กลับไปที่ทะเลโบราณหวนคืน

พลังของหานเซิ่นในตอนนี้เทียบชั้นได้กับมาร์ควิสที่แข็งแกร่ง และด้วยการเสริมพลังจากปีกมังกรและความสามารถในการวาร์ปข้ามมิติ มันก็ทำให้หานเซิ่นแข็งแกร่งมากกว่าเดิม

โดยไม่ลังเลหานเซิ่นนำยีนกลายพันธุ์ของวัวหินผาปีศาจออกมาและใช้วิชาโลหิตชีพจรเพื่อดูดซับมันเข้าไป

หานเซิ่นไม่รู้ว่าความสามารถในการดูดซับยีนกลายพันธุ์เข้าไปนี่เป็นพลังที่วิชาโลหิตชีพจรมีอยู่แล้ว หรือเป็นผลจากการที่เขาดูดซับเกล็ดกลับตาลปัตรเข้าไป แต่ไม่ว่ายังไงหานเซิ่นก็ดีใจกับความสามารถใหม่นี้ มันเป็นอะไรที่สุดยอด

เมื่อยีนกลายพันธุ์ของวัวหินผาปีศาจถูกดูดซับเข้าไป หานเซิ่นก็เริ่มใช้วิชาโลหิตชีพจร หลังจากนั้นร่างกายของเขาก็ถูกปกคลุมด้วยหินสีแดง

ปัง!

หานเซิ่นก้าวเท้าออกไป และเมื่อทำอย่างนั้นคลื่นกระแทกสีแดงก็แผ่ออกไปรอบๆ มันทำให้ทุกอย่างรอบๆตัวเขากลายเป็นหิน โชคดีที่หานเซิ่นสามารถเปลี่ยนให้พวกมันกลับคืนสภาพเดิมได้ ไม่อย่างนั้นล่ะก็ทุกอย่างในห้องฝึกก็คงจะกลายเป็นหินไปตลอด

‘ด้วยพลังที่ได้มาใหม่นี้ เราต้องหนีออกจากทะเลโบราณหวนคืนได้อย่างแน่นอน’ หานเซิ่นคิดและรู้สึกมั่นใจในตัวเอง

ทันใดนั้นเองหานเซิ่นก็คิดขึ้นได้ ‘ใช่แล้ว! เราไม่จำเป็นต้องต่อสู้ภายกับดราก้อนในทะเลโบราณหวนคืนอีกแล้ว พวกเขากำลังตามหาหานเซิ่นอยู่ ดังนั้นพวกเขาไม่มีทางหาตัวเราเจอ ตราบใดที่เราซ่อนตัวตนที่แท้จริงเอาไว้’

เมื่อรู้อย่างนี้หานเซิ่นก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมา เขาตัดสินใจพักผ่อนอยู่ที่บ้านต่ออีก 2 วัน ก่อนที่จะกลับเข้าไปในทะเลโบราณหวนคืน

“จำคำพูดของฉันเอาไว้ เสี่ยวฮวาและหลิงเอ๋อจำเป็นต้องมีนาย”

จีเหยียนหรันพูดก่อนที่หานเซิ่นจะจากไป

หานเซิ่นรู้สึกซึ้งกับคำพูดของเธอ มันเป็นเวลานานแล้วที่เขาหายตัวไปในจักรวาลจีโน และเธอก็ฉลาดพอที่จะรู้ว่าเขากำลังเจอเข้ากับปัญหาบางอย่าง แต่เธอไม่ต้องการทำให้เขากังวลมากเกินไป ดังนั้นเธอจึงไม่ได้บอกเขา

“อย่าได้กังวล ไม่มีใครในโลกใบนี้ที่จะฆ่าสามีของเธอได้”

หานเซิ่นกอดจีเหยียนหรันอันไว้แน่นและจูบหน้าผากของเธอ ตอนนี้เขาต้องการจะมีชีวิตรอดมากยิ่งกว่าเดิม

