TQF:บทที่ 721 ท่านเขยกลับมาแล้ว (1)
“กล้าพูดดีนี้ จะฆ่าได้เรอะ”
เฉิงเสี่ยวเสี่ยวและขันทีชราปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าพวกเขาพร้อมกัน คนที่พูดก็คือเฉิงเสี่ยวเสี่ยวนั่นเอง สายตาจับจ้องไปที่ปีศาจเฒ่าเทพเซียนทั้ง 4 เขม็ง
“เสี่ยวเสี่ยว เจ้ามาได้ยังไง” ฟางเต๋อหยวนรีบบอกอย่างร้อนรน “รีบหนีไป พวกเราไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขา”
“หนี จะหนีได้เรอะ”
เทพเซียนทั้ง 4 ยินดีที่ได้เห็นการมาของเฉิงเสี่ยวเสี่ยว แบ่งออกฝั่งละ 2 เพื่อล้อมทั้ง 3 คนไว้ตรงกลาง 1 ในนั้นมองนางและพูดขึ้น “แปลกใจจริงๆ ไม่คิดเลยว่าคุณหนูเฉิงจะมาถึงนี่เอง ถ้าพวกเราไม่รับเอาไว้ก็คงจะไร้น้ำใจเกินไปใช่มั้ยล่ะ”
“ไอหมาแก่พูดมาก”
หลังจากที่เฉิงเสี่ยวเสี่ยวพูดคำนี้ออกมาสีหน้าของอีกฝ่ายก็เปลี่ยนไปอย่างมาก ไม่ทันที่เขาจะเอ่ยตอบนางก็บอกกับฟางเต๋อหยวนอีก “ท่านปู่ทวดวางใจเถอะ เราปล่อยให้พวกเขาตายอยู่ที่นี่ก็จบ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก”
“ยัยหนู กล้าพูดดีนี่ ถึงเจ้าจะเป็นบรรลุเทพเทวาตั้งแต่อายุยังน้อย นับว่าพรสวรรค์เพียบพร้อมจริงๆ”
สายตาคมกริบอีกคู่มองเฉิงเสี่ยวเสี่ยว ในสายตามีความตกใจแว้บผ่านไปและพูดต่อ “แต่ก็ไม่มีประโยชน์เท่าไหร่หรอก บรรลุเทพเทวา 2 คน เทพเซียน 1 คน พวกเจ้าไม่มีทางรอดภายใต้การล้อมโจมตีของพวกเราเพื่อนเก่าทั้งหลายหรอก ถ้าพวกเจ้ายอมแพ้พวกเราจะไว้ชีวิตพวกเจ้าก็ได้ ไม่อย่างนั้นพวกเจ้าอย่าหวังเลยว่าจะมีชีวิตออกจากที่นี่”
“เสี่ยวเสี่ยว เจ้า วิทยายุทธของเจ้าอยู่ระดับบรรลุเทพเทวาแล้วรึ” ฟางเต๋อหยวนมองเหลนตัวเองอึ้งๆ เขานึกว่าเมื่อกี้ตัวเองฟังผิดไป ถามอย่างยากจะเชื่อ
20 ปีเองนะ บรรลุเทพเทวาที่อายุแค่ 20 ปี นี่มัน นี่มันเกินกว่าที่เคยรับรู้มาจริงๆ เขาบรรลุเป็นบรรลุเทพเทวาตอนอายุ 80 ก็นับว่าเป็นคนที่มีพรสวรรค์มากแล้ว แต่เมื่อเทียบกับเหลนสาวคนนี้ตัวเองก็แค่เศษเดนเท่านั้น
อย่าว่าแต่เขาเลย ตอนที่เทพเซียนเหล่านั้นมองวิทยายุทธของเฉิงเสี่ยวเสี่ยวออกต่างตกใจและไม่อยากจะเชื่อ เพียงแต่พวกเขาเป็นปีศาจเฒ่าอายุหลายพันปีจึงไม่ได้แสดงออกมาแค่นั้น
“2 วันก่อนบรรลุโดยบังเอิญก็เท่านั้น”
