บทที่ 452 : ไม่เป็นสองเท่าของหมู
ตู้มมม!! – คฤหาสน์ระเบิดทันที ทิ้งไว้เพียงเมฆเห็ดขนาดใหญ่
ทุกคนตกใจ ตำรวจเห็นด้วยกับคำขอของเขา แต่เขายังคงระเบิดคฤหาสน์ของตัวเอง ไม่มีใครรู้ว่าทำไม ถ้ามันเกี่ยวกับการทำลายหลักฐานนั่นก็น่าจะเพียงพอ
เย่โม่ไม่ได้คาดหวังว่าพลังของมันจะยิ่งใหญ่เช่นกัน แม้แต่ฐานก็อาจได้รับผลกระทบ
“ประธาน ดูเหมือนมันจะไม่ถูกต้องนะครับ” เยวียนเหว่ยพิงกำลังดูที่หน้าจอ
“กำจัดการสื่อสารทั้งหมด เข้าสู่โหมดซ่อนตัวและเพิ่มความเร็วของเรา มันไม่สำคัญว่ามันจะถูกหรือผิดตราบใดที่ฐานถูกทำลาย” เยวียนจรือร่งกล่าว
เยวียนเหว่ยพิงกล่าวอย่างเป็นกังวลว่า “ฐานของเราไม่ได้ถูกทำลายครับ แต่เป็นขึ้นคฤหาสน์”
“อะไรนะ?” เยวียนจรือร่งหาสาเหตุได้ทันทีว่าที่วิดีโอรั่วไหลไปนั่นเป็นเพราะตระกูลของพวกเขาถูกแทรกซึม!
ถุ้ย!! – เยวียนจรือร่งถุ้ยเลือดด้วยความโกรธ
“บริษัทลั่วเยวีย! ฉันยอมรับว่าฉันดูถูกแก ถ้าฉันไม่แก้แค้นกับเรื่องนี้นะ -” ใบหน้าของเยวียนจรือร่งซีดเหมือนกระดาษขาว เขารู้ว่าเขาแพ้ไปอย่างสมบูรณ์
…
ลี่ชุนเฉิงเห็นว่าเชียนฟ๋างฮันไม่ได้พูดอะไรในขณะที่เฮลิคอปเตอร์ออกไปและรู้ทันทีว่านี่เป็นปัญหา อย่างไรก็ตามไม่ว่าตระกูลเยวียนจะแข็งแกร่งแค่ไหน พวกเขาจะแข็งแกร่งกว่าตระกูลซงได้หรอ? ดังนั้นเขาไม่ต้องกังวลว่าเยวียนจรือร่งจะจากไป
เมื่อเห็นเฮลิคอปเตอร์ออกไปโดยไม่หยุดแม้แต่น้อย เย่โม่ก็เยาะเย้ย นี่เป็นอย่างที่เขาคาดไว้ นี่คือการปะทะกันระหว่างผู้บังคับบัาที่สูงขึ้น แต่นั่นไม่เกี่ยวข้องกับเขา ใบหน้าของเชียนฟ๋างฮันมันเขียนว่า ‘สิ่งนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับฉัน’
คุณจะได้ช็อตขนาดใหญ่ของการทะเลาะวิวาทได้เท่าที่คุณต้องการ แต่ไม่มีทางที่คุณจะหนีจากสายตาฉันได้ ฉันอยากเห็นว่ามีคนช่วยคุณในสถานการณ์เช่นนี้ยังไง คนที่จะพยายามช่วยเยวียนจื่อร่งนั้นก็เป็นเหใือนหมูที่รอถูกย่างกิน
เย่โม่ไม่เข้าใจว่าเฮลิคอปเตอร์ของเขาจะเร็วขนาดนั้นได้อย่างไร มันไม่สามารถเรียกได้ว่าเป็นเฮลิคอปเตอร์ แต่เป็นเครื่องบินไอพ่นแทน
เย่โม่ไม่ได้สนใจเรื่องการวิวาททางการเมืองใดๆ เขาจะไม่ปล่อยให้เยวียนจรือร่งไป แม้ว่าเขาจะต้องใช้ยานอวกาศ เย่โม่ก็จะยังคงไล่ล่าเขา
…..
“ประธาน เราควรหาสถานที่ที่เราจะได้รับยานพาหนะก่อนออกเดินทางดีไหมครับ แม้ว่าเครื่องบินของเราจะดีที่สุดในโลก แต่มันก็ใหญ่เกินไป” เยวียนเหว่ยพิงกล่าวอย่างเป็นกังวล
เส้นเลือดของเยวียนจื่อร่งโป่งพอง เขายังคงไม่สามารถระบุได้ว่าใครจะมีอำนาจเช่นนั้นในการย้ายระเบิดทั้งหมดจากฐานไปยังคฤหาสน์ของเขา
เขาครอบงำทุกคนตลอดชีวิตของเขา ตั้งแต่เมื่อใดที่เขาต้องทนทุกข์ทรมานกับเรื่องนี้?
