The Undetectable Strongest Job: Rule Breaker 8 : หลุมพราง

บทที่ 8 : หลุมพราง

Гมีบางอย่างเกี่ยวข้องกับอันนี้แน่ๆ˩

►บอร์ดวิญญาณ◄ ฮิคารุ

อายุ: 15 ระดับ: 4

4

จู่ๆแต้มของฮิคารุก็เพิ่มขึ้น มีบางอย่างที่แตกต่างไปจากคราวที่แล้ว: ตัวเลขข้างๆ “ระดับ”

Гระดับฉันเพิ่มตั้งแต่เมื่อไหร่ ถ้าจำไม่ผิดระดับจะเพิ่มขึ้นถ้าฆ่ามอนส์เตอร์… ˩

เขาจำไม่ได้ว่าเขาได้ฆ่ามอนส์เตอร์ไป เขาเด็ดพืชพิษแต่ไม่ได้ฆ่ามันนะแต่เขาได้ล้ม — ฆ่า — มนุษย์ไปแล้ว

Г…เดี๋ยวก่อนนะ˩

มอนส์เตอร์มันถูกนิยามว่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่นำอันตรายมาสู่มนุษย์นิ นั่นคือนิยามทั้งหมดนะ; ไม่มีมากหรือน้อยกว่านั้น

Г…ถ้ามันไม่ใช่การฆ่ามอนส์เตอร์โดยเฉพาะแต่เป็นการฆ่าสิ่งมีชีวิตที่มีพลังระดับเดียวกันล่ะ… ˩

ฉันเพิ่มระดับในเวลาสั้นๆได้จากการฆ่าเคานต์มอร์กสตัด

Г………˩

ฮิคารุตัดสินใจที่จะไม่ใช้แต้มในทันที เขาต้องการเวลาในการคิดทบทวนสักหน่อย

Г …ฉันว่าทางนี้แหละ˩

เขาเดินตามเส้นทางที่กลอเรียบอกจนพบเข้ากับสถานที่ซึ่งพื้นปูด้วยหินที่ได้รับการขุดออกมาพร้อมกับคลองที่ไหลอยู่ใกล้ ๆ หลังจากปีนบันไดลงมาถึงครึ่งทาง จมูกของเขาก็ได้รับกลิ่นเหม็นที่ลอยอยู่ในอากาศ

Гที่นี่หรอ˩

เขามองไปเห็นอุโมงค์ใต้ดินที่ซึ่งเชื่อมต่อกับคลอง — ระบบท่อระบายน้ำ

Гโว้?!˩

เสียงกระพือดังมาจากข้างใน

Гค้างคาว…?˩

ฮิคารุเปิดใช้งานสกิลหลบซ่อนทุกอันทันที การมีอยู่ของเขาจางลงจนเหมือนกับอากาศ ค้างคาวและหนูที่อยู่ข้างในอุโมงค์เอียงคอน้อยๆอย่างสับสน ชั่วขณะหนึ่งมีคนอยู่ข้างนอกนั้นจริงๆ

คงจะแย่มากๆถ้าเขาติดโรคบางอย่างมาจากพวกนั้น

เขาเดินเข้าไปในอุโมงค์อย่างเงียบๆ น้ำที่ไหลมาจากข้างในไม่ได้สกปรกขนาดนั้น มีแค่กลิ่นเหม็นสาบเท่านั้นที่ทนไม่ได้ ฮิคารุค้นหาเกี่ยวกับเรื่องนี้ในความรู้ของโรแลนด์

เมืองใหญ่ๆทุกเมืองมีระบบท่อระบายน้ำ มีอุจจาระและน้ำสกปรกหลายชนิดรวมอยู่ในจุดเดียวที่ใต้ดิน มอนส์เตอร์ที่ชื่อว่าเมือกแห่งความโกลาหลจะดูดซับมันทำให้น้ำบริสุทธิ์ ในฐานะที่เป็นผลพลอยได้ มอนสเตอร์เหล่านี้จะปล่อยดินประสิวและปุ๋ยหมักที่พ่อค้ามักจะมาเก็บเป็นประจำ

