True Martial World พิภพเทพยุทธ์ 1098

“หากเจ้าจะซื้อก็มาคุยราคากัน แต่หากไม่ซื้อก็อย่ายืนขวางที่นี่ พวกข้ายังต้องทำการค้า”

หยางเหยียนกวงพูดอย่างรำคาญ หากเป็นร้านของคนธรรมดาที่เจอลูกค้าที่ไม่ซื้อก็คงพูดจาอย่างสุภาพด้วย เพราะอย่างไรการอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุขจะนำความร่ำรวยมาให้ แต่ในโลกของจอมยุทธ์กลับไม่ต้องมีมารยาทต่อกัน ขี้เกียจพูดกับลูกค้าที่เห็นชัดว่าไม่ซื้อแม้แต่ครึ่งประโยค

หยางเหยียนกวงคิดไม่ผิด อี้อวิ๋นไม่ใช่ลูกค้าที่มีกำลังซื้อจริงๆ สายตาเขากวาดผ่านซินเอ๋อร์กับสาวน้อยอายุสิบเจ็ดสิบแปดผู้นั้นเบาๆ สาวน้อยทั้งสองรู้สึกกลัวจากใจ พวกนางเป็นเหมือนลูกกวางที่บาดเจ็บอยู่ใต้มีดล่า ทั้งตกใจกลัวทั้งไร้ที่พึ่ง

“พวกเจ้าคนใดเป็นผู้รับผิดชอบ?”

อี้อวิ๋นมองหยางเหยียนกวง น้ำเสียงมีจิตสังหารอันน่าสะพรึงซ่อนอยู่ ทว่าด้วยระดับยุทธ์ของหยางเหยียนกวงแล้วก็ไม่มีทางรู้สึกถึงพลังของอี้อวิ๋น

เขาหัวเราะเยาะ ขณะที่กำลังจะพูดดูถูกก็สายตาเป็นประกายขึ้นมาอย่างฉับพลัน เขาเลิกสนใจและรีบพุ่งตัวไปอีกด้าน

กุนซือหยางเดินไปด้วยพูดไปด้วยว่า “ฮ่าฮ่า คุณชายหยกโลหิตยินดีต้อนรับ ขออภัยที่ต้อนรับช้า ขออภัยที่ต้อนรับช้า”

กุนซือหยางยิ้มจนหน้าบาน รอยย่นบนหน้าหดเข้าด้วยกันจนแทบจะบี้แมลงวันให้ตายได้แล้ว

คุณชายหยกโลหิตที่เขาเรียกคือศิษย์คนสำคัญของสำนักกระหายโลหิต นับว่ามีชื่อเสียงในทะเลทรายกลบอาทิตย์ แต่ชื่อเสียงนี้เป็นไปทางด้านลบเสียส่วนใหญ่ สำนักกระหายโลหิตฝึกวิชานอกรีต การฝึกวิชาของสำนักกระหายโลหิตจะทำให้ไม่อาจยับยั้งปราณหยินเย็นในร่าง เมื่อเวลาผ่านไปนานก็จะทำให้มีนิสัยชื่นชอบโลหิต ใช้การดื่มเลือดมาปรับสมดุลและหล่อเลี้ยงปราณหยินเย็นในร่าง เรื่องนี้ทำให้สำนักกระหายโลหิตมีชื่อเสียงฉาวโฉ่ จอมยุทธ์ที่ตายในมือจอมยุทธ์จากสำนักนี้มักจะกลายเป็นซากศพแห้งๆ

แม้สำนักกระหายโลหิตจะมีชื่อเสียงไม่ดีแต่ก็แข็งแกร่ง ร้านขยายฟ้าจะไม่สนใจชื่อเสียงอีกฝ่าย ขอเพียงอีกฝ่ายมีความแข็งแกร่งและนำผลประโยชน์มาให้พวกเขาได้ เช่นนั้นเหยียนเทียนชงก็เลือกที่จะคบหาไว้หมด

คุณชายหยกโลหิตไม่สนใจกุนซือหยางที่เข้ามาเอาใจแม้แต่น้อย สายตาเขาจดจ้องอยู่ที่กลุ่มสาวน้อยด้านหลังกุนซือหยาง

เขามองไปด้วยลูบคางด้วยสีหน้าพึ่งพอใจไปด้วย

“ไม่เลว!” หยกโลหิตพูดพร้อมพยักหน้า

“ฮ่าฮ่า ไม่เลวเลยใช่ไหมขอรับ! ก่อนหน้านี้ข้าส่งเทียบเชิญกระบี่บินให้คุณชายหยกโลหิตมาเลือกคู่หลับนอนที่เมืองแสงหยก จะนำสินค้าคุณภาพด้อยมาหลอกคุณชายได้อย่างไร”

ในตอนนี้เองที่ชายหนุ่มถือพัดผู้หนึ่งเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มเต็มไปหน้า แววตาอี้อวิ๋นเย็นยะเยือกเมื่อเห็นคนผู้นี้

เขาคือเหยียนเทียนชง!

