บทที่ 434 : อยากดูเสือสู้กัน
เทียนโย๋วเหนิงเริ่มคิดหาวิธีรักษาชีวิตของเขาทันที และนึกถึงซวี่ซรือ
ตระกูลลี่คือเบเฮโมท แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าทุกคนกลัวเขา ซวี่ซรือไม่ได้กลัวตระกูลลี่ ซวี่ซรือมาจาก Heaven Squad เขาจะไม่กลัวตระกูลลี่ แม้ว่าผู้นำตระกูลลี่ ลี่หมิงหยางเมื่อเจอซวี่ซรือ เขาก็ต้องแสดงความเคารพ ถ้าเป็นอาจารย์ของซวี่ซรือ เขาก็ต้องเคารพมากยิ่งขึ้น
หากเขาให้ซวี่ซรือจัดการกับชายหนุ่มแล้ว แม้แต่ลี่เชียนไคก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลย และซวี่ซรือต้องต่อสู้กับชายหนุ่ม เพราะกัวฉีได้ฆ่านายทหารที่ซวี่ซรือพามา นี่คือการตบหน้าของซวี่ซรือชัดๆ
เทียนโย๋วเหนิงคิดเกี่ยวกับสิ่งนี้และแทบจะหัวเราะ มันไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน ทำไมฉันต้องกลัว? เขาอดไม่ได้ที่จะยกย่องตัวเองเพราะความฉลาดจริงๆ
“ผบ.ลี่ เทียนโย๋วเหนิงครับ” ร่างอ้วนของเทียนโย๋วเหนิงนั้นคล่องแคล่วมาก เขารีบวิ่งไปที่ลี่เชียนไคและโค้งคำนับ
ลี่เชียนไคโบกมืออย่างรำคาญและหยุดเขาจากการพูด เขารู้ว่าเย่โม่อยู่ที่นี่เพราะลี่ตง และแม้ว่าลี่ตงต้องการทำให้เทียนโย๋วเหนิงเสียหาย เขาก็ไม่กล้าซ่อนมันจากลุงของเขา
ลี่เชียนไคไม่ใช่คนที่ลี่ตงสามารถเปรียบเทียบได้ เขารู้มากเกินไปเกี่ยวกับเย่โม่ ไม่แม้แต่ตระกูลลี่จะสามารถหยุดยั้งพลังของเย่โม่ได้ และตระกูลลี่จำเป็นต้องเป็นมิตรกับเย่โม่ ครั้งหนึ่ง ลี่ชิวหยางได้พบกับเย่โม่ พวกเขากินข้าวด้วยกันและเขาก็โชคดีที่ช่วยเย่โม่ได้ครั้งใหญ่ ตอนนี้เขาเป็นสมาชิกคนสำคัญของตระกูล ครั้งนี้เขามีโอกาสที่ดีเช่นนี้แล้วเขาก็ไม่ต้องการปล่อยมันไป เมื่อเย่โม่ต้องการที่จะพูดคุย เทียนโย๋วเหนิงก็ได้ขัดจังหวะเขาและทำให้เขารำคาญมาก
“คุณคือลี่เชี่ยนไครึเปล่า?”
ลี่เชียนไคได้บอกเย่โม่แล้วว่าเขาเป็นใคร เมื่อตอนเจอกัน ตอนนี้เย่โม่ถามอีกครั้ง เขาก็รู้สึกแปลกๆ แต่ก็ยังตอบอย่างระมัดระวัง
เย่โม่พยักหน้าและพูดว่า “ฉันเคยเจอคุณครั้งนึงนิ”
“อาจารย์เย่เคยเจอผมมาก่อนหรอครับ?” ลี่เชียนไคตกใจ เขารู้ว่าเย่โม่จะไม่ทำอะไร แต่เขามักจะอยู่ในกองทัพเสมอ แล้วเย่โม่เคยเจอเขาได้ยังไง?
