438: รวมตัวกับเฮลเลี่ยม (2)
คนที่ไม่คาดคิดคือมูราน
และด้วยเหตุนี้ พายุลูกหนึ่งก็พัดมา แต่ผลที่ตามมาก็คือการเคลียร์ดันเจี้ยนได้ง่ายขึ้นมาก
นอกเหนือจากการอัปเกรดระดับขั้นอาชีพลับของเอียน พลังของมูรานนั้นยิ่งใหญ่มาก
พลังที่มูรานมีมากกว่า NPC ใดๆ ที่เอียนมีจนถึงขณะนี้
ข้อยกเว้นเพียงอย่างเดียวที่เขาสร้างไว้คือ NPC ซึ่งเขาไม่เคยเจอในการต่อสู้แบบอีเรียลจากป่าแห่งความรักและกริปเปอร์, นักเวทย์มิติ
แน่นอนว่ายังมีกรณีพิเศษมากมายเช่น เทพ”
“อ๊าา มูราน เหมือนรูปปั้นที่สร้างขึ้นในเมืองหลวงใช่ไหม?”
“ใช่ จริงด้วย! ฉันจะสร้างรูปปั้นให้เขาตรงนี้!”
คนพวกนี้กําลังยุ่งอยู่กับการชื่นชมความแข็งแกร่งของมูราน
และเขียนก็ไม่มีข้อยกเว้น
“เขาน่าซึ่งจริงๆ นอกจากนี้ พลังที่เขาใช้อยู่ตอนนี้เป็นเพียงครึ่งหนึ่งของที่เขามีอยู่ตามปกติ”
และภาพลักษณ์ของมูรานที่ฟันอันเดธทําให้เอียนอ้าปากกว้าง
เอียนที่ยังรู้สึกกังวลเล็กน้อยในตัวเขาจึงถามมูราน
“มูราน”
“เรียกข้าทําไม? ท่านวีรบุรุษ”
“ผมจะใช้ดาบสามเล่มอย่างคุณได้ยังไง?”
ดาบสามเล่มของมูรานที่เหวี่ยงขึ้นไปในอากาศทําให้อันเดธระดับสูงสุดดูเหมือนเด็กๆไปเลย
การทําลายล้างที่เกิดขึ้นนั้นช่างบริสุทธิ์ แต่ฝีมือดาบอันยอดเยี่ยมที่เขาแสดงนั้นไม่ใช่สิ่งที่ใครจะเมินเฉยได้
แต่คําตอบจากมูรานทําให้เอียนอีดอัดมากขึ้น
“นี่คือความสามารถที่อัศวินผู้อัญเชิญมี ซึ่งเป็นสกิลระดับสูงสุด”
“อะไรนะ?”
“มันเหมือนกับการทําให้อาวุธมีชีวิต นี่คือพลังที่มีแต่อัศวินผู้อัญเชิญเท่านั้นที่จะมีได้”
“อาวุธที่มีชีวิต… คุณกําลังพูดถึงอาวุธที่มีอัตตา [1] เหรอ?”
สําหรับคําถามของเอียน ใบหน้าของมูรานดูงุนงงเล็กน้อย
“ใช่ นั่นแหละ ท่านมีความรู้ที่ดี ข้าไม่คิดว่ามนุษย์จะรับรู้ถึงการมีอยู่ของอาวุธที่มีวิญญาณได้”
เมื่อพูดอย่างนั้น มูรานมองไปรอบๆ ด้วยท่าทางภาคภูมิใจ
“อัศวินผู้อัญเชิญเป็นอาชีพที่ดึงเอาประสิทธิภาพสูงสุดของอาวุธที่มีชีวิตออกมา และนั่น อาวุธที่มีชีวิตไม่ใช่อาวุธที่จะได้รับอย่างง่ายดาย”
“อืม…”
“และถึงแม้ฉันจะยังไม่ถึงจุดสูงสุดของมัน แต่ฉันรู้ว่าฉันจะต้องทําให้อัศวินผู้อัญเชิญของฉันมีระดับที่สูงขึ้น จากนั้นฉันจะสามารถมอบวิญญาณให้กับอาวุธที่มีชีวิตของฉันได้”
“ยังไม่ถึงจุดสูงสุด? คุณรู้ได้ยังไง?”
