TQF:บทที่ 596 เปิดร้าน (1)
ท่าทางไม่แปลกใจของท่านเจ้าเมืองกับการมาของผู้อาวุโสแห่งกลุ่มทหารรับจ้างเอ้าชัง ทำให้ผู้อาวุโสเจี่ยงแปลกใจนิดหน่อย
เหมือนท่านเจ้าเมืองจะรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ กล่าวยิ้มๆ “พวกเขามาหาข้าก็ไม่แปลกหรอก ยังไงซะข้าก็เป็นขุนนางของที่นี่ เรื่องบางเรื่องพวกเขาก็ต้องมาขอคำยืนยันสักหน่อย”
“ท่านเจ้าเมือง พวกเขามาเพราะตระกูลเฉิงหรือ” ผู้อาวุโสเจี่ยงถาม
“เหอะๆ ที่ตอนนี้อลหม่านไปทั้งเมืองก็เพราะตระกูลเฉิง พวกเขามานี่ตอนนี้ถ้าไม่เพราะตระกูลเฉิงแล้วจะเพราะใครอีก น่าสนุกขึ้นเรื่อยๆแล้วนะ”
เมื่อเห็นท่านเจ้าเมืองแทบจะปรบมือไชโย ผู้อาวุโสเจี่ยงก็เริ่มไตร่ตรอง “ครั้งที่แล้วที่ไปตรวจสอบจำนวนสมาชิกของกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุน ผู้อาวุโสอู๋แห่งสมาคมทหารรับจ้างเคยเชิญพวกเขาไปด้วยแต่พวกเขาปฏิเสธ ตอนนี้มาที่นี่อีกหรือว่าจะมาหาข่าวจากพวกตัวเอง”
“เฮอะ พวกเขาไม่ยอมไปตระกูลเฉิงเพราะคิดว่าไม่คู่ควรพอให้พวกเขาออกหน้า เจ้าไม่รู้เหรอว่าคนของกลุ่มทหารรับจ้างเอ้าชังน่ะคิดว่าตัวเองวิเศษเหนือผู้อื่น ไม่ลงไปคลุกคลีกับกลุ่มทหารรับจ้างล่างๆง่ายๆหรอก”
ท่านเจ้าเมืองพูดเรียบๆ
ผู้อาวุโสเจี่ยงพยักหน้าอย่างเห็นด้วย มีรอยยิ้มเย้ยหยันอยู่ที่มุมปาก “เห็นบอกว่าพวกเขากลัวว่าพวกกลุ่มทหารรับจ้างล่างๆจะอ้างชื่อกลุ่มทหารรับจ้างเอ้าชังไปรังทหารรับจ้างคนอื่นๆ”
“เฮอะ ข้ออ้างทั้งนั้น เรื่องที่กลุ่มทหารรับจ้างย่อยของพวกเขาไปรังแกคนอื่นน่ะมีน้อยรึไง”
“ท่านเจ้าเมือง ถึงแม้จะเป็นแบบนั้นก็เถอะ ก็พวกเขาเป็นกลุ่มทหารรับจ้างอันดับ 1 นี่นา”
“เอาล่ะ พวกเขามาแล้ว ข้าก็ไปคุยเล่นด้วยสักหน่อย”
พูดเสร็จท่านเจ้าเมืองก็โยนหนังสือในมือไว้ข้างๆแล้วลุกขึ้น ชำเลืองมองดูชุดตัวเองแล้วก็ก้าวออกไปทันที ผู้อาวุโสเจี่ยงรีบเดินตามหลังไป
“ท่านเจ้าเมืองมาแล้ว….”
หลังจากที่ผู้อาวุโสเจี่ยงตะโกนเสร็จ คนทั้ง 3 ในห้องรับแขกก็ลุกขึ้นต้อนรับ
“ฮ่าๆๆ ผู้อาวุโสทั้ง 2 ว่างมาที่ตำหนักข้าด้วยเหรอ”
ท่านเจ้าเมืองก้าวเข้ามาด้วยเสียงหัวเราะ ประสานมือกับผู้อาวุโสทั้ง 2 ราวกับเป็นเพื่อนเก่าเพื่อนแก่มาหลายปี
ตอนอยู่ข้างนอก ผู้อาวุโส 2 ท่านแห่งกลุ่มทหารรับจ้างเอ้าชังเชิดหน้าไม่เห็นใครอยู่ในสายตา แต่เมื่ออยู่ข้างในตำหนักเจ้าเมืองแล้ว พวกเขากลับมีรอยยิ้มอยู่เต็มใบหน้า พูดคุยอย่างนอบน้อม “ข้ามารบกวนเวลาทำงานของท่านเจ้าเมือง หวังว่าท่านจะไม่ว่า”
“ยินดีกับท่านเจ้าเมืองด้วย วิทยายุทธสูงขึ้นอีกขั้นแล้ว ยินดีด้วย”
“ฮ๋าๆๆ ผู้อาวุโสทั้ง 2 ไม่ต้องเกรงใจ เชิญนั่ง เชิญนั่ง”
ท่านเจ้าเมืองนั่งลงที่เจ้าบ้านด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม สาวใช้แสนสวยรีบยกน้ำชาและของหวานมาให้และจากไปอย่างรวดเร็ว
“เชิญ….” ท่านเจ้าเมืองยกแก้วชาขึ้นและหันไปยิ้มให้พวกเขา
“ท่านเจ้าเมืองเชิญ”
“เชิญ….”