งั้นน้ำพวกนี้ก็เป็นสิ่งที่เมือกแห่งความโกลาหลปล่อยออกมาสินะ

ฮิคารุเดินไปข้างหน้าผ่านทางเท้าที่ทำมาห่วยๆตรงริมคลอง หินละลายลงในหลายๆที่ทำให้มีโคลนอยู่ทางด้านล่าง ที่นี่มันค่อนข้างมืด เขาไตร่ตรองว่าจะใช้ตะเกียงเล็กที่เขาซื้อมาเมื่อเช้านี้ดีหรือไม่ ฉันว่าไม่ล่ะแม้ว่าจะมีสกิลหลบซ่อนการถือตะเกียงในความมืดก็คือการส่งตัวเขาไปฟรีๆนั่นแหละ

…ฉันจะไปให้ไกลที่สุดเท่าที่ทำได้

เขาค่อยๆเดินไปอย่างช้าๆ

แล้วเคลเบคบ้านี่เป็นใครถึงได้มาอยู่ในที่แบบนี้เนี่ย

เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านไอเทมเวทมนตร์เดาว่าคงสร้างไอเทมเวทมนตร์อยู่ล่ะสิ

แล้วทันใดนั้นเขาก็เห็นผู้ชายสองคนกำลังถือตะเกียงอยู่ทางด้านหลังเข้า

Г—และทั้งหมดนั่น—˩

Г—ถามจริง ฟังดูเป็นงานง่ายๆ—˩

เสียงสะท้อนของพวกเขาผ่านอุโมงค์ออกมา หนึ่งในนั้นใช่เคลเบคไหมนะ พวกเขาดูไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไหร่เลย เห็นได้ชัดว่าเป็นพวกอันธพาลเมื่อโดยดูจากรอยแผลเป็นที่แก้ม

พวกเขามาทำอะไรที่นี่ ดูไม่เหมือนพ่อค้ามาเก็บปุ๋ยหมักสักนิด ฉันคิดว่าคำที่อธิบายได้ดีที่สุดคงเป็น “นักฆ่า” ฮิคารุเร่งรีบ มีส่วนหนึ่งตามข้างทางที่กำแพงพังทลายลงลึกไปประมาณสามเมตร

ซ่อนแล้วให้พวกเขาผ่านไปก่อน

หรือไปต่อดี

เขาคิดเล็กน้อยแล้วเลือกที่จะซ่อน มันเป็นทางเลือกที่ง่ายสำหรับเขา เขาย่ำลงบนดินแล้วเข้าไปในพื้นที่กลวง หมอบลงและกลั้นหายใจ

Г— งั้นนายก็ไปเจอลูกค้ามา —˩

Г— เขาประมาณว่า “งานดีนี่ เสร็จอีกงานแล้ว”˩

Г— ขโมยเอาน่าจะง่ายกว่านะ˩

Г— นี่ เราไม่ได้รับอนุญาตให้ฆ่านะ..˩

Гรู้น่า เจ้านายเกลียดการนองเลือดนี่นา˩

Гไม่ใช่แค่นั้นนะ ถ้ามีคนถูกฆ่าแล้วพวกเจ้าหน้าที่ก็จะเข้ามาเอี่ยวด้วย˩

Гนายแน่ใจหรอ เจ้านายน่ะ… หืม?˩

Гมีอะไร˩

ชายทั้งสองคนหยุดอยู่บนทางเดินใกล้ฮิคารุ

Г…รอยเท้าพวกนี้ดูเล็กนะ˩

เขาสังเกตเห็นรอยเท้าของฮิคารุบนทางที่เป็นโคลน สกิลหลบซ่อนจะไร้ประโยชน์เลยถ้าผู้ใช้ทิ้งร่องรอยไว้ข้างหลัง

หืมม งั้นพวกเขาก็เห็นร่องรอยของเรา

นี่เป็นส่วนหนึ่งของการทดลองของเขา เขาอยากจะรู้ว่าสกิลหลบซ่อนจะทำงานกับสิ่งที่เขาทิ้งไว้หรือไม่ คำตอบคือ “ไม่”