สีหน้าของเฉิงเสี่ยวเสี่ยวเรียบเฉยราวกับไม่ได้ให้ความสำคัญอะไรกับวิทยายุทธตัวเองเท่าไหร่ ทุกอย่างก็แค่เป็นไปเท่านั้น
ซึ่งก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ ตึกจงหยวนปิดตัวลง ทรัพยากรทุกอย่างถูกมอบให้นาง มิติจึงเลื่อนขั้นอีกครั้ง
เมื่อมิติได้เลื่อนขั้นคนในมิติอย่างนางย่อมได้ประโยชน์ การบรรลุจากจุดสูงสุดของระดับก้าวสู่เทพเทวาสู่บรรลุเทพเทวาก็เป็นเรื่องแน่นอนอยู่แล้ว
นางไม่ได้ใส่ใจอะไร แต่เมื่อผู้คนได้ยินแทบจะล้มหัวทิ่ม ทำไมจะต้องข่มคนอื่นขนาดนี้ด้วย กว่าจะทลายจุดสูงสุดของก้าวสู่เทพเทวาได้นั้นลำบากยิ่ง แต่สำหรับนางแล้วก็แค่บังเอิญทำได้เท่านั้น ทำให้พวกเขารับแทบไม่ไหว
แต่เมื่อเทพเซียนทั้ง 4 คนได้ยินคำพูดของนางนอกจากอิจฉา ความต้องการฆ่าในใจมีมากขึ้นด้วย ผู้มีพรสวรรค์ราวปีศาจแบบนี้เก็บไว้ไม่ได้ ถ้าไว้ชีวิตนางต้องกลายเป็นฝันร้ายและเป็นภัยต่อพวกเขาในสักวันแน่
พวกเขามองหน้ากันและเห็นความหมายในสายตาของอีกฝ่าย พวกเขามุ่งมั่นที่จะฆ่าเฉิงเสี่ยวเสี่ยวให้ได้
ส่วนฟางเต๋อหยวนกลับไม่ได้สำคัญอะไรขนาดนั้น พวกเขาเห็นยัยหนูที่โผล่มานี่เป็นเหยื่อหมายเลข 1
“คุณหนู ระวังตัวด้วย พวกเขาจ้องจะฆ่าท่านอยู่” ขันทีชราค้นพบบางอย่างในสายตาอีกฝ่าย รีบส่งกระแสจิตบอกเฉิงเสี่ยวเสี่ยว
เฉิงเสี่ยวเสี่ยวเองก็รู้สึกได้จากสายตาของพวกเขา แต่นางไม่ได้เก็บมาใส่ใจ ไม่ว่าปีศาจเฒ่า 4 คนนี้เพ่งเล็งใครอยู่นางก็ไม่ปล่อยอีกฝ่ายไว้แน่
“ไม่เป็นไร เล็งใครไว้ก็เหมือนๆกัน ทำให้พวกเขาตายอยู่ที่นี่ก็พอ” น้ำเสียงเรียบๆแต่เปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ
ชันทีชรานับถือเจ้านายน้อยคนนี้จากใจ ขณะเดียวกันเขาก็เชื่อว่านางสามารถต่อกรกับเทพเซียน 4 คนตรงหน้านี้ได้จริงๆ
“ยัยหนู มีทางดีๆให้ไม่เดิน อยากจะเข้าประตูนรก ดูเหมือนว่าพวกข้าไม่ทำให้เจ้าได้ตามที่ปรารถนาไม่ได้สินะ” พูดไปอีกฝ่ายก็มีจิตสังหารแรงกล้าแผ่พุ่งออกจากตัว
“ไอพวกแก่หงำเหงือก ปีศาจเฒ่าอย่างพวกเจ้าอยู่ไปก็เปลืองอาหาร เปลืองอากาศ ข้าอารมณ์ดี จะได้เก็บกวาดไอแก่หงำเหงือกอย่างพวกเจ้าพอดี”
คำพูดเย็นชาของเฉิงเสี่ยวเสี่ยวเป็นการเหยียดหยามและการท้าทายอย่างไม่ต้องสงสัยสำหรับเทพเซียนทั้ง 4 ผู้ทรนง