ทุกคนยกแก้วชาขึ้นจิบและวางแก้วลง ท่านเจ้าเมืองกวาดตามองพวกเขา “ไม่ทราบว่าผู้อาวุโสทั้ง 2 มาถึงนี่ด้วยเรื่องอะไรกัน”
“ฮ๋าๆ ท่านเจ้าเมืองถามตรงๆข้าก็จะไม่อ้อมค้อม ครั้งนี้ที่มาเพราะพวกเรามีเรื่องอยากจะถามท่านเจ้าเมือง” ผู้อาวุโสในชุดสีฟ้าก่อนกล่าวขึ้น
“หืม ผู้อาวุโสจางเชิญว่ามาเลย ไม่ต้องเกรงใจ” สายตาท่านเจ้าเมืองกระตุกนิดๆก่อนจะตอบกลับไปนิ่งๆ
ผู้อาวุโสจางประสานมือ สีหน้าเคร่งขรึมขึ้นนิดหน่อย “ท่านเจ้าเมือง ตอนนี้ทั้งเมืองลือกันไปทั่วเกี่ยวกับเรื่องของกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุน ไม่ทราบว่าท่านเจ้าเมืองมีความเห็นว่าอย่างไร”
“ความเห็น? ข้าไม่มีความเห็นอะไร มีกลุ่มทหารรับจ้างเพิ่มขึ้นก็เป็นเรื่องดีสำหรับพวกเราแล้ว”
เรื่องดี?
ได้ยิน 2 พยางค์นี้ 2 ผู้อาวุโสจากกลุ่มทหารรับจ้างเอ้าชังชะงักไปนิดหน่อย พวกเขาคิดไม่ถึงว่าท่านเจ้าเมืองจะไม่ได้สนใจเลย
หรือว่าคนของกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนจะเป็นพันธมิตรกับท่านเจ้าเมืองแล้วจริงๆ
ความคิดนี้แว้บขึ้นในหัวพวกเขา ทั้ง 2 มองหน้ากันเพียงครู่เดียวก็เก็บอาการกลับเป็นปกติ
“ท่านเจ้าเมืองพูดถูก ทหารรับจ้างมียิ่งเยอะยิ่งดี อย่างไรซะตอนนี้ก็เป็นยุคของทหารรับจ้าง” ผู้อาวุโสอีกท่านแห่งกลุ่มทหารรับจ้างเอ้าชังถอนหายใจเบาๆ
“ยุคของทหารรับจ้าง? ผู้อาวุโสหลิน แม้ว่าทหารรับจ้างในผืนดินฉางไห่ของเราจะมีไม่น้อย แต่ก็ไม่ถึงกับเป็นยุคของทหารรับจ้างหรอกนะ”
ผู้อาวุโสเจี่ยงเลิกคิ้ว สีหน้ากึ่งยิ้มกึ่งไม่ยิ้ม และยังแฝงไว้ด้วยความเย้ยหยัน
เดิมทีคำนี้ก็ไม่มีอะไรผิดหรอก แต่พวกเขาเป็นคนของกลุ่มทหารรับจ้าง แล้วยังเป็นผู้อาวุโสในกลุ่มทหารรับจ้างอันดับ 1 การที่มาพูดแบบนี้ต่อหน้าเจ้าเมืองก็เหมือนจะล้ำเส้นไปหน่อย จะให้คนของตำหนักเจ้าเมืองฟังแล้วไม่ระแคะระคายใจได้อย่างไร
ผู้อาวุโสจางรู้สึกตัวทันที เขาเหลือบมองสีหน้าที่ไม่เปลี่ยนแปลงของท่านเจ้าเมืองแล้วก็รีบฉีกยิ้มกว้าง “ผู้อาวุโสเจี่ยง ที่ผู้อาวุโสหลินจะบอกก็คือทหารรับจ้างน่ะมีไม่น้อย นำพาให้ธุรกิจต่างๆในแต่ละเมืองขับเคลื่อนได้ นี่ก็เป็นเรื่องจริงนะ”
“พอแล้ว เรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องมาคุยกันที่นี่ ผู้อาวุโสทั้ง 2 มาก็เพราะเรื่องของกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนงั้นรึ”
ท่านเจ้าเมืองเลิกคิ้วขึ้นนิดหน่อย ชำเลืองมองคนทั้ง 2 ตรงหน้า ในน้ำเสียงมีความยโสอยู่ ราวกับไม่ได้ใส่ใจกับฐานะของพวกเขา
ท่านเจ้าเมืองก็มีความยโสของท่านเจ้าเมืองจริงๆ ตั้งแต่ที่เขารับตำแหน่งมาก็ยังไม่เคยเอาใจใครหน้าไหนมาก่อน ตรงกันข้าม มีคนจำนวนนับไม่ถ้วนที่อยากจะเข้ามาตีสนิทกับตำหนักเจ้าเมือง เพราะคนส่วนใหญ่ต่างรู้ว่าพื้นเพของท่านเจ้าเมืองไม่ธรรมดา แม้แต่ผู้อาวุโสแห่งกลุ่มทหารรับจ้างเอ้าชังก็ไม่กล้าเสียมารยาท
ท่านเจ้าเมืองเองก็ไม่เคยเกรงใจใคร ตรงไปตรงมา ไม่เสียเวลาพูดมากกับใครทั้งนั้น
“ใช่แล้ว ข้าอยากจะรู้ว่าท่านเจ้าเมืองคิดอย่างไรกับกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุน” ความเสียหน้าปรากฏอยู่บนใบหน้าผู้อาวุโสจางเพียงแว้บเดียวเท่านั้น แต่เขากลับไม่กล้าแสดงท่าทีไม่พอใจแม้แต่น้อย
ท่านเจ้าเมืองมองเขานิ่งๆและตอบอย่างไม่ใส่ใจ “ข้าจะไปร่วมงานเปิดร้านของตระกูลเฉิงด้วยตัวเอง”
————————
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
