The King of War 183 ผมรับปากคุณ

ตอนที่ 183 ผมรับปากคุณ

หยางเฉินดูสงบ: “ดูเหมือนว่า แกตั้งใจให้ฉันลงมือด้วยตัวเอง ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็หักแขนขาของแกก่อนค่อยว่ากัน!”

คนของหลงซานยังไม่พุ่งเข้ามา หยางเฉินก็จับแขนของหลงซานไว้

“กูเป็นคนของตระกูลเว่ย แกห้ามแตะต้องฉัน!”

เมื่อรู้สึกถึงความเจ็บปวดจากบนแขน หลงซานก็ตะโกนด้วยความกลัว

“แกร๊ก!”

“อ๊ากกก…..”

เสียงกระดูกหัก ยังมีเสียงคร่ำครวญอันเจ็บปวดของหลงซาน แทบจะดังขึ้นในเวลาเดียวกัน

แต่นี่เพียงแค่จุดเริ่มต้น!

ต่อจากนั้น เสียงกระดูกก็ดังติดต่อกันสามครั้ง ขาทั้งสองของหลงซานและแขนอีกข้างหนึ่ง ก็โดนหยางเฉินหักแล้ว

เสียงคร่ำครวญอันเจ็บปวดดังขึ้นทั่วทั้งคลังสินค้า ทุกคนก็มองดูฉากนี้ด้วยความสยดสยอง

สำหรับชายร่างใหญ่ยี่สิบคนที่หลงซานเพิ่งสั่งการให้ฆ่าหยางเฉินตาย ในเวลานี้ทั้งหมดก็หยุดอยู่ตรงที่ระยะห่างจากหยางเฉินสิบเมตร ไม่มีใครกล้าพุ่งเข้าไป

หลังจากที่เห็นความแข็งแกร่งและฝีมือของหยางเฉิน ยังมีใครกล้าลงมือกับเขาอีก?

หลงซานเพียงแค่ตบฉินต้าหย่งหนึ่งครั้ง เตะหนึ่งครั้ง หยางเฉินก็หักแขนขาของเขาแล้ว

นี่มันปีศาจชัดๆ!

ทั้งคลังสินค้า นอกเหนือจากเสียงคร่ำครวญอันเจ็บปวดของหลงซานแล้ว ก็ไม่มีการเคลื่อนไหวใดอีก ทุกคนมองไปที่หยางเฉินด้วยความสยดสยอง

“จัดให้คนไปลำเลียงสินค้า!”

ในเวลานี้ หยางเฉินมองไปทางอู๋อวี่แล้วพูด

อู๋อวี่ถึงได้ดึงสติกลับมา รีบพยักหน้าอย่างรวดเร็ว และวิ่งไปจัดให้คนลำเลียงสินค้า

และหยางเฉินก็โทรหาหมายเลขหนึ่ง

“คุณหยาง คุณตั้งใจจะคืนหวงเหอบาธให้ผมแล้วใช่มั้ย?”

เว่ยเชินเพิ่งจะรับสาย ก็รีบถามอย่างรวดเร็ว

ตั้งแต่หวงเหอบาธตกไปอยู่ในมือของหยางเฉิน ก็ผ่านไปแล้วช่วงหนึ่ง แต่เป็นเวลานานหยางเฉินก็ไม่ยอมคืนหวงเหอบาธกลับมา

จนถึงวันนี้ เขาก็ไม่กล้าบอกเรื่องนี้กับตระกูล

หยางเฉินพูดอย่างเยือกเย็น: “หลงซานเป็นคนของแกใช่มั้ย?”

เขาจำได้อย่างชัดเจน ครั้งก่อนเว่ยเชินเตรียมจะเอาไดนาสตี้ คลับแลกหวงเหอบาธกับเขา

เว่ยเชินรู้สึกถึงน้ำเสียงที่ไม่ดีของหยางเฉิน รีบพูดอย่างรวดเร็ว: “เป็นคนของผม ไอ้สารเลวนี้ คงจะไม่ใช่ว่าทำให้คุณหยางขุ่นเคืองใจนะ?”

“ภายในยี่สิบนาที แกมารับคน ที่คลังสินค้าถนนเหยียนเหอที่นอกเมืองเหนือ”

ทันทีที่เสียงลดลง หยางเฉินก็วางสายทันที

อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ ใบหน้าของเว่ยเชินเต็มไปด้วยความโกรธ: “หลงซาน เย็ดแมร่ง!”

