S.P.P: บทที่293: เพนหกวิถี!
ข่าวการหลบหนีของโรแกนนั้นได้ ทําให้เหล่าทหารเรือในศูนย์ใหญ่ช็อคทุกคนไม่อยากจะเชื่อว่าจะมีคนหลบหนีที่สามารถหลบหนออกมาจากอิมเพลดาวน์ในตอนนี้ได้ต้องเข้าใจก่อนว่าการป้องกันของอิมเพลดาวน์ในเวลานี้นั้นเข้มงวดมากและด้วยสภาพที่อ่อนล้าของเหล่านักโทษมันเป็นเพียงแค่ความฝันเท่านั้นหล่ะถ้าคิดที่จะหลบหนีออกมา
แต่อีกฝ่ายกลับทําได้แม้ว่าจะถูกจับอยู่ในนั้นนานถึงสีปี
ทางกองทัพเรือเองก็ได้ตอบสนองต่อเรื่องนี้อย่างรวดเร็วพวกเขาได้ทําการส่งพลเรือเอกทั้งสามออกไปในทันที
“ตัวปัญหานั่นออกมาแล้วงั้นสินะ?”
อาโอคิยิได้ยืนอยู่หน้าเรือรบและมองไปที่ท้องทะเลด้วยความเฉยชา
คิซารุไม่ได้พูดอะไรออกมาแม้แต่น้อยดูเหมือนว่าเขานั้นกําลังคิดถึงอะไรบางอย่างอยู่
“ทุกอย่างที่ขัดต่อความยุติธรรมฉันจะกําจัดมันให้หมด”
อาคาอินุได้กล่าวออกมาด้วยความเย็นชา
แม้ว่าพวกเขาจะมีการแสดงออกที่แตกต่างกันแต่ความหนักแน่นของพวกเขานั้นไม่ได้แตกต่างกันแม้แต่น้อย
เรือรบได้มุ่งหน้าไปยังอิมเพลดาวน์อย่างรวดเร็วแต่สิ่งที่ทําให้พวกเขารู้สึกสับสนก็คือพวกเขาไม่พบร่องรอยของโรแกนเลยตลอดเส้นทางที่ผ่านมา
เมื่อมาถึงอิมเพลดาวน์พลเรือเอกทั้งสามจากศูนย์ใหญ่กองทัพเรือก็ต้องปวดหัวในทันที
“คุณเซนโงคุ,ไม่พบร่องรอยของโรแกนเลย
ครับ”
“นอกจากอิมเพลดาวน์ที่กําลังตกอยู่ในความโกลาหลจากเหล่าสัตว์ร้ายที่คลุ้มคลั่งแล้วพวกเราก็ไม่เจออะไรอีกเลย”
เมื่อได้ยินรายงานของคิซารุเซนโงคุก็รู้สึกหนักใจในทันที
“กลายเป็นเรื่องใหญ่ซะแล้ว!”
เซนโงคุได้ถอนหายใจออกมาพร้อมกับท่าทางที่เปลี่ยนเป็นจริงจัง
ในขณะที่โลกใหม่กําลังตกอยู่ในความโกลาหลทุกฝ่ายนั้นต่างก็กําลังพัฒนาและเสริมสร้างพลังอํานาจของพวกเขาอยู่นั้นเมื่อไหร่ก็ตามที่โรแกนเข้าไปในโลกใหม่โลกใบนี้จะต้องเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างแน่นอน
“พวกนายสามคนอยู่ควบคุมสถานการณ์ในอิมเพลดาวน์ไปก่อน”
เมื่อได้ยินคําสั่งของเซนโงคุพวกเขาก็ได้พักการไล่ล่าโรแกนไปชั่วคราว
แต่ถึงแม้พวกเขาจะออกไปไล่ล่าอีกฝ่ายก็ไม่รู้ว่าจะหาตัวเขาเจอหรือเปล่ามีความเป็นไปได้สูงมากที่โรแกนจะทําแบบเดียวกับชิกิและถ้าเป็นแบบนั้นพวกเขาไม่มีทางหาข้อมูลของอีกฝ่ายได้อย่างแน่นอนและต่อให้พวกเขาหาอีกฝ่ายเจอกไม่รู้ว่าพวกเขาจะสู้อีกฝ่ายได้หรือเปล่า
“รอก่อนเถอะโรแกน”
เซนโงคุได้กล่าวออกมาด้วยใบหน้าที่เคร่งเครียดก่อนที่เขาจะทิ้งตัวลงบนเก้าอี้
กลับมาที่ทางฝั่งของโรแกน
“ง่ายอย่างไม่น่าเชื่อ”
โรแกนได้กล่าวออกมาพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า
“ที่มันเป็นแบบนี้ก็เพราะว่าพวกเขาประมาทพวกเขาคงไม่คิดว่าจะมีคนที่หลบหนีออกมาได้”
หมายเลข8ได้กล่าวเสริมออกมา
เมื่อได้ยินคําพูดของหมายเลข8โรแกนก็ได้หัวเราะออกมาและเขาก็ได้มองไปที่หนังสือพิมพ์ที่อยู่ในมือของเขาก่อนที่จะเหลือบไปเห็นวันที่ดีพิมพ์เขาได้มองไปที่วันที่ตีพิมพ์ด้วยแววตาที่ซับซ้อน
“ผ่านมาสี่ปีแล้วงั้นหรอ?