Гช่วงนี้เด็กกำพร้าในพอนด์เพิ่มขึ้นน่ะ หนึ่งในนั้นคงมาเตร็ดเตร่ในท่อนี่แหละ˩

Гนายอาจจะพูดถูก…˩

ดูเหมือนว่าพวกเขาจะสรุปแล้วว่ามีเด็กคนหนึ่งเดินเข้ามาในท่อระบายน้ำ
ยังไงฮิคารุก็มั่นใจว่าเขาจะไม่ถูกค้นพบอยู่แล้ว

Гไปเถอะ เราจะปล่อยให้เคลเบครอไม่ได้˩

Гจริงสิ ยังไงเจ้านี่ก็น่ากลัวน่ะนะ˩

พวกเขาเดินผ่านฮิคารุไปโดยที่ไม่สังเกตเห็นเขาเลย

เขาพึ่งพูดถึงเคลเบค

ฮิคารุเดินตามพวกเขาไป ครั้งนี้เขาระมัดระวังกับรอยเท้าของเขาอย่างเต็มที่

ในส่วนหนึ่งของท่อระบายน้ำมีพื้นที่อยู่อาศัยที่ไม่ได้อยู่ภายใต้การควบคุมของรัฐบาลอยู่

Гอาาาา… พวกนายมาสาย 5 นาที˩

Гระ เราขอโทษด้วย เขาต้องจีบสาวๆ ตอนเดินมาที่นี่น่ะ˩

Гทะ ทำไมนายต้องขายคู่หูตัวเองด้วย?!˩

Гหุบปาก! มันเป็นความผิดของพวกนายสองคน!˩

โต๊ะคุณภาพดีตั้งอยู่ในห้อง ถ้ามีใครมาเห็นเข้าต้องมีคนคิดว่าพวกเขาไม่ได้อยู่ใต้ดินแน่ๆ ชายคนหนึ่งที่เห็นได้ชัดว่าไม่ได้สนใจเกี่ยวกับมารยาทเลยกำลังพาดขาของเขาออกมาบนโต๊ะ เขามีรอยสักเหมือนเปลวไฟสีแดงบนหน้าผากไล่ไปยังแก้มขวาของเขาอ้อมไปทางด้านหลังคอและเลื้อยลงไปด้านล่าง ชายผู้นั้นกำลังเผชิญหน้ากับชายสองคนที่ฮิคารุตามมา

Гยังไงก็เถอะ… พวกนายทำงานพอใช้ได้˩ ผู้ชายคนนั้นพูด

บนใบหน้าของชายเหล่านั้นฉายความโล่งอกออกมา

Гงั้นเราไปก่อนนะ˩

Гเอาล่ะ อย่าลืมทำงานให้มันหนักหน่อยล่ะ˩

โน๊ต: มุมมองเปลี่ยนเป็นของเคลเบค

ชายที่มีรอยสักสีแดงเดินไปส่งพวกเขาที่ประตู หลังจากที่เขาหมุนตัวกลับมาก็ตัวแข็งทันที

Гว่าไง˩

Г?!˩

ไม่ควรจะมีใครอยู่ในห้องนี้อีกแล้วนิ และนั่น เด็กผู้ชายคนหนึ่งกำลังนั่งอยู่บนโต๊ะของเขา

Гนายเป็นใครวะ?!˩

Гอุ้ย กรุณาอย่าใช้ความรุนแรงด้วยครับ ผมไม่มีอาวุธ˩

ไม่มีอาวุธแและดูจากท่าทางของเขาแล้วเขาต้องเป็นมือสมัครเล่นอย่างแน่นอน ดูเหมือนว่าจะไม่รู้วิธีการต่อสู้ด้วยซ้ำแต่เขาก็ใส่อุปกรณ์ที่ดีพอใช้ได้

