Transmigration with QQ Farm สาวน้อยปลูกผัก 578

TQF:บทที่ 578 ลงทะเบียนกลุ่มทหารรับจ้าง (4)

“มี” เฉิงเสี่ยวเสี่ยวพลิกมือขวาก็มีแผ่นคริสตัลปรากฏ นางยื่นให้เขา “ข้าจะลงทะเบียนกลุ่มทหารรับจ้างระดับ 4”

“ชั้น 4”

ผู้เฒ่าชะงักไปนิดหน่อย มองนางด้วยความสงสัย “แม่นาง เจ้ารู้มั้ยว่ากลุ่มทหารรับจ้างระดับ 4 ต้องใช้จักพรรดิ์อมตะอย่างน้อย 3 คน เงื่อนไขนี้ข้ารู้ว่าพวกเจ้าทำได้ แต่กลุ่มทหารรับจ้างระดับ 4 ต้องมีสมาชิกอย่างน้อย 50 คน เนื่องจากไม่ใช่กลุ่มที่มีอยู่แล้ว พวกเจ้าคือกลุ่มที่สมัครใหม่ จึงจำเป็นต้องมีอย่างน้อย 100 คนขึ้นไปจึงจะลงทะเบียนระดับ 4 ได้ ไม่รู้ว่าพวกเจ้า…”

“ท่านอาวุโสวางใจได้ พวกเรามีเกิน 100 คนแน่นอน ถ้าท่านเชื่อละก็เชิญมาดูเองที่บ้านตระกูลเฉิงบนถนนชิงหัวได้ทุกเมื่อ แล้วท่านก็จะเห็นสมาชิกของเราเอง อย่าว่าแต่ 100 คนเลย 200 คนก็ไม่มีปัญหา”

นี่ไม่ใช่คำล้อเล่น หยูเฮงน้อยเปลี่ยนสัตว์อมตะให้กลายเป็นชายหนุ่มกำยำนับ 500 คน ใช้คำพูดของนางก็คือทหารยามเฝ้าบ้าน ไม่ได้เห็นเป็นสมาชิกของกลุ่มทหารรับจ้างเลย

ได้ยินคำของนางผู้เฒ่าได้แต่พยักหน้า เขาหยิบสมุดที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมา เปิดไปหลายหน้าก่อนจะหยิบพู่กัน “ชื่อกลุ่มพวกเจ้าคืออะไร”

“ซื่อหุน”

“อะไร…” ผู้เฒ่าเงยหน้าขึ้นมาทันที ตาถลน เหมือนจะตกใจแต่ก็เหมือนจะได้ยินไม่ชัด

เฉิงเสี่ยวเสี่ยวมองเขานิ่ง “ซื่อหุน กลุ่มทหารรับจ้างของเราชื่อว่าซื่อหุน”

“……” ผู้เฒ่ากลับมามีท่าทีนิ่งเรียบอีกครั้ง ส่วนในใจเขานิ่งได้จริงหรือไม่นั้นมีแต่เขาที่รู้

“ชื่อหัวหน้ากลุ่มล่ะ”

“เฉิงเสี่ยวเสี่ยว”

“อยู่ที่ไหน”

“บ้านตระกูลเฉิง ถนนชิงหัว”

……..

ผู้เฒ่าถามและจดข้อมูลทุกอย่างไว้

เมื่อวางพู่กันลง ผู้เฒ่าก็กล่าวเสียงขรึมกับแม่นางตรงหน้า “กลุ่มทหารรับจ้างระดับ 4 ต้องจ่ายด้วยหินพลังวิญญาณระดับล่าง 10,000 เม็ด พรุ่งนี้จะมีคนจากสมาคมไปตรวจดูสมาชิก”

“ได้”

