Super God Gene 2508

หานเซิ่นตัดสินใจเร่งเครื่องวาฬขาวเต็มกำลังเพื่อออกไปจากเขตแดนของแมงมุมหลุมดำ เครื่องยนต์ของวาฬขาวทำงานอย่างหนักจนปล่อยควันออกมาเป็นโขยง แต่วาฬขาวไม่ได้เคลื่อนที่ไปข้างหน้า มันกำลังถูกดึงกลับไปด้านหลังแทน

หานเซิ่นมองไปด้านหลังและเห็นแมงมุมหลุมดำอ้าปากกว้างเหมือนกับหลุมดำขนาดใหญ่ มันก่อวังวนในอวกาศเพื่อดูดวาฬขาวเข้าไปหาปากของมัน

“พวกเรากำลังจะตาย! ใครจะมาช่วยชีวิตฉัน? ฉันไม่อยากตาย… ฉันยังเป็นโสด… ฉันยังไม่ได้แต่งงาน…” หนิงเยวี่ยนั่งอยู่บนพื้นขณะที่กำลังกอดเป่าเอ๋อและร้องไห้

โจรสลัดทุกคนตกตะลึง พวกเขาเคยได้ยินเกี่ยวกับแมงมุมหลุมดำมาก่อน ถึงแม้ในระบบจักรวาลเคออสจะเต็มไปด้วยอันตราย แต่แมงมุมหลุมดำก็ยังอยู่บนจุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหาร

หานเซิ่นเร่งเครื่องของวาฬขาวจนถึงขีดสุด แต่วาฬขาวก็ยังคงถูกดึงไปด้านหลังเรื่อยๆ

ปัง!

จู่ๆดาวเคราะห์น้อยที่คาดไม่ถึงชนเข้ากับด้านข้างของวาฬขาว และทำให้วาฬขาวเสียสมดุล ก่อนที่หานเซิ่นจะมีเวลาคิด วาฬขาวก็ดึงดูดเข้าไปในหลุมดำนั้น วาฬขาวหมุนเร็วขึ้นเรื่อยๆภายในหลุมดำและวัตถุเล็กอื่นก็พุ่งมาชนเข้ากับวาฬขาว ทุกการชนทำให้เกิดเสียงดังขึ้นมาภายในยาน เหล่าโจรสลัดกำลังกลิ้งไปกับพื้น

“ฉันยังไม่อยากตาย!” หนิงเยวี่ยกรีดร้องสุดลมหายใจ

หานเซิ่นเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว เขาขยับเท้าของตัวเองขณะที่วาฬขาวกลิ้งไปเรื่อยๆ เขาพยายามทรงตัวเองเอาไว้โดยการใช้พลังของเสื้อคลุมวิญญาณราชานกยูงช่วย เขาคิดจะปลดปล่อยพลังออกมาเพื่อพาทุกคนออกไปจากวังวนอวกาศนั่น

เป่าเอ๋อกระโดดอย่างคล่องแคล่วไปมาขณะที่ยังคงถือโสมสีม่วงขนาดใหญ่เอาไว้ การสั่นสะเทือนระดับนี้ไม่ได้มีผลต่อสมดุลของเธอ

นกแดงน้อยยังคงเกาะอยู่บนไหล่ของเธอขณะที่มองไปรอบๆ

ปัง!

วินาทีต่อมา วาฬขาวก็ร่วงลงมาบนทะเลสีดำแห่งหนึ่ง

“ที่นี่ที่ไหนกัน? ทำไมถึงมีทะเลอยู่ที่นี่?” หานเซิ่นสงสัย เขามองไปรอบๆและเห็นว่าทะเลสีดำนั้นกว้างใหญ่จนดูไร้ที่สิ้นสุด หมอกนั้นลอยขึ้นจากทุกทิศทาง ดังนั้นเขาไม่สามารถมองเห็นได้ไกลนัก