เดิมทีเขาก็หนักใจเพราะเรื่องของหวงเหอบาธแล้ว คาดไม่ถึงหลงซานก็ไปหาเรื่องหยางเฉินอีก สิ่งนี้สำหรับเขา เทียบเท่ากับเกิดเรื่องร้ายซ้ำขึ้นมาอีกในขณะที่ยังเดือดร้อน เขาไม่ชักช้า รีบไปที่นอกเมืองเหนือ

อีกด้านหนึ่ง ฉินต้าหย่งขับรถมาถึงที่โรสการ์เด้นวิลล่าเขตแล้ว ถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยขวางไว้ ไม่มีบัตรผ่าน ไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไป

ฉินต้าหย่งทำได้เพียงโทรหาจ้าวหัว แต่เขาโทรไปหลายสาย จ้าวหัวก็ไม่รับ สิ่งนี้ทำให้เขาทั้งโกรธทั้งกังวล

ผ่านไปสิบนาที เขาโทรไปหลายร้อยสายแล้ว ในที่สุดจ้าวหัวก็รับสาย

“ประธานฉิน ผมไม่รับสายของคุณคงจะยุ่งอยู่ไม่ว่าง ถึงยังไงคุณก็เป็นผู้จัดการใหญ่ของบริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ ทำไมถึงไม่รู้แยกแยะขนาดนี้?”จ้าวหัวพูดอย่างไม่พอใจ

“จ้าวหัว ผมอยู่ที่หน้าประตูโรสการ์เด้นวิลล่าเขตแล้ว คุณรีบออกมาเถอะ!”

ฉินต้าหย่งไม่มีเวลาถือสากับเขา

“รอฉันทานอาหารแล้วค่อยว่ากัน!”

จ้าวหัวพูดจบก็วางสาย

เมื่อได้ยินเสียงสัญญาณไม่ว่างดังมาจากลำโพง ฉินต้าหย่งเต็มไปด้วยความโกรธ ต่อยลงไปที่พวงมาลัยหนึ่งหมัด กัดฟันพูด: “สารเลว!”

หลังจากรอไปแล้วครึ่งชั่วโมง จ้าวหัวถึงได้เดินออกมาอย่างเชื่องช้า

“จ้าวหัว คุณรีบโทรหาหลงซาน ให้คนของเขาหลีกทาง ให้คลังสินค้าขนส่งสินค้าออกไปก่อน”

เมื่อเห็นจ้าวหัว ฉินต้าหย่งก็ก้าวหน้าไปเร่งอย่างรวดเร็ว

“ประธานฉิน ขอความช่วยเหลือก็ต้องมีท่าทีของการขอความช่วยเหลือ ท่าทางนี้ของคุณ ฉันไม่มีทางช่วยเหลือคุณ”

จ้าวหัวกล่าวด้วยการเยาะเย้ย

ฉินต้าหย่งสูดหายใจเข้าลึกๆ: “จ้าวหัว คุณใจกว้างไม่ถือสาความผิดของผู้น้อย ผมขอร้องคุณ โทรหาหลงซานก่อน เรื่องอื่น รอไปถึงที่คลังสินค้า ค่อยว่ากัน คุณว่า แบบนี้ได้มั้ย?”

“ฮ่าๆ!”

จ้าวหัวหัวเราะเสียงดัง: “เห็นแก่ท่าทีที่จริงใจขนาดนี้ของประธานฉิน ให้ผมช่วยคุณไม่ใช่ว่าก็จะไม่ได้”

“คุณยังต้องการอะไรอีก?”

ฉินต้าหย่งกัดฟัน

“ผมต้องการตำแหน่งผู้จัดการใหญ่ ตราบใดที่คุณสามารถหาวิธีพูดโน้มน้าวท่านประธาน ให้ผมรับตำแหน่งผู้จัดการใหญ่ของบริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ ผมก็ยินดีออกหน้า แน่นอนว่า คุณสามารถเป็นรองประธานได้” ในที่จ้าวหัวก็พูดเป้าหมายของตัวเองออกมา

จนถึงขณะนี้ ฉินต้าหย่งถึงได้เข้าใจว่า เป้าหมายของจ้าวคือตำแหน่งของผู้จัดการใหญ่

เขาไม่โง่ ในไม่ช้าก็เข้าใจว่า ทำไมหลงซานถึงได้ปรากฏตัวขึ้นที่คลังสินค้าของบริษัท และยังยืนกรานจะคุยกับจ้าวหัว ทุกอย่างนี้ มีความเป็นไปได้ว่า เป็นฝีมือของจ้าวหัว

“ได้ ผมรับปากคุณ!”

ฉินต้าหย่งกัดฟันพูด

ได้รับคำสัญญาของฉินต้าหย่งแล้ว จ้าวหัวดูได้ใจ

เขาเดินไปที่เบาะหลัง และพูดอย่างเจ้าเล่ห์ว่า: “รองประธานฉิน ตอนนี้ คุณควรที่จะเปิดประตูรถให้ผมได้แล้วใช่มั้ย?”