เฉิงเสี่ยวเสี่ยวไม่ได้พูดอะไรเยอะ จ่ายหินพลังวิญญาณเสร็จก็พาทุกคนออกไป

เมื่อพวกนางออกไปแล้ว ผู้คนในโถงลานกว้างครึกครื้นขึ้นอีกครั้ง แต่ทุกคนไม่ได้ทำธุระของตัวเอง กลับวิจารณ์ถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อกี้

อย่างไรซะเรื่องที่เพิ่งลงทะเบียนไปทุกคนก็ได้ยินหมดแล้ว แต่ละคนก็กำลังพูดถึงหญิงสาวที่ชื่อเฉิงเสี่ยวเสี่ยวและกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนของนาง

“เกาชิงหยาง เจ้าอย่าทำตัวแข็งข้อนักเลย ข้าต้องการตัวพวกเจ้า 3 คนนั่นคือให้เกียรติพวกเจ้า หัดสำนึกบุญคุณไว้”

เฉิงเสี่ยวเสี่ยวเพิ่งเดินออกไปถึงหน้าประตูสมาคมก็ได้ยินคำพูดอันธพาล จึงมองไปตามเสียง

เกาชิงหยางและอีก 2 สหายถูกล้อมเอาไว้ สีหน้าพวกเขาย่ำแย่มาก โดยเฉพาะใบหน้าของทั้ง 3 ที่ถูกอัดจนเขียวไปหมด เห็นได้ว่าโดนไปเยอะแล้ว

“หัวหน้าลวี่ พวกเรา 3 คนเข้าร่วมกลุ่มทหารรับจ้างใหม่ไปแล้วจริงๆ ไปกับท่านไม่ได้หรอก” เกาชิงหยางยังคงอธิบายด้วยเสียงเคร่งขรึม

“ไอ้นี่ เกาชิงหยาง เจ้าไปคิดให้ดีๆ ให้โอกาสพวกเจ้าครั้งสุดท้าย ถ้ายังไม่ตกลงอีกก็อย่าโทษที่ข้าจะตีขาของพวกเจ้าให้หักก็แล้วกัน ให้พวกเจ้าต้องใช้ชีวิตด้วยการคลานทั้งชีวิต”

คำพูดโอหังแบบนี้ทำให้เฉิงเสี่ยวเสี่ยวพิโรธขึ้นมา ไม่มีหน้าไม่อายที่สุด มีแต่หน้าไม่อายกว่า คำนี้ไม่ผิดจริงๆ บีบคั้นคนมาได้ถึงขั้นนี้นี่คือสุดจริงๆ

“เกาชิงหยาง มานี่” เฉิงเสี่ยวเสี่ยวตะโกนเรียกพลางถอดหมวกปิดหน้าออก เผยโฉมหน้าต่อทั้ง 3

เกาชิงหยางที่กำลังจะพูดอะไรหันมาทันที เมื่อเห็นหญิงสาวที่สวยราวเทพธิดาก็อึ้งไปเลย พูดติดอ่าง “คะ คุณหนู….”

รอมาหลายวัน พวกเขาก็ยังไม่ถูกหยูเฮงน้อยเรียกไปสักที จึงได้แต่มาเฝ้าอยู่หน้าสมาคมทุกคน หวังว่าจะเจอหยูเฮงน้อย

แต่พวกเขาคิดไม่ถึงเลยว่าที่รอมาหลายวันกลับไม่ได้เจอหยูเฮงน้อย กลับได้เจอคุณหนูเฉิงแทน

พวกเขาเหมารวมว่าทั้ง 2 เป็นพี่น้องไปโดยปริยาย

“กลุ่มทหารรับจ้างของพวกเราลงทะเบียนเสร็จแล้ว พวกเจ้าตามข้ามา” เฉิงเสี่ยวเสี่ยวสั่งเรียบๆ สายตาเย็นยะเยือกมองไปยังเหล่าคนที่อึ้งอยู่ ถามเสียงเย็น “พวกเจ้ากล้าตีทหารรับจ้างของพวกเราให้ขาหักรึ”

—————————-