บทที่ 444 : ให้เซี่ยวเหลยออกมาหา
“จานค่ายกล?” เย่โม่รับมาและแทบกรีดร้อง เขาได้เห็นจานค่ายกลบนโลกนี้จริงๆ (T^T)
มันเป็นแผ่นจานการรวบรวมจิตวิญญาณ จริงๆแล้วมันมีผู้ฝึกตนอยู่จริงหรอ? เป็นคนที่เหมือนเขา คนที่มาจากอาณาจักรแห่งการฝึกตน? หรือเป็นคนที่มาจากนิกายลี้ลับ ซึ่งสามารถสร้างจานค่ายกลเหล่านี้ได้?
มีพลังงานเริ่มต้นในจาน แต่เขาไม่รู้ว่ามันเป็นศิลาจิตวิญญาณหรือไม่เพราะมันเกือบจะหมดแล้ว
มันน่าเสียดายพลังงานเริ่มใกล้จะหมด เมื่อมันหมดไปแล้วมันก็จะไร้ประโยชน์ถ้าไม่มีศิลาจิตวิญญาณ
มันง่ายที่จะสร้างแผ่นจานแบบเดียวกัน แต่สิ่งสำคัญคือพลังงานการขับเคลื่อน ไม่ว่าจะเป็นแก่นแท้ลมปราณหรือศิลาจิตวิญญาณ นี่เป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งสำหรับเย่โม่ เมื่อเทียบกับจานค่ายกลนี้มันไม่มีค่าอะไรเลย เพราะเย่โม่สามารถทำมันเองได้ หากเขามีวัสดุยิ่งกว่านั้น เขาจะไม่ต้องการจานค่ายกลเพื่อสร้างมัน
ดูเหมือนว่าผู้ฝึกตนมีความเรียบง่ายอย่างที่เขาคิด
ลวี่อิงอิงมองอย่างเป็นกังวล เมื่อเธอเห็นเย่โม่อยู่ในห้วงความคิดตัวเอง ขณะจ้องมองที่จาน เธอไม่รู้ว่าเย่โม่จะโจมตีเธอเพราะมันหรือไม่
เมื่อเห็นการแสดงออกที่เป็นห่วงของลวี่อิงอิง เย่โม่ก็ยิ้มอ่อนออกมา “จานนี้ไม่มีประโยชน์สำหรับผม คุณเก็บมันไว้เถอะครับ”
การแสดงออกของลวี่อิงอิงเปลี่ยนไป หัวใจของเธอทรุดลง คำพูดของคุณปู่ของเธอไม่ได้เป็นจริง แม้ว่าเธอจะรอที่ย่านเหอเฟิงมานานหลายปีและในที่สุดก็พบคนที่รู้จักดอกหญ้าสีคราม แต่เขาก็ไม่สนใจข้อเสนอของเธอ
เมื่อเห็นความผิดหวังของเธอ เย่โม่ก็ยิ้มและพูดว่า “ไม่ต้องห่วงเรื่องการแก้แค้นของคุณหรอก ผมมาเหอเฟิงคราวนี้ก็เพื่อแก้แค้นตระกูลเยวียน ผมจะไม่ปิดบังมันจากคุณ ผมเป็นคนรับผิดชอบบริษัทลั่วเยวียในเมืองอสรพิษ เหตุการณ์ยาความงามเกิดจากตระกูลเยวียน คุณคิดว่าผมจะปล่อยให้พวกเขามีชีวิตอยู่ไหมละ? ดังนั้น ในในไม่เกินหนึ่งสัปดาห์ คุณจะเห็นพวกเขาหายไปจากเหอเฟิง”
“คุณเป็นประธานของบริษัทลั่วเยวียหรอคะ? พระเจ้า ยาความงามและยาสุขภาพนั้นมันไม่สมเหตุสมผลเกินไปอะ และคุณเป็นคนที่สร้างมันขึ้นมา? เมื่อฉันเห็นรายงานเกี่ยวกับผลกระทบเชิงลบแล้วฉันก็รู้ว่ามีคนพยายามทำร้ายบริษัทลั่วเยวีย มันเป็นแบบนั้นจริงๆ” ลวี่อิงอิงยืนขึ้นด้วยความดีใจ
เธอมีความสุขเพราะเย่โม่สัญญากับเธอว่าจะทำลายตระกูลเยวียน แต่เธอก็ดีใจที่ได้พบกับผู้สร้างบริษัทลั่วเยวีย เขาเป็นบุคคลในตำนาน
“งั้นคุณก็ไม่ต้องกังวล เมื่อตระกูลเยวียนถูกทำลาย คุณสามารถบอกนักข่าวเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาทำกับครอบครัวของคุณได้เลย” เย่โม่กล่าว
