Transmigration with QQ Farm สาวน้อยปลูกผัก 548

TQF:บทที่ 548 การค้นพบที่เกินคาด (1)

จากรอยยิ้มมืออาชีพของเขาเห็นได้ว่าเขาคือผู้จัดการที่นี่ วิทยายุทธอยู่ระดับบรรลุราชันย์จักพรรดิ์แล้ว เฉิงเสี่ยวเสี่ยวจับมือหยูเฮงไว้แล้วถอนหายใจ

เอาคนมาเทียบกับคน คนแทบตาย เอาของมาเทียบกับของ ของแทบต้องทิ้ง

ฟางซูหยุนที่กำลังดูของอยู่หันกลับไปสบตากับผู้จัดการ พยักหน้านิดๆ “ก็ดูไปเรื่อยๆนั่นแหละ ชั้น 2 ก็มีของวางจำหน่ายเช่นกันใช่มั้ย”

“ใช่แล้ว” ผู้จัดการแปลกใจนิดหน่อย ด้วยความสามารถในการมองคนของเขา ย่อมไม่เสียมารยาทกับใครง่ายๆอยู่แล้ว

“พวกเราไปดูที่ชั้น 2 กัน”

ฟางซูหยุนมาจากชิงยาง ของที่ชั้น 1 ย่อมไม่เข้าตานางอยู่แล้ว อย่างไรซะถ้าจะซื้อของก็ต้องซื้อที่ดีที่สุด ไม่อย่างนั้นก็ไม่มีประโยชน์กับนางมากนัก

ลูกค้าที่ชั้น 1 เมื่อได้ฟังต่างมีสีหน้าตกใจ ของในชั้น 1 ไม่เข้าตาผู้หญิงที่แลดูไม่มีวิทยายุทธ พวกเขาเหงื่อตกไม่น้อย

ตึกว่านซางเป็นที่ยังไง ที่นี่น่ะไม่มีอะไรที่ไม่มีขาย มีแต่ของที่นึกไม่ถึง เรียกได้ว่าเป็นร้านค้าที่ดีที่สุดในผืนดินฉางไห่

คนธรรมดาอย่าแม้แต่จะคิดเข้าประตูของตึกว่านซาง ต่อให้เข้ามาได้ ของชั้น 1 ก็ใช่ว่าจะมีปัญญาซื้อ

ส่วนคนที่ขึ้นไปชั้น 2 ได้ต้องเป็นคนระดับสูงเท่านั้น นอกจากสถานะสูงส่งแล้ว ยังต้องมีหินพลังวิญญาณจำนวนมากได้ ไม่อย่างนั้นถึงเข้าไปได้ก็ได้แค่ดู

“คนอะไร พูดจาโอหัง จะขึ้นไปชั้น 2 นี่มีสิทธิ์อะไร” เสียงแหลมที่แฝงความดูหมิ่นไว้ด้วยดังขึ้น

ทุกคนมองตามเสียงไป เห็นผู้ฝึกวิทยายุทธหญิงหน้าตาธรรมดา อายุราวๆ 30 กว่าคนหนึ่ง วิทยายุทธนางอยู่แค่ระดับบรรลุราชันย์จักพรรดิ์เท่านั้น แต่กลับมีท่าทีสูงส่งเหนือคนอื่น

แต่ไม่ยากนักที่จะเห็นแววอิจฉาในตาของนาง ท่าทางความสวยของฟางซูหยุนทำให้นางอิจฉาริษยา ถึงได้พูดจาจิกกัดแบบนี้ออกมา

ผู้จัดการขมวดคิ้วไม่พอใจ เขายังไม่ทันพูดอะไร หยูเฮงหน้าตึงขึ้นมาทันทีที่ได้ยินคำพูดแปลกๆแบบนี้ “พวกเราจะขึ้นชั้น 2 แล้วไปเกี่ยวอะไรกับเจ้า ยุ่งไม่เข้าเรื่อง”

“ถุย เสแสร้งแกล้งทำ” ผู้ฝึกฝนวิทยายุทธหญิงกล่าวต่ออย่างโอหัง

“เจ้า….”

“พอแล้ว….” เฉิงเสี่ยวเสี่ยงเหลือบมองผู้ฝึกฝนวิทยายุทธหญิงคนนั้นผ่านที่ปิดหน้าก่อนจะพูดขึ้นเบาๆ เสียงนุ่มนวลดังเข้าหูทุกคน “พวกหมาบ้าขี้กัด เจ้าก็จะไปกัดด้วยหรือไง พวกเราจะขึ้นชั้น 2 มั้ยเป็นเรื่องของเรา ส่วนอย่างอื่น เจ้าก็คิดซะว่าเป็นพวกปากเหม็น”

“ฮ่าๆๆ พี่สาวพููดถูก หมาบ้ามันตด” หยูเฮงตบมือชอบใจ

ผู้ฝึกฝนวิทยายุทธหญิงกรีดร้องด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไป ชี้นิ้วใส่พวกนางพลางร้องออกมาอย่างโมโห “นังสารเลวทั้ง 2 พวกเจ้านั่นแหละ….”

ภายใต้สายตาทุกคน ร่างของหยูเฮงหายวับก่อนจะมีเสียงเพียะดังขึ้นขัดคำก่นด่าของอีกฝ่าย หน้าฝั่งซ้ายของผู้ฝึกฝนวิทยายุทธหญิงมีรอยฝ่ามือเล็กๆ

“นังหมาบ้าหน้าด้าน เจ้าอยากตายข้าจะช่วยให้สมหวังเอง” เสียงเล็กๆของหยูเฮงเย็นยะเยือก โดยเฉพาะตาคู่สวยของนางราวกับมีความเย็นทิ่มแทงออกมา

ไม่ว่าจะเป็นใคร กล้าเหยียดหยามคุณหนู ต้องตายสถานเดียว

ทุกคนอึ้งกันหมด ไม่มีใครคาดคิดว่าคนที่ลงมือจะเป็นเด็กผู้หญิงน่ารักคนนี้

จากด่าจนถึงขั้นลงมือใช้เวลาแค่ไม่กี่นาทีเท่านั้น เร็วจนไม่มีใครตั้งตัวทัน

“นังสารเลว ข้าจะฆ่าเจ้า…”

ถูกเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆตบหน้า ผู้ฝึกฝนวิทยายุทธหญิงโมโหจนแทบบ้า นางลืมจนหมดสิ้นว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ที่ไหน กฏที่ตึกว่านซางไม่ให้มีการลงมือกัน นางลืมไปจนหมด

นางคำรามก่อนจะส่งฝ่ามือออกไปโจมตีด้วยความรุนแรงดั่งพายุฝน พุ่งไปหาหยูเฮง

ในสายตานางมีแค่นังเด็กชั่วคนนี้ ย่อมต้องโจมตีใส่นาง

หยูเฮงยิ้มเย็นๆ นางตอบโต้โดยไม่ลังเล ก้าวออกไปด้วยความเร็วปานสายฟ้า ลงมือโดยทุ่มสุดแรงไม่ออมมือ ฟาดไปที่ใบหน้าอีกฝ่ายอีกครั้ง

เพียะๆๆ….

เสียงตบดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ทุกคนยังอึ้งกันอยู่ เด็กผู้หญิงผู้น่ารักใช้วิธีอะไรก็ไม่รู้สยบผู้ฝึกฝนวิทยายุทธหญิงได้ นางโบกมือเล็กๆเหมือนว่ากำลังอย่างสะใจอยู่

——————————————-