะ”
“เพื่อคุณผมทำได้อยู่แล้วละครับ”
“เอ่อ รีบขับไปเถอะนะคะ เดี๋ยวจะกลับบ้านมืดค่ำพอดี”
“ครับ น้องพายลูก อยากได้หนังสือนิทานไหมคะ”
“อยากได้ค่ะคู๊นพ่อ”
“วันนี้พ่อจะซื้อให้หนึ่งเล่มค่ะ สนใจไหมเอ่ย”
“สนใจสิคะ แต่ว่า..คู๊นพ่อกับคู๊นแม่เล่าให้ฟังหน่อยได้ไหมคะ”
“ได้สิครับ” ชายหนุ่มตอบออกมาอย่างไม่ลังเล
“ได้ไหมคะคู๊นแม่” สาวน้อยส่งสายตาออดอ้อนมายังผู้เป็นแม่ ถ้าเธอปฎิเสธละก็คงจะดูเป็นคนที่โหดร้ายมาก
“ได้สิคะ”
“เย้ๆ รักคู๊นพ่อคู๊นแม่มากๆค่ะ” สาวน้อยโน้มตัวไปหอมแก้มชายหนุ่มฟอดใหญ่ แล้วกลับมาหอมแก้มมารดาบ้าง
“ระวังหน่อยลูก คุณพ่อขับรถอยู่จะเกิดอุบัติเหตุได้นะคะ”
“น้องพายขอโทษค่ะ จะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วค่ะ”
“อย่าไปดุลูกเลยครับ แรงแกนิดเดียวทำอะไรผมไม่ได้หรอก”
“ก็กันไว้ดีกว่าแก้ไงคะ เกิดคราวหน้าจะได้ไม่ทำอีก” คำว่าคราวหน้าทำไมมันฟังแล้วถึงมีความสุขจัง คราวหน้าก็คืออนาคต อนาคตที่จะได้อยู่ร่วมกันทำกิจกรรมต่างๆไปพร้อมกันด้วยสินะ มีความสุขจัง
“คุณยิ้มอะไรคนเดียวคะเนี่ย คิดทะลึ่งหรือป่าว”
“ฮ่าๆ ป่าวนะครับ ผมคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยว่าแต่เกรซเถอะตัวเองคิดทะลึ่งหรอ”
“ป่าวนะป่าว เกรซไม่ได้คิดอย่างนั้นซักหน่อย”
“ครับๆ ไม่คิดก็ไม่คิด”
“ยินดีต้อนรับค่ะ คุณลูกค้าต้องการเสื้อผ้าแบบไหนคะ”
“อยากได้เสื้อเชิ้ตผู้ชายค่ะ”
“เชิญด้านนี้เลยนะคะ ต้องการให้ดิฉันอยู่ดูแลความเรียบร้อยไหมคะ”
“อ่อ ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณนะคะ”
หญิงสาวใช้สมาธิอยู่พอสมควรในการเสื้อลวดลายของเสื้อ พอเจอลายที่ถูกใจก็เรียกชายหนุ่มที่กำลังพูดคุยอย่างออกรสกับลูกสาวมาลองใส่
“ห้องลองอยู่ด้านหลังค่ะ ไปลองหน่อยนะคะ”
“ครับ”
เวลาผ่านไปสักพักแต่ชายหนุ่มก็ยังไม่ออกมาเธอจึงเดินไปตาม
“คุณพิธานคะ มีปัญหาอะไรหรือป่าวคะ ให้เกรซช่วยอะไรไหม”
“ครับ คุณช่วยดูชายเสื้อให้ผมหน่อย”
“ได้ค่ะ เปิดล็อคก่อนค่ะ”
“นี่ครับ ดูสิมันสั้นไปหน่อยนะ”
“จริงด้วยค่ะ คุณหมุนตัวนิดนึงค่ะ”
“ครับ” แต่ด้วยห้องลองเสื้อผ้าที่คับแคบทำให้ชายหนุ่มสะดุดขาตัวเองโดยไม่ได้ตั้งใจ ส่งผลทำให้เขาล้มคะมำไปใส่หญิงสาว แต่ไหนเลยไม่เท่าใบหน้าของชายหนุ่มที่ซุกซบอยู่ที่อกนิ่มๆของหญิงสาว เธอตกใจจึงผลักชายหนุ่มออก แต่ด้วยแรงน้อยนิดเหมือนมดตัวน้อยๆทำให้เขาไม่ขยับไปไหนเลย ด้านชายหนุ่มสบโอกาสตีเนียนไม่ยอมออกห่างจากออกของหญิงสาวจนเธอเริ่มจะโกรธนิดๆ