“มีสิ่งมีชีวิตหลายตัวที่ไปถึงโลกกลางแล้ว”
เอียนรู้สึกหดหูทันที
“ฉันจะทําหน้าที่ของฉัน
อาวุธที่เอียนใช้อยู่คือคําพิพากษาของราชาวิญญาณ
และโล่ที่ทําจากกระดองของบักค์
เอียนมีอาวุธอัตตาอยู่สองชุดอยู่แล้ว
ซึ่งหมายความว่าหากเขายอมรับคําขอเควสต์ของอัศวินผู้อัญเชิญ เขาสามารถใช้พลังระดับสูงสุดได้ทันที
นอกจากนี้ เอียนรู้สึกหดหูมากขึ้นหลังจากนั้น เขามีโอกาสเพิ่มอัตตาลงในอาวุธโดยตรง
“นั่นมันดูดีจังนะ…”
เมื่อเห็นดาบของมูรานบินอยู่ข้างหน้า เอียนก็อดไม่ได้ที่จะกําหมัด
“ใช่แล้ว เควสต์ยังไม่ล้มเหลว ดังนั้นอาจจะ? ถ้าฉันทําสําเร็จ ฉันจะได้รับอาชีพคู่นั้นและมันอาจจะดีกว่านี้
ขณะที่เขาเริ่มคิดบวกอย่างไม่มีขอบเขตในใจเพื่อควบคุมมัน เจตจํานงของเอียนก็เริ่มลุกโชนอีกครั้ง
อาชีพคู่เฉพาะ ครั้งแรกที่ได้ยินคําพูดเหล่านั้นในไคลัน
ไม่รู้ว่ามันคืออะไร (อันที่จริงมันเป็นคําที่แม้แต่ผู้วางแผนก็ไม่รู้) และไม่มีทางรู้เกี่ยวกับความสามารถทั้งหมดของอัศวินผู้อัญเชิญได้
“อาชีพคู่” ครั้งแรกถูกนํามาใช้ในช่วงเวลาที่โลกเปิดกว้างขึ้น และไม่มีใครสามารถดึงมันออกมาได้ 100% เว้นแต่เขาจะเป็นผู้เล่นชาวแอสโมเดียน
แต่ถึงกระนั้น ข้อมูลที่รวบรวมจากมูรานเกี่ยวกับอัศวินผู้อัญเชิญก็ตกตะลึงพอที่จะกระตุ้นเขา
ด้วยดวงตาที่เป็นประกายเอียนหันมองและเห็นบักค์
“บักค์”
“มีอะไรเหรอ!บักค์?”
“เราน่าจะทําได้”
“.?”
นั่นคือจุดสิ้นสุดของประโยคที่ยังไม่จบสําหรับบักค์ที่มีสติปัญญาไม่สูงนัก
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะไม่รู้ความหมายของมัน แต่ก็สามารถรับรู้พลังที่ไม่คุ้นเคยบางอย่างในคําพูดเหล่านั้น
ซึ่งหมายความว่าเวลาเป็นปีที่เขาใช้กับเอียนไม่ได้ผ่านไปเฉยๆ
นัยน์ตาโตของบักค์สั่นเล็กน้อย
“ฉันไม่รู้ว่าเราทําอะไรได้บ้าง แต่ฉันอยากทํามันให้เหมาะสมนะ บักค์”
อย่างไรก็ตาม คําว่า “เหมาะสม” เป็นสิ่งที่ไม่ค่อยพบเห็นในประวัติศาสตร์การเล่นเกมของเอีย
ดันเจี้ยนของอาณาเขตราทาเฟลเป็นดันเจี้ยนขนาดใหญ่กว่าที่เอียนคาดไว้มาก
“ฉันคิดว่ามันจะจบที่ชั้น 5 แต่ตอนนี้เราอยู่ชั้นที่ 7 แล้ว
หลังจากผ่านไปประมาณ 30-40 นาทีหลังจากการปรากฏตัวของมูราน เอียนและพรรคพวกของเขาได้บุกเข้าไปในพื้นดันเจี้ยน
พวกเขายังไม่เห็นจุดจบของมัน ซึ่งทําให้นิ้วของเอียนเย็นลง
“ถ้าไม่มีมูราน เราน่าจะใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมงเป็นอย่างน้อย
และถ้ามันใช้เวลาสองชั่วโมงโดยไม่มีวี่แววว่าจะจบลง เอียนคงออกจากดันเจี้ยนอย่างแน่นอน
กล่าวอีกนัยหนึ่ง ถ้าไม่ใช่เพื่อมูราน เอียนก็คงละทิ้งดันเจี้ยนไปแล้ว
Kwang- Kwakwang!
เอียนปืนขึ้นไปบนฮัลลิและโจมตีอันเดธด้วยหอกของเขา
และมันเป็นการเคลื่อนไหวทางกลไกโดยสัญชาตญาณ
“อ๊ากกกก มนุษย์ผู้แข็งแกร่ง!”