เมื่อกลับไปที่ทะเลโบราณหวนคืน หานเซิ่นก็พบว่าเขายังคงอยู่ที่ก้นทะเลที่เกิดการต่อสู้ขึ้นในครั้งก่อน หานเซิ่นหาที่ซ่อนตัวและสแกนบริเวณรอบๆด้วยออร่าศาสตร์ตงเสวียน มันไม่มีพลังชีวิตไหนอยู่รอบๆ ดังนั้นหานเซิ่นจึงเรียกวิญญาณอสูรวัวหินผาปีศาจออกมาเพื่อเปลี่ยนร่างเป็นวัวหินผา

หลังจากนั้นหานเซิ่นก็ว่ายออกจากก้นทะเล เขามองไปรอบๆและเห็นซีโน่เจเนอิคหลายตัวที่อาศัยอยู่ในน้ำ แต่ไม่มีพวกมันตัวไหนที่สนใจเขา พวกมันแค่มองหานเซิ่นอย่างแปลกๆก่อนที่จะว่ายหนีไป

ทันใดนั้นหานเซิ่นก็สังเกตเห็นยานรบขนาดใหญ่กำลังเคลื่อนที่มาทางนี้

หานเซิ่นรู้ว่าผู้คนภายในยานรบสังเกตเห็นเขา แต่ตอนนี้เขาเป็นแค่วัวหินผาตัวหนึ่ง ดังนั้นเขาจึงว่ายน้ำต่อไป เขาสังเกตเห็นว่าซีโน่เจเนอิคตัวอื่นก็ว่ายหนีเพื่อหลีกเลี่ยงยานรบเช่นเดียวกัน

ดราก้อนหลายคนและกาน่าหญิงสาวอีกคนกำลังอยู่ภายในยานรบลำนั้น กาน่าหญิงสาวคนนั้นก็คือซิวซือ เธอยังไม่ได้เดินทางออกจากทะเลโบราณหวนคืน แต่ดราก้อนที่อยู่ในยานรบกับเธอไม่ใช่ดราก้อนฟิฟทีนและหลงอิ๋ง ผู้นำของยานรบดูเหมือนจะเป็นดราก้อนหญิงคนหนึ่ง

“มันมีซีโน่เจเนอิคที่เป็นหินอยู่ในทะเลโบราณหวนคืนด้วยอย่างนั้นหรอ?”  ซิวซือพูดขึ้นมาเมื่อเห็นวัวหินผาปรากฏขึ้นบนเรดาร์

ดราก้อนหญิงหัวเราะ “ซิวซือ ถึงมันจะมีซีโน่เจเนอิคธาตุน้ำมากมายภายในทะเล แต่มันก็ยังมีซีโน่เจเนอิคธาตุอื่นด้วยเช่นกัน มันมีทั้งตัวที่เป็นหิน หรือแม้แต่ตัวที่เป็นไฟ ส่วนใหญ่พวกมันจะอาศัยอยู่บนเกาะเป็นหลัก แต่บางตัวก็ชื่นชอบที่จะอาศัยอยู่ในน้ำ”

“อย่างนี้นี่เอง” ซิวซือประหลาดใจที่เห็นวัวหินผาอาศัยอยู่ที่ก้นทะเล แต่เธอไม่ได้คิดว่ามันคือหานเซิ่น เธอเพียงแค่คิดว่ามันแปลกๆเท่านั้น

หานเซิ่นว่ายออกห่างจากรัศมีของยานรบ และในขณะที่เขากำลังยิ้มกับตัวเองที่สถานการณ์เป็นไปได้สวย เขาก็สังเกตเห็นฉลามตัวใหญ่ว่ายตรงเข้ามาหาเขา มันมีร่างกายที่เป็นหินเช่นกัน

“เวรเอ้ย! ทำไมเราถึงโชคร้ายแบบนี้?” หานเซิ่นรู้สึกหดหู่ เขาไม่ต้องการก่อปัญหาอะไรในเวลาแบบนี้ แต่ปัญหากลับเข้ามาหาเขา

ฉลามตัวใหญ่ว่ายเข้ามาด้วยความเร็วสูง แต่เนื่องจากอยู่ในร่างของวัวหินผา ทำให้หานเซิ่นไม่สามารถใช้วิชาอะไรได้มาก ถ้าคนภายในยานรบสังเกตเห็นวัวหินผาใช้มีดลมปราณล่ะก็ พวกเขาก็ต้องสงสัยอย่างแน่นอน

ปัง!