ในใจของฉินต้าหย่งเต็มไปด้วยความลำบากใจ แต่จำเป็นต้องทำตามที่จ้าวหัวบอก ทั้งๆที่เขาเป็นผู้จัดการใหญ่ แต่จ้าวหัวกลับเหมือนจะเป็นเจ้านายของเขา

“ตอนนี้ คุณสามารถที่จะโทรหาหลงซานได้แล้ว ให้เขาหลีกทางก่อน ให้คนงานลำเลียงสินค้าได้แล้วใช่มั้ย?”

หลังจากที่ฉินต้าหย่งรอจ้าวหัวขึ้นรถ เขาถึงได้นั่งที่เบาะคนขับ และพูดไปด้วยขับรถไปด้วย

“ไม่ต้องรีบร้อน รอถึงคลังสินค้าค่อยว่ากัน!”

จ้าวหัวพูดด้วยรอยยิ้มราบเรียบ

“จ้าวหัว คุณล้อผมเล่นเหรอ?”

ฉินต้าหย่งเบรกอย่างฉับพลัน ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ

เหตุผลที่เขายอมรับคำขอที่ไม่สมเหตุผลของจ้าวหัว ก็เพื่อสามารถให้คลังสินค้าสามารถขนส่งสินค้าได้ตามปกติ แต่ตอนนี้จ้าวหัวกลับบอกว่ารอถึงคลังสินค้าค่อยว่ากัน

“เชี่ย!”

เบรกอย่างกะทันหัน ศีรษะของจ้าวหัวก็กระแทกไปที่เบาะหน้า เขาลูบหน้าผากที่แดง และพูดด้วยความโกรธว่า: “ฉินต้าหย่ง ทางที่ดีแกแมร่งเคลียร์ให้ชัดเจนด้วย ตอนนี้แกเป็นคนขอร้องให้ฉันช่วยทำธุระให้ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับฉัน ถ้าหากแกยังเซ้าซี้อีก กูจะลงรถเดี๋ยวนี้!”

“เฮือก!”

ฉินต้าหย่งหายใจเข้าลึกๆ พยายามระงับความโกรธของตัวเองอย่างเต็มที่ โดยไม่พูดอะไร และสตาร์ตรถใหม่แล้วจากไป

ในแววตาของจ้าวหัวเฉียบคมเล็กน้อย หยิบโทรศัพท์ออกมา กดปุ่มส่งข้อความ: “เรื่องราวจัดการเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้พวกคุณก็ไปที่คลังสินค้าของบริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ!”

หลังจากที่กดข้อความเสร็จ จ้าวหัวได้ส่งตรงไปยังกลุ่มผู้บริหารระดับสูงทั้งห้าที่ถูกไล่ออกพร้อมกับเขา

ผู้บริหารระดับสูงหลายคนได้รับข้อความจากจ้าวหัว ก็ดีใจมาก แต่ละคนพูดอย่างตื่นเต้น: “แม้ว่าจะใช้เงินไปห้าแสน แต่ยังสามารถกลับไปที่บริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ ก็ถือว่าคุ้มค่าแล้ว!”

“วางใจเถอะ จ้าวหัวรับปากแล้ว รอเขาได้เป็นผู้จัดการใหญ่ ก็จะคิดหาวิธีเอาเงินก้อนนี้คืนกลับมา”

“ถูกต้อง ครั้งนี้ ในที่สุดประธานจ้าวไม่ได้ทำให้พวกเราผิดหวัง”

“จากนี้ไป ต่อให้ฟ้าจะถล่มลงมา ผมก็จะตามประธานจ้าวต่อไป!”

ผู้บริหารระดับสูงหลายคน รวมตัวอยู่ด้วยกันตั้งนานแล้ว และรอข่าวคราวจากจ้าวหัว

ในเวลานี้ได้รับข้อความของจ้าวหัว ในที่สุดพวกเขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ยังไม่รอให้จ้าวหัวได้รับตำแหน่ง พวกเขาก็เปลี่ยนมาเรียกประธานจ้าวแล้ว

ในเวลาเดียวกัน คลังสินค้าของบริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ

หลงซานโดนหักแขนขาแล้ว และนอนอยู่ข้างๆ

The King of War

The King of War

Score 10
Status: Completed
ห้าปีก่อน หยางเฉินเพื่อให้ตัวเองคู่ควรกับฉินซี เขาจากไปโดยไม่ร่ำลา ห้าปีต่อมา เขาพกความสามารถอันน่าทึ่ง กลับมาอย่างรุ่งโรจน์ เพียงแต่ว่าพอมาถึง กลับพบว่าตนมีลูกสาวเพิ่มขึ้นมาอีกคน

Options

not work with dark mode
Reset