The Novel’s Extra 510

บทที่ 510 มองย้อนกลับไป (6)

[แอฟริกา, ถ้ำใต้ทะเล]

การฝึกครั้งแรกของพวกเราเป็นการต่อสู้แบบจำลองจบลงใน 3 นาที

จินซาฮยอค กำลังนอนบาดเจ็บอยู่บนเตียงในขณะที่ผมนั่งอยู่บนเก้าอี้ถัดจากเธอและมองดูเธอ จริงๆแล้วผมเองก็ไม่ได้อยู่ในสภาพที่ดีเช่นกันเนื่องจากผลข้างเคียงของ [โชคชะตา]

“ยังไงก็ตาม,จนกว่าจะถึงตอนนี้,อย่าเพิ่งพูดถึง ‘ราชา’ และ ‘ผู้รับใช้’

จะได้ไม่มีปัญหาพวกเราจะปวดหัวเมื่อพวกเรายกมันขึ้นมาพูด”

“… .”

จินซาฮยอค จ้องมองมาที่ผมอย่างเงียบๆ สายตาของเธอดูน่ากลัว

“เลิกหน้าบึ้งได้แล้วน่า”

“…”

จินซาฮยอค ถอนหายใจและหันไปทางด้านข้างจากนั้นเธอก็พึมพำว่า

“พวกเราจะทำอะไรในครึ่งปีนี้?”

“ก่อนอื่นก็ดันเจี้ยน”

“… ดันเจี้ยน?”

จินซาฮยอค แสดงความสนใจออกมา

“ใช่. แอฟริกาเต็มไปด้วยดันเจี้ยนที่น่าสนใจ ฉันได้ยินมาว่ามีที่หนึ่งชื่อว่า ‘ควิสดันเจี้ยน’ อย่างไรก็ตามดันเจี้ยนนั้นอันตรายมาก แต่มันก็มีรางวัลที่น่าทึ่งเช่นกัน”

จากนี้ไปผมต้องไปตามหาสิ่งของ เพื่อพิชิตดันเจี้ยนมันไม่เพียงแต่จะช่วยให้จินซาฮยอคเติบโตขึ้นเท่านั้น แต่ยังช่วยให้ผมสามารถหาวัสดุดิบที่ผมต้องการเพื่อสร้างอุปกรณ์ชิ้นใหม่ได้อีกด้วยผมวางแผนจะรื้อ

ไอเท็มที่มีอยู่ด้วยและ [ความคล่องแคล่วของคนแคระหนุ่ม] และสร้างมันขึ้นมาใหม่เป็นไอเท็มใหม่ที่มีคุณภาพดีมากกว่าเดิม

“…นายรู้เหรอว่าดันเจี้ยนพวกนั้นอยู่ที่ไหน” จินซาฮยอค ถามอย่างใจเย็น

“ฉันรู้สิ.”

ผมเปิดหนังสือแห่งสัจธรรมและพลิกหน้าพยายามหาตำแหน่งของ

ดันเจี๋ยน ทันใดนั้นผมจำชื่อของชายที่เบลล์พูดถึงขึ้นมาได้

ยียอนจุน อดีตหัวหน้าของ Chameleon Troupe

“…นายกำลังหาอะไร? ให้ฉันดูด้วยสิ”

ดูเหมือนว่า จินซาฮยอค จะรู้สึกทึ่งกับใบหน้าที่จริงจังของผม แต่ผมปิดหนังสือแห่งสัจธรรมและส่งมันกลับไปในรอยสัก จากนั้นผมมอง

จินซาฮยอค

“อะไร? คราวนี้อะไรอีก?”

จินซาฮยอค สะดุ้งกลัวสายตาของผมเล็กน้อย

“….เฮ้อออออ เธอรู้จัก ‘ยียอนจุน’ ไหม?”

ผมคิดว่าจินซาฮยอค อาจรู้จักเขาแต่อย่างไรก็ตาม

“ไม่นะ”

“…ฉันคิดแล้วเธอคงจำชื่อคนอื่นไม่ได้หรอก เธอมันโง่เกินไป”

“นาย ถ้านายด่าฉันอีกครั้งนะ ไอ้เจ้า…!”

“หยุดตะโกนได้แล้ว”

ผมเอามือมาวางบนหัวของจินซาฮยอค เธอเริ่มสั่นด้วยความกลัวเป็นปฏิกิริยาต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้

“สำหรับตอนนี้พวกเรามากินอย่างสบายใจกันเถอะ”

ผมไปที่ตู้เย็นตรงมุมถ้ำและหยิบส่วนผสมออกมาเนื้อวัว,หัวหอมสีเขียว, หัวหอม, กระเทียม,ข้าว,ไวน์ จากนั้นมีบางอย่างเกิดขึ้นในจิตใจของผมและผมเปิด Smart Watch

“บางทีเราควรลองถาม ยูจินฮยอก ดู”

ชายคนนี้เขายังคงใช้งานได้อยู่และในขณะที่ผมอยู่ที่นี่ผมก็ส่งข้อความถึงบอสและบอกให้เธอรู้ว่าผมไม่เป็นไร เบลล์บอกผมว่าผมจะไม่มีทางเลือกนอกจากต้องทรยศบอส แต่ความคิดของผมแตกต่างออกไป

“อืม.”