ฉลามพุ่งเข้ากระแทกหานเซิ่น และเมื่อร่างกายของทั้งคู่ปะทะกัน มันก็เกิดเป็นคลื่นลูกใหญ่

พละกำลังของฉลามดูจะพอๆกับหานเซิ่น มันกระแทกหานเซิ่นไถลออกไปสิบเมตร หลังจากนั้นฉลามก็กวัดแกว่งหางของมันและพุ่งเข้าหาหานเซิ่นอีกครั้ง

หานเซิ่นรู้ว่าจำเป็นต้องสู้ ฉลามเป็นซีโน่เจเนอิคระดับมาร์ควิส ดังนั้นการต่อสู้ด้วยพละกำลังแบบซึ่งๆหน้าเป็นไปได้สูงที่เขาจะเป็นฝ่ายชนะ

หานเซิ่นคำรามก่อนที่จะวิ่งเข้าไปหาฉลาม หานเซิ่นใช้เขาแทงเข้าไปที่ท้องหินของฉลาม และทำลายผิวที่เป็นหินของมันจนมีเลือดไหลออกมา

ผิวนอกของเจ้าฉลามเป็นหิน แต่ภายในมันยังมีเนื้อหนังอยู่ มันไม่เหมือนกับวัวหินผาที่เป็นหินทั้งตัว

หานเซิ่นพุ่งเข้าชนฉลามซ้ำๆ เขาต้องการจะฆ่ามันให้เร็วที่สุดและรีบไปจากที่นี่ แต่ก่อนที่เขาจะฆ่าฉลามได้ คนกลุ่มหนึ่งก็ออกมาจากยานรบ

พวกเขาเป็นเผ่าดราก้อน แต่หานเซิ่นไม่เห็นดราก้อนฟิฟทีนหรือหลงอิ๋งในหมู่พวกเขา หานเซิ่นไม่คุ้นหน้าใครในหมู่พวกเขา เว้นก็แต่ซิวซือที่เป็นชาวกาน่า

หานเซิ่นรู้สึกตกใจที่เห็นเธอ “ซิวซือยังอยู่ที่นี่? เธอชาญฉลาด! เธอสังเกตเห็นความผิดปกติบางอย่างงั้นหรอ?”

ขณะที่หานเซิ่นต่อสู้กับฉลาม เขาก็จับตามองซิวซือและเหล่าดราก้อนไปพร้อมกัน พวกเขากำลังมุ่งหน้ามาทางนี้ หานเซิ่นไม่รู้ว่าพวกเขาต้องการอะไร แต่พวกเขาไม่ได้เข้ามาเพื่อช่วยต่อสู้อย่างแน่นอน

“ซิวซือ เจ้าสนใจในวัวหินผาตัวนี้อย่างนั้นหรอ? ให้ข้าไปบอกหลงซินให้มาจับมันให้เอาไหม?” ดราก้อนหญิงพูดกับซิวซือ

ซิวซือยิ้มออกมา “ไม่จำเป็นต้องรีบร้อน ข้าแค่คิดว่าวัวหินผาตัวนี้น่าสนใจเท่านั้น ข้าอยากจะเก็บมันเอาไว้เป็นสัตว์ขี่ ดังนั้นข้าควรจะจับมันด้วยตัวเอง ไม่อย่างนั้นมันก็คงจะไม่ยอมเชื่อฟังข้า”

“นั่นมันก็จริง ข้าได้ยินมาว่ากาน่านั้นเชี่ยวชาญเรื่องการสื่อสารกับซีโน่เจเนอิค” ดราก้อนหญิงยิ้ม