ลวี่อิงอิงโค้งคำนับให้เย่โม่อีกครั้ง “ขอบคุณมากนะคะ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ฉันอาจจะไม่สามารถแก้แค้นได้ตลอดชีวิตเลย”
เย่โม่พยักหน้า “อีกไม่นานจานนั้นก็จะใช้งานไม่ได้แล้ว ดังนั้นอย่าใช้มันเพื่อปลูกดอกหญ้าสีคราม สิ่งที่คุณปลูกมันไม่ได้มีแม้แต่ดอกเดียว มันมีค่ายาต่ำมาก”
…
หลังจากที่เย่โม่ออกจากบ้านของลวี่อิงอิงไปแล้ว เขาก็ตัดสินใจหานักข่าวที่มีชื่อเสียงคนหนึ่งเพื่อเปิดเผยพวกเขาแล้วมองหาซือซิว เขาจะให้ข้อมูลกับซือซิว และให้เขาไปหาลี่ชุนเฉิง ด้วยวิธีนี้เมื่อหลี่ชุนเฉิงรักษาตำแหน่งของเขาในเหอเฟิงได้ เขาจะจำการทำงานของซือซิวได้ สิ่งนี้แตกต่างจากการช่วยเหลือซือซิวเพราะเย่โม่
เย่โม่มีการเปิดรับสื่อน้อย ดังนั้นเขาจึงไม่รู้จักนักข่าวยอดนิยม เขาคิดว่าจะขอความช่วยเหลือจากเพื่อนในปักกิ่งจรังเจวีย หรือ โจ่วอิกัว ซึ่งทั้งสองจะทำ
เมื่อคิดเกี่ยวกับโจ่วอิกัว ทันใดนั้นเย่โม่ก็นึกถึงเซี่ยวเหลย ด้วยความคิดเหล่านี้ เย่โม่จึงดึงนามบัตรของเซี่ยวเหลยออกมา เนื่องจากเขารู้จักเซี่ยวเหลยและเธอเป็นนักข่าวที่มีชื่อเสียงในปักกิ่ง เขาก็อาจเรียกเธอเช่นกัน
เมื่อเย่โม่โทรหาเซี่ยวเหลย เขาเพิ่งรู้ว่ามันเป็นเวลาตี 3 แล้ว แต่เนื่องจากเขาได้โทรไปแล้วเขาจะไม่วางสาย
เซี่ยวเหลยยังคงกึ่งหลับกึ่งตื่นเมื่อโทรศัพท์เริ่มดังขึ้น เธอไม่รู้ว่าใครกันที่จะโทรหาเธอในเวลาแบบนี้ คนๆนั้นมีปัญหาหรอ?
เซี่ยวเหลยทำงานมาทั้งวันและพักไม่เพียงพอ ดังนั้นแน่นอนว่าทุกคนจะรำคาญที่ได้รับโทรศัพท์อย่างในสถานการณ์ของเธอ
แม้ว่าเธอต้องการวางสาย แต่พฤติกรรมการทำงานของเธอทำให้เธอต้องเลือก
“นั่นใครคะ?” น้ำเสียงของเซี่ยวเล่ยไม่ดีนัก เนื่องเวลาที่แย่มากๆ
เย่โม่รู้ว่านิสัยของเซี่ยวเหลย หากมีข่าวกระสุน เธอจะให้ความสำคัญสูงสุด ดังนั้นเขาไม่สนใจน้ำเสียงของเธอ
“ฉันมีข่าวใหญ่ที่นี่ นายกเทศมนตรีของเหอเฟิงฟอกเงิน 10 ล้านและมันส่งผลให้เกิดการก่อสร้างขยะที่ทำลายหมู่บ้านหลายแห่ง มีบริษัทที่กำลังวางแผนจะแพร่กระจายไวรัสเพื่อส่งเสริมผลิตภัณฑ์ของตน นักข่าวเซี่ยว คุณสนใจข่าวพวกนี้ไหมครับ?” เย่โม่ยิ้มกรุ่มกริ่ม
“อะไรนะ?” เซี่ยวเหลยตกใจกับคำพูดของเย่โม่ เธอเป็นนักข่าวมานานหลายปีแล้ว แต่ข่าวแบบนี้หายากและมันไม่ใช่แค่ข่าวเดียว
“คุณเป็นใครคะ? ฉันจะรู้ได้ยังไงว่าคุณไม่ได้โกหก” เซี่ยวเหลยยังคงความสงบและน้ำเสียงของเธอเย็นชา
เย่โม่ยิ้ม “เรารู้จักกัน ฉันจะไม่โกหกเธอ”
“คุณเป็นใคร?” เซี่ยวเหลยคิดว่าน้ำเสียงของเย่โม่มันก็คุ้นเคยอยู่ แต่ว่าเป็นใครละ?
