ฮวาจูอวี้แข็งค้างไปชั่วครู่ แต่หลังจากนั้นไม่นาน นางก็เผยให้เห็นรอยยิ้มที่สดใสของนาง “ท่านเสนาจี่ ท่านบอกว่าท่านสนใจในตัวข้าต่อหน้าคนอื่น แต่ตอนนี้ท่านกลับทำเป็นไม่รู้ในเรื่องนี้หรือ? ท่านเสนาจี่ชื่นชอบในตัวข้า ต้องเป็นธรรมชาติที่ข้าจะรู้สึกยินดี ”
ไม่ใช่ว่าเจ้าหรอกหรือที่อยากจะเล่นละคร เช่นนั้นก็เล่นละครต่อไป มาดูซิว่าใครจะสามารถเล่นไปได้จงถึงตอนสุดท้าย ใครสนใจ นางรู้อยู่แล้วว่าจี่เฟิงหลี่จะไม่สนใจในผู้ชาย
“เมื่อไหร่ที่ข้าทำเป็นไม่รู้เรื่องนั้น! ข้าแค่กลัวว่าเป่าเอ้อร์จะไม่ชอบข้าคนนี้! ถ้าเป็นเช่นนั้น มันก็ดีจริงๆ! “แม้ว่าจี่เฟิงหลี่จะพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนและอ่อนหวาน แต่สายตาของเขาเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน
ในขณะที่มือไขว่หลัง เขาก็ลงไปจากรถม้าและฮวาจูอวี้ก็รีบตามลงไป
ท้องฟ้าค่อยๆมืดขึ้นเรื่อยๆ
จี่เฟิงหลี่เอนกายลงบนเก้าอี้ไม้ไผ่ใต้ต้นหอมหมื่นลี้ในเรือนเฟิงหยวน เขากำลังเพลิดเพลินไปกับชาของเขา วางอยู่บนโต๊ะข้างหน้าของเขาเป็นอาหารเบา ๆสองสามอย่าง
หลายปิง รีบเข้ามาและนั่งลงตรงหน้า จี่เฟิงหลี่ ก่อนจะถามอย่างระมัดระวังขึ้น “ท่านเสนาจี่ ถงโจว พูดความจริงหรือ?”
“แล้วถงโจว พูดว่าอย่างไร?”จี่เฟิงหลี่ ถามขึ้นช้า ๆ
ใบหน้าของหลานปิง บิดเบี้ยวและไม่นานหลังจากนั้นเขาก็มีความกล้าที่จะพูดด้วยน้ำเสียงหนัก ๆขึ้น “เขาบอกว่าท่านเสนาจี่ ชื่นชอบหยวนเป่า”
หัวคิ้วของจี่เฟิงหลี่ขมวดขึ้น ก่อนที่เขาจะถามขึ้น “แล้วความคิดของเจ้าเล่าเป็นอย่างไร?”
หลานปิง อยู่ในความเงียบไปสักครู่ ก่อนที่จะตอบขึ้น “ผู้ใต้บังคับบัญชาคนนี้ไม่แน่ใจ แต่ท่านเสนาจี่ ไม่ได้แสดงความสนใจในตัวแม่นางเหวินว่านหรือองค์หญิงสาม ดังนั้นผู้อยู่ใต้บังคับบัญชาคนนี้จึงสงสัยว่าท่านเสนาจี่ตัดแขนเสื้อหรือไม่! ”
จี่เฟิงหลี่ กำลังเอื้อมมือออกไปที่จานถั่วลิสงและเมื่อเขาได้ยินเรื่องนี้การเคลื่อนไหวของเขาก็หยุดลง หัวคิ้วของเขาขมวดขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะพูดขึ้น “ไม่ต้องกังวล ข้าไม่ได้ตัดแขนเสื้อ!”
“ผู้ใต้บังคับบัญชาคนนี้ยังได้ยินจากถงโจวอีกว่า หยู หยวน จากหอเมามาย กล้าที่จะใช้เสน่ห์จากความงามกับท่านในวันนี้ ถ้าท่านเป็นชายธรรมดาทั่วไป ทำไมท่านถึงไม่หลงไปกับเสน่ห์ของนาง? “หลานปิง รู้สึกว่ามันยากที่จะเข้าใจ
จี่เฟิงหลี่มองไปที่เขาอย่างเยือกเย็น “มันเป็นเพียงเสน่ห์ของความงาม ไม่เพียงพอที่จะทำให้ข้ามีช่วงเวลาที่ยากลำบาก ข้าเพียงแค่ต้องใช้กำลังภายในของข้าเพื่อต่อต้านมันเท่านั้น ”
หลานปิง หัวเราะ “เช่นนั้นท่านคงต้องเสียพลังงานไปไม่น้อย แต่โดยการทำเช่นนั้นหยู หยวน จะไม่สังเกตเห็นว่าท่านเสนาจี่ รู้จักศิลปะการต่อสู้หรือ? ”
จี่เฟิงหลี่ ตอบขึ้น”เสน่ห์ของความงามไม่ได้ผลกับผู้หญิงหรือผู้ชายที่ตัดแขนเสื้อ”
“มันเป็นแบบนี้นี่เอง!” แล้วหลานปิงก็ได้ตระหนักถึงเรื่องนี้ “ผู้ใต้บังคับบัญชาคนนี้รู้ว่าท่านเสนาจี่ ทำเพราะมีจุดประสงค์ แต่ท่านเสนา ท่านทำให้ข้าตกใจจริงๆ ถ้าท่านเกิดตัดแขนเสื้อและหลานปิงต้องติดตามท่านทุกวัน ข้าคงจะต้องระมัดระวังและกังวลในการสูญเสียความบริสุทธิ์ของข้า” ทันทีที่คำพูดออกมาจากปากของเขา เขาก็รู้สึกว่ากระแสลมกำลังตรงเข้ามาอย่างรวดเร็ว เขารีบปิดปากของเขาลงทันที โชคดีที่ฟันของเขาได้หยุดวัตถุบางอย่างซึ่งมันก็กลายเป็นถั่วลิสงเอาไว้ได้ทันเวลาพอดี
หลานปิง กลืนมันลงไปอย่างรวดเร็วและยังคงถามขึ้น “ท่านเสนาจี่ ท่านจะปล่อยให้หยวน เป่า ทำลายชื่อเสียงของท่านจริงๆ หรือ?”
