TQF:บทที่ 603 ออกจากฮวงยัน (4)
ทุกคนในบ้านตระกูลเฉิงรู้หมดว่าเฉิงเสี่ยวเสี่ยวจะไปแล้ว ดังนั้นพอผู้เฒ่าหยิงจัดการทุกอย่างจนเรียบร้อยก็รีบมาหา
เฉิงเสี่ยวเสี่ยวขมวดคิ้วเบาๆเมื่อเห็นคนที่มาหา “ตาเฒ่า เจ้าเป็นอะไร มีอะไรค่อยคุยพรุ่งนี้ไม่ได้เหรอ”
“ไม่ได้อยู่แล้ว คุณหนู ท่านจะไปจากฮวงยันแล้วใช่มั้ย” ผู้เฒ่าหยิงถามอย่างตัดพ้อ
“ใช่” เฉิงเสี่ยวเสี่ยวไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องแสดงท่าทีแบบนี้ด้วย จึงถามขึ้น “ข้าจะไปก็เป็นเรื่องที่ทุกคนรู้กันตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ”
“ก็รู้อยู่แล้ว คุณหนู ท่านคิดจะพาข้าไปด้วยรึเปล่า”
“เจ้าจะไปกับพวกเราด้วยเหรอ” ไม่ใช่ว่าเฉิงเสี่ยวเสี่ยวไม่มีความคิดแบบนี้ แต่ตั้งแต่ที่มีผู้อาวุโสเผ่าอสูรเพิ่มมาหลายสิบคน ก็ไม่มีความตั้งใจว่าจะพาผู้เฒ่าหยิงไปด้วยอีก
“ใช่ๆคุณหนู ท่านจะทิ้งข้าไม่ได้นะ”
“เอ่อ…”
เฉิงเสี่ยวเสี่ยวแทบจะขนลุกเมื่อเห็นความกระตือรือร้นของตาเฒ่า “เจ้าไปด้วยแล้วบ้านตระกูลเฉิงจะทำยังไง เจ้าคงไม่ปล่อยให้อาจารย์ปู่วิหารสวรรค์ดูแลพวกเขาหรอกนะ”
“คุณหนู ไม่มีข้าก็ให้คนอื่นทำก็ได้นี่ หยูเฮงน้อยเรียกตาแก่ออกมาตั้งหลายสิบคนแล้วนะ เหลือไว้แทนข้าสักคนก็พอแล้วนี่”
ผู้เฒ่าหยิงรีบออกความเห็นเพื่อจะตามไปด้วย
“คุณหนู ตาเฒ่านี่ตลก ให้เขาไปกับพวกเราด้วยก็ได้นี่”
หยูเฮงน้อยหายตัวออกมานั่งลงบนโต๊ะ แหว่งขาเล็กๆเล่นหูเล่นตาใส่ผู้เฒ่าหยิง
ผู้เฒ่าหยิงรีบพยักหน้า “ใช่ๆ คุณหนู ให้ข้าตามพวกท่านไปด้วย ที่นี่ก็ให้เจ้าพวกนั้นดูแล หรือไม่จะให้พี่อสูรแปลงร่างเป็นข้าก็ได้”
“เรื่องนี้…”
เฉิงเสี่ยวเสี่ยวก็ผูกพันธ์กับตาเฒ่านี่เหมือนเป็นครอบครัวจริงๆ ตั้งแต่ที่เขามาปรากฏตัวที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์จงหยวนก็ตะลอนกับตัวเองไปทุกที่ ความผูกพันธ์เกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัว ถ้าหากไม่มีเขาอยู่ข้างๆ ตัวนางเองก็คงจะไม่ชินเหมือนกัน
“คุณหนู ที่ตาเฒ่านี่พูดก็ทำได้นะ อย่างไรซะเจ้าพวกเผ่าอสูรก็มีอิทธฤทธิ์พลิกโฉม ให้มันแปลงร่างเป็นตาเฒ่าได้อยู่แล้ว ไม่ว่าใครก็ดูไม่ออกหรอกว่าคนละคนกัน” หยูเฮงน้อยเห็นด้วย
เฉิงเสี่ยวเสี่ยวไม่รู้จะทำอย่างไรดีกับ 1 คน 1 ภูติตรงหน้า “ข้าไม่ได้บอกว่าไม่ได้ แต่ถ้าจะให้เผ่าอสูรสักคนแปลงร่างเป็นตาเฒ่าแล้วดูแลบ้านนี้ละก็ เขาก็ต้องมีความทรงจำของตาเฒ่าด้วย ไม่อย่างนั้นจะให้เขาคบค้าสมาคมกับคนอื่นได้อย่างไร”
“เอ๋ ก็จริง”
หยูเฮงน้อยปรบมือพลางเบือนสายตาไปที่ผู้เฒ่าหยิง “ให้มันแปลงร่างเป็นเจ้าน่ะไม่เป็นไรหรอก แต่มันไม่มีความทรงจำของเจ้า เจ้าจะให้มันจัดการเรื่องต่างๆแทนเจ้าได้อย่างไร”
“แล้วจะทำยังไงล่ะ” ผู้เฒ่าหยิงเอ๋อไป รีบบอกอย่างร้อนรน “ข้าไม่สน คุณหนู ยังไงข้าก็จะไปกับพวกท่านด้วย”
เฉิงเสี่ยวเสี่ยวและหยูเฮงน้อยหัวเราะกับความงอแงของเขา