“ไม่จำเป็น เพราะพวกเขาพวกนั้นจะตามล่าเราไม่ได้เป็นเวลา 1 ชั่วโมง พวกเขาน่าจะทำได้ ถ้าพวกเขาไม่สามารถทำอย่างนั้นได้ ฉันก็ควรตายมากกว่าให้สิ่งที่พวกเขาต้องการ” เยวียนจรือร่งกล่าวอย่างโหดเหี้ยม
“ประธานครับ แม้ว่าสิ่งนั้นจะสำคัญมาก ทุกสิ่งสามารถเกิดขึ้นได้ เมื่อคืนที่ผ่านมา นอกจากนี้ -” เยวียนเหว่ยพิงหยุดชั่วคราว
เยวียนจรือร่งตื่นขึ้นมาจากความโกรธของเขาและพูดว่า “ยังไงนะ?”
เยวียนเหว่ยพิงยังคงพูดต่อไป ขณะที่เขาขับเครื่องบิน “เราไม่ได้เป็นตระกูลใหญ่ในปักกิ่ง ถ้าพวกเขากลับคำพูด และไม่สนใจสิ่งที่เรามีละครับ…”
เยวียนจรือร่งเรียกสติคืนมา ดังนั้นเมื่อได้ยินอย่างนี้เขาก็พูดหลังจากนั้นครู่หนึ่ง “เหว่ยพิง นายพูดถูก เราต้องพึ่งพาตัวเองทุกอย่าง พวกเขาช่วยเราไม่ได้เพราะเราแข็งแกร่งแค่ไหน เดี๋ยวนะ คนพวกนี้ช่วยฉันสำหรับตอนนี้ แต่พวกเขาจะไม่ปล่อยให้ฉันเป็นแบบนั้น เหว่ยพิง หาที่จอดทันที เราไม่สามารถขึ้นเครื่องบินลำนี้ได้”
“แกนี่ฉลาดจริงๆ ! แต่ตระกูลเยวียนของแกมันไร้ประโยชน์ ไวรัสที่เสร็จสิ้นแล้วได้ถูกมอบให้แก แต่แกไม่สามารถแพร่เชื้อได้ ไอ้พวกไร้ความสามารถ! เป็นแค่บริษัทเล็กๆ ถ้าแกไม่อยากตายทันที จงหยุดเครื่องบินที่เทือกเขาด๋วนเฮงซะ”เสียงหนึ่งดังขึ้นและดูเหมือนโกรธมาก
เยวียนจรือร่งและเยวียนเหว่ยพิงมองผู้พูดที่มุมห้อง แม้ว่าพวกเขาจะเป็นคนโง่ พวกเขาก็ยังคงตระหนักว่าพวกเขาถูกหลอกใช้อย่างสมบูรณ์
“แกเป็นใครว่ะ!” เยวียนจรือร่งตะโกนทันที
การเรียกผลิตภัณฑ์ของบริษัทลั่วเยวียเป็นเพียงความสนใจเล็กน้อยเท่านั้น คนๆเป็นใครกัน? เยวียนจรือร่งใช้คนมาตลอดชีวิตของเขา แต่เขาไม่เคยใช้ตัวเองอย่างเต็มที่เลย
“แกไม่จำเป็นต้องถามว่าฉันเป็นใคร แกเพียงแค่ต้องบังคับเครื่องบินตามที่ฉันบอก ถึงแม้ว่าฉันจะไม่สนใจสิ่งนั้น ชีวิตของแกก็ยังมีประโยชน์อยู่บ้างละนะ” เสียงนั้นพูดขึ้น
“ตระกูลเยวียนของเราไปทำให้แกขุ่นเคืองได้ยังไง? แกเป็นคนที่มอบของให้ปิงเออร์ใช่ไหม? ทำไมแกถึงทำอย่างนั้น? ทำไมแกไม่เลือกตระกูลใหญ่เหล่านั้นให้ตกเหวทั้งหมด แต่เป็นเรา” เสียงของเยวียนจรือร่ง เริ่มแย่ลง
เสียงเยือกเย็นตอบ “เพราะตระกูลของแกไม่แข็งแกร่งขนาดนั้น นั่นคือเหตุผลที่ฉันเลือกแก แต่แกเหมือนหมู แกเป็นคนระเบิดคฤหาสน์ของแกแทนฐาน เหตุผลที่ฉันมาหาก็เป็นเพราะแกยังสามารถมีประโยชน์อยู่บ้าง”
เยวียนจรือร่งรู้สึกงุนงงและพูดอย่างงี่เง่าว่า “ฉันเป็นหมู ฉันเป็นหมูจริงๆ นั้นแหละ! ฮ่าๆๆ ฉันเป็นหมูหนึ่งครั้ง แต่ฉันจะไม่เป็นหมูสองครั้ง ถ้าฉันไปที่ที่แกบอกฉันจริงๆ ฉันอาจจะตายก็ได้ แกแค่ทำให้ฉันนำสิ่งนั้นมาให้ แม้ว่าฉันจะตาย ฉันก็จะไม่ปล่อยให้แกได้สิ่งที่ต้องการ!”