Гนายมาจากไหน?!˩

อาจเป็นผู้ใช้เวทย์ เขาให้ความสนใจกับเด็กชายอย่างระมัดระวัง เขาจับกริชไว้เพื่อเตรียมพร้อมขณะที่ตาของเขาก็มองไปรอบๆ เพื่อหาสิ่งที่จะใช้เป็นเกราะป้องกัน

Гไม่เป็นไรน่า ผมไม่ใช่เมจ˩

Г…นายมันเป็นเด็กน่าขนลุก˩

Гผมมีอะไรจะให้คุณน่ะ˩

Гหะ? จดหมาย˩

เด็กชายยื่นบางอย่างให้เขา ชั่วขณะหนึ่งเขาคิดว่ามันอาจจะเป็นม้วนเวทมนตร์ที่มาในรูปแบบตัวอักษรก็ได้แต่แล้วเขาก็นึกได้ว่ามันไม่มีประโยชน์อะไรที่จะทำอย่างนั้น ถ้าเด็กนี่ใช้เวทมนตร์ได้เขาก็แค่ระเบิดเด็กนี่เท่านั้น

Гคุณไม่อยากได้หรอ ผมต้องเจอปัญหาแน่ๆ ถ้าคุณไม่รับมันไปน่ะ˩

เด็กชายดูลำบากใจจริงๆ เขารู้สึกงี่เง่าชะมัดที่ตนเองระมัดระวังตัวรอบๆเด็กนี่

Гให้ตายสิ˩

เขาเอากริชกลับเข้าไปในปลอกและก้าวยาวๆ เข้าหาเด็กชาย เขารีบคว้าจดหมายจากมือของเด็กคนนั้นไป

Гอา… มาจากกิลด์นักผจญภัย หืม อ้อ เข้าใจล่ะ˩

หลังจากอ่านเนื้อหาในจดหมายแบบผ่าน ๆ แล้วเขาก็หันกลับมาสนใจเด็กชายอีกครั้ง

Гมาคุยกันหน่อยสิ˩

Гคุณอยากรู้ว่าผมเข้ามาในนี้ได้ยังไงงั้นหรอ˩

Гนายรู้ก็ดีแล้ว ประหยัดเวลาไปได้เยอะเลย นั่งสิ˩ เขาพูดพร้อมทั้งชี้นิ้วไปที่เก้าอี้ซึ่งอยู่ข้างๆโต๊ะ

Гผมจะได้อะไรล่ะ˩

Гฉันจะบอกทางกิลด์ผจญภัยว่าคนของเขาเข้ามาบุกรุกในที่ของฉัน˩

Гพับผ่าสิ˩

เด็กชายนั่งลงอย่างเชื่อฟัง

Гนายชื่ออะไร˩

Гฮิคารุ นายคือเคลเบคใช่ไหม˩

Гใช่ นายส่งจดหมายให้เพราะรู้ว่าฉันเป็นใครใช่ไหม˩

Гผมก็อยากจะยืนยันก่อนนะแต่ไม่มีใครคุยกับผมเลย˩

เคลเบคมีผมสีแดงสั้นและโฉมหน้าที่เหมือนกับทหารผ่านศึกและเพราะเช่นนี้เด็กๆ จึงมักจะสั่นเมื่ออยู่ต่อหน้าเขาและกางเกงเปียกเมื่อเขาจ้องมอง
แต่เด็กนี่ต่างออกไป

Гไม่มีใครคุยกับนายหรอ เดี๋ยวก่อนนะ ตรงนี้˩

เคลเบคยืนขึ้นพร้อมออกจากห้องไปและกลับเข้ามาด้วยความรวดเร็ว

Гเหมือนว่านายจะพูดความจริงสินะแต่นายต้องเดินผ่านห้องทั้งหมด 3 ห้องก่อนที่จะมาถึงที่นี่ได้และฉันก็มีคนคอยเฝ้าอยู่ในห้องแต่ละห้องด้วย˩

Гหืมม?˩

Г…นายไม่เห็นหรอว่าทุกห้องมีคนเฝ้าอยู่ คือจริงๆ แล้วฉันเป็นคนค่อนข้างใหญ่น่ะเลยต้องป้องกันตัวเองแต่ไม่มีใครสังเกตเห็นนายเลยงั้นสิ ได้ยังไงกัน˩