แม้ว่าเขาจะต้องการเรียกเขาว่า ‘พี่เย่’ อย่างลี่ชิวหยาง หรือเชียนเปยเย่ แต่สำหรับตอนนี้ เขาสามารถเรียกเขาด้วยชื่อทางการได้เท่านั้น ‘อาจารย์’
เย่โม่ยิ้ม “ปีที่แล้วฉันอยู่ที่การประมูลในวัดซีเซียของภูเขาหวู๋เหลียงนะ ฉันขายยาไม่กี่เม็ดที่นั่น เมื่อฉันเข้ามา ฉันเห็นคน 2 คนจากตระกูลลี่ของคุณ”
“อะไรนะ?” ลี่เชียนไคตะลึง คำพูดของเย่โม่เป็นเหมือนสายฟ้าฟาดลงบนศีรษะของเขา
แม้ว่าตระกูลลี่ยังเป็นส่วนหนึ่งของห้าตระกูลที่ยิ่งใหญ่ แต่มีเพียงตระกูลลี่และจรังเท่านั้นที่มีคนในนิกายลี้ลับ
ตระกูลจรังมีเพียงจรังจรือฮุย และเขาไม่เคยอยู่กับตระกูลจรัง ดังนั้นตระกูลลี่จึงเป็นตระกูลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประเทศจีน เพราะพวกเขามีความสัมพันธ์โดยตรงกับนิกายลี้ลับและสมาชิกจำนวนมากของพวกเขาจะถูกส่งไปยังนิกายลี้ลับเพื่อฝึกตน
อาจกล่าวได้ว่าพลังของตระกูลลี่นั้นอยู่ไกลจากสิ่งที่อีก 4 ตระกูลที่จะสามารถเปรียบเทียบได้ โดยไม่รวมตระกูลจรัง ถ้าพวกเขามีจรังจรือฮุยกับพวกเขาจริงๆ อะนะ
มีเพียงไม่กี่คนที่รู้ว่าตระกูลลี่มีอำนาจในนิกายลี้ลับ แต่เย่โม่เพิ่งพูดถึงอย่างไม่เป็นทางการและสิ่งนี้ทำให้ลี่เชียนไคตกใจมาก มีตระกูลที่มีความสัมพันธ์กับนิกายลี้ลับ แต่โดยปกติแล้วพวกเขาจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวมากเกินไปหรือรัฐบาลจะไม่พอใจ แต่ตระกูลลี่ยังสามารถไปประมูลนิกายลี้ลับ ซึ่งใครๆ ก็สามารถเห็นความสัมพันธ์ของพวกเขาได้อย่างชัดเจน เดี๋ยวสิ ถ้าเย่โม่รู้ว่าเขาและลี่ชิวหมิงไปประมูลแล้ว นั่นก็หมายความว่าเขาไปด้วยนะสิ ทำไมเขาไม่เห็นเย่โม่ละ?
เขาบอกว่าเขาขายยาที่นั่น ‘ฮะ’ ลี่เชียนไคประหลาดใจอีกครั้ง เขาเป็นคนที่ขายยารักษารูปลักษณ์ แล้วเอาแครอทหลิวสีครามจากตระกูลเซียหรอ? มันจะต้องเป็นเขาแน่ๆ
เย่โม่เห็นการแสดงออกของลี่เชียนไค และรู้ทันทีว่าเขาจำเขาได้แล้ว สิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตไม่ใช่ความลับอีกต่อไปและด้วยพลังของเขาในปัจจุบัน เขาไม่จำเป็นต้องซ่อนมัน วันนั้นในการประมูลเขาเห็นคนคนหนึ่ง ซึ่งดูเหมือนลี่ชิวหยางและคนที่อยู่ข้างเขาสวมหน้ากาก คนนั้นดูเหมือนจะเป็นลี่เชียนไค
“คุณ…” ลี่เชียนไคไม่อาจเก็บความตื่นเต้นได้ เม็ดยารักษารูปลักษณ์มีมูลค่ากว่า 1,000 ล้านเหรียญ หากเย่โม่เป็นคนที่ขายมัน เขาเพียงแต่ต้องสร้างพวกมันเท่านั้น และทรัพย์สมบัติของเขาจะเพียงพอที่จะซื้อประเทศอะไรก็ได้ที่เขาพอใจ
เย่โม่พยักหน้าและไม่พูดอะไรเลย เขามองที่เทียนโย๋วเหนิง ซึ่งกำลังฟังอยู่ข้างๆ การแสดงออกของมนุษย์เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว หากทักษะการรับรู้ของเขาไม่ดีนัก เขาคงไม่คิดว่าคนอ้วนคนนี้เป็นคนที่โกรธแค้นในการจับกัวฉีและฟางเหว่ย เทียนโย๋วเหนิงมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา ทำให้ผู้คนคิดว่าเขามีความสุขจริง
เมื่อเห็นว่าการสนทนาของเย่โม่และลี่เชียนไคสิ้นสุดลง เทียนโย๋วเหนิงก็กล่าวอย่างรวดเร็วว่า “ผบ.ลี่ ผมได้เตรียมงานฉลองต้อนรับคุณแล้วครับ อ่าผบ.ลี่ ผมขอถามได้ว่าคนๆนี้คือใครหรอครับ?”
