Transmigration with QQ Farm สาวน้อยปลูกผัก 529

TQF:บทที่ 529 ทุกคนเป็นห่วง ฐานหลักวิหารสวรรค์ (2)

ฟางซูหยุนไม่ได้เอ่ยอะไรออกไปแต่สามารถมองความคิดของทุกคนออกได้ คิดไปคิดมา พูดขึ้น “จะออกไปไม่ใช่ง่ายๆ เรื่องอื่นไม่ต้องพูดถึง หลักๆคือต้องรอให้เสี่ยวเสี่ยวและหยูเฮงฟื้นฟูก่อน อีกอย่าง ผู้ฝึกฝนวิทยายุทธที่ผืนดินอื่นเก่งกว่าที่นี่ ด้วยวิทยายุทธของทุกท่าน…”

พูดถึงตรงนี้ฟางซูหยุนหยุดลง สายตากวาดไปยังทุกคนก่อนจะพูดต่อ “ข้าไม่ได้จะพูดอะไรที่ไม่น่าฟัง วิทยายุทธระดับก่อเกิดราชันย์จักรพรรดิ์และปรากฏราชันย์จักรพรรดิ์เป็นแค่ระดับล่างสำหรับผืนดินฉางไห่ อยากจะมีหน้ามีตาที่นั่นไม่ง่ายนัก กลับง่ายที่จะวายชนม์มากกว่า”

สั้นๆก็คือ ก่อเกิดราชันย์จักรพรรดิ์หรือปรากฏราชันย์จักรพรรดิ์ที่ถือเป็นสุดยอดฝีมือที่นี่ เมื่อไปถึงผืนดินฉางไห่ก็เป็นแค่ผู้ฝึกฝนวิทยายุทธระดับล่าง เรียกได้ว่าไม่มีทางได้รับการยอมรับจากคนอื่น

แม้ประโยคนี้จะไม่น่าฟัง แต่ทุกคนก็รู้ว่าคือความจริง

อย่างอื่นไม่พูดถึง แค่การที่โม่ซวนซุนผู้อยู่ตอนปลายของระดับก่อเกิดราชันย์จักรพรรดิ์ยังถูกหญิงสาวอ่อนวัยคนหนึ่งจับไปโดยไม่สามารถตอบโต้อะไรได้

ถ้าตาเฒ่าตรงหน้านี่ไปปรากฏตัวที่นั่น ต้องกลายเป็นผู้ฝึกฝนวิทยายุทธระดับล่างแน่ และเสี่ยงต่อการวายชนม์ได้ทุกเมื่อ

“ฮูหยินฟาง ปัญหาที่ท่านพูดถึงนี้ข้าเข้าใจดี แต่ว่าข้าก็ยังต้องการจะตามคุณหนูไป”

ผู้เฒ่าหยิงมีสีหน้าแน่วแน่ กล่าวด้วยความจริงจัง “มิติของคุณหนูสามารถอาศัยอยู่ได้ แม้จะไม่ได้ในระยะยาว แต่สำหรับพวกเราแล้ว อยู่ได้ทีละหลายเดือนก็ถือเป็นที่พำนักที่ดีมากแล้ว”

“ถึงจะพูดแบบนั้น เจ้าก็ไม่สามารถใช้มิติของเสี่ยวเสี่ยวเป็นที่หลบภัยไปตลอด แบบนั้น…”

“ฮูหยินฟาง ข้าเข้าใจ”

ผู้เฒ่าหยิงขัดฟางซูหยุนขึ้น พูดต่อ “ตอนนี้สิ่งที่พวกเราต้องทำก็คือหาทุกวิธีช่วยให้คุณหนูสามารถเลื่อนขั้นทรัพยากรในมิติได้ ขอแค่มิติเลื่อนขั้นได้ ไม่เพียงแต่เป็นประโยชน์ต่อคุณหนู กับหยูเฮงก็เช่นกัน”

“ถูกต้อง เลื่อนขั้นมิติสำคัญมากสำหรับเสี่ยวเสี่ยวจริงๆ หยูเฮงก็เช่นกัน ขอแค่ให้หยูเฮงเติบโตขึ้น ก็ยิ่งช่วยเหลือเสี่ยวเสี่ยวได้มากขึ้น”

เฉิงไป๋หยวนพูดต่อ ลั่วหยูฉินข้างๆเขาก็เอ่ยปากขึ้น “พวกเราจะเลื่อนขั้นให้เสี่ยวเสี่ยว ทรัพยากรที่ต้องการไม่น้อยนะ พวกเราจะไปหาจากไหนมาให้นาง”

“ทรัพยากรเป็นปัญหาใหญ่ พวกเราทุกคนต้องช่วยกันหาวิธี เรื่องนี้สำคัญมากหวังว่าทุกคนจะคิดได้โดยเร็ว” อาจารย์ปู่วิหารสวรรค์สั่ง

ทุกคนต่างเข้าใจดีถึงความสำคัญในการเลื่อนขั้นมิติ จากที่พวกเขาเข้ามิติไปครั้งแรกจนถึงตอนนี้ การเปลี่ยนแปลงมีมากแค่ไหนทุกคนที่อยู่ที่นี่รู้ดีอยู่แก่ใจ ตอนนี้อยากจะช่วยให้พลังของเฉิงเสี่ยวเสี่ยวและหยูเฮงเพิ่มพูดขึ้นก็ต้องช่วยรวบรวมทรัพยากรให้มิติเลื่อนขั้น ให้พวกนางได้แกร่งขึ้นเก่งขึ้น