วิญญาณปีศาจกรีดร้องขณะที่มันพุ่งขึ้นไปในอากาศ
เอียนยังคงเข้าใจภูมิประเทศแบบเดียวกันท่ามกลางหอกที่แกว่งไกวหนักแน่น
“ถ้าเราทะลุออกไปทางซ้าย บางทีทางอาจจะเปิดออกก็ได้ ยังไงก็ตาม ดูเหมือนจะไม่ใช่ทางผ่า นของห้องบอสเพราะมันแคบมาก มีชั้นอื่นอีกไหม?”
ดันเจี้ยนของไคลันมีรูปแบบที่แน่นอน
และการเดาของเอียนอาจถูกต้องเพราะเหตุนี้
“กาก้า ใช้พลังแห่งความฝัน”
“ได้ค่ะ เจ้านาย”
เอียนสามารถใช้พลังแห่งความฝันของกาก้าได้อย่างเต็มที่ในขณะที่พวกเขาอยู่ในใต้ดินซึ่งลงไปลึกลงไปอีก และเป็นสถานที่ที่แสงไม่สามารถเข้าไปได้
หลังจากนั้นไม่นาน เอียนและสมาชิกในปาร์ตี้ก็สามารถหาบันไดที่ลงไปชั้นถัดไปได้
“ก็ดี ทางนี้!”
“คิคิ กาก้า ทําได้ดีมาก!”
“กาก้า สกิลในการหาเส้นทางของเธอเทพมาก”
กาก้ารู้สึกเขินอายอย่างยิ่งกับคําชมของสมาชิกปาร์ตี้จึงมานั่งบนไหล่ของเอียนด้วยใบหน้าที่…
“อะแฮ่ม ปกติแล้วฉันไม่รู้ว่าตัวเองจะทําอะไรได้ แต่ฉันฉลาดที่สุดในโลก”
ทันใดนั้นเอลคาริกซ์ที่เดินอยู่ข้างๆเธอก็บินขึ้นไปบนอากาศและตีเธอด้วยมือของเธอ
“ไม่ นั่นไม่ใช่! ฉันฉลาดที่สุด!”
“ใครเป็นคนบอก?”
“ป๊ะป่า!”
เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเอลคาริกซ์ กาก้าส่ายหัวขณะกระดิกนิ้ว
“เอลคาริกซ์ เธอรู้ไหมว่าคําโกหกคืออะไร?”
การโจมตีของกาก้าเพื่อทําลายจิตใจของเอลาริกซ์
อย่างไรก็ตาม เอลคาริกซ์เป็นสาวแกร่ง
“กาก้า เธอรู้ไหมว่าน้ําผึ้งราตรีสีขาว [2] คืออะไร”
“ ?”
“เธออยากมาดูด้านนี้ไหม? ฉันจะเอาชนะเธออย่างน้ําผึ้งราตรีสีขาวเลย”
“ฮี ฮึก!”
การตอบสนองของมังกรแห่งแสง เอลคาริกซ์เป็นหายนะในด้านของกาก้า
และเอลคาริกซ์ที่พอใจกับผลกําไรของเธอ ก็ดูภูมิใจมาก
“ป๊ะป่า หนูทําได้ดีไหมคะ?”
“ใช่ เอลของเราทําได้ดีมาก”
ด้วยความเอะอะเล็กน้อย ปาร์ตี้ของเอียนจึงก้าวขึ้นบันไดไปยังชั้นถัดไป
ในขณะนั้นข้อความระบบใหม่เริ่มปรากฏต่อหน้าสมาชิกปาร์ตี้
กริ้ง!