ก่อนที่ลี่เชียนไคจะพูดอะไรก็ตาม เย่โม่โบกมือแล้วพูดว่า “คุณคือเทียนโย๋วเหนิงรึเปล่า? นี่แค่บ่าย 2 เอง คุณก็เริ่มกินข้าวซะแล้ว ไม่แปลกใจเลยที่คุณจะเทอะทะแบบนี้”
คำพูดของเย่โม่เกือบทำให้เทียนโย๋วเหนิงอ้วกออกมา เขาเป็นคนอ้วนจริงๆ แต่ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับความเทอะทะเสียหน่อย
แม้ว่าเขาต้องการที่จะกินเย่โม่ในช่วงเวลานั้น แต่เขายังคงยิ้มอย่างอบอุ่นบนใบหน้าของเขาและพูดว่า “ฮ่าๆ ที่จริงแล้วก็แค่กินเร็วไปหน่อยนะ”
เย่โม่พูดอย่างไร้มารยาทว่า “ในเมื่อมันเร็วเกินไป งั้นก็พากัปตันลวี่หลินมาด้วย ฉันไม่มีเวลาพูดกับคุณ”
ใบหน้าของเทียนโย๋วเหนิงค้างเล็กน้อยและรอยยิ้มของเขาก็ถูกบังคับเล็กน้อยเช่นกัน แม้ว่าผบ.ลี่จะจับใครบางคน เขาก็ไม่สามารถทำสิ่งนี้ได้ นี่คือการตบหน้าเขา เขาอนุมัติการจับกุมลวี่หลินและตอนนี้ชายหนุ่มคนนี้ก็มาที่นี่และบอกให้เขาปล่อยตัวเธอโดยไม่ให้เหตุผลอะไรเลย แม้ว่าเย่โม่ต้องการจะปล่อยเธอ แต่เขาก็จำเป็นต้องให้เหตุผลแก่เขาในการทำความเข้าใจ เขาจะพูดว่า ‘โอ้เป็นอย่างนั้นหรอ? ฉันจะให้ลวี่หลินมาหาเดี๋ยวนี้แหละ’ หลังจากนั้นเขาจะรายงานและให้คนอื่นที่สามารถจัดการกับเย่โม่ได้เล่นเขาซะ
แต่เขาไม่ได้พูดอะไรและเพียงถามถึงเธออีกครั้ง เขาเป็นคนเจ้ากี้เจ้าการเกินไปและชายหนุ่มยังไม่ได้แนะนำตัวเอง แม้ว่าเทียนโย๋วเหนิงอยากจะโกรธ แต่เขาก็ไม่กล้า ใครจะเป็นกล้ากับคนที่ลี่เชียนไคปฏิบัติต่อเขาอย่างสุภาพกันละว่ะ?
