ตอนที่102
“หวังว่าเขาจะไม่ตายนะ เพราะถ้าหากเขาตาย ใครกันหล่ะที่จะสร้างเตาปฎิกรณ์ใหญ่ยักษ์ให้!”
ลีบินไปคิดไปจนกลับมาถึงร้านอาหารของเขา และก็ทำเหมือนเดิม นำดราก้อนบอลลงไปซ่อนชั้นใต้ดินและรีบออกไปหาคอลลีนที่ยิม
จังหวะที่ลีเปิดประตูยืมเข้ามา สิ่งแรกที่เห็นก็คือลอวน่ากำลังคร่อมตัวปีเตอร์อยู่ ซึ่งสามารถมองเห็นร่องอกได้อย่างขาวนวล
ลีได้แต่ยืนกลืนน้ำลาย อัดอั้นเอาไว้อย่าออกอาการใดๆออกมา
“เดี๋ยวๆๆๆๆๆ”
ปีเตอร์กรีดร้องและยกแขนขึ้นมาป้องกันหัวของตัวเอง “ผมยอมแล้ว ผมยอมแพ้แล้วจริงๆ…”
“ปีเตอร์”
ขณะที่ลีเดินเข้าไปก็พูดกับเจ้าแมงมุมน้อย “อย่าบอกนะว่าสู้ใครไม่ได้เลยหน่ะ..”
“…”
ปีเตอร์รีบหันมาและอธิบายทันที “หัวหน้า กลับมาแล้วงั้นหรอ? แล้วเมื่อไหร่หัวหน้าจะสอนผมบ้างหล่ะจะได้เอาชนะคนอื่นได้!”
ลียักไหล่และตอบกลับทันที “ชนะลอวน่าให้ได้เมื่อไหร่ก็จะสอนให้เอง”
“…”
ปีเตอร์ถึงกับนิ่งเงียบไปพักนึง “หัวหน้า กำลังล้อเล่นใช่ไหม? ใช่ไหม?”
“คิดเอาเองสิ”
หลังจากที่ลีพูดออกไป ลีก็หันไปมองลอวน่า “ลอวน่า มานี่หน่อยสิ มีอะไรจะบอก”
ลอวน่าเองที่งงๆเพราะจู่ๆหัวหน้าของเธอก็ทิ้งร้านออกไปที่อื่น ลอวน่าจึงถามทันที “หัวหน้า หายไปไหนมา!?”
ลีก็ไม่อยากจะโกหกลอวน่าจึงตอบไปตรงๆ “โทนี่หน่ะ จำได้ใช่ไหม? ชายที่เข้ามาในร้านเราหน่ะ… ผมพึ่งไปบ้านเขามา”
“โทนี่ สตาร์ค?”
ลอวน่ารู้จักทันทีเพราะเธอเองก็ได้ยินชื่อนี้มาจากในข่าว “แล้วไปทำอะไรกันมาหล่ะ?”
“อธิบายไปตอนนี้ก็ยังไม่เข้าใจหรอก ไว้อีกหน่อยเดี๋ยวก็เข้าใจเองนะ..” ลีโบกมือปฎิเสธ หลังจากนั้นก็ถามเข้าประเด็น “เธอควบคุมผงทรายเหล็กนั่นได้ถึงไหนแล้ว?”
“…”
“ผมอยากรู้ว่าคุณควบคุมมันได้ขนาดไหนแล้วในตอนนี้? สามารถควบคุมให้มันเป็นรูปร่างได้ยัง? อย่างเช่นเป็นมันเป็นของเหลวของแข็งสลับกันไปมาหน่ะ?”
“ก็..” ลอวน่าลังเล “หนูยังไม่เคยลองทำแบบนั้นเลย แต่อย่างไรก็ตามหนูแยกมันออกจากกันได้แล้ว! ว่าแต่มันสามารถนำมาขึ้นรูปแบบนั้นได้จริงๆหรอ?”
ลีจ้องมองอย่างน่าผิดหวัง “ลองดูสิ ถ้าทำไม่ได้ก็ลองถามปีเตอร์ดู”
“จริงหรอ?” ลอวน่าหันไปมองปีเตอร์และหันกลับมาพูดกับลี “เขาช่วยหนูควบคุมได้งั้นหรอ?”
“เขาช่วยไม่ได้หรอก แต่วิทยาศาสตร์ช่วยได้”
“หัวหน้า ทำไมหนูรู้สึกว่าหัวหน้าเข้าใจพลังของหนูจัง…”
“จะพูดงั้นก็ได้..”
ลีเองที่รู้ความจริงทุกอย่างก็พยายามจะพูดให้กำลังใจ “เชื่อผมสิ ถ้าหากทำได้มันก็เป็นผลดีกับเธอ ทุกๆอย่างมันจะง่ายขึ้น”
“พูดอะไรหน่ะ ลึกลับจริงๆ” ลอวน่ายังพูดต่อ “หนูจะทำได้ใช่ไหม?”
“ผมก็เชื่อมั่นอย่างนั้น”
“ชิ… โอเค ไว้กลับไปแล้วจะลองดู”
“ไปส้ะตอนนี้เลย!”
ลีรีบพูดผลักไสลอวน่า หลังจากนั้นก็เดินไปหาปีเตอร์ “ปีเตอร์! ดึกแล้วนะกลับบ้านทันงั้นหรอ?”
“ก็น่าจะยังเหลือรถไฟขบวนสุดท้ายอยู่นะครับ”
“งั้นก็รีบไปสิ้! ไม่งั้นก็ต้องให้ลอวน่าไปส่งนะถ้าช้าหน่ะ”
“…”
“…”
ทั้งสองถึงกับเร่งรีบทันทีเมื่อได้ยินแบบนั้น เพราะลอวน่าก็ไม่อยากไปส่ง ปีเตอร์ก็ไม่อยากให้ลอวน่าไปส่ง
หลังจากที่ไล่ทั้งสองไปได้แล้ว ลีก็เดินไปที่ห้องน้ำทันที
คอลลีนที่อาบน้ำอยู่เปิดประตูออกมาเจอกับลีก็ตกใจมาก!
“ว๊ายย! ลีจะทำอะไรหน่ะ ปีเตอร์กับลอวน่ายังอยู่นะ… ออกไปก่อน”
“พวกเขาไปแล้ว”
“โม้หน่า”
“ก็ออกไปดูเองสิ”
“ไม่ฉันไม่ออกไปหรอก”
“โอเค”
“แล้วนี่นายจะถอดเสื้อทำไมหน่ะ!?”
“ผมแค่อยากอาบน้ำ จะให้ผมทำไรได้หล่ะ!?”
“ไอคนหื่น!”
“ไม่ชอบหรอ เข้ามาสิ้!”
“….”
![เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此]](https://i3.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2021/12/60d40908LBhhFR8h.jpeg?resize=151,215 "เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此]")
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