สิ่งของอย่างอื่นร่วงลงมาในทะเลตามๆกัน มันมีทั้งดาวเคราะห์น้อย พืช เศษส่วนของยานอวกาศหรือแม้แต่ซีโน่เจเนอิค

ในขณะที่หานเซิ่นมองไปรอบๆ ดาวทั้งดวงก็ตกลงมายังทะเลสีดำและเกิดเป็นคลื่นลูกใหญ่ที่ซัดวาฬขาวกระเด็นออกไป

หลังจากนั้นหานเซิ่นก็เห็นบางสิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่า วัตถุทุกอย่างที่ตกลงมาในทะเลสีดำนี้เริ่มจะละลาย

“นี่พวกเรา…อยู่ในท้องของแมงมุมหลุมดำ?” หานเซิ่นมองดูดาวเคราะห์น้อยที่กำลังละลาย

“โอ้ใม่นะ! พวกเราจบสิ้นแล้ว… พวกเราจะถูกย่อยและกลายเป็นก้อนอึ ฉันไม่ต้องการจะเป็นก้อนอึ” หนิงเยวี่ยนั่งร้องไห้อยู่บนพื้น

“อย่าได้กังวล ยานของพวกเราไม่ได้กำลังถูกย่อย” หานเซิ่นสังเกตตัวถังของยาน วาฬขาวไม่ต่างอะไรจากสิ่งมีชีวิตระดับเทพเจ้าตัวหนึ่ง ดังนั้นมันจะไม่ย่อยสลายภายใต้พลังกรดของน้ำทะเลสีดำ

แต่หานเซิ่นไม่รู้ว่าวาฬขาวจะทนได้นานแค่ไหน ดังนั้นเขารู้ว่าจำเป็นต้องหาทางออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด

แต่แมงมุมหลุมดำนั้นใหญ่โตเกินไป มันดูดวาฬขาวเข้าไปโดยใช้แค่การสูดหายใจ เมื่อเทียบกับขนาดของแมงมุมหลุมดำแล้ว วาฬขาวนั้นเล็กยิ่งกว่ามดตัวหนึ่ง

หลังจากนั้นหานเซิ่นก็รู้สึกตัวว่าจริงๆแล้วแมงมุมหลุมดำไม่ได้โจมตีพวกเขา พวกเขาแค่เลือกเวลาไม่ดีที่จะมาเดินทางผ่านที่นี่ พวกเขามาในตอนที่แมงมุมหลุมดำตัดสินใจจะกินอาหารกลางวัน

จากที่พวกเขาเห็นผ่านหมอก พวกเขารู้ได้ว่าแมงมุมนั้นกินดวงดาวเข้ามาหลายดวงและดาวเคราะห์อีกนับไม่ถ้วน

หานเซิ่นเริ่มขับวาฬขาวขึ้นจากทะเลสีดำ ขณะที่หลบหลีกดาวเคราะห์น้อยที่ร่วงลงมาไปด้วย น้ำสีดำคงจะเป็นน้ำในกระเพาะของแมงมุมหลุดดำ เขาต้องการขึ้นให้สูงที่สุด ถ้านี่เป็นกระเพาะของแมงมุมหลุมดำจริงๆ เขาก็ควรจะออกไปทางหลอดอาหารได้

หลังจากที่เดินทางผ่านหมอกเป็นเวลานาน เขาก็ไม่เห็นดาวเคราะห์น้อยตกลงมาอีก แต่เขาก็ยังคงหาหลอดอาหารไม่เจอ

“นี่เป็นกระเพาะของแมงมุมหลุมดำจริงๆอย่างนั้นหรอ? มันมีขนาดใหญ่เกินไป หรือว่าบางทีพวกเราจะอยู่ในมิติอื่น?” หานเซิ่นครุ่นคิดขณะที่พูดกับตัวเอง