“ใช่ ใช่ แต่กรณีของลวี่หลินค่อนข้างซีเรียส เธอเพิ่งถูกย้ายออกไปและเธอยังอยู่บนถนน ผมขอถามได้ไหมว่าคุณเป็นใครหรอครับ?” เทียนโย๋วเหนิงกล่าวอย่างระมัดระวัง
เย่โม่แสยะยิ้ม “งั้นก็พาเธอกลับมาเดี๋ยวนี้ ฉันจะพาเธอออกไป ถ้าเธอสูญเสียเส้นผมแม้แต่เส้นเดียว ฉันจะตัดแขนของคุณ ถ้าเล็บเธอหาย ฉันจะเอาชีวิตของคุณ”
“แก -” เทียนโย๋วเหนิงเป็นคนที่มีประสบการณ์ แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะโกรธ ชายหนุ่มคนนี้อวดดีเกินไป
แม้ว่าลี่เชียนไคจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาก็เพิ่งได้เห็นหน้าของเทียนโย๋วเหนิง และพูดว่า “ผบ.เทียน ฉันเชื่อว่าคุณควรทำตามที่อาจารย์ผู้เย่บอกนะ”
“โอ้ ใช่ ใช่” เทียนโย๋วเหนิงไม่ได้คาดหวังว่าลี่เชียนไคจะบอกให้เขาฟังชายหนุ่มโดยไม่ได้ยินเหตุผลก่อน ชายหนุ่มคนนี้เป็นใคร? เขาเป็นอาจารย์ได้ยังไง?
“ยวีหยาง รีบพาลวี่หลินกลับมาที่ค่ายทหารเดี๋ยวนี้!” เทียนโย๋วเหนิงเต็มไปด้วยความโกรธและสามารถระบายกับคนของเขาได้เท่านั้น
เมื่อเห็นการเดินทางของยวีหยาง เทียนโย๋วเหนิงก็หันหลังกลับและพูดกับลี่เชียนไค และเย่โม่ด้วยรอยยิ้มว่า “ลวี่หลินจะกลับมาอีกใน 1 ชั่วโมง ในเวลานี้ เรามาเดินดูสถานที่ฝึกได้นะครับ”
เทียนโย๋วเหนิงวางแผนบางอย่าง แม้ว่าซวี่ซรือจะยังไม่กลับมา แต่เมื่อเขาพาชมสถานที่ ที่แรกที่เขาจะไปคือพื้นที่ฝึกซ้อม ด้วยวิธีนี้เขาจะเจอกัวฉีแน่นอน และเมื่อซวี่ซรือเห็นกัวฉี เขาจะโกรธและชายหนุ่มจะต้องหยุดเขา เช่นนี้เขาจะได้เห็นชายทั้งสองต่อสู้กัน
ในช่วงเวลานี้ เขายินดีกัวฉีที่ฆ่านายทหารของซวี่ซรือ ไม่เช่นนั้นแผนของเขาจะไม่เป็นไปตามแผนแน่ แม้ว่าเขาจะเป็นสมาชิกของตระกูลชิว แต่เขาไม่เชื่อว่าตระกูลชิวจะต่อสู้กับตระกูลลี่เพื่อลูกเขย
ลี่เชียนไคมองเย่โม่ และเห็นได้ชัดว่าเขาจะทำตามสิ่งที่เย่โม่ต้องการ
เทียนโย๋วเหนิงพาพวกเขาไปที่สนามฝึกซ้อม บางคนจำลี่เชียนไคได้ แต่ไม่รู้ว่าใครที่อยู่ข้างๆเขา
เมื่อทุกคนเห็นกัวฉีและฟางเหว่ย พวกเขาก็ตกตะลึง การตามล่าหาพวกเขามันยังคงดำเนินต่อไป แต่ชายสองคนที่นำพามาโดยผบ.เทียนเอง และผบ.เทียนเองก็ดูเหมือนจะให้เกียรติอย่างมาก
กัวฉีและฟางเหว่ยในตอนนี้ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย พวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะเดาอะไรเลยในตอนนี้ พวกเขาสามารถอยู่ข้างหลังเย่โม่ได้อย่างเงียบๆเท่านั้น แม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้ว่าเย่โม่นั้นแข็งแกร่งแค่ไหน แต่เขาได้ยินว่าเทียนโย๋วเหนิงส่งคนไปรับลวี่หลินแล้ว
“เกิดอะไรขึ้น? ผบ.เทียน ทำไมพวกอาชญากร 2 คนนี้ถึงเดินเข้ามาในค่ายทหารได้โดยที่ไม่ได้รับบาดเจ็บ?” ทันทีที่พวกเขาเดินเข้ามา น้ำเสียงที่เยือกเย็นก็ดังขึ้นทันที
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
