ตอนที่ 126 ผมรักคุณ
ในขณะที่เธอลืมตาขึ้น รายละเอียดด้านข้างของอีธานที่กําลังหลับอยู่ เป็นสิ่งแรกที่เธอเห็นหลังจากตื่น เมื่อเห็นเช่นนั้น เล็กซี่จึงถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะหันหน้าไปทางกระจกหน้ารถ
ตอนนี้พวกเขายังคงอยู่ในรถของอีธาน แต่จอดอยู่ในที่จอดรถของโรงแรมแล้ว เมื่อเล็กซี่ค่อยๆนั่งดีๆ แจ็คเก็ดที่คลุมตัวเธอก็เลื่อนลงซึ่งดึงดูดความสนใจของเธอ
“น้องสาว นี่กี่โมงแล้ว? เล็กซี่ถามทางโทรจิตก่อนที่เธอจะเหลือบมองร่างที่หลับใหลของอีธานที่นั่งอยู่บนเบาะคนขับ
ในทางกลับกันซูรูนั่งอยู่บนฝากระโปรงรถ ทันทีที่เธอได้ยินเล็กซี เธอก็หันหน้าไปมองเห็นสีหน้าเหนื่อยล้าของเล็กซี่ทันที
“เที่ยงคืนครึ่งแล้ว – คุณมาถึงเมื่อสองชั่วโมงที่แล้ว แต่นายภารกิจหลักกลัวที่จะรบกวนการพักผ่อนของคุณ ” เป็นอย่างเคย ค่าตอบของชูรูมีข้อมูลเพิ่มเติมเล็กน้อยที่เล็กซี่ไม่ได้ถาม
ด้วยเหตุผลบางอย่าง แทนที่จะปลุกให้เขาตื่น เล็กซี่จึงเอนตัวนอนตะแคงไปที่เบาะด้านข้างพร้อมกับจ้องมองไปที่เขา เธอจึงใช้แจ็คเก็ตของเขาเป็นผ้าห่มอีกครั้ง
“ทําไม … ทําไมต้องเป็นฉัน? หลังจากนั้นไม่นานความคิดก็วนเวียนอยู่ในใจของเธอขณะที่เธอเฝ้าดใบหย้าที่สงบสุขของเขา
ในตอนแรก เล็กซี่ไม่ได้จริงจังกับภารกิจระบบทั้งหมด เธอแค่ทําไปเพราะชรู อย่างไรก็ตามเมื่อคิดถึงงาน ก่อนหน้านี้ของเธอ ส่วนใหญ่สําเร็จโดยอีธาน เธอไม่ได้พยายามให้เขาชอบเธอเลย
ไม่เหมือนตอนที่เธอไล่ตามมอร์สหลิว แต่เล็กซี่ค่อนข้างไม่แยแสต่ออีธานลู่เลยด้วยซ้ํา แต่ชายคนนั้นก็ยังตกหลุมรักเธอโดยไม่มีเหตุผลใด ๆ
ยิ่งไปกว่านั้น คําสารภาพของเขาคือสิ่งที่เธอไม่คาดคิดว่าจะได้รับการยอมรับจากเธอ เธอรู้จักตัวตนของเขาอยู่แล้ว แต่เพื่อยืนยันความรู้สึกของตัวเองและเปิดเผยการกระทําที่ไร้ยางอายทั้งหมดของเขา เล็กซี่รู้สึกกลัวแม้แต่ตัวเธอเอง เธอก็ความกล้าอย่างมากในการไตร่ตรองถึงการประพฤติที่ผิดพลาดของเธอ และยอมรับว่าเธอผิดจริงๆ
ดังนั้นคืนนี้ไม่เพียงแต่ทําให้พวกเขาก้าวไปข้างหน้าแล้ว แต่เธอยังได้เห็นเขาในแง่มุมใหม่อีกด้วย
“โล่งอกเหรอ? หัะ ตัวเล็กเธอคิดผิดหรือเปล่า? ‘เล็กซี่ยิ้มเย้ยหยันในขณะที่เธอนึกถึงข้อมูลของชรูในตอนนั้น
“ในระบบป้องกันของฉัน นายภารกิจหลักคือความโล่งใจจริงๆ แต่ตอนนี้เขาอาจได้รับการพิจารณาให้เป็นนักแสดงนําชายคนที่สอง และเร็ว ๆ นี้ ฮิฮิ อาจจะเป็นนักแสดงนําชายเลยก็ได้ ” ชูรูกระแอมในลําคอของ เธอ ขณะที่เธอนั่งบนหน้าผากของอีธานลู่อย่างเหมาะเจาะ เหมือนหญิงสาวที่ไร้เดียงสา เธอวางฝ่ามือเล็ก ๆ ทั้งสองไว้บนตักขณะที่เธอหายใจเข้าและหายใจออกราวกับจะสงบสติอารมณ์
เล็กซี่กลอกตา และส่ายหัวพร้อมกับยิ้มเยาะที่มุมปาก ในตอนนั้นเองอีธานลู่ก็ขยับตัวและหันหน้ามาทางเธอ
“คุณตื่นแล้วเหรอ…” เขายิ้มให้เธอ สายตาของเขาอ่อนลงด้วยความพึงพอใจเมื่อเห็นว่าเล็กซี่ยังอยู่ที่นี่
“อืม.. พักสักหน่อยก่อนจะกลับห้องน่ะ” เล็กซีพยักหน้าเล็กน้อย เมื่อเธอพบข้อแก้ตัวว่าทําไมเธอถึงไม่ปลุก เขาหลังจากที่เธอตื่นมาหลายสิบนาที่แล้ว แต่เธอก็เลือกที่จะอยู่เฉยๆ
ทันใดนั้นอีธานลู่ก็ยื่นฝ่ามือเข้าหาเธอซึ่งทําให้เธอขมวดคิ้วด้วยความสับสน เธอจ้องมองไปที่ใบหน้าที่ยิ้มแย้มของอีธานและมือของเขาที่กําลังมองหามือของเธอเพื่อเติมเต็ม
“หนึ่งชั่วโมง”
“ฮะ?”