Гบางทีอาจจะแค่บังเอิญล่ะมั้ง˩

Гไร้สาระ˩

เคลเบครู้สึกไม่สบายใจ ฉันกำลังตาต่อตากับเด็กแปลกๆ ที่บอกว่ามาจากกิลด์ผจญภัยนี่ แล้วถ้าดูจากเนื้อหาในจดหมายแล้วดูเหมือนว่าเด็กนี่จะไม่ได้โกหกนะ

แต่ปกติแล้วคนจากกิลด์จะต้องถูกคนของเราถามที่ทางเข้าสิ ถ้าเป็นคนที่น่าสงสัยพวกเขาก็จะสอบถามข้อมูลไปที่กิลด์แต่ต่อให้ไม่น่าสงสัยยังไงพวกเขาก็ทำแบบนั้นเหมือนเดิมอยู่ดี แต่เด็กนี่ก็ยังผ่านมาได้ถึงตรงนี้

แล้วตอนนั้นเองที่เขาสังเกตเห็นชุดของเด็กชาย

Г…เข้าใจละ ชุดนายล่ะสิ ฉันคิดว่านายกำลังใส่ชุดที่ทำมาจากไนท์วูล์ฟ — รูปแบบที่วิวัฒนาการมาแล้วของหมาป่าซึ่งเตร่ในเวลากลางคืนล่ะสิ ใช่แล้วพวกมันสมบูรณ์แบบเหมาะกับการปกปิดการมีอยู่ของนายเลยล่ะ˩

คิ้วของฮิคารุกระตุกเล็กน้อย ดูเหมือนฉันพูดเข้าเป้าสินะ เคลเบคคิดในใจและเป็นที่แน่นอนอยู่แล้วว่าเขาไม่มีทางที่จะคิดว่าเด็กคนนั้นเป็นมาสเตอร์แห่งการตัดการมีอยู่ของตนเองออกไปได้อย่างสมบูรณ์หรอก

Гเดี๋ยวก่อนนะ นายเกี่ยวข้องกับงานนี้รึป่าว˩

Г………˩

เคลเบคเอาจดหมายให้เขาดูซึ่งเนื้อหาก็สั้นสุดๆ

╚ ด้วยความเคารพถึงเคลเบคผู้เชี่ยวชาญแห่งไอเทมเวทมนตร์

ฉันได้นำสิ่งของที่คุณสร้างมาแล้วเมื่อวันก่อน น่าเสียดายที่ฉันไม่รู้วิธีเปิดใช้งานของมัน จึงต้องขอความช่วยเหลือจากคุณ╝

จบแล้ว

Гไม่ มันไม่เกี่ยวกับผม˩

Гเข้าใจล่ะ˩

Гชุดที่นายมีมันค่อนข้างดีนะแต่ที่น่าทึ่งน่ะไม่ใช่อุปกรณ์พวกนั้นหรอก มันเป็นบางอย่างที่อยู่ข้างใน ความกล้าไงล่ะ นายไม่แม้แต่จะเกรงกลัวสักนิดเมื่ออยู่ต่อหน้าเคลเบคที่ยิ่งใหญ่คนนี้˩

Гอย่างนั้นหรอ เอาล่ะ ช่วยเซ็นตรงนี้ด้วยครับ˩

ฮิคารุหยิบฟอร์มคำขอขึ้นมาอย่างลวกๆแล้วเคลเบคจึงหยิบฟอร์มไปเซ็นชื่อด้วยความรวดเร็ว เขาหยิบการ์ดกิลด์ออกมาจากกระเป๋าเงิน — ในนั้นยังมีการ์ดอรกหนึ่งอันที่ดูเหมือนจะถูกออกโดยวิหาร การ์ดวิญญาณนั่นเอง — แล้วเขาจึงวางมันลงบนแบบฟอร์มคำขอ มันมีแสงวาบออกมาอยู่ครู่หนึ่งเป็นการยืนยันตัวตนเมื่อทำเช่นนั้นแล้วการส่งจึงจะถือว่าเสร็จสมบูรณ์

