True Martial World พิภพเทพยุทธ์ 1106

ในช่วงเวลาแห่งความเป็นความตายนี้อี้อวิ๋นไม่มีเวลามาคิดว่าเสียงนี้มาจากไม่ไหน ไม่มีเวลามาคิดว่าเป็นกับดักหรือไม่ เขาพุ่งตัวเขาหาเสียงอย่างไม่คิดอะไรเลย

การเปลี่ยนทิศทางนี้ทำให้สิ่งมีชีวิตร่างคนที่อยู่ด้านหลังเข้ามาใกล้อี้อวิ๋นมากขึ้น

‘โฮก!’

สิ่งมีชีวิตร่างคนที่เป็นหัวหน้าระเบิดเสียงร้องพร้อมกับฟันดาบเข้าใส่อี้อวิ๋น ดาบนี้อยู่ไกลจากอี้อวิ๋นมาก ทว่าลมที่เกิดจากดาบก็ยังคงฟันลงบนปราณคุ้มครองร่างของอี้อวิ๋นอย่างแรง ปราณคุ้มครองร่างแตกออก เสียผ้าด้านหลังฉีกขาด โลหิตรินไหล!

ตอนนี้อี้อวิ๋นเห็นแล้วว่าเบื้องหน้าเขามีชายชราผู้หนึ่งปรากฏตัว ชายชราผู้นี้มีผมขาวโพลนทั่วศีรษะ เสื้อผ้าขาดรุ่ยและเก่า เขาพุ่งมาหาอี้อวิ๋น ในมือถือกองแผ่นหยกที่ถูกร้อยด้วยด้ายทอง เมื่อมาถึงตรงหน้าอี้อวิ๋นก็ใช่แผ่นหยกนี้หุ้มร่างเขาทันทีโดยไม่พูดอะไรสักคำ

นี่คือเสื้อหยก!

อี้อวิ๋นรู้สึกว่ากลิ่นอายของเขาถูกบดบังทันทีเมื่อเสื้อหยกนี่ร่วงลงบนตัว จากนั้นชายชราก็ดึงแขนเขาให้หลบไปด้านข้าง

ภาพที่ทำให้อี้อวิ๋นต้องตะลึงเกิดขึ้นในวินาทีต่อมา สิ่งมีชีวิตร่างคนสูงสามสี่หมี่ที่อยู่ด้านหลังเขาเหมือนตาบอดอย่างไรอย่างนั้น พวกมันพากันพุ่งผ่านข้างกายอี้อวิ๋นประหนึ่งกำลังไล่ฆ่าอากาศ

จากนั้นสิ่งมีชีวิตร่างคนเหล่านี้ก็หายไปจากสายตา

รอดแล้ว!

อี้อวิ๋นพ่นลมหายใจแรงๆ ด้วยความรู้สึกที่เพิ่งหายตกใจ

เขามองเสื้อผ้าพิเศษบนร่างตัวเอง เสื้อผ้าชุดนี้ทำจากแผ่นหยกบางๆ หลายพันที่นำมาร้อยด้วยด้ายทอง เป็นเสื้อหยกด้ายทองของแท้

แต่เสื้อหยกด้ายทองประเภทนี้มักเป็นสิ่งที่ฝังพร้อมผู้ตายของพวกคนใหญ่คนโตในมนุษย์ธรรมดา คนมีชีวิตที่ไหนจะสวมเสื้อผ้าหนักขนาดนี้

อี้อวิ๋นมองชายชราอีกครั้ง ชายชรารูปร่างผอมแห้ง ผิวหนังซีดเซียว พลังปราณบนร่างก็อ่อนแอมากเช่นกัน ดวงตาเขาขุ่นมัวเล็กน้อย ดูท่าทางแล้วเหมือนคนใกล้ตาย

“ขอบคุณท่านผู้อาวุโสที่ช่วยชีวิตขอรับ” อี้อวิ๋นทำความเคารพ เขารู้สึกได้ว่าระดับยุทธ์ของชายชราไม่ได้ลึกล้ำ ทว่าเขากลับมีชีวิตรอดในโลกใต้ดินที่เต็มไปด้วยอันตรายแห่งนี้ ทั้งยังช่วยอี้อวิ๋นไว้อีกต่างหาก เรื่องนี้ทำให้อี้อวิ๋นอึ้งมากจริงๆ

“ไม่จำเป็นต้องขอบคุณ ได้พบกันในอันตรายแห่งนี้ก็นับว่าเป็นวสานา” ชายชราโบกมือแล้วหมุนตัวเดินนำ “ตามข้ามา ที่นี่อันตรายเกินไป…”

