Transmigration with QQ Farm สาวน้อยปลูกผัก 531

TQF:บทที่ 531 ทุกคนเป็นห่วง ฐานหลักวิหารสวรรค์ (4)

บรรยากาศของทั้ง 4 คนในห้องโถงแปลกๆพิกล โดยเฉพาะโม่ซวนซุนที่ยังโมโหอยู่ “คนกันเองอะไร ที่นี่มันที่บ้าอะไรเนี่ย ข้าไม่รู้จัก”

“นี่น่ะไม่ใช่ที่บ้าอะไรหรอกนะ” เจ้าโถงยิ้มเฝื่อนๆ “ที่นี่คือวิหารสวรรค์ของผืนดินฉางไห่ เจ้าหนู เจ้าก็คงเป็นคนของวิหารสวรรค์เหมือนกันใช่มั้ย”

“อะไรนะ วิหารสวรรค์….” โม่ซวนซุนตกตะลึงกับข่าวที่ได้รับ “ที่นี่คือวิหารสวรรค์จริงๆหรือ”

“ถูกต้อง ที่นี่คือวิหารสวรรค์ พวกเราไม่จำเป็นต้องหลอกเจ้า”

ชายวัยกลางคนเป็นฝ่ายพูดบ้าง เขาพิจารณาเจ้าหนูท่าทางไม่ธรรมดาตรงหน้า มีประกายแห่งความพอใจฉายอยู่ในตา “พวกเรารู้ว่าเจ้าได้สืบสานจิตเทพของท่านบรรพบุรุษ จึงให้คนไปพาเจ้ามา ที่นี่ต่างหากคือฐานหลักของวิหารสวรรค์ ด้วยวาสนาของเจ้า จำเป็นต้องมาอยู่ที่ฐานหลักนี้”

“ที่นี่คือผืนดินฉางไห่?”

โม่ซวนซุนใจสั่นเล็กน้อย เขาไม่ได้นึกถึงปัญหาอื่น ในเวลานี้เขานึกขึ้นได้ว่าท่านย่าฟางซูหยุนก็มาจากผืนดินฉางไห่และไปอยู่ที่อาณาจักรต้าเฟิงในผืนดินตัวเอง”

“ถูกต้อง ที่นี่คือผืนดินฉางไห่”

เจ้าโถงยิ้มกว้าง ถามอ่อนโยน “เจ้าหนู เจ้าชื่ออะไรเหรอ มาจากผืนดินไหนล่ะ”

“ข้า ข้าชื่อโม่ซวนซุน”

เมื่อเอ่ยชื่อตัวเองออกมา โม่ซวนซุนก็นึกไปถึงช่วงเวลาก่อนตัวเองโดนจับ รู้สึกปวดใจขึ้นมา มองไปที่หญิงสาวชุดแดงด้วยความโกรธแค้นก่อนจะเอ่ยเสียงเย็น “นังสารเลวคนนี้ลอบโจมตีข้าอย่างไร้เหตุผล ควบคุมข้าไว้ไม่ให้ขยับตัว ใช้โอกาสนี้ทำร้ายภรรยาและน้องสาวข้า (ในใจของโม่ซวนซุนหยูเฮงก็เหมือนน้องสาวของเขา)”

2 เฒ่ามีสีหน้าเคร่งขรึมเมื่อได้ฟัง สายตาก็เบือนไปที่หยินเฟิ่ง

หยินเฟิ่งมีสีหน้าเปลี่ยนจากแดงไปซีดและกลับมาแดงภายใต้การจ้องมองจากทั้ง 3 คน ความเสียใจและความน้อยใจของนางมีมากขึ้นเรื่อยๆ เอ่ยด้วยความเคืองโกรธ “ข้ากลัวว่าเขาจะไม่ยอมกลับมาด้วยนี่นา อีกอย่าง ข้าไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายภูติตัวนั้นสักหน่อย นางรนหาที่ตายเอง”

“เหลวไหล….” ไฟโกรธของโม่ซวนซุนถูกจุดขึ้นอีกครั้ง “นังสารเลว ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าลอบโจมตีข้า มีหรือที่หยูเฮงจะลงมือกับเจ้า อีกอย่าง เจ้าลงมือกับภรรยาข้าโดยไม่มีเหตุผล ทำให้วิญญาณนางบาดเจ็บ จะบอกให้นะ ถ้าภรรยาข้าเป็นอะไรไปแม้แต่นิดเดียวข้าไม่ปล่อยเจ้าไว้แน่”