“พวกเราจะต้องตาย!” หยิงเยวี่ยยังคงร้องไห้

ฟางชิงอวี่ยิ้มแห้งๆออกมาและพูด “ถ้าข้าคาดเดาได้ถูกต้อง พวกเรากำลังอยู่ในร่างกายของแมงมุมหลุมดำ และนี่คือกระเพาะของมัน แมงมุมหลุมดำมีพลังธาตุอวกาศ มันเป็นซีโน่เจเนอิคระดับเทพเจ้าและพลังอวกาศก็แพร่ขยายทั่วร่างกายของมันเช่นกัน ถ้าพวกเราต้องการจะออกไปจากที่นี่ พวกเราจะต้องหาพลังอวกาศที่ล็อตที่นี่เอาไว้ให้เจอ ไม่อย่างนั้นพวกเราก็ไม่มีทางออกไปได้”

“พวกเราจะทำลายพลังอวกาศเพื่อออกไปจากที่นี่ได้ยังไง?” หานเซิ่นถามขณะที่มองมาที่ฟางชิงอวี่

ฟางชิงอวี่ยิ้มแห้งๆออกมา “ข้าได้แต่คาดเดาถึงสิ่งที่พวกเรากำลังเผชิญจากข้อมูลที่เคยอ่านในฐานข้อมูลของ1000สมบัติ แต่ข้าทำลายอะไรก็ตามที่กักขังพวกเราเอาไว้ที่นี่ไม่ได้ ข้าได้แต่หวังว่าวาฬขาวจะทนต่อการย่อยของแมงมุมหลุมดำได้ ไม่อย่างนั้นพวกเราทุกคนก็คงจะต้องตายในเร็วๆนี้”

หานเซิ่นไม่พูดอะไร เขาจ้องไปในหมอกด้วยวิญญาณอสูรผีเสื้อเนตรม่วง และเขาก็สังเกตเห็นว่าหมอกนั้นทำขึ้นมาจากโซ่สสารที่ก่อตัวขึ้นจากสสารธาตุอวกาศ พลังของโซ่สสารนั้นบิดเบี้ยวอวกาศให้กลายเป็นสถานที่ปิดตายภายในกระเพาะของแมงมุมหลุมดำ เขาไม่สามารถบินออกไปได้ด้วยวิธีการปกติ

แต่เขาต้องพยายามดูถึงแม้มันจะไม่ได้ผล ไม่มีใครรู้ว่าวาฬขาวจะทนต่อน้ำย่อยและหมอกพวกนี้ได้นานสักแค่ไหน ถ้าพวกเขาไม่สามารถออกไปได้ พวกเขาก็จะต้องตาย

หานเซิ่นไม่ได้เปิดใช้งานอาวุธของวาฬขาว เนื่องจากการเปิดใช้งานพวกมันจำเป็นต้องดึงพลังงานจากเครื่องปฏิกรณ์คริสตัล วาฬขาวไม่ได้มีพลังงานอย่างไร้ขีด ดังนั้นถ้าเขาใช้พลังงานไปจนหมด มันก็จะไม่สามารถบินได้อีก

“นกแดงน้อย” หานเซิ่นหันไปพูดกับนกแดงน้อย

นกแดงน้อยดูเหมือนรู้ว่าหานเซิ่นต้องการอะไร มันส่งเสียงร้องออกมาและบินขึ้นจากไหล่ของเป่าเอ๋อ มันกลายร่างเป็นฟินิกซ์เพลิงและบินออกไปจากวาฬขาว มันพ่นไฟใส่หมอก

เพลิงสีแดงเผาโซ่สสารอวกาศเป็นผุยผง แต่เมื่อโซ่สสารอวกาศถูกทำลาย มันก็ทำให้มิติรอบๆไม่เสถียรอย่างมาก นกแดงน้อยเกือบจะตกลงไปในรอยแยกนั้น ด้วยเหตุนั้นมันจึงหนีกลับเข้ามา

“นี่ก็คือซีโน่เจเนอิคระดับเทพเจ้าธาตุอวกาศ” หานเซิ่นดูหดหู่ ซีโน่เจเนอิคระดับเทพเจ้าธาตุอวกาศนั้นน่ากลัวยิ่งกว่าที่เขาคาดเอาไว้