“ล้อเล่น 5 นาที” อีธานหัวเราะเบา ๆ ขณะที่เขาเขย่าฝ่ามือที่วางไว้เบา ๆ
“ว้าว ตอนที่เขาตื่นขึ้นมาเขาก็จีบคุณเลยยย w! แค่คุณจีบกลับ คุณจะไม่มีทางรู้เลยว่า … บางทีถ้าคุณทําอะไรสักอย่าง คุณอาจจะตกหลุมรักเขาเหมือนกันก็ได้ ฮิฮิ “ชูรูเอ่ยอย่างแข็งขัน ผู้สนับสนุนอีธานเรียกร้องให้ เล็กซี่เปิดโอกาสให้อีธาน ท้ายที่สุดมันเป็นเพียงการจับมือกันและสถานะปัจจุบันของพวกเขาคือการออกเดทครึ่งทางและไม่ใช่ครึ่งทาง ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติสําหรับการสัมผัสทางกาย
” ทําไม?” เล็กซี่กําลังขมวดคิ้วโดยไม่สนใจคําพูดที่มักจะสั่งให้เธอทําตามเขาทุกครั้ง
“เพิ่มพลังงาน ” อีธานยักคิ้วขึ้นและลงอย่างต่อเนื่อง ราวกับว่าเขามั่นใจว่าเธอจะกอดเขาไว้ เขาเอ่ย
“ผมจะต้องกลับบ้านก่อนและ…ผมจะต้องคิดถึงคุณแน่ ๆ -” ประโยคของเขาหยุดชะงักกลางคันเมื่อเล็กซี่ วางมือของเธอไว้กับเขา
“ห้านาที “
“ฮะๆ “อีธานหัวเราะเบา ๆ ขณะที่เขารู้สึกสนุกกับกลยุทธ์ของเล็กซีที่จะปิดปากเขา
เมื่อมองลงไปที่มือที่พันกันของพวกเขา การจ้องมองของอีธานก็อ่อนโยนมากขึ้นเมื่อเขาเล่นกับมือที่เรียว และนุ่มของเธอ แม้ว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาจะค่อนข้างซับซ้อน แต่อีธานลู่ก็มุ่งมั่นที่จะทําให้ความสัมพันธ์ของพวกเขาชัดเจนมากขึ้น
“วันถ่ายสุดท้ายของคุณ ให้ผมมารับที่นี่ได้ไหม?” หลังจากนั้นหนึ่งนาทีอีธานก็ถามโดยไม่หันหน้าไปทางเธอ
“ไม่จําเป็นหรอก ผู้จัดการอาบจะมารับฉันเอง”
“โอ้…เข้าใจแล้ว” เขาพยักหน้าอย่างเข้าใจ อีธานไม่ได้ยืนกรานต่อไป กลัวว่าเธอจะรําคาญกับความต้องการที่ไม่สิ้นสุดของเขา
หนึ่งนาทีก่อนเวลาดังกล่าว อีธานได้ดื่มกับความอบอุ่นจากมือของเธอ ราวกับว่าเขาหวงแหนทุกวินาทีที่เขาจับมือเธอ ในไม่ช้าเขาก็ทําลายความเงียบสงบที่อยู่รอบตัวพวกเขา
“ผมไม่เคยคิดเลยว่าการจับมือกันจะรู้สึกดีขนาดนี้”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เล็กซี่ก็เม้มริมฝีปากของเธอในขณะที่เธอเกือบจะหลับ เพราะสัมผัสของอีธานนั้นอ่อนโยนเกินไป
“หมดเวลาแล้ว!” อีธานประกาศขณะที่เขาวางมือเธอไว้บนตัก ในขณะนั้นเล็กซี่ก็เตรียมตัวให้ตัวเองออกจากรถและกลับห้องของเธอ
ใช้เวลาไม่นาน พอเล็กซี่คว้ากระเป๋าเงินของเธอและดอกไม้สองช่อจากเบาะหลังด้วยความช่วยเหลือของอีธาน
“เอ่อ ขอบคุณนะคะที่มาส่ง …”เล็กซี่เอ่ยออกมาอย่างเชื่องช้าขณะที่เธอเหลือบมองเขาก่อนที่จะเปิดประตู โดยไม่มีคําพูดใด ๆ เธอก็ออกจากรถ
ขณะที่เล็กที่ก้าวเท้าออกไปข้างนอกของรถ หน้าต่างก็เลื่อนลงและอีธานก็ยิ้มขณะมองเธอ เขาพูดว่า
“เฮ้ ผมลืมอะไรไป”
“ฮะ?”
“ผมรักคุณ ” เขายิ้มกว้างที่เผยให้เห็นฟันขาวของเขา
ด้านของเล็กซ์นั้นส่ายหัว เธอกลอกตา “ขับรถปลอดภัยนะ” เธอเคาะฝากระโปรงรถก่อนที่จะเดินต่อไปยังลิฟต์ของโรงแรม
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
