Transmigration with QQ Farm สาวน้อยปลูกผัก 521

TQF:บทที่ 521 ตอนจบถูกกำหนดแล้ว (1)

 

 

หากสวรรค์อยากให้ใครชีวาวาย ก็ย่อมให้เขาได้ผยองก่อน

 

อีกอย่างผู้ฝึกตนวิถีมารพวกนี้ตั้งใจที่จะตายอยู่แล้ว พวกเขาเข้าใจดีกว่าถ้าพวกเขายังเหลือความเป็นภัยคุกคามแม้แต่นิดเดียว คนของดินแดนศักดิ์สิทธิ์จงหยวนก็จะไม่ให้พวกเขาย้ายไปไหนได้โดยเด็ดขาด

 

ในเมื่อเป็นแบบนี้ พวกเขาทำได้แค่สู้จนตัวตาย

 

สู่จนถึงท้ายสุด พวกตาแก่นับร้อยคนที่อยู่จุดสูงสุดของจักพรรดิ์เทพยุทธ์รวมพลังโจมตี

 

ตู้มมม….

 

พายุกระหน่ำใส่ทั่วทั้งมิติในพื้นที่นี้ ไม่ทันที่ทุกคนจะรู้ตัว พลังหยวนแห่งฟ้าดินก็แปรปรวนอย่างหนัก ทุกคนรับรู้ได้ถึงแรงกดดันอันน่าสยองขวัญ

 

พลังลมปราณอันแข็งแกร่งอยู่ห่างจากทุกคนไม่เกินพันเมตร ความถล่มทลายชนิดที่ไม่มีใครต้านทานได้ แม้แต่พวกผู้เฒ่ายังรู้สึกว่าอันตราย

 

“ทุกคนระวังตัวไว้ พวกเขาใช้วิชาลับเพิ่มพูนวิทยายุทธ สามารถเลื่อนได้หลายระดับในทันที อานุภาพของมันอย่างน้อยๆก็เทียบเท่าตอนกลางของระดับก่อเกิดราชันย์จักรพรรดิ์ ทุกคนระวัง รีบถอยกลับมาเร็ว…”

 

เจ้านิกายฉินที่รู้เรื่องรีบส่งกระแสจิตบอกทุกคนและนำทุกคนถอยทัพ แม้แต่เฉิงเสี่ยวเสี่ยวและโม่ซวนซุนก็รู้สึกถึงอันตรายแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

 

แม้จะอันตรายแต่ทั้งคู่ก็ไม่ยอมถอยกลับเข้ารับแทน ในเมื่ออีกฝ่ายยอมเอาชีวิตเข้าเดิมพัน ฝ่ายตัวเองจะถอยไม่ได้เด็ดขาด ต้องชนะให้ได้ และให้พวกเขาแพ้อย่างยอมจำนน

 

“คุณหนู คุณชาย….”

 

ผู้เฒ่าหยิงที่เดิมทีจะถอยเห็นร่างของพวกเขาที่เข้ารับตกใจจนตัวเย็น ตะโกนลั่นก่อนจะไล่ตามแผ่นหลังของทั้งคู่ไปสุดชีวิต

 

เห็นฉากนี้ เจ้านิกายฉินและเจ้าเขาจี้ก็ไม่ยอมถอยและไล่ตามขึ้นมา ไม่ใช่แค่พวกเขา ยังมีผู้เฒ่าคนอื่นๆอีก พวกเขาแค่ลังเลเพียงชั่วครู่เท่านั้นก็พากันตามขึ้นมา

 

“ฮ่าๆๆ”

 

เสียงหัวเราะของเฒ่าผีสะท้านไปทั่วปฐพี “ดี มาก็ดีแล้ว ทั้งชีวิตของข้ากุ่ยจินไฉฆ่าคนมานับไม่ถ้วน วันนี้จะได้พื้นที่ให้รุ่นหลังได้อยู่อาศัยกันอย่างสงบสุข ข้าก็ตายตาหลับแล้ว ฮ่าๆๆๆ….”

 

ตู้มมม…..

 

พายุโหมกระหน่ำ อากาศสั่นสะเทือนจนเหมือนจะแหลกสลาย พลังภายในอันแข็งแกร่งพัดพาเข้ามาจนผู้คนแทบจะยืนไม่อยู่

 

ขณะที่พุ่งไปด้วยกัน จู่ๆโม่ซวนซุนก็ชะงักและยื่นมือมากันคนข้างๆไว้ พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “เสี่ยวเสี่ยว เจ้าไม่ต้องลงมือหรอก ให้ข้าจัดการเอง”

 

“ไม่ได้” เฉิงเสี่ยวเสี่ยวปฏิเสธโดยไม่ต้องคิด นางจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าการโจมตีนี้อันตรายและน่ากลัวขนาดไหน นางจะไม่ยอมให้เขาไปเผชิญคนเดียวเด็ดขาด

 

“เสี่ยวเสี่ยว…”

 

โม่ซวนซุนเริ่มร้อนใจ มีประกายสีขาวเปล่งออกจากตา เฉิงเสี่ยวเสี่ยวที่สบตาเขาอยู่ไม่ทันได้ตั้งตัว ทันใดนั้น ในหัวของนางก็ว่างเปล่าไม่สามารถนึกคิดหรือมีปฏิกิริยาอะไรได้อีก

 

วินาทีต่อมา โม่ซวนซุนสะบัดแขน และเฉิงเสี่ยวเสี่ยวถูกพลังภายในห่อหุ้มและเคลื่อนย้ายออกไปให้ไกลจากสนามรบ