‘ใช่ ควรทำแบบนั้น’

ก่อนอื่นผมส่งข้อความถึงบอส

*************************************************************************

เมื่อกลับมาถึงที่พักพิงของเขาเบลล์ก็ถอนหายใจ เขาถูกปกคลุมไปด้วยความมืดมิดอย่างสมบูรณ์โดยไม่มีแม้แต่แสง สภาพความเป็นอยู่เช่นนี้นั้นไม่เหมาะสมสำหรับมนุษย์ แต่เขาไม่มีทางเลือกนอกจากต้องทำแบบนี้เพราะสถานที่นี้เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่ตั้งอยู่ลึกลงไปในทะเล

“อืม … .”

‘Chameleon Troupe มาถึงหมู่บ้านใต้ดิน รูมิ อาจหนีไปได้ คิมฮาจิน เจอจินซาฮยอค ตามที่วางแผนไว้หรือเปล่านะ?’

ความคิดมากมายพันกันอยู่ในหัวของเขา

ซ่าา

เบลล์ดึงผ้าม่านขึ้นแล้วนั่งบนเก้าอี้พร้อมโต๊ะเล็กๆ แสงจากทะเลลึกเข้ามาทางหน้าต่าง แต่มันก็มืดอยู่ดี แต่เบลล์รู้สึกสะดวกสบายเล็กน้อยจากแสงสลัวๆ

…

เพี้ยวว

เบลล์เทชาลงในถ้วยน้ำชาในขณะที่เขาหันหน้าไปทางเสียง

“ตื่นหรือยัง?”

ไม่มีคำตอบ แต่เสียงหายใจไม่ได้หายไปมันแสดงในเห็นถึงการดำรงอยู่ของใครบางคนเบลล์ยิ้มและนั่งจิบชา

“ทำไมนายไม่เอาน้ำชาด้วยล่ะ? ฉันนำมันมาจากหอคอยด้วยนะ”

เบลล์ใช้เวลาทั้งวันคุยกับคิมฮาจินแลพเปิดเผยแผนการลับที่สุดของเขา แต่มีสิ่งหนึ่งที่เขาเก็บซ่อนไว้

นั่นคือการดำรงอยู่ของชายบางคน

“อืมม.”

ถอนหายใจดังขึ้น

และเบลล์ก็เรียกชื่อเขา

“ยอนจุน?”

เขาเป็นที่รักของใครบางคนและเป็นที่เกลียดชังคนอื่นๆเป็นที่รู้กันว่าเขาตายไปนานแล้ว แต่เขาก็ฟื้นคืนชีพขึ้นมาหลังจากนอนหลับอยู่นาน

“อะไร.”

ยี่ยอนจุนตอบอย่างไม่เต็มใจ เขายังคงจ้องมองไปที่หน้าต่างและรู้สึก

ไม่สบายใจอย่างเห็นได้ชัด

“นายต้องการชาไหม”

คิ้วของยี่ยอนจุนขมวดคิ้วทันที ดวงตาสีน้ำตาลของเขาแหลมคมทำให้ใบหน้าโดยรวมของเขาดูดุดัน

“ไม่”

“อืม แล้วนายรู้สึกยังไง หลังจากที่นายตื่นขึ้นมา”

“… 3 เดือนก็นานพอแล้ว”

ยียอนจุน ลุกขึ้นจากเตียงของเขา

กะโผลกกะเผลก

เขาเดินกะโผลกกะเผลกด้วยขาข้างหนึ่งขณะที่เขาเดินไปที่เก้าอี้ที่หันหน้าไปทางเบลล์

“นายมีเวลาคิดเกี่ยวกับสิ่งที่ฉันพูดไปไหม”

“ความคิดเป็นเรื่องยากในตอนนี้ ฉันคิดอะไรได้ไม่นาน”

เขาฟังดูแข็งทื่อและเข้มงวด

เขาพูดคล้ายกับ บยอล ในขณะที่เขาเป็นผู้สร้างน้ำเสียงดังกล่าวขึ้นมา

“นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันบอกว่านายไม่ควรอยู่ที่นี่นานเกินไป 10 ปีก็เพียงพอแล้ว”

ยียอนจุน ตื่นขึ้นจากการนอนหลับที่ยาวนานของเขาเมื่อ 3 เดือนก่อน แต่เวลาจริงที่เขาใช้เวลานอนหลับนั้นนานกว่า 3 เดือนหลายสิบเท่า

“ไม่มีอะไรที่ฉันสามารถทำได้แล้ว ร่างกายของฉันพังทลายและฉันก็ไม่อยากตื่นขึ้นมาในสภาพนั้น”

“…แน่นอน ที่สำคัญกว่านั้นนายไม่อยากไปหา บยอล หรอกเหรอ?”