หยูเฮงน้อยล้อทันที “ตาเฒ่า เจ้าไม่อายบ้างรึไง อายุก็หลักร้อยแล้ว ยังจะงอแงอีก น่าขายหน้าซะจริง”
“ข้าไม่สนเรื่องขายหน้าหรอก ยังไงข้าก็จะไปกับพวกท่านด้วย ขายหน้าก็ขายหน้าเถอะ” อายุมากหน้าก็ด้านตาม ผู้เฒ่าหยิงตอบอย่างไม่ใส่ใจ
เฉิงเสี่ยวเสี่ยวมองเขาอย่างขบขัน ซึ้งนิดหน่อยกับความจริงใจของเขา หันไปถามหยูเฮงน้อย “เจ้าคัดลอกความทรงจำคนอื่นได้ งั้นคัดลอกความทรงจำของผู้เฒ่าหยิงตอนอยู่ที่ผืนดินฉางไห่ได้รึเปล่า แล้วถ่ายทอดให้กับเผ่าอสูรที่อายุน้อยหน่อย ให้เขาถือตาเฒ่าเป็นพ่อบุญธรรม เป็นยังไง”
ประโยคสุดท้ายนางถามผู้เฒ่าหยิง อย่างไรซะการมีลูกชายเป็นเผ่าอสูรก็ไม่ใช่เรื่องที่ทุกคนรับได้ แล้วยิ่งต้องแบ่งความทรงจำส่วนหนึ่งให้เขาด้วย คนทั่วๆไปต้องไม่ยอมอยู่แล้ว
ผู้เฒ่าหยิงชะงักไปก่อนจะถาม “ทำแบบนี้ได้เหรอ”
“ได้สิ” เฉิงเสี่ยวเสี่ยวพยักหน้า “ตาเฒ่า เจ้ายังจะหาเมียอยู่มั้ย ถ้าไม่หาละก็มีลูกชายบุญธรรมคอยอยู่เป็นเพื่อนก็ดีไม่ใช่เหรอ”
“คุณหนู ทำตามที่ท่านบอกแหละ ลูกชายบุญธรรมก็ลูกชายบุญธรรม ขอแค่ข้าได้ไปกับพวกท่านก็พอแล้ว” ผู้เฒ่าหยิงไม่ใส่ใจแม้แต่น้อย
หยูเฮงน้อยปิดปากหัวเราะ “ตาเฒ่า เจ้าวางใจเถอะ ลูกชายบุญธรรมของเจ้าต้องดีกับเจ้าแน่”
“ไม่เป็นไรอยู่แล้ว อย่างไรซะข้าก็จะคอยตามคุณหนูกับท่านเขย จะมีลูกชายหรือไม่ก็ไม่เป็นไร”
“เอาล่ะ ไม่ต้องพูดเรื่องไร้สาระแล้ว” เฉิงเสี่ยวเสี่ยวขัดบทสนทนาของทั้งคู่ “หยูเฮงน้อย เจ้าพาตาเฒ่าไปคัดลอกความทรงจำในมิติ วันสองวันนี้พวกเราต้องออกเดินทางแล้ว”
“ได้ ไม่มีปัญหา จะทำให้เรียบร้อยไวๆ” หยูเฮงน้อยดึงผู้เฒ่าหยิงขึ้น ร่างของทั้ง 2 หายไปต่อหน้าเฉิงเสี่ยวเสี่ยว
เฉิงเสี่ยวเสี่ยวถอนหายใจเศร้าๆก่อนจะหยิบสมุดบัญชีบนโต๊ะมาดูอย่างตั้งใจ
5 วันให้หลัง 2 ย่าหลานฟางซูหยุนและเฉิงเสี่ยวเสี่ยวเปลี่ยนแปลงรูปโฉมตัวเอง นั่งรถลากสัตว์วิเศษออกจากฮวงยันไป ทุกคนรู้หมดว่าพวกนางจะไป
ถือว่าปล่อยที่นี่ไปอย่างสมบูรณ์แล้ว
รถลากสัตว์วิเศษเพิ่งออกจากเมืองไปได้ไม่นานหยูเฮงน้อยก็หายตัวออกจากมิติ นั่งยิ้มแย้มตรงกลางระหว่างพวกนาง
ผู้เฒ่าหยิงที่ขับเคลื่อนรถก็เปลี่ยนแปลงรูปโฉมเหมือนกัน ตอนนี้ออกจากฮวงยันจึงไม่มีใครจำเขาได้ว่าเป็นพ่อบ้านตระกูลเฉิง
ชื่อเสียงของผู้เฒ่าหยิงในฮวงยันก็ไม่เบา คนรู้จักเขาเยอะมาก ตอนนี้คนที่รู้ว่าพ่อบ้านตระกูลเฉิงเปลี่ยนคนแล้วก็มีน้อยมาก
“อำเภอต่อไปชื่อว่าส้งเฉิง เป็นอำเภอชั้น 2 เหมือนกัน คุณหนู เราจะอยู่กันกี่วัน” หยูเฮงน้อยเริ่มวางแผนแล้ว
เฉิงเสี่ยวเสี่ยวตอบโดยไม่ต้องคิด “ประมาณเดือนสองเดือนนี่แหละ”
“หืม 1-2 เดือน จากที่นี่ไปชิงยางยังต้องผ่านอีก 120 กว่าอำเภอ ตัดพวกอำเภอชั้น 4 และอำเภอที่ไม่เข้าข่ายก็ยังเหลืออีกอย่างน้อย 80 อำเภอที่ต้องอยู่ ถ้าแบบนี้พวกเราต้องใช้เวลา 10 กว่าปีถึงจะไปถึงชิงยางได้”
———————–
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