Гแล้วเจอกันนะ˩

Гถือไว้นั่นแหละ นายคิดว่าฉันเป็นใครกัน˩

Гผู้เชี่ยวชาญด้านไอเทมเวทมนตร์… ˩

ฮิคารุหยุดแล้วยิ้มกว้าง

Гซึ่งมันก็เป็นคำนำหน้าของคุณเท่านั้น จริงๆแล้วคุณเป็นหัวหน้าองค์กรใต้ดินต่างหาก˩

Г………˩

เคลเบคเงียบไป ฮิคารุพูดเข้าเป้า

Гนั่นเป็นจดหมายที่น่าสนใจดีนะ มันบอกว่าคนส่งคือกิลด์ผจญภัยแต่ผู้ส่งที่แท้จริงอยากจะติดต่อผ่านกิลด์เพราะเขาต้องการที่จะให้ทุกอย่างเป็นนิรนามที่สุดเท่าที่จะทำได้ การที่พยายามขนาดนั้นแค่เพื่อจะส่งจดหมายนั่นก็หมายความว่า… ˩

Гมีเรื่องของความเสี่ยงเข้ามาเกี่ยวข้อง˩

Гใช่แล้ว แต่ยังไงก็ช่างเถอะผมไม่สนใจหรอก˩

Гไม่หรอ?˩

Гอ่าฮะ ผมชอบใช้ชีวิตอยู่ในที่แจ้งน่ะ˩

Гฮืม ฟังดูยิ่งใหญ่นะ ฉันจะให้นายรู้ไว้หน่อยแล้วกัน พวกเราถูกเรียกว่ากิลด์โจรกรรมแต่เป้าหมายของเราไม่ใช่คนจนหรอกนะ˩

Гผมก็ว่าไม่หรอกไม่งั้นคุณคงโจมตีผมก่อนที่จะถามซะอีก˩

Гถ้านายตกอยู่ในปัญหาล่ะก็เรียกฉันได้เลย ฉันจะช่วยนายเองและแน่นอนว่าต้องมีค่าใช้จ่ายนะ มันเรียกว่าการให้และรับน่ะ˩

Гเกี่ยวกับอันนั้นน่ะ… ˩ ฮิคารุพูดพร้อมทั้งชี้ไปที่จดหมายบนโต๊ะ

Гคนส่งใช่ขุนนางรึป่าว˩

Г…อะไรทำให้นายคิดอย่างนั้นล่ะ˩

Гเพราะว่าเขาใช้กิลด์ผจญภัยในการประสานงานและอีกอย่างคือเขาสั่งกิลด์ให้ทำแบบที่ต้องการได้ ผมเลยคิดว่าน่าจะมีแค่ขุนนางเท่านั้นที่ทำแบบนั้นได้˩

Гหืมม บางทีน่ะนะ แล้วมันยังไงล่ะ˩

Гไม่ใช่ผมแล้วล่ะ ผมคิดว่าคุณนั้นแหละที่ต้องการความช่วยเหลือ˩

เคลเบคดูอารมณ์เสีย

Гอย่าอวดดีไปหน่อยเลยเจ้าหนู˩

ฮิคารุถอนหายใจ

Гผู้ใหญ่ชอบทำเหมือนฉันเป็นเด็กนักแหละ ฉัน 15 แล้วนะ˩

Гใช่ 15 ก็เป็นเด็กนั่นแหละ ไปซะ˩

Гคร้าบ คร้าบ˩

ฮิคารุออกจากห้องไป

Г…เป็นเด็กที่แปลกจริง แต่ดูมีศักยภาพ˩ เคลเบคพึมพำเบาๆ

หลังจากทำเควสและทดลองแล้วเมื่อฮิคารุออกมาข้างนอกก็เป็นเวลาพลบค่ำพอดีและเมื่อเขากลับไปถึงกิลด์ที่นั่นจึงมีนักผจญภัยอยู่ไม่มากนัก

