Scholar’s Advanced Technological System 1325 ยังอุ่นดี

ศาสตราจารย์เฟลิกซ์สาบานได้เลยว่า…

นี่คือฟิสิกส์ที่ยอดเยี่ยมที่สุดในชีวิตของเขา

ความรู้สึกแบบนี้มันทำให้เขาค่อนข้างตื่นเต้น เขาไม่ได้รู้สึกแบบนี้นานมากแล้ว ดังนั้นมันจึงรู้สึกแปลกๆ สำหรับเขา

เขาจำได้รางๆ ว่าศาสตราจารย์ที่สอนเขาได้บอกกับเขาว่าไม่มีอะไรจะสอนเขาอีกแล้ว ทางเดียวที่จะไปข้างหน้าคือการพึ่งพาตัวเอง และนั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่เขารู้สึกแบบนี้

แต่ตอนนี้เขาเริ่มมีความรู้สึกนี้อีกครั้ง และทำให้ส่วนลึกๆ ในจิตวิญญาณของเขาประหลาดใจ

แม้จะมาจากชายที่อายุน้อยกว่าเขาหลายปีก็ตาม…

“ไม่น่าเชื่อจริงๆ …” ศาสตราจารย์เฟลิกซ์จ้องที่ลู่โจวด้วยสายตาที่เชื่อไม่ลง เขาอ้าปากแล้วหุบลง

ลู่โจวสามารถเดาได้ทันทีว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ เขายิ้มและพูดติดตลก

“ดูเหมือนคุณจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่างนะ”

ศาสตราจารย์เฟลิกซ์มองไปที่ลู่โจวและลุกขึ้นจากที่นั่ง จากนั้นเขาก็ก้มศีรษะลงอย่างจริงจัง

“ขอบคุณนะ”

“ด้วยความยินดีครับ” ลู่โจวพูดอย่างมีความสุข “ผมดีใจที่ได้เป็นแรงบันดาลใจในการค้นคว้าของคุณ”

เห็นได้ชัดว่าศาสตราจารย์เฟลิกซ์ไม่ใช่คนเดียวที่รู้สึกแบบนั้น

ยังมีผู้คนอยู่รอบๆ ตัวพวกเขา

พวกคลั่ง!

แม้ว่านักฟิสิกส์ที่ยืนอยู่ที่นี่จะไม่ค่อยแสดงอาการอะไรก็ตาม แต่ก็อดที่ปรบมือไม่ได้เพราะพวกเขาตกใจกับการคำนวณบนกระดานไวท์บอร์ด

คนที่ตื่นเต้นที่สุดคือเด็กฝึกงาน

พวกนี้ส่วนใหญ่เพิ่งมาที่ ILHCRC ไม่กี่เดือนก่อน และพวกเขาไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้เห็นฉากที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้

“บ้าไปแล้ว ท่านเทพลู่บ้าไปแล้วจริงๆ !”

“มันยิ่งกว่าบ้าเสียอีก… สมการของต้นกำเนิดของมวลนิวทริโนเป็นหนึ่งในด้านการวิจัยที่ทันสมัยที่สุดในฟิสิกส์! นี่คือสิ่งหนึ่งในสิ่งที่ยากที่สุดแล้ว! ศาสตราจารย์ของเราบอกว่าถ้าใครสามารถให้ผลลัพธ์ในด้านนี้ได้ พวกเขาก็จะสามารถคุยโม้เรื่องนี้ไปได้ตลอดชีวิต!”

“ดูเหมือนศาสตราจารย์เฟลิกซ์จะมั่นใจขึ้นนะ”

“ก็จริง ถ้ามีคนมาสอนฉันแบบนี้ ฉันจะไม่เพียงแค่มั่นใจเฉยแน่ๆ ฉันคงคุกเข่าเรียกเขาว่าพ่อไปแล้วล่ะ!”

“หืม ใครอยากได้ลูกชายแบบนี้”

เสียงปรบมือดังสนั่น ขณะที่ลู่โจวกลับมานั่งที่นั่งตัวเอง เขาหยิบถ้วยกาแฟและจิบมัน

ความเปรี้ยวและความหวานแผ่ซ่านไปในต่อมรับรสของเขา เขาพยักหน้าด้วยความพอใจ

ไม่เลวนี่

ยังอุ่นๆ ดี

…

ในคืนเดียวกัน ศาสตราจารย์เฟลิกซ์ก็ได้บินกลับมาที่บอสตัน แม้ว่าลู่โจวจะขอให้เขารอจนกว่าฟิสิกส์ศตวรรษจบก่อน แต่เขาก็ปฏิเสธลู่โจวหลังจากลังเลอยู่บ้างนิดหน่อย

ในหัวของเขาตอนนี้นั้นเต็มไปด้วยแรงบันดาลใจในการค้นคว้าเกี่ยวกับต้นกำเนิดของมวลนิวทริโน

เมื่อลู่โจวเสนอไอเดียในการรวมกลไกการเกิดเลปโตเจเนซิสเพื่อปรับเปลี่ยนกลไกกระดานหกก็ทำให้เขารู้สึกราวกับว่าเขาได้เข้าสู่โลกใหม่

เขาไม่ต้องการทำอย่างอื่นอีกต่อไป เขาไม่มีอารมณ์จะเข้าร่วมการประชุมวิชาการด้วยซ้ำ ตอนนี้ต้องการแค่กลับไปที่ห้องทดลองของเขาโดยเร็วที่สุดและใช้ประโยชน์จากแรงบันดาลใจกลับไปค้นคว้าต่อ