ด้านหลังเหยียนเทียนชงมีชายชราอยู่ผู้นี้ ชายชราผู้นี้มีเส้นผมขาวโพลน สีผิวซีดเทาเล็กน้อย ดวงตาตอบลึก ดูแล้วให้ความรู้สึกเหมือนไม่ค่อยมีพลัง

อี้อวิ๋นจำชายชราผู้นี้ได้ เขาคืออาจารย์ของเหยียนเทียนชง ปรมาจารย์ฮว่าอวี่

สำนักของปรมาจารย์ฮว่าอวี่คือที่พึ่งของเหยียนเทียนชง เขาจัดการเรื่องต่างๆ ให้ร้านขยายฟ้าน้อยมาก แต่ร้านขยายฟ้ากลับมอบวัตถุดิบล้ำค่าจำนวนไม่น้อยให้เขาใช้ทุกปี

นอกจากเหยียนเทียนชงกับปรมาจารย์ฮว่าอวี่แล้วก็ยังมีชายชราชุดฟ้าอีกสองคนตามมาด้านหลัง พวกเขาต่างก็เป็นผู้อาวุโสของสำนักขยายฟ้า แต่ละคนเดินตามอยู่ด้านหลังอย่างเคารพนบนอบ เทียบกับปรมาจารย์ฮว่าอวี่และคุณชายหยกโลหิตแล้วพวกเขาก็มีฐานะต่ำเกินไป

โลกนี้ช่างกลมจริงๆ

อี้อวิ๋นพึงพอใจมากที่ได้เจอเหยียนเทียนชงที่นี่ แต่ตอนนี้เขาใช้หน้ากากพันพักตร์มาแปลงโฉมตัวเอง หากจะสังหารเหยียนเทียนชงในตลาดค่ายกลส่งข้ามโดยไม่ให้ใครสงสัยในตัวตนของเขาก็เป็นเรื่องยากอยู่บ้าง

หากใช้กระบวนท่าที่อี้อวิ๋นมีเพียงคนเดียวมาจัดการปรมาจารย์ฮว่าอวี่ก็ต้องทำให้วังวิถีเจ็ดดาราสังเกตเห็นแน่นอน

……

“ดี ดีมาก!”

คุณชายหยกโลหิตหัวเราะ เสียงหัวเราะเขาแหลมเล็กน้อยจนให้ความรู้สึกเหมือนขันทีในวัง

เขากระโดดตัวขึ้นแท่นหินไปดูสาวน้อยเหล่านี้

ซินเอ๋อร์หน้าซีด นางก้มศีรษะจนแทบจะมุดเข้าไปในหน้าอกเพราะกลัวว่าจะถูกคุณชายหยกโลหิตเห็นเข้า แต่แม้นางจะทำเช่นนี้ก็ไม่อาจหลุดพ้นจากหายนะนี้

ในฐานะที่เป็นสาวใช้คู่กายของจีสุ่ยเยียน พรสวรรค์ของซินเอ๋อร์จึงมีความพิเศษอยู่แล้ว

“ฮ่าฮ่า ข้าชอบเด็กสาวคนนี้มาก ข้าเลือกนาง!”

“คนนี้ด้วย!”

คุณชายหยกโลหิตเลือกสาวน้อยทีเดียวสิบสองคน อีกสามสี่คนที่เหลือไม่ถูกเลือก

“สิบสองคนนี้แหละ”

คุณชายหยกโลหิตพูดอย่างไม่ใส่ใจ

“เอ่อ…” เหยียนเทียนชงปวดใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินหยกโลหิตเลือกไปมากขนาดนี้ เพราะอย่างไรหลายวันนี้ก็มียอดฝีมือจากสำนักใหญ่ต่างๆ มาที่เมืองแสงหยก เหยียนเทียนชงอย่างผูกมิตรกับคนเหล่านี้ ทว่าในบรรดาสิ่งที่ร้านขยายฟ้ามีก็เหมือนจะมีแต่คู่นอนฝึกยุทธ์ชั้นยอดที่จะทำให้คนเหล่านี้เกิดความสนใจ แต่ตอนนี้กลับต้องมอบให้หยกโลหิตเกือบหมด ทำเช่นนี้จะทำให้เขาต้องไปหาของใหม่อีก

“ทำไม? ให้ไม่ได้หรือ?” คุณชายหยกโลหิตขมวดคิ้วพูดเสียงเบา “นอกจากที่ข้าจะเสพสมพวกนางแล้วยังต้องการใช้เลือดเป็นอาหารด้วยบางครั้ง เลือกของสาวน้อยรสชาติดีมาก สาวน้อยสิบสองคนอาจไม่พอให้ข้าใช้ครบปีด้วยซ้ำ เจ้าไม่เต็มใจหรือ?”