ไม่อย่างนั้นตอนที่พวกนางออกไปทุกคนก็วางใจไม่ได้ อย่างไรซะกับผืนดินที่ไม่รู้ว่าเป็นอย่างไร ต้องมีภยันตรายนับไม่ถ้วนรอพวกนางอยู่แน่นอน

“ง่าย”

อาจารย์ปู่วิหารสวรรค์อีกคนพูดขึ้น “ใต้หล้าอันกว้างใหญ่นี้ ในมือของแต่ละอิทธิพลต้องมีทรัพยากรอยู่ไม่น้อย ตอนนี้เพิ่งผ่านความอลหม่านไป พวกเขาเองก็ต้องการทรัพยากร ข้อดีที่สุดของเราก็คือมีทรัพยากรมากมาย พวกเราช่วยๆกัน ไม่ว่าจะเป็นสำนักเล็กใหญ่ก็ไปหาให้หมด พยายามเอาทรัพยากรของเราไปแลกเพื่อให้เสี่ยวเสี่ยวเลื่อนขั้นมิติ”

“ไม่ใช่แค่พวกสำนักต่างๆ ยังมี 3 ราชวงศ์ อย่าดูถูกราชวงศ์พวกนั้นไป ทรัพยากรในมือพวกเขาไม่น้อยแน่ พวกเราต้องส่งคนไปหาพวกเขาด้วย เชื่อว่าพวกเขาไม่ปฏิเสธหรอก”

“ได้ๆ เอาแบบนี้แหละ”

ผู้เฒ่าหยิงดีใจมาก ในตาฉายประกายแห่งปัญญา “พวกเรายังสามารถบอกเจ้าพวกที่มีหน้าที่ดูแลจัดการว่าถ้าพวกเขาอยากจะแลกทรัพยากรก็ให้รีบ คุณหนูของเรายังอยู่ที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์จงหยวน อยากได้เท่าไหร่ก็มีเท่านั้น ถ้าหากคุณหนูไปจากที่นี่แล้ว ต่อให้พวกเขาอยากได้ทรัพยากรอีกพวกเราก็ให้พวกเขาไม่ได้แล้ว ถ้าปล่อยข่าวนี้ออกไป พวกเขาต้องยอมควักทรัพยากรมาแลกกับเรามากขึ้น”

ข้อเสนอนี้ได้รับการยอมรับจากทุกคน

ซึ่งเป็นแบบนั้นจริงๆ เมื่อเฉิงเสี่ยวเสี่ยวออกไปแล้ว ทุกคนอยากได้ทรัพยากรจำนวนก็ยากแล้ว

ว่าแล้วก็เริ่มเลย เหล่าผู้อาวุโสแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์จงหยวนเริ่มลงมือทันที

1 เดือนให้หลัง เหล่าอิทธิพลที่ต้องการทรัพยากรต้องมาปรากฏตัวที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์จงหยวนเพื่อทำการแลกเปลี่ยนทรัพยากรครั้งสุดท้าย ไม่อย่างนั้นหลายปีหรือหลายสิบปีหลังจากนี้จะไม่จำหน่ายทรัพยากรอีก

คนที่รู้ข่าวนี้มีไม่เยอะ เพียงแค่คนที่ควรรู้ก็รู้หมดแล้ว คนที่ไม่ควรรู้ก็ไม่มีใครได้รู้

ผืนดินฉางไห่

ในดินแดนลึกลับ มีเงาแดงเงาหนึ่งตัดไปในอากาศ หยินเฟิ่งผู้เพิ่งกลับมาจากข้างนอกนั่นเอง

นางกำลังจะไปหาอาจารย์ตัวเอง ยังไม่ทันจะถึงยอดเขาที่อาจารย์ตัวเองพำนักอยู่ ในหัวก็มีเสียงอันคุ้นเคยและเข้มงวดดังเข้ามา

เสียงของเจ้าวิหารสวรรค์นั่นเอง สั่งให้นางไปที่โถงหลักเดี๋ยวนี้

นางไม่กล้ารอช้า รีบหันกลับและมุ่งไปยังเขาหลักทันที

เมื่อนางก้าวเข้าไปในโถงโบราณ นอกจากเจ้าโถงอาจารย์ลุงของนางแล้ว อาจารย์ก็อยู่ที่นี่พอดี สีหน้าเย็นชาของนางมีรอยยิ้มขึ้น

“ลูกศิษย์หยินเฟิ่งคารวะอาจารย์ลุง อาจารย์” หยินเฟิ่งไม่กล้าเสียมารยาท ทำความเคารพพวกเขาอย่างนอบน้อม

ชายวัยกลางคนแปลกใจนิดหน่อยเมื่อเห็นลูกศิษย์กลับมาในเวลาเพียงครึ่งปีเท่านั้น ถามขึ้น “หยินเฟิ่งกลับมาได้ไง”

“หรือว่าเจ้าคิดถึงอาจารย์แล้ว” เจ้าโถงแซว 2 อาจารย์ศิษย์

“อาจารย์ลุง เป็นคนแก่แต่ทำตัวไม่น่าเคารพเลยนะ”

หยินเฟิ่งพึมพำเสียงเบาก่อนจะพูดต่อ “ข้ากลับมาเพราะมีเรื่องสำคัญ อาจารย์ลุง อาจารย์ คนที่พวกท่านตามหาอยู่ข้าพากลับมาแล้ว”

คนที่พวกเราตามหาอยู่

—————————————-