บยอล เจอ ยียอนจุน เป็นคนสุดท้ายที่ เบลล์ ได้ตรวจสอบ ยังไงก็ตามเวลาผ่านไปนานนับตั้งแต่ที่พวกเขาเจอกันครั้งสุดท้ายและเบลล์ก็ไม่แน่ใจว่า บยอล ยังรู้สึกแบบเดียวกันกับเพื่อนของเขาหรือเปล่า

“หึ ทำไมฉันต้องไปพบกับ บยอล?”

ยียอนจุนยิ้มเบาๆและส่ายหัว เบลล์มองรอยยิ้มของเขาและรอยบุ๋มที่เป็นสัญลักษณ์ของเขาปรากฏขึ้นที่แก้ม

ครั้งหนึ่งเบลล์คิดว่ารอยยิ้มของ ยียอนจุน นั้นคือความชั่วร้ายที่แท้จริงแต่มันก็มีความไร้เดียงสาแบบเด็กๆด้วยเช่นกัน

“เธอทำได้ดีโดยไม่มีฉัน”

ใครก็บอกได้ว่ายียอนจุนภูมิใจในตัวบยอลจากที่เขายิ้มแต่เขาไม่ได้ภูมิใจในตัวเธอเลย รอยยิ้มของเขาเป็นความภาคภูมิใจของนักดาบเมื่อเขามองดาบไปที่ดาบของเขา

“นายจะไม่ไปเจอเธอเลยเหรอ?”

“ฉันจะได้เจอเธอเมื่อถึงเวลา อย่ารีบเร่งฉันเลย”

บยอล ยังไม่รู้…และอาจจะไม่มีวันรู้ว่าชายผู้ผลักเธอเข้าสู่หลุมแห่งความสิ้นหวังคือ ยียอนจุน

‘… บยอล ทางรอดที่คุณได้รับจาก ยียอนจุน นั้นไม่ใช่แค่เรื่องหลอกลวง หรอกนะ’

เบลล์ถอนหายใจขณะที่เขาคิดถึงเธอ

“งั้นนายวางแผนจะทำอะไรต่อจากนี้ยอนจุน?”

“ฉันจะใช้เวลาพักฟื้นจากนั้นก็ไปหา แชจูชึล”

นานมาแล้วคนที่ฆ๋่า ยี่ยองจุน ไม่ได้เป็นแค่เบลล์ แชจูชึล ก็เช่นกันและความเป็นจริงก็ถูกฝังไว้โดยแผนการหลอกลวงของ แชจูชึล

“อย่างไรก็ตามฉันประหลาดใจที่แชจินยูนไปผิดปกติ”

และชายผู้ปลูกเมล็ดพันธุ์ปีศาจในแชจินยูนคือยี่ยอนจุนนั้นเอง ผู้ชายที่เข้าไปลอบสังหารแม่ของ แชนายอน ก็อาจจะเป็น ยียอนจุน อีกด้วย!!!

“…..ใช่”

เบลล์รู้ว่าชายที่นั่งอยู่ข้างหน้าเขาเป็น ‘สัตว์ประหลาดที่แท้จริง’ แต่เขาเคยชินกับเพื่อนของเขามากเกินไปจนยอมรับเขาในสิ่งที่เขาเป็นอย่างแท้จริง ดังนั้นเบลล์ยิ้มแล้ววางมือบนหัวของยียอนจุน

“อย่างแรก นายควรตัดผมให้เรียบร้อยเสียก่อน”

“…ผมงั้นเหรอ?”

ยียอนจุน ขมวดคิ้ว

“ไม่จำเป็น ฉันจำเป็นต้องซ่อนตัวอยู่พักหนึ่งและผมยาวก็จะช่วยปกปิดตัวตนได้เป็นอย่างดี”

“…ขิ แล้วฉันต้องรับภารกิจต่อไปของนายหลังจากที่ฆ่าแชจูชึลเหมือนเดิมหรือเปล่า”

“ใช่. มันยิ่งชัดเจนขึ้นเมื่อฉันนอนหลับลงไปอย่างยาวนาน ราวกับว่ามีใครบางคนกำลังหายใจและให้คำตอบในหัวของฉัน”

“…จริงๆเหรอ? นั่นฟังดูน่าสนใจ”

เบลล์เองก็รู้ว่าสำหรับคิมฮาจิน ฉากจบของเขาก็คือต้องฆ่าชายคนนี้

‘เมื่อถึงเวลานั้นฉันอาจจะรู้สึกเศร้าเล็กน้อย’ เบลล์คิดในใจ

ด้วยเหตุนี้เอง บยอล จึงต้องหักหลัง คิมฮาจิน เธอจะไม่สามารถให้อภัย คิมฮาจิน ที่ฆ่า ยียอนจุน ได้อย่างแน่นอน!!!