ชายชราเดินนำอยู่ข้างหน้าท่ามกลางความมืด ร่างกายอันผอมแห้งของเขาคลุมเสื้อหยกด้ายทองไว้เช่นกัน ร่างเขาส่ายไปมาเหมือนจะถูกลมพัดปลิว

เขาพาอี้อวิ๋นเดินผ่านป่าหินมาถึงยังถ้ำแห่งหนึ่ง

ทางเข้าถ้ำนี้แคบมากแต่ภายในกลับกว้างขวาง ภายในมีกองหญ้าแห้งปูอยู่และจุดตะเกียงเอาไว้

“นั่งสิ”

ชายชราชี้ไปที่หินก้อนหนึ่งอย่างไม่ใส่ใจ

อี้อวิ๋นนั่งลงอย่างเคารพแล้วจึงประสานมือถามว่า “ไม่ทราบว่าท่านผู้อาวุโสบอกได้หรือไม่ขอรับว่าเสื้อหยกด้ายทองที่ข้าใส่อยู่คืออะไร? สิ่งมีชีวิตร่างคนนั่นอีก เหตุใดจึงได้น่ากลัวถึงเพียงนี้?”

เสื้อผ้าชุดหนึ่งปิดบังกลิ่นอายของเขาอย่างสมบูรณ์จนสิ่งมีชีวิตร่างคนพวกนั้นไม่รู้สึกถึงเขา เรื่องนี้ช่างมหัศจรรย์จริงๆ

ชายชราโบกมือพูดว่า “อย่าเพิ่งคุยเรื่องนี้ มีของชิ้นหนึ่งบนตัวเจ้า เจ้าบอกข้าได้หรือไม่ว่าได้มาอย่างไร?”

อี้อวิ๋นเกิดความเข้าใจทันทีเมื่อชายชราพูดเช่นนี้ ความจริงอี้อวิ๋นมีการคาดเดาตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว เขาพลิกฝ่ามือ เข็มทิศโลหะสีทองชิ้นหนึ่งปรากฏขึ้นในมือ

นี่คือเข็มทิศความลับสวรรค์ตัวลูก!

ชายชรามองเข็มทิศนี้แล้วก็ทอดถอนใจ เขาลูบแหวนมิติตัวเองแล้วนำเข็มทิศความลับสวรรค์อีกแผ่นออกมา เข็มทิศนี้คล้ายคลึงกับของอี้อวิ๋นมาก มันแค่มีขนาดใหญ่กว่า

นี่คือเข็มทิศความลับสวรรค์ตัวแม่

ระหว่างเข็มทิศตัวแม่กับตัวลูกมีความเชื่อมโยงอันลึกล้ำ ในที่สุดวันนี้ก็ได้กลับมารวมกัน

ชายชราผู้นี้น่าจะเป็นท่านปู่ของจีสุ่ยเยียน เขายังไม่ตาย!

“เจ้าได้มันมาได้อย่างไร?” ชายชรามองตาอี้อวิ๋น

“แม่นางสุ่ยเยียนมอบให้ข้าน้อยขอรับ…” อี้อวิ๋นเล่าเรื่องที่เขากับจีสุ่ยเยียนเจอกันให้ชายชราฟังตั้งแต่ต้น

ชายชราถอนหายใจแรงๆ เมื่อได้ยินว่าจีสุ่ยเยียนถูกร้านขยายฟ้าบีบคั้น ความจริงเขาก็เดาความเป็นไปได้นี้อยู่ก่อนแล้วแต่ก็ทำอะไรไม่ได้

ชายชราติดอยู่ในโลกใต้ดินอย่างไร้แรงไร้กำลัง เขาทำอะไรไม่ได้ทั้งนั้น

“ฟังจากที่เจ้าพูดแล้วเจ้าคือผู้มีพระคุณของเยียนเอ๋อร์ แต่…ข้าจะเชื่อได้อย่างไรว่าสิ่งที่เจ้าพูดเป็นความจริง ไม่ใช่ว่าเข็มทิศความลับสวรรค์ตัวลูกของเยียนเอ๋อร์ถูกเจ้าแย่งมาใช้ หรืออาจถึงขั้นว่าเจ้าคือคนจากวังวิถีเจ็ดดาราที่เจ้าพูดถึง?”