เท่านพบชั้นต่ําสุดของดันเจี้ยนแล้ว]
[สามารถสัมผัสได้ถึงพลังอันแข็งแกร่งของมาร]
เอียนยืนยันข้อความสองครั้งตามสัญชาตญาณ
โอเค ในที่สุดก็ชั้นล่างสุดแล้ว
เขาได้ข้อมูลชัดเจนว่าชั้นถัดไปคือชั้นล่างสุด ดังนั้นตอนนี้จึงเป็นเรื่องของเวลาที่จะหาห้องบอส
อย่างไรก็ตาม มีข้อความเพิ่มเติมอีกสองสามข้อความต่อหน้าเอียนและปาร์ตี้ของเขา
[กะลาสีทมิฬ ลาคาเมอร์” สังเกตเห็นการปรากฏตัวของท่าน
เท่านได้พบ (เรื่องราวเล็กน้อย/วีซ่า) ที่ซ่อนอยู่ของราทาเฟลแล้ว]
วิสัยทัศน์ของเอียนมืดลงในทันที
หัวใจของราทาเฟล โบสถ์แห่งความมืดซึ่งเป็นที่มาของพลังแห่งความมืด
และถัดจากโบสถ์เป็นดันเจี้ยนที่กักขังสมาชิกของคฤหาสน์
นั่นคือเหตุผลที่ลิชคิง ซาเลี่ยนกําลังมองหาดันเจี้ยนนี้
ดันเจี้ยนมีพลังของโบสถ์ และเป็นสถานที่ที่เหมาะเป็นอย่างยิ่งที่จะส่งเสริมกองทัพแห่งความ
พลังงานที่แผ่ออกมาจากโบสถ์ช่วยให้พวกเขาเติบโตเมล็ดแห่งความมืดได้เร็วและแข็งแกร่งนมาก
ชาเลียนจงใจส่งคนใช้ “ลาคาเมอร์” ไปที่ดันเจี้ยนในเมืองราทาเฟล
[ลาคาเมอร์ ข้าเชื่อใจเจ้า]
[ได้โปรดยกโทษให้ข้าด้วย ลอร์ดแห่งความมืด]
เดิมทีลาคาเมอร์เป็นวอร์ล็อคที่มีพลัง และเขาสามารถหาดันเจี้ยนได้อย่างรวดเร็วและเริ่มเพิ่มพลังให้กับมันอย่างลับๆ
เคิก พวกมนุษย์โง่เง่า…]
ลาคาเมอร์เติบโตอย่างรวดเร็ว
ดันเจี้ยนเป็นสถานที่ที่ดีที่สุดสําหรับการเติบโตของลาคาเมอร์
นักโทษที่ยังคงแพร่กระจายไปด้วยพลังงานแห่งความมืดในดันเจี้ยน พร้อมกับพิธีกรรมแห่งความมืด และในขณะที่โบสถ์แห่งความมืดอยู่ข้างๆ มันคือสวรรค์สําหรับจอมเวทย์
ในที่สุด ลาคาเมอร์ก็เติบโตขึ้นและเมื่อเวลาผ่านไปกลายเป็น “ลิชเมจ” เพื่อสนับสนุนชาเลี่ยน
วันที่ลาคาเมอร์กลายเป็นลิช ชาเลี่ยนได้ให้คําสั่งใหม่แก่เขา
ได้เวลาแล้ว]
[มอบงานให้ข้า นายท่าน]
[เข้าควบคุมผู้ว่าการและลักพาตัวลอร์ดแห่งราทาเฟล]
[ครับท่าน]
[ฉันจะเปลี่ยนเขาให้เป็นสมุนของข้าและดินแดนนี้ จะเป็นดินแดนแห่งความมืด..]
[ข้าจะนําการสนับสนุนมาให้เจ้า]
ที่ดินของราทาเฟลที่ลาคาเมอร์ยึดไปนั้นไปอยู่ในมือของลิชคิงอย่างง่ายดาย และนั่นคือจุดเริ่มต้นของอาณาจักรแห่งความมืด
ชาเลี่ยนและลาคาเมอร์เริ่มกลืนกินอาณาจักรเอริก้า หลังจากเริ่มต้นที่เมืองราทาเฟล
วิดีโอสั้นนี้ใช้เวลาประมาณ 10 นาที และเมื่อเสร็จแล้ว เอียนก็ตบหัวตัวเอง
เรื่องนี้น่าสนใจด้วยเนื้อหาที่ไม่เหมือนใคร แต่เขาไม่รู้ว่าทําไมเบื้องหลังจึงปรากฏขึ้นในทันที
“อะไรนะ? ดูเหมือนว่าจะไม่เกี่ยวข้องกับเควสต์ที่กําลังดําเนินอยู่ ทําไมกันนะ?”
ขณะที่เอียนตั้งคําถามในใจของเขาเสร็จ ข้อความของระบบก็ประกาศการเชิญไปยังปาร์ตี้
กริ้ง
[เควสต์ฉุกเฉินเริ่มต้นขึ้น
[เควสต์ น้ําตาของราชาเอลริก้า” ถูกสร้างขึ้น)
[1] อัตตา แปลว่า ตัวตน ร่างกาย รูปลักษณะ ตัวเอง หรือวิญญาณ
[2] White Honey Night แอดไม่แน่ใจว่าแปลว่าอะไร
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