สําหรับเขาและพรรคพวกเวลาสีปีนั้นนับว่ายาวนานมากจริงๆต้องรู้ก่อนว่ากลุ่มของพวกเขานั้นใช้เวลาอยู่ด้วยกันรวมๆแล้วเพียงปีเดียวเท่านั้น
“ไปที่วอเตอร์เซเว่น!”
โรแกนได้หันไปกล่าวกับทหารเรือคนหนึ่ง
ที่นั่นมีเรือลําหนึ่งที่เขาจะต้องไปรับ
เหล่าทหารเรือนั้นระมัดระวังตัวมากในตอนนี้พวกเขามั่นใจแล้วว่าชายสองคนนี้ออกมาจากอิมเพลดาวน์จริงๆไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะมีคนหลบหนีออกมาจากที่แบบนั้นได้
ซึ่งนั้นก็หมายความว่าทั้งสองคนนี้ไม่ใช่คนที่พวกเขาจะขัดขืนได้!
“หมายเลข8นายจะไปไหนต่อ?”
หลังจากบอกเป้าหมายการเดินเรือให้กับพวกทหารเรือเสร็จโรแกนก็ได้หันมาถามถึงเป้าหมายต่อไปของหมายเลข8
“นี่ตาแก่นายไม่มีชื่ออื่นนอกจากหมายเลข8ที่อยู่บนกุญแจมืองั้นหรอ?”
เมื่อได้ยินคําถามของโรแกนหมาเลข8ก็ได้ส่ายหัวและกล่าวออกมาว่า
“ชื่อนี้หล่ะดีแล้ว”
เมื่อได้ยินอย่างนั้นโรแกนก็ได้ยกยิ้มขึ้นมา
“ฉันว่าจะไปที่เวสต์บลู,ที่นั่นเป็นบ้านเกิดของฉันและฉันก็หวังว่าฉันจะได้จบชีวิตลงที่นั่น”
หมายเลข8ได้บอกกล่าวถึงเป้าหมายของเขาออกมา
ทั้งสองนั้นได้พูดคุยกันมาตลอดทางและในที่สุดพวกเขาก็ได้ตัดสินใจที่จะเดินทางด้วยกันชั่วคราวและรอจนกว่าจะถึงเวลาที่เหมาะสมแล้วคอยแยกทางกันแต่จนกระทั้งตอนนี้หมายเลข8ก็ยังไม่ยอมตั้งชื่อของเขาใหม่โรแกนจึงทําได้เพียงแค่เรียกเขาว่าหมายเลข8
นับตั้งแต่ที่พวกเขาหนีออกมาจากอิมเพลดาวน์ตอนนี้ก็ผ่านมาหนึ่งชั่วโมงแล้ว
และในตอนนั้นเองพลังที่โรแกนได้ครอบครองก็ได้จางหายไปอย่างรวดเร็ว
ตัวตนที่โรแกนได้อัญเชิญมาในครั้งนี้ก็คือเพนนางาโตะบุคคลที่เรียกได้ว่าน่าสลดใจที่สุดคนหนึ่งในโลกนินจาชายผู้ที่ได้ลิ้มรสความขมขนมาทุกประเภทจนในที่สุดเขาก็ได้กลายเป็นวายร้ายและเป็นผู้นําของอาเมะงาคุเระซึ่งเป็นที่รู้จักกันในชื่อเทพเจ้า
ความแข็งแกร่งของนางาโตะนั้นสามารถเทียบได้กับพวกพลเรือเอกที่อยู่ในจุดสูงสุดได้เลยทีเดียว
หรือก็คือความแข็งแกร่งของเขานั้นอยู่เหนือกว่าพวกพลเรือเอกในตอนนี้
แต่ก็ยังไม่สามารถเทียบกับการ์ป,เซนโงคุ,และคองได้
“น่าเสียดายที่สภาพร่างกายของเขามันแย่เกินไปไม่งั้นละก็เขาจะต้องแข็งแกร่งได้มากกว่านี้อย่างแน่นอน”
โรแกนได้ถอนหายใจออกมาในครั้งนี้เขานั้นสามารถเข้าถึงพลังของตัวตนที่เขาอัญเชิญมาได้อย่างสมบรูณ์แบบเพราะว่าเขานั้นมีความแข็งแกร่งในระดับเดียวกับพลเรือเอกดังนั้นเขาจึงสามารถใช้พลังของอีกฝ่ายได้อย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วย