เสียงของชายชราเรียบช้า เขาคอยมองตาอี้อวิ๋น เขารู้สภาพร่างกายของตัวเองในตอนนี้ดีว่าไม่มีทางเป็นคู่ต่อสู้ของอี้อวิ๋น การหลบการโจมตีของสิ่งมีชีวิตร่างคนที่อี้อวิ๋นทำก่อนหน้านี้ไม่ใช่สิ่งที่จอมยุทธ์ระดับรวมวิถีทั่วไปจะทำได้

แต่ชายชรายังคงไม่กลัว ดวงตาอันขุ่นมัวมองอี้อวิ๋นอย่างนิ่งสงบเหมือนบ่อน้ำโบราณ

อี้อวิ๋นนิ่งเงียบไปชั่วครู่ก่อนที่จะพูดขึ้นว่า “ท่านผู้อาวุโสรอสักครู่ เชิญท่านถามได้เองขอรับ”

อี้อวิ๋นขยับความคิด เจดีย์ขนาดเล็กหลังหนึ่งบินออกจากร่าง มันลอยหมุนกลางอากาศช้าๆ จากนั้นก็มีแสงสว่างวาบขึ้น สาวน้อยสองคนถูกส่งออก พวกนางคือซินเอ๋อร์กับเยวี่ยเซี่ยวนั่นเอง

ทั้งสองคือสาวใช้คู่กายของจีสุ่ยเยียน

พวกนางยังไม่ทันเข้าใจสถานการณ์เมื่อออกมาก็เห็นชายชราหน้าซีดและผอมแห้งเหมือนฟืนนั่งอยู่ตรงหน้า

แม้หน้าตาของชายชราจะเปลี่ยนไปมาก แต่พวกนางก็จำอีกฝ่ายได้ในทันที

“นายท่าน!?”

สาวน้อยทั้งสองทั้งตกใจทั้งดีใจ ร้านความลับเทพเสื่อมโทรมลงและตกอยู่ในอันตรายตลอดนับแต่ที่นายท่านหายตัวไป หากไม่ใช่เพราะการมาถึงของอี้อวิ๋นก็คงจบสิ้นไปนานแล้ว

เมื่อวานพวกนางถูกอี้อวิ๋นช่วยเอาไว้ วันนี้มาเห็นว่านายท่านของร้านความลับเทพแข็งแรงปลอดภัยดี เรื่องนี้ทำให้พวกนางดีใจจนน้ำตาไหล นี่ใช่ความฝันหรือเปล่า?

“หากท่านผู้อาวุโสมีคำถามก็ถามพวกนางได้ขอรับ”

“คุณชายอี้ ท่านไม่เพียงแต่ช่วยคุณหนูกับพวกข้า ยังช่วยนายท่านไว้อีกหรือเจ้าคะ?”  ซินเอ๋อร์พูดอย่างตื่นเต้น

อี้อวิ๋นเหงื่อตกเพราะอายเล็กน้อย เขาถูกชายชราช่วยไว้ต่างหาก

“พอแล้ว ไม่ต้องถามอะไรอีกแล้ว เจ้าคือผู้มีพระคุณของร้านความลับเทพจริงๆ” ชายชราพูดแล้วก็ลุกขึ้นทำความเคารพให้อี้อวิ๋น

อี้อวิ๋นรีบเข้าไปประคองอีกฝ่าย ชายชราผู้นี้อ่อนแอเกินไป เมื่ออี้อวิ๋นยื่นมือไปประคองก็มีแต่กระดูกทั้งร่าง

“ท่านผู้อาวุโสโปรดอย่าทำเช่นนั้น ท่านเองก็ช่วยชีวิตข้าน้อยไว้เช่นกัน” อี้อวิ๋นนึกคำถามก่อนหน้านี้ขึ้นได้อีกครั้งเมื่อพูดถึงตรงนี้ “ท่านผู้อาวุโสยังไม่บอกข้าน้อยเลยว่าสิ่งมีชีวิตร่างคนพวกนั้นคืออะไร แล้วยังเรื่องเสื้อหยกด้ายทองอีก?”

“เสื้อหยกด้ายทอง…” ชายชราถอนหายใจ “เจ้าคงพอเดาได้บ้างแล้วว่านี่ควรเป็นสิ่งที่ฝังพร้อมผู้ตายในสุสาน ความจริงเสื้อนี้มีประโยชน์อย่างอื่นต่อสำนักความลับสวรรค์ของข้า สำนักความลับสวรรค์บอกว่าศึกษาวิชาพื้นภูมิ นี่เป็นแค่คำที่พูดให้ดูดีเท่านั้น ความจริงบรรพบุรุษแรกเริ่มสุดของสำนักคือโจรปล้นสุสาน สุสานของผู้ยิ่งใหญ่หลายคนมีวัตถุประหลาดต่างๆ ประโยชน์ของเสื้อหยกด้ายทองนี้คือมีไว้บดบังกลิ่นอายให้พวกข้าเดินทางในสุสานได้”

อี้อวิ๋นตกใจเล็กน้อยเมื่อชายชราพูดเช่นนี้ ที่แท้สำนักความลับสวรรค์ก็เป็นสำนักโจรปล้นสุสานในยุคเริ่มแรกสุด ก็ใช่ วิถีพื้นภูมิกับการปล้นสุสานก็มีความเกี่ยวข้องกันอยู่จริงๆ