“เจ้า…” คำว่านังสารเลวทิ่มแทงใจจนหยินเฟิ่งแทบจะกระอักเลือดด้วยความโกรธ นางสั่นไปทั้งตัว “ยัยบ้านั่นมีอะไรดี ระดับวิทยายุทธก็แค่ก่อเกิดราชันย์จักรพรรดิ์เท่านั้น นางไม่คู่ควรกับเจ้า ข้าหวังดีกับเจ้านะ”

ในระหว่างที่ทั้ง 2 ด่ากัน 2 ศิษย์พี่น้องเข้าใจในที่สุดว่าเกิดอะไรขึ้น

สุดท้ายก็คือวิธีการเชิญคนมาของหยินเฟิ่งไม่ถูกต้อง ที่สำคัญนางยังทำร้ายภรรยาของโม่ซวนซุนอีก มิน่าล่ะสถานการณ์ถึงได้เป็นแบบนี้

“นังสารเลวปัญญาอ่อน…”

โม่ซวนซุนโกรธแทบแทบจะสติหลุด ตัวเขาพลุ่งพล่านไปด้วยอานุภาพที่พร้อมจะทำลายทุกอย่างอีกครั้ง ความอาฆาตในแววตารุนแรงเกินจะเปรียบ

“พอแล้วๆ….”

เจ้าโถงตวัดแขนเสื้อ ลบล้างพลังของโม่ซวนซุนได้ในพริบตา เขาเอ่ยอย่างช่วยไม่ได้ “โม่ซวนซุน เจ้าโมโหไปก็ไม่มีประโยชน์ เรื่องนี้หยินเฟิ่งทำเกินไปจริงๆ เดี๋ยวพวกเราจะลงโทษนางเอง ลูกศิษย์ของวิหารสวรรค์ด้วยกัน อย่าห้ำหั่นกันเอง คนอื่นเขาจะหัวเราะเอา”

“….” ใบหน้าหล่อเหลาของโม่ซวนซุนเย็นยะเยือกจนน่ากลัว ไม่ได้สนใจพวกเขา

เห็นท่าทางหยิ่งผยองของเขาแล้วเจ้าโถงส่งสายตาให้คนข้างๆ ยิ้มเฝื่อนๆ “ศิษย์น้อง เจ้าจะเกลี้ยกล่อมอย่างไรให้เขาอยู่กับเจ้า ข้าไม่แย่งกับเจ้าก็ได้ แต่เจ้าดูเขาสิ….”

แม้เขาจะไม่ได้พูดจบ แต่ความหมายก็สื่อออกมาอย่างชัดเจนแล้ว โม่ซวนซุนอยากจะฆ่าหยินเฟิ่ง ถ้าหาก 2 คนนี้อยู่ใต้อาจารย์คนเดียวกันละก็เกรงว่าจะไม่มีวันได้สงบ

ผู้ได้รับสืบสานจิตเทพของท่านบรรพบุรุษ ไม่ว่าใครได้ไปเป็นศิษย์ รับรองว่าจะได้ศิษย์อันเป็นเกียรติของสำนักแน่นอน

“ศิษย์พี่ ข้าว่า…”

ไม่ทันที่ชายวัยกลางคนจะพูดจบ ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นในห้องโถง “พวกเจ้าไม่ต้องแย่งเจ้าหนูคนนี้กันหรอก ให้เขามาอยู่กับข้าเถอะ”

เสียงมาคนก็ปรากฏตาม ตรงหน้าพวกเขามีร่างตาเฒ่าชุดเทาปรากฏขึ้น ผอมแห้งอย่างกับตาแก่ซอมซ่อที่ไหน

แม้เขาจะดูเหมือนคนไม่ได้ความ 2 ศิษย์พี่น้องและหยินเฟิ่งกลับไม่กล้าเสียมารยาท รีบประสานมือโค้งตัวคำนับ “คารวะอาจารย์ปู่”

“เอาล่ะ ไม่ต้องมากพิธี” ตาแก่ซอมซ่อโบกมือ นัยต์ตาขุ่นมัวมองไปที่โม่ซวนซุนอย่างพิจารณา ก่อนจะพยักหน้าอย่างพอใจ “เจ้าหนู ไม่เลวนี่นา ต่อไปนี้มาอยู่กับข้าเถอะ อย่างไรซะก็เป็นศิษย์ของวิหารสวรรค์เหมือนกัน”

——————————————–