Strongest Abandoned Son บุรุษผู้ถูกทอดทิ้ง 469

บทที่ 469 : ฉันกังวลว่าเขาจะไม่มาหาฉัน

พวกเขาเคยเห็นสิ่งประดิษฐ์เวทมนต์แบบนี้มาก่อน แต่มันมักจะเป็นเพียงแค่ของป้องกัน สิ่งประดิษฐ์เวทมนตร์ที่อุกอาจนั้นหายากมาก

กริชที่เย่โม่เอาออกมามันดูเหมือนจะเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่อุกอาจ ทำให้ทุกคนที่นี้ตกใจ

เย่โม่เห็นสิ่งนี้และหัวเราะกับตัวเอง มันไม่ได้เป็นสิ่งประดิษฐ์ แต่มันก็ไม่ได้เป็นสิ่งประดิษฐ์ระดับต่ำ มันเป็นแค่กริชที่เขาสร้างให้เฉียบคมขึ้นโดยมีสองค่ายกลที่จารึกไว้

ของวิเศษไม่ได้ทำง่ายนัก กระบี่บินของเขาเป็นเพียงสิ่งประดิษฐ์ระดับสูง แม้แต่หลังจากที่ใช้วัสดุมีค่ามากมาย นี่เป็นเพียงเพราะเขาได้รับหยกดารา หากเขาไม่มี มันจะเป็นเพียงสิ่งประดิษฐ์ระดับดีเท่านั้น

แต่เย่โม่รู้ว่าคนเหล่านี้ไม่มีแนวคิดเกี่ยวกับสิ่งประดิษฐ์ระดับต่ำ ระดับกลางหรือระดับสูง ผู้ฝึกเต๋าที่ใช้แส้กับเขา นั้นก็เป็นสิ่งประดิษฐ์เวทมนตร์ที่อุกอาจ แต่ในยุทธภพมันเป็นเพียงอาวุธระดับสูงกว่า

เย่โม่จะไม่อธิบายเรื่องนี้กับพวกเขา

หลังจากเจิงเจิงเซียแทรกลมปราณภายในเข้าไป เขาก็ดึงแส้รอบเอวของเขาออกมา และใช้กริชเพื่อฟันมันเบาๆ และแส้ที่เขาทำอย่างพิถีพิถันก็พังไปทันที

“นี่คือสิ่งประดิษฐ์เวทมนต์ที่แท้จริง! มันเป็นกริชที่ดี มันเป็นกริชที่ดีจริงๆ” เจิงเจิงเซียจับกริช เขาขาดอาวุธที่ดี ด้วยพลังการต่อสู้ของเขา เขาจะสามารถเพิ่มได้มากกว่า 1 ระดับ

ในตอนนั้น เจิงเจิงเซียหยิบเอาแก่นแท้สีเหลืองออกมาและพูดกับเย่โม่ว่า “ฉันมีความสุขมากกับกริชนี้ แต่แก่นแท้สีเหลืองนั้นมีค่าน้อยกว่ากริชของคุณซะอีก”

เย่โม่มองที่เจิงเจิงเซียด้วยความประหลาดใจ เขาเข้าใจคนของนิกายลี้ลับดี มันเป็นเพียงพลังที่ปกครองทุกอย่างในยุทธภพ เขาไม่ได้คาดหวังว่าเจิงเจิงเซียจะพูดแบบนั้น หากเป็นคนอื่นเขาจะยอมรับข้อตกลงโดยไม่ต้องสงสัย

คำพูดของเจิงเจิงเซียทำให้เย่โม่ประทับใจมาก เขาเป็นคนซื่อสัตย์จริงๆ เมื่อคิดถึงเรื่องนี้เขาก็พูดว่า “กริชนี้ไม่มีอะไรเลยสำหรับฉัน ฉันมีอีก 2-3 เล่ม พี่เจิง โปรดให้แก่นแท้สีเหลืองของพี่แก่ฉันด้วย”

“โอเคโอเค คุณมีความเคารพฉันอยู่นะ น้องเย่ ฮ่าฮ่า”

จากนั้นเจิงเจิงเซียก็ขว้างแก่นสีเหลืองของเขาไปยังเย่โม่ และเริ่มเล่นกับกริชของเขา

เย่โม่รับแก่นแท้สีเหลือง เขามองเจิงเจิงเซียและพูดว่า “พี่เจิงเป็นคนซื่อตรง ฉันเย่โม่รับรองพี่อย่างมาก ถ้ามีเวลาพี่สามารถมาที่สถานที่ของฉันในภายหลังได้นะ เพื่อคุยกัน ฉันอยู่ที่ชั้นบนสุดของโรงแรมซือเยวีย”

เย่โม่บอกได้เลยว่าเจิงเจิงเซียได้รับบาดเจ็บสาหัสจากภายใน ถ้าปล่อยทิ้งไว้และไม่ถูกรักษา เขาจะเหลือเวลาอีกไม่กี่ปี ถ้าเจิงเจิงเซียยินดีที่จะไปยังสถานที่ของเขาคืนนี้ เย่โมจะไม่ถือสาที่จะช่วยเขารักษามัน

“โอเค ฉันจะไปรบกวนนายหลังจากนี้นะน้องเย่ ฮ่าฮ่า” เจิงเจิงเซียนั่งลง

หลังจากนี้ ทุกคนที่ต้องการแลกเปลี่ยนบางสิ่งบางอย่างมองเย่โม่ พวกเขาต้องการแลกเปลี่ยนกริชกับเขา แต่เย่โม่ไม่ต้องการสิ่งที่พวกเขามี พวกเขามียาทั่วไปหรือวิธีฝึกตนขั้นปฐพี