“นั่นคือสิ่งที่ข้าต้องการ ถ้าไม่ใช่เช่นนั้น ข้าก็คงจะไม่พาเขาไปที่หอนางโลมตั้งแต่แรกแล้ว” จี่เฟิงหลี่เอนตัวลงไปบนที่นั่ง ไอน้ำได้ระเหยออมาจากถ้วยน้ำชาของเขา สะท้อนให้เห็นถึงสายตาที่ราวกับน้ำหมึกของเขาที่มีความอ่อนโยนและสดใสอยู่ภายใน
ข่าวลือเริ่มแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็วกว่าความคิดของคน หลังจากผ่านไปเพียงไม่กี่วัน ข่าวก็แผ่กระจายไปทั่วทั้งเมืองหลวง ว่าเสนาบดีฝ่ายซ้ายชอบฮวาจูอวี้ นี่เป็นครั้งที่สองที่ ฮวาจูอวี้ กลายเป็นที่รู้จักและเป็นที่กล่าวถึงในหัวข้อของการสนทนาของผู้คนในอาณาจักรใต้
ในเดือนที่หกของปีนั้นเขื่อนซองเจียงถล่มและเสนาบดีจี่เฟิงหลี่ก็ได้รับมอบหมายให้ไปแก้ไขปัญหาดังกล่าว ในระหว่างการเดินทาง เขาไม่ลืมที่จะพาฮวาจูอวี้ไปด้วย เพื่อตอกย้ำความถูกต้องของข่าวลือ
ฮวาจูอวี้ ไม่เข้าใจว่าทำไมจี่เฟิงหลี่ ถึงต้องพานางมาด้วย นอกจากนี้นางไม่สามารถเข้าใจเหตุผลว่าทำไมจี่เฟิงหลี่ ผู้ซึ่งถืออำนาจอยู่ในมือของเขาถึงได้ตัดสินใจที่จะรับมือกับปัญหาน้ำท่วมในครั้งนี้ เมื่อเขาสามารถเพียงมอบหมายภารกิจนี้ให้กับขุนนางคนอื่น ๆ เพื่อให้ไปแก้ไขได้
ในช่วงเย็นของวันที่สองของการเดินทาง รถม้าของเขาหยุดลงที่เชิงเขา จี่เฟิงหลี่ อยู่ในเสื้อคลุมสีดำของเขา ก่อนจะลงมาจากรถม้า
ฮวาจูอวี้ต้องตกตะลึงกับฉากของการถูกทำลายโดยพายุและมันก็ได้ทำลายเขื่อนซองเจียงลงไปกว่าครึ่ง ถ้าไม่มีการซ่อมในเร็ว ๆ นี้ สามเมืองที่อยู่ใกล้ ๆ ก็จะถูกน้ำท่วม พวกเขาได้รับข่าวร้ายจากเหตุอุทกภัยในมณฑลเซวียนโจวเมื่อพวกเขามาถึงก่อนหน้านี้ นั่นคือเหตุผลที่จี่เฟิงหลี่ ได้ เปลี่ยนเส้นทางและพาทุกคนมาที่นี่
เมืองเซวียนโจวกำลังถูกทิ้งระเบิดโดยฝนที่ตกอย่างไม่หยุดหย่อน บางครั้งจะมีฟ้าแลบและวิ่งผ่านกลุ่มเมฆไป ส่องประกายอยู่ในท้องฟ้าที่มืดมน ก่อนจะตามมาด้วยเสียงฟ้าร้อง ทำให้ผู้คนเกิดความหวาดกลัว
ยืนอยู่บนเนินเขาสูงชัน จี่เฟิงหลี่จ้องมองไปข้างหน้า ครึ่งหนึ่งของใบหน้าของเขาถูกบดบังไปด้วยสายฝนที่ดำมืดทำให้มองเห็นไม่ค่อนชัดเจน มีเพียงคู่ของดวงตาหงส์ที่กระพริบด้วยประกายที่เฉียดคม
ฮวาจูอวี้ ไม่เคยเห็นการแสดงออกดังกล่าวในตัวของจี่เฟิงหลี่ ผู้ที่เคยมีท่าทีที่อ่อนโยนและสง่างาม
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