“ยัยหนู เจ้าอยากตายใช่มั้ย เจ้าจะได้ตามที่ขอ” เทพเซียนทั้ง 4 คนที่บันดาลโทสะถลึงตาด้วยความโกรธ ร่างกายของพวกเขาขยายใหญ่ขึ้น พลังเพิ่มสูง เห็นได้ชัดว่าความต้องการฆ่ามีมากล้น
เฉิงเสี่ยวเสี่ยวไม่ได้เห็นพลังของพวกเขาอยู่ในสายตา กลับหัวเราะเย็นๆมองพวกเขาและพูด “ไอพวกแก่หงำเหงือกรังแกเด็ก น่าอายจริงๆ ยังจะมีหน้ามาวางมาดอีก พวกเจ้าก็อายุมากขนาดนี้แล้ว ไม่รีบไปตายแต่ดันเหลือชีวิตเลวๆไว้รังแกคนอื่น เข่นฆ่าผู้บริสุทธิ์ไปทั่ว อยากจะฆ่าใครก็ฆ่า ต่างอะไรกับพวกปีศาจร้าย ไอแก่ใกล้ตาย วันนี้ข้าจะทำหน้าที่แทนสวรรค์ กำจัดพวกตาแก่หน้าไม่อายอย่างพวกเจ้าเอง”
“นังสารเลว ตายแน่….”
การด่าทอตรงๆขนาดนี้จะให้เหล่าผู้อาวุโสที่เปรียบดั่งเทพพวกนี้ทนได้ยังไงกัน พวกเขาโมโหจนอกแทบแตก
ปีศาจเฒ่า 1 ในนั้นที่อารมณ์ร้อนทนไม่ไหวอีกต่อไป เขากางแขนและพลังเซียนในร่างก็ระเบิดออก พลังเซียนมหาศาลถล่มทลายสู่ฟ้าดิน เปรียบเสมือนช้างตัวน้อยที่โตเท่าภูเขาถล่มใส่หัวของเฉิงเสี่ยวเสี่ยว
“คุณหนูระวัง…”
“เสี่ยวเสี่ยวระวัง…..”
คนข้างๆนางทั้ง 2 คนร้องเสียงหลงขึ้นมา แต่พวกเขาไม่สามารถช่วยนางได้ เพราะปีศาจเฒ่าอีก 3 คนก็ฟาดฝ่ามือใส่พวกเขามาเหมือนกัน
“เฮอะ” เห็นพลังอันน่าตะลึงของอีกฝ่ายแล้วเฉิงเสี่ยวเสี่ยวเพียงสบถออกมาเบาๆเท่านั้น ไม่ได้ใส่ใจอะไร
นางเพียงแค่พลิกฝ่ามือก็มีไม้ตบยุงปรากฏอยู่ในมือนางและพุ่งเข้าใส่อีกฝ่าย
ตู้มมม
เมื่อไม้ตบยุงถูกโบกออกไป พลังเซียนมหึมาที่สะท้านพิภพก็พุ่งเสียดฟ้าขึ้นไปราวกับคลื่นยักษ์ลูกแล้วลูกเล่า พลังนั้นแทบจะบีบให้อากาศแหลกสลายไป
“อะไรน่ะ….”
ปีศาจเฒ่าตะลึง เมื่ออยู่ภายใต้พลังที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าเขาซะอีกก็ตื่นกลับเป็นอย่างมาก
รู้สึกถึงอันตรายจากไม้ตบยุงในมือของเฉิงเสี่ยวเสี่ยวอย่างประหลาด ในใจรู้สึกไม่ปลอดภัยอย่างมาก
ปีศาจเฒ่าที่จ้องมองดูการต่อสู้ของทั้งคู่อยู่ก็มีสีหน้าตกใจไม่น้อย
พวกเขาก็รู้สึกว่าถึงแม้เฉิงเสี่ยวเสี่ยวจะเพิ่งบรรลุเป็นบรรลุเทพเทวาได้ไม่นาน แต่พลังเซียนในตัวนางไม่น้อยไปกว่าปีศาจเฒ่าอย่างพวกเขาเลย
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