ในขณะที่การประชุมดำเนินไป ผู้คนส่วนใหญ่ก็ยอมแพ้ต่อเย่โม่ เมื่อถึงจุดหนึ่ง เซียงหมิงหวังแห่งถ้ำน้ำเต้าก็หยิบขวดหยกออกมาและพูดว่า “ฉันมียาจิตวิญญาณปฐพีที่นี่ มันสามารถทำให้ทุกคนที่อยู่ต่ำกว่าขั้นนภาสวรรค์ ทะลวงไปได้ 1 ขั้น”

ทุกคนเริ่มพูดถึงมัน ยาจิตวิญญาณปฐพีนั้นมีค่ามากกว่ากริชของเย่โม่

เซียงหมิงหวังไม่สนใจสายตาของผู้คนและมองไปที่เย่โม่ “เย่โม่ หากนายยังมีกริชเช่นนั้นอีก ฉันก็ไม่รังเกียจที่จะแลกเปลี่ยนมันกับนายนะ”

สัมผัสจิตวิญญาณของเย่โม่สแกนยาไปแล้ว มันเป็นของจริง เย่โม่คิดว่าคนที่นั่นสามารถผลิตเม็ดยาของจริงนี่ได้อย่างไร บุคคลนี้มีสัมผัสจิตวิญญาณด้วยหรือไม่ แต่เขาจำได้ทันทีถึงหม้อยาเซิ่นนอง ถ้าเขาทำได้ นั่นก็หมายความว่าคนอื่นๆ เคยใช้มันมาก่อนเพื่อทำยา

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เย่โม่ก็แสยะยิ้ม แม้ว่าเย่โม่จะสนใจในยาเม็ดนี้และต้องการที่จะดูว่ามันเป็นอย่างไร เย่โม่ก็ไม่ได้มีความประทับใจอันดีต่อเซียงหมิงหวัง นอกจากนี้ยาเม็ดนี้ก็คล้ายกับยาเพิ่มลมปราณของเขาหรือแม้แต่ด้อยกว่าด้วยซ้ำ

ไม่มีใครคาดคิดว่าเย่โม่จะสแกนยานั้น แล้วพูดว่า “ไม่สนใจ”

“แก -” เซียงหมิงหวังโกรธ เขาไม่ได้คาดหวังว่าเย่โม่จะบอกว่าเขาไม่สนใจสิ่งที่มีค่า ยาเม็ดนี้ไม่คุ้มค่ามากกว่าแก่นแท้สีเหลือง 100 เท่ารึไง?

การแสดงออกของเซียงหมิงหวังจมลงและเขาไม่ได้พูดอะไรเลย แต่ทุกคนที่อยู่ใกล้เขาจะรู้สึกได้ถึงจิตสังหารของเขา

เย่โม่ดูถูกเขา ชายชราเพิ่งพูดว่าการประชุมต้องยุติธรรม แต่ตอนนี้เพียงเพราะเขาไม่ต้องการแลกเปลี่ยนกับเขา เขาก็มีจิตสังหารแล้ว ช่างเป็นตาแก่ที่ไร้ยางอายจริงๆ! เขาไม่มีสิทธิ์ที่จะยุ่งกับเย่โม่

หลายคนอาจรู้สึกถึงจิตสังหาร แต่สำหรับพวกเขาที่เย่โม่จะถูกฆ่าตรงหน้านี้จะดีกว่า

กูหยังเฮอเพิ่งได้รับศิลปะกำปั้นและมีความสุขมาก เมื่อได้ยินคำพูดของเซียงหมิงหวัง เขาก็ถอนหายใจและพูดกับเย่โม่ว่า “น้องเย่ จริงๆ แล้วนายไม่ควรทำให้เซียงหมิงหวังโกรธนะ เขาเป็นพวกพยาบาทและแข็งแกร่งมาก อาจกล่าวได้ว่าไม่มีใครอื่นนอกจากอู๋เฟิงที่เทียบเขาได้”

เย่โม่ยิ้ม “ฉันกังวลว่าเขาจะไม่มาหาฉันมากกว่านะ”

กูหยังเฮอถอนหายใจและส่ายหัว คิดว่าคนหนุ่มสาวนี่เกินความคิดของเขา เขาไม่รู้ว่าเย่โม่สู้กับเซียงหมิงหวังได้รึเปล่า เย่โม่เป็นคนเดียวและอายุ 20 แต่เขาอาจแข็งแกร่งพอๆ กับเซียงหมิงหวัง

แต่เขาไม่สามารถพูดได้ เขาเพิ่งได้พบกับเย่โม่และมีความประทับใจที่ดีต่อเขา เพราะเขาบาดหมางกับนิกายธารา และเย่โม่ฆ่าพวกเขา

เมื่อเซียงหมิงหวังกำลังจะทิ้งยาจิตวิญญาณปฐพี แต่แล้วก็มีใครบางคนพูดอย่างไม่มั่นใจ “เชียนเปยเซียง วั่นเปย คือ ชีซรือเฮิง จากนิกายอู๋อี้ ผมมีหินจิตวิญญาณ ถ้า -“

ก่อนที่ชีซรือเฮิงจะพูดจบ เซียงหมิงหวังก็โบกมือแล้วพูดว่า “สิ่งนั้นไม่มีประโยชน์สำหรับฉันเลย” จากนั้นเขาก็เก็บยาจิตวิญญาณปฐพีไป

เมื่อได้ยินเรื่องนี้ เย่โม่จึงคิดว่าเป็นหินใต้หุบเหว ซึ่งเป็นวัสดุสำหรับทำอุปกรณ์เก็บของ

“ฉันจะเอาหิน” คำพูดของเย่โม่ดึงดูดความสนใจของทุกคนอีกครั้ง