“ระบบแลกเปลี่ยนเนตรสังสาระ,แลกเปลี่ยนขีดจํากัดสายเลือดตระกูลอุซึมากแล้วก็แลกเปลี่ยนคาถานินจา”
ถึงแม้ความแข็งแกร่งของนางาโตะนั้นจะไม่มากนักแต่โรแกนก็ไม่ได้รู้สึกผิดหวังแต่อย่างใดเพราะขีดจํากัดสายเลือดและคาถานินจาต่างๆของเขานั้นมันสามารถยกระดับความแข็งแกร่งของเขาได้
การแลกเปลี่ยนในครั้งนี้ทําให้เขาต้องเสียเหรียญครอบครองไปมากกว่า400ล้านเหรียญและในตอนนี้เขาก็เหลือเหรียญครอบครองเพียงแค่10ล้านเท่านั้น
แต่ผลที่ได้รับนั้นนับว่าน่าพึงพอใจเป็นอย่างมากเขาสามารถรู้สึกได้ถึงจักระที่เพิ่มขึ้นมาได้อย่างชัดเจนจากขีดจํากัดสายเลือดที่เขาได้รับก่อนหน้านี้นั้นในตอนที่เขาสามารถใช้ฮาคิเกราะทั้งร่างได้จักระของเขาเองก็ได้มาถึงทางตันเช่นกันแต่ในตอนนี้มันได้ขยายขอบเขตขึ้นมาเป็นสิบเท่า!
และในตอนนั้นเองโรแกนก็ได้ลืมตาของเขานมาอย่างช้าๆ
ดวงตาของเขาได้กลายเป็นดวงตาสีแดงเลือดพร้อมกับโทโมเอะทั้งสามที่หมุนวนอยู่อย่างช้าๆและทันใดนั้นเองดวงตาสีแดงเลือดของเขาก็ได้จางหายไปก่อนที่จะกลายเป็นดวงสีม่วงซีดที่มีเส้นวงกลมซ้อนทับกันอยู่
นี่คือเนตรในตํานานหรือที่รู้จักกันในนามของเนตรเซียนในตอนนี้โรแกนได้รับมันมาแล้ว!
“วิถีสวรรค์!”
“วิถีมนุษย์!”
“วิถีเดรัจฉาน!”
“วิถีเปรต!”
“วิถีอสูร!”
“วิถีนรก!”
พลังของเพนทั้งหกวิถีนั้นได้หลั่งไหลเข้ามาในตัวของโรแกนในตอนนี้บนใบหน้าของโรแกนนั้นได้ถูกประดับเอาไว้ด้วยรอยยิ้มแถมในตอนนี้นวนจักระของโรแกนนั้นก็ได้มาถึงในระดับคาเงะแล้ว
ในตอนนี้เพียงแค่พลังเนตรของเขาก็แข็งแกร่งพอๆกับพลเรือเอกแล้ว
ในอดีตเขารู้สึกอิจฉาความแข็งแกร่งของพลเรือเอกมาก
แต่ในตอนนี้เขาไม่มีความรู้สึกแบบนั้นอีกต่อไปแล้ว
ในตอนนี้เขาไม่จําเป็นต้องพึ่งระบบในการจัดการกับพลเรือเอกอีกต่อไปแล้วด้วยเนตรสังสาระและพลังต่างๆของเขาในตอนนี้ต่อให้เป็นพลเรือเอกสองหรือสามคนเขาก็มั่นใจว่าเขาสามารถเผชิญหน้ากับอีกฝ่ายและมีโอกาสที่จะชนะ
“ต่อไปก็สร้างร่างอวตารของทั้งหกวิถี”
พลังหกวิถีนั้นเป็นสิ่งที่เป็นเอกลักษณ์โรแกนนั้นไม่สามารถใช้มันได้อย่างเต็มที่ถ้าเขาไม่สร้างร่างอวตารทั้งหกขึ้นมา
ในตอนนั้นเองโรแกนก็ได้ยกมือขวาของเขาขึ้นมาและทันใดนั้นเองศพหกศพก็ได้ปรากฏขึ้นมาบนดาดฟ้าเรือ
“นี่คือ!?”
เมื่อเห็นร่างทั้งหกร่างรูม่านตาของหมายเลข8ก็ได้หดแคบลงในทันที
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