 

ไม่มีอะไรให้ต้องพะว้าพะวงอีก แววตาของโม่ซวนซุนเป็นประกายราวกับมีดดาบ กลิ่นไออาฆาตออกจากตัวเขา ตะโกนออกมาด้วยเสียงอันดังลั่นเสมือนฟ้าผ่าลงมา “มาจบเรื่องนี้กันเถอะ”

 

หลังจากนั้นก็มีพลังลมปราณแข็งแกร่งและเอาแต่ใจออกมาจากตัวเขา ราวกับดวงอาทิตย์ที่เป็นแสงสีทองสว่างไสวไร้ขอบเขต รวมกันเป็นมหาสมุทรสีทองมีคลื่นขึ้นลง ลอยอยู่เหนือสรรพสิ่ง

 

“ฆ่า ฆ่า ฆ่า…..”

 

เสียงตะโกนกู่ร้องลั่นไปทั่วฟ้า ทั้ง 2 ฝ่ายทุ่มพลังภายในทั้งหมดที่มีเพื่อการโจมตีครั้งสุดท้าย

 

ปังปังปัง…..

 

นาทีนี้ท้องฟ้าทั้งผืนสั่นสะเทือน ราวกับมีภูเขายักษ์ 2 ลูกกระแทกใส่กันอย่างหนัก ฟ้าดินมลาย บรรยากาศน่าตื่นตกใจราวกับทุกอย่างพร้อมจะระเบิดออก

 

ด้านหลังของผู้ฝึกตนวิถีมารมีอภิมหาเทพฝ่ายมารสีดำที่เกรี้ยวกราดและพร้อมจะทำลายล้างกำลังร้องตะโกน ส่วนด้านหลังของโม่ซวนซุนเกิดร่างสมมุติมโหฬารที่ใส่องค์ทรงเครื่องกษัตริย์ปรากฏขึ้นกลางอากาศ

 

ภาพกลางอากาศนี้เหมือนภาพที่งดงามที่สุด ฝังลึกเข้าไปในหัวของทุกคน

 

แม้จะมองร่างสมมุตินี่ไม่ชัด แต่ทุกคนก็สัมผัสได้ถึงความกดดันอย่างไม่มีที่สิ้นสุดลางๆ โดยเฉพาะกับเทพฝ่ายมารสีดำที่ถูกสะกดพลังไว้ ไม่สามารถทำอะไรได้

 

เหมือนว่าร่างนี้คือผู้ตัดสินทุกอย่าง แข็งแกร่งไร้เทียมทาน ลึกล้ำยากจะหยั่งถึง

 

ตู้มมม…..

 

ร่างสมมุติ 2 ร่างสู้อยู่ด้วยกันท่ามกลางก้อนเมฆสีดำและแสงไฟสีขาว ในขณะที่สู้กันอยู่ ฝนตกเป็นเลือด ร่างเลือดเนื้อและซากศพร่วงหล่นลงเหมือนหินลงไปพร้อมกัน

 

ฉากนี้ไม่เพียงแต่ทำให้เหล่าผู้อาวุโสตกใจจนตาแทบหลุดออกจากเบ้า แม้แต่หญิงสาวชุดแดงที่ไม่มีใครรับรู้ถึงการมาก็มีท่าทีตกใจ สายตาจ้องเขม็งไปที่โม่ซวนซุน

 

“ไม่ผิดแน่ ไม่ผิดแน่ๆ ร่างสมมุติของท่านอาทิตน์เลี่ยจวิน เขาฝึกฝนจนได้มาแล้ว”

 

หญิงสาวชุดแดงพึมพำกับตัวเอง ขณะเดียวกันตาคู่สวยของนางมีแววรักใคร่ปรากฏขึ้นโดยที่ตัวเองก็ไม่ทันรู้ตัว ราวกับนาทีนี้ในสายตาของนางเหลือเพียงเขาผู้เดียว

 

ไม่ใช่แค่นางที่เป็นแบบนี้ ในขณะเดียวกันในตาของอีกคนหนึ่งก็มองเห็นแต่ร่างที่ตัวเองคุ้นเคยจนไม่รู้จะคุ้นเคยยังไงแล้ว ในแววตาของนางไม่มีความรักใคร่ แต่เป็นความโกรธและความเป็นห่วง คนๆนั้นก็คือเฉิงเสี่ยวเสี่ยวที่ถูกโม่ซวนซุนกันออกมานั่นเอง

 

นางคิดไม่ถึงเลยว่าโม่ซวนซุนจะลงมือกับตัวเองไม่ให้นางเข้ารับการโจมตีครั้งสุดท้ายนี้ด้วย เขาไม่เพียงแต่ทำให้นางขยับตัวไม่ได้ แม้แต่หยูเฮงที่อยู่ในมิติก็ถูกควบคุมไว้เหมือนกัน ไม่สามารถออกมาช่วยได้

 

“คุณหนู คุณชายน่ะเป็นห่วงท่าน วางใจเถอะ คุณชายชนะได้แน่” หยูเฮงรู้ว่านางคิดอะไรอยู่จึงเอ่ยปลอบ

 

เฉิงเสี่ยวเสี่ยวอารมณ์ไม่ดี ตอบนางไปแค่ว่า “ขอให้เป็นแบบนั้น”

 

และในขณะนั้น เทพฝ่ายมารที่กำลังสู้อยู่ในอากาศมีท่าทีว่าพลังภายในเริ่มร่อยหรอลง แต่ร่างสมมุติของกษัตริย์ยังอยู่ในสภาพเต็มร้อย

————————————

Favorite