เมื่อคำพูดของคุณชายหยกโลหิตตกสู่คู่บรรดาสาวน้อยจากร้านความลับเทพก็เป็นเหมือนมารปีศาจ คำว่า ‘ใช้’ ที่เขาพูดคือไม่เห็นพวกนางเป็นมนุษย์ด้วยซ้ำ

“จะเป็นเช่นนั้นได้อย่างไร ยอมให้ ต้องยอมให้อยู่แล้ว!”

เหยียนเทียนชงรีบเปลี่ยนคำพูดพร้อมยิ้มกว้าง เขาโบกมือให้กุนซือหยาง “กุนซือหยาง หาหญิงชราสองสามคนมาทำความสะอาดพวกนางให้เรียบร้อยแล้วพาไปที่ห้องคุณชายหยกโลหิต”

“ขอรับนายน้อย” หยางเหยียนกวงยิ้มแย้ม ขณะที่เขากำลังจะถ่ายทอดคำสั่งลงไปก็ต้องขมวดคิ้วอย่างฉับพลัน เขาเห็นว่าอี้อวิ๋นที่เป็นยาจกกลับยังคงยืนอยู่ข้างแท่นหิน

หยางเหยียนกวงโมโห เขาส่งสายตาให้ชายฉกรรจ์สองสามคน ชายฉกรรจ์รับคำสั่งและเดินไปหาอี้อวิ๋น

“นี่ไม่ใช่ที่ที่คนยากจนเช่นเจ้าจะอยู่ได้ รีบไสหัวไปเสีย คุณชายหยกโลหิตจะได้ไม่สะอิดสะเอียนเมื่อเห็น!”

ชายฉกรรจ์คนหนึ่งยื่นมือมาเพื่อจับอี้อวิ๋น ทว่าในชั่วพริบตาที่เขายื่นมืออกก็รู้สึกเย็นที่ข้อมือ จากนั้นความรู้สึกเจ็บปวดก็ส่งเข้ามา เมื่อหันไปมองก็พบว่ามือข้างขวาของตัวเองหายไปแล้ว มันถูกตัดขาดจากข้อมือ!

“อ้า!” ชายฉกรรจ์ร้องโอดครวญพร้อมมองอี้อวิ๋นอย่างตกใจกลัว ใบหน้าที่มีต่อหนวดและผ่านโลกมาอย่างโชกโชนของอีกฝ่ายกำลังมองเขาอย่างเย็นยะเยือก แววตาเหมือนกำลังมองคนตาบ

เมื่อครู่นี้ชายฉกรรจ์ยังไม่ทันเห็นว่าอี้อวิ๋นลงมือก็มือขาดแล้ว!

“ไอ้นี่! เจ้าอยากตายหรือ!” หยางเหยียนกวงโมโห เขาคิดไม่ถึงว่าอี้อวิ๋นจะลงมืออย่างฉับพลันและเหี้ยมโหดเช่นนี้ ที่นี่คือค่ายกลส่งข้ามของเมืองแสงหยกเชียวนะ เป็นที่ของร้านขยายฟ้า เขากล้าลงมือกับองครักษ์ขั้นหนึ่งของร้านขยายฟ้าได้อย่างไร

“หืม?”

คุณชายหยกโลหิตหันไปมองอี้อวิ๋น ลูกตาเข้าเป็นสีแดงเข้ม ริมฝีปากก็แดงเป็นพิเศษ เขาเลียริมฝีปากด้วยสีหน้าสนุกสนาน

เขาคิดไม่ถึงว่าคนระดับล่างที่เขาขี้เกียจสนใจก่อนหน้านี้จะลงมืออย่างฉับพลัน “น่าสนใจ โลกนี้ช่างมีคนรนหาที่ตายอยู่ไม่น้อยเลยจริงๆ น่าเสียดายที่โลหิตของชายวัยกลางคนไม่อร่อยสักนิด ให้ข้าดื่มข้าก็ยังไม่อยากจะดื่ม”