Гหืมม˩

ฮิคารุตระหนักได้ทันทีว่าทำไมถึงมีนักผจญภัยเหลืออยู่น้อย

Гอ่ะนี่ของนาย เรียบร้อยแล้ว นายควรกลับบ้านไปพักผ่อนสักหน่อยนะเข้าใจไหม˩

Гหลังจากนี้เธอว่างรึป่าว กลอเรียจังไปกินข้า—˩

Гนายควรกลับบ้านไปพักผ่อนสักหน่อยนะเข้าใจไหม˩

Гไม่ เดี๋ยวก่อน ไปกินข้า—˩

Гนายควรกลับบ้านไปพักผ่อนสักหน่อยนะเข้าใจไหม˩

Г…ก็ได้˩

กลอเรียเอาแต่พูดวนประโยคเดิมเป๊ะๆด้วยรอยยิ้มที่สดใส มันน่าเหลือเชื่อมากเลยกับการที่เธอทำเหมือนแคร์เหล่านักผจญภัย จริงๆพวกเขาคงไม่รู้สึกอยากจะอยู่ต่อหลังจากผ่านการโต้ตอบแบบนั้นมาหรอกพวกเขาจึงแยกย้ายอย่างรวดเร็ว

เวลาพลบค่ำเป็นเวลาที่เหล่านักผจญภัยกลับมาจากการทำภารกิจ กลอเรียรับมือกับพวกเขาอย่างมีชั้นเชิงและประสิทธิภาพและตัวเธอก็ประมวลงานได้อย่างรวดเร็วเช่นกัน และนี่คือสิ่งที่ฉันกำลังคิดอยู่เลย พวกเธอน่ะสามารถทำงานได้อย่างดีและเหมาะสมถ้าพวกเขาใส่ใจมัน ฮิคารุคิดอย่างอารมณ์ดี

ไม่นานเขาก็อยู่หน้าเคาน์เตอร์

Гต่อไปอะไรอีกล่ะ˩

ตาของกลอเรียเบิกกว้างขึ้นเมื่อเขาเห็นฮิคารุ

ได้ไงกัน…?

กิลด์นักผจญภัยปิดแล้ววันนี้ กลอเรียดึงบานประตูลงและจมไปกับความคิด

เคลเบคอยู่ในระดับสูงของกิลด์โจรกรรม
เขาเป็นเหมือนหัวหน้าสาขาในเมืองพอนด์ไม่มีทางที่ฮิคารุจะเจอเขาได้ง่ายขนาดนั้น ถ้ามีคนในกิลด์ผจญภัยเข้าไปที่ท่อระบายน้ำพวกเขาต้องถูกตั้งคำถามจากคนของเขานิ

ตอนที่ฮิคารุถูกจับกุม กิลด์โจรกรรมต้องถามข้อมูลจากกิลด์ผจญภัยสิ ตอนนั้นแหละที่กลอเรียจะเข้ามาเกี่ยวข้อง พนักงานต้อนรับของกิลด์สามารถทำหน้าที่เป็นตัวแทนในการเจรจาได้ — โดยเฉพาะกิลด์ที่เล็กๆในพอนด์ หลังจากที่ถูกกลอเรียช่วยเหลือจากกิลด์โจรกรรมแล้วฮิคารุก็จะติดค้างเธอหลังจากนั้นเธอก็จะสามารถเค้นข้อมูลต่างๆ จากเขาได้ นั่นคือแผนของเธอ

เขาไปเจอเคลเบคได้ยังไง ตอนที่เขาถามเด็กนั่นไม่ได้ตอบเขาตรงๆ

ฮิคารุแค่ตอบง่ายๆว่า “ฉันแค่เจอเขาน่ะ” แล้วก็ “เขาก็ดูสบายดีนะ” เหล่านักผจญภัยต่างก็มาต่อแถวด้านหลังเขา เธอเลยไม่ได้ถามเขาอีก

…ชักเริ่มสงสัยมากและมากขึ้นไปอีกแล้ว

ไม่มีใครเห็นเลยงั้นหรอ กลอเรียยิ้มอย่างชั่วร้าย