“คุณพิธานคะ จะปล่อยได้หรือยังคะ อย่ามาเนียนนะ”
“อะ อ่อ ครับๆ รู้ทันผมอีกละ” ในที่สุดเขาก็ยอมปล่อยมือออกจากตัวเธอ
“ลูกรออยู่ข้างนอกนะคะ แกอยู่คนเดียวเกรซเป็นห่วง”
“ครับๆ ผมขอโทษรีบไปกันเถอะ” ชายหนุ่มจูงมือหญิงสาวออกมาจากห้องลองชุด
“ทำไมคู๊นพ่อลองชุดนานจังเลยคะ”
“ชุดมีปัญหาครับ ดูสิครับ ลอยเลย”
“คู๊นพ่อต้องใส่ตัวหย่ายๆค่าา”
“ครับๆ เดี๋ยวแม่เขาจัดการตัวใหม่ให้”
“น้องคะ พี่ขอลายนี้แต่ไซต์ใหญ่กว่านี้หน่อยค่ะ”
“ได้เลยค่ะ รอสักครู่นะคะ”
เมื่อซื้อเสื้อเรียบร้อยแล้ว เวลานี้ก็เป็นเวลาสนุกของน้องพายเลย สาวน้อยเดินเลือกซื้อนิทานที่จะต้องมีติดไม้ติดมือกลับไปที่บ้านหนึ่งเล่ม แต่นิทานมันมีหลากหลายมากๆสาวน้อยจึงต้องใช้เวลาคิดนานหน่อย
“ได้เล่มที่ถูกใจหรือยังคะ”
“ได้แล้วค่ะคู๊ณแม่ เรื่องน้องหนูไม่แปรงฟัน”
“โอเคค่ะ สีสันน่าอ่านมากเลยนะคะ”
“ใช่ค่ะ มีแมงกินฟันเต็มเลย”
“โอเคค่ะ งั้นเราไปคิดเงินแล้วจะได้กลับบ้านคุณพ่อกันนะคะ”
“ค่าาา”
เมื่อกลับมาถึงบ้านของชายหนุ่มสาวน้อยอดชื่นชมบ้านของเขาเช้นกัน แม้บ้านหลังนี้จะไม่ได้ใหญ่โตเหมือนบ้านคุณย่าแต่ก็ดูอบอุ่นครบคันไปด้วยสิ่งของอำนวยความสะดวกมากมาย ชายหนุ่มโน้มน้าวใจของสาวน้อยไม่หยุดทั้งเชิญชวนทั้งขอร้องให้สาวน้อยมาอยู่ด้วยกัน
“บ้านหลังนี้เป็นบ้านของน้องพายเหมือนกันนะคะ”
“จริงหรอคะ แต่มันเป็นบ้านของคุณพ่อไม่ใช่หรอคะ”
“ตอนนี้เป็นบ้านของพ่อครับ แต่พอพ่อแก่แล้ว แล้วน้องพายโตเป็นสาวสวยบ้านหลังนี้ก็จะกลายเป็นของน้องพายเลยครับ”
“น้องพายไม่อยากให้คู๊นพ่อแก่เลยค่ะ ตอนนี้คู๊นพ่อหล๊อหล่อ หล่อที่สุด หล่อกว่าลุงตินอีกค่ะ”
“ฮ่าๆ พูดถูกใจพ่อมากๆเลยครับ อยากได้อะไรว่ามาเลยครับ พ่อจะให้รางวัล”
“คิกๆ น้องพายอยากให้คู๊นพ่อหอมแก้มคู๊นแม่ค่ะ”
“หืมมม” ทั้งชายหนุ่มและหญิงสาวตาโต ไม่คิดว่าสาวน้อยจะพูดออกมาแบบนี้
“ได้ไหมคะ จุ๊บๆค่ะ จุ๊บๆร้ากกก”
“อะ เอ่อ..”
“เพื่อลูกครับ ทำให้ลูกสบายใจนะ”
“เพื่อตัวเองมากกว่ามั้งคะ”
“ฮ่าๆ ก็นิดนึงครับ ก็ผมคิดถึงเกรซนี่”
“เร็วๆสิคะ จุ๊บๆ”
“คร๊าบๆ ฟอดดดด จุ๊บ” ชายหนุ่มหอมแก้มของหญิงสาวฟอดใหญ่แถมยังปิดท้ายด้วยการจุ๊บที่ริมฝีปากแกเบาๆ เล่นเอาสาวน้อยหัวเราะคิกคักถูกใจเป็นที่สุด
“อย่างนี้ใช้ได้ไหมคะ”
“เยี่ยมที่สุดเลยค่าาา ฮ่าๆ”
“ฮ่าๆ พ่อขอบคุณลูกครับ” ชายหนุ่มหันมาส่งสายตาเว้าวอนใส่หญิงสาว เธอจึงทำปากขมุบขมิบว่าเขาเบาๆ คนเอาแต่ใจ ชิ!
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