“อืมม แกต้องการความตายเหรอ? คุณไม่ต้องการแก้แค้น?” เสียงในครั้งนี้นุ่มนวลขึ้นมาก
การแสดงออกของเยวียนจรือร่งราวบ้าคลั่ง “ศัตรูที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฉันคือแก แต่ฉันรู้ว่าฉันไม่สามารถแก้แค้นได้ ถ้าฉันฆ่าศัตรูของฉันได้ เหยื่อรายแรกของฉันจะเป็นแก และบริษัทลั่วเยวีย ฉันรู้ว่าแม้หากสิ่งนี้จะไม่ได้เกิดขึ้น เมื่อฉันมอบสิ่งนี้ให้กับแก ตระกูลเยวียนของเราจะยังคงอยู่ต่อไป เหว่ยพิงไปตายด้วยกันเถอะ บังคับเครื่องบินไปที่ก้อนหินเลย!”
เหว่ยพิงตอบอย่างใจเย็น “ครับ”
จากนั้นเครื่องบินพุ่งเข้าหาภูเขา
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เสียงของผู้พูดก็กระวนกระวายว่า “เยวียนจื่อร่ง แกบ้าไปแล้ว!”
“ถูกต้อง ฉันบ้า ฉันสามารถถูกใช้ได้ครั้งเดียวเท่านั้น แต่อย่าคิดแม้แต่จะพยายามใช้ฉันในครั้งที่ 2” ทันใดนั้น น้ำเสียงของเยวียนจรือร่งก็สงบลง เขาเพิกเฉยต่อผู้พูดและพูดกับเหว่ยพิงว่า “เหว่ยพิง นายอยู่เคียงข้างฉันมา 10 ปีแล้ว และในที่สุดฉันก็จะพานายไปสู่เส้นทางที่ไม่มีวันได้กลับ ฉันขอโทษนะ”
เยวียนเหว่ยพิงยิ้ม “ประธานครับ อย่างที่ผมเคยบอกก่อนหน้านี้ ตั้งแต่วันที่คุณช่วยชีวิตผมและน้องสาวไว้ ชีวิตของผมก็เป็นของคุณแล้วครับ”
“โอเค เหว่ยพิง ฉันอายุมากกว่านาย 2-3 ปี เรียกฉันว่าพี่ใหญ่สิ” น้ำเสียงของเยวียนจรือร่งสงบมากและเขาก็รู้สึกโล่งอกมาก เขารู้ว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นมันก็ไม่มีทางออก
“พี่ใหญ่!” เยวียนเหว่ยพิงพูดอย่างไม่ลังเล
ทันทีที่เขาเรียกเขาว่าพี่ใหญ่ เฮลิคอปเตอร์ก็ชนเข้ากับภูเขาพร้อมด้วยการระเบิดครั้งใหญ่
เย่โม่ที่กำลังติดตามอยู่ใกล้ๆ ในอากาศก็หยุดลง เขาสามารถบอกได้ว่านี่เป็นการฆ่าตัวตาย เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเยวียนจื่อร่งยังแสวงหาความตายหลังจากออกมาได้
เย่โม่ลงจอดใกล้ซากปรักหักพัง ร่างกายของพวกเขาแทบจะไม่เป็นที่รู้จัก
เย่โม่สแกนสัมผัสจิตวิญญาณของเขาและมั่นใจว่าคนตาย 2 คนคือ เยวียนจรือร่งและเยวียนเหว่ยพิง เย่โม่ไม่รู้สึกอะไรเลย ทั้งสองได้สิ่งที่พวกเขาสมควรได้รับ
กล่องเล็กๆ สีทองได้ดึงดูดความสนใจของเย่โม่ เย่โม่คว้ากล่องผ่านทางอากาศและเปิดมัน พื้นที่ด้านในนั้นเล็กมาก นอกเหนือจากคริสตัลที่เหมือนเพชรก็ไม่มีอะไรอื่นอีกแล้ว เย่โม่มองคริสตัลอย่างระมัดระวัง ดูเหมือนจะเป็นเพียงก้อนหินธรรมดา ดังนั้นเมื่อเขาไม่สามารถบอกได้ว่ามันคืออะไร เขาจึงเทมันลงในแหวนของเขา
นอกเหนือจากนั้น เย่โม่ก็ไม่พบอะไรอีกในสถานที่นั้น ดังนั้นเขาจึงจากไป
อีก 1 ชั่วโมงต่อมาเฮลิคอปเตอร์อีกลำก็มาถึงพร้อมกับชาย 3 คนสวมชุดดำ พวกเขาไม่ได้พูดอะไรเลยและพุ่งเข้าไปในซากเฮลิคอปเตอร์ ขณะที่พวกเขาเริ่มค้นหา
ครึ่งชั่วโมงต่อมา ชายแก่คนหนึ่งก็พูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า “ไม่มีอะไรเลย ไม่มีเสียงรอยเท้าเหมือนกันและดูเหมือนว่ามันจะไม่ถูกค้น มันดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น”
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