“ฉันเย่โม่ ฉัน-” ก่อนที่เย่โม่จะพูดว่าเขาอยู่ที่ไหน โทรศัพท์ก็วางสายทันที
เซี่ยวเหลยสตั้นไปชั่วขณะ คนที่โทรหาเธอชื่อว่าเย่โม่ คนที่เธอรักข้างเดียวและเขามีภรรยา ทำไมเขาถึงโทรหาเธอตอนกลางดึกแบบนี้? เขาใช้ข่าวเป็นข้ออ้างหรอ? เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามีหลายสิ่งเกิดขึ้นในเวลาเดียวกัน
มือของเสี่ยวเล่ยเริ่มสั่นคลอน เย่โม่กำลังขอให้เธอออกไปในกลางดึก เธอรู้สึกประหลาดใจ
ในที่สุด เมื่อเธอตอบสนอง เธอก็พบว่าโทรศัพท์ของเธอตกอยู่บนพื้น ก่อนที่เธอจะคิดได้อีกครั้ง เธอก็โทรกลับไป แต่เธอพบว่าเธอไม่สามารถติดต่อเขาได้ เธอไม่รู้ว่าโทรศัพท์ของเย่โม่ และเบอร์ของเขามีสัญญาพิเศษหรือยังไง หากเขาไม่ได้ตั้งค่าหมายเลข คนอื่นจะโทรหาเขาไม่ได้
“แบตหมด? (-_-)” เย่โม่พูดกับตัวเองและโทรอีกครั้ง
เซี่ยวเหลยกังวลและเหงื่อออก เมื่อเย่โม่โทรกลับมาอีกครั้ง เธอก็หยิบขึ้นมาเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้และพูดว่า “เย่โม่คะ คุณอยู่ไหน?”
“ฉันอยู่ที่บาร์หวู๋เหอในย่านเหอเฟิง ฉันต้องการความช่วยเหลือจากเธอจริงๆ ข่าวพวกนี้เป็นเรื่องจริง ฉันต้องการให้เธอกระจายข่าวให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้” เย่โม่พูดอย่างใจเย็น พยายามไม่ให้เธอเข้าใจผิด
“เป็นเรื่องจริงหรอ?” เซี่ยวเหลยสงบลง เธอรู้ว่าเธอกำลังคิดมากเกินไป เย่โม่ดูเหมือนจะรักหนิงชิงเซวีย มากๆ เขาจะถามเธอออกเดทในช่วงกลางดึกได้ยังไงละ? แม้ว่าเขาจะเป็นแบบนั้น เขาก็ไม่จำเป็นต้องเป็นอย่างนั้นนิ
เซี่ยวเหลยตบหัวตัวเองและสงบลง เธอคิดถึงมัน จากนั้นเธอก็ใช้น้ำเสียงที่ช้ากว่าปกติและพูดว่า “เย่โม่ จู่ๆคุณก็จะพูดอะไรแบบนี้ไม่ได้นะ ถ้าคุณไม่มีหลักฐานมันจะมีผลทางกฎหมาย อย่าทิ้งไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ถ้าคุณต้องการให้ฉันช่วย รอจนกว่าฉันจะไปนะ ก่อนที่ฉันจะไปถึง อย่าทำอะไรละ ถึงแม้ว่าคุณจะมีหลักฐาน มันก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับนายกเทศมนตรีนะ”
“โอเค ฉันจะรอเธอที่บาร์ในตอนเช้านะ” เย่โม่เข้าใจความกังวลของเธอ เธอคงคิดว่าเขาไม่มีหลักฐาน แต่เย่โม่ไม่สนใจ ถ้าเธอไม่กล้าทำ เขาก็จะขอความช่วยเหลือจากลี่ชิวหยาง นี่เป็นเรื่องเล็กสำหรับเขา แม้ว่าเขาจะไม่มีหลักฐาน แต่เขาก็จะยังทำแบบนั้น
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