ขณะที่ศาสตราจารย์เฟลิกซ์กำลังขึ้นเครื่องบินกลับไปยังอเมริกา ขณะเดียวกันสิ่งที่เกิดขึ้นในร้านกาแฟก็ได้แพร่กระจายอย่างรวดเร็วโดยเหล่านักฟิสิกส์

บางคนบอกว่าศาสตราจารย์ฟิสิกส์จาก MIT บินมาจากบอสตันเพื่อถามลู่โจวเกี่ยวกับต้นกำเนิดของมวลนิวทริโน

บางคนก็บอกว่าศาสตราจารย์เฟลิกซ์ขึ้นเครื่องบินไปเซี่ยงไฮ้เพราะเอกสารของเขาถูกปฏิเสธไป แต่เขาก็ได้รับบทเรียนเมื่อเจอกับลู่โจว

นอกจากนี้ยังมีข่าวลือที่แปลกประหลาดบางอย่างอีกด้วย ตัวอย่างเช่น ลู่โจวพิสูจน์มวลนิวตริโนในร้านกาแฟ แต่เนื่องจากไวท์บอร์ดมีขนาดเล็กเกินไป เขาจึงเขียนไปเพียงครึ่งเดียว

ข่าวลือเริ่มมีการใส่สีตีไข่มากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อมันแพร่กระจายออกไป ไม่นานมันก็ไปยังฟอรัมฟิสิกส์ที่มีชื่อเสียงหลายที่ ซึ่งทำให้เกิดการพูดถึงเรื่องนี้จำนวนมาก

แต่ไม่ว่าเรื่องราวจะเป็นอย่างไรก็ยังมีสิ่งหนึ่งที่ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง

ซึ่งเป็นนั่นคือการเขียนบนกระดานไวท์บอร์ด

แม้ว่าลู่โจวไม่ได้พิสูจน์ถึงเหตุผลของมวลนิวทริโนก็ตาม แต่เขาปลอมแปลงแนวคิดการวิจัยที่นักวิชาการมองมันในแง่ที่ดี

หากแบบจำลองกระดานหกในระดับพลังงานเทเลอิเล็กตรอนนำไปสู่การทำลายเมทริกซ์การผสมเลปตัน กลไกกระดานหกก็จะใช้ไม่ได้กับการวิจัยมวลนิวทริโน การศึกษาที่ยาวนานหลายพันครั้งจะต้องมีการเปลี่ยนเส้นทางการวิจัยเนื่องจากข่าวที่น่าเศร้านี้

สิ่งที่น่าตกใจไม่ใช่ความสำคัญของผลการวิจัยนี้

แต่มันคือการที่ลู่โจวทำทั้งหมดนี้ให้เสร็จภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง…

แทบจะทุกคนที่ได้ยินเรื่องนี้ก็ต่างพากันตกตะลึง ในหัวของพวกเขามีเพียงแค่เรื่องเดียว

ใช่ คนนี้ๆ…

ไม่ใช่มนุษย์แน่นอน

ในคืนถัดมา

ณ โรงอาหาร ILHCRC

หลัวเหวินเซวียนเดินถือจานอาหารค่ำและเดินตรงไปที่มุมของโรงอาหาร เขาวางถาดตรงข้ามลู่โจวและนั่งตรงข้ามเขา

“สุดยอดจริงๆ!”

“… สุดยอดอะไร?”

“ไม่รู้เหรอ? ก็ที่ร้านกาแฟเมื่อวานตอนบ่าย! มีการพิสูจน์จุดกำเนิดมวลนิวทริโนที่นั่น! ตอนนี้ใน ILHCRC… ไม่สิ ทั้งชุมชนฟิสิกส์กำลังพูดถึงเรื่องนี้!”

ลู่โจวมองไปที่ดวงตาของหลัวเหวินเซวียนที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นและชื่นชม จากนั้นเขาก็พูดด้วยเสียงเบาๆ “ฉันไม่ได้พิสูจน์จุดกำเนิดของมวลนิวทริโน มันไม่สามารถคำนวณได้ด้วยปากกาและกระดาษ… ฉันแค่หักล้างหนึ่งในแนวคิดการวิจัยเกี่ยวกับกลไกกระดานหกจากมุมมองของฟิสิกส์คณิตศาสตร์ก็เท่านั้น”

“นี่ก็น่าทึ่งเช่นกัน! นายรู้ไหมว่าศาสตราจารย์วิทเทนพูดถึงนายว่าอย่างไร?”

“…เขาว่ายังไง?”

“มันมีสมการอย่างน้อยสามอย่างบนกระดานทั้งหมดที่ทำให้เขาใช้เวลาทั้งวันในการทำความเข้าใจพวกมัน ไม่มีใครเคยทำการคำนวณที่ละเอียดอ่อนและไร้ที่ติเช่นนี้มาก่อน มันเหมือนกับว่ากระบวนการพิสูจน์ทั้งหมดไม่ได้ผ่านการคิดมันออกมา แต่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ”

ลู่โจวรู้สึกเขินเล็กน้อย

“… ไม่หรอก เพราะชายคนนั้นถ่อมตัวต่างหาก อันที่จริงนี่ไม่ใช่สมการที่ยากมากเท่าไหร่ การตอบคำถามนี้ไม่ใช่เรื่องยากเลยสักนิด ถ้าว่าด้วยความสามารถทางคณิตศาสตร์ของเขา”

“ถ่อมตัวเหรอ? ไม่มีทาง ฉันรู้จักคนที่ถ่อมตัวได้ดีว่าใครเป็นอย่างไร และวิทเทนก็ไม่ใช่หนึ่งในนั้นอย่างแน่นอน… ยังไงก็แล้วแต่นายรู้ไหมว่าตอนนี้พวกเขาพูดถึงนายว่าอย่างไร?”

ลู่โจว “พวกเขา?”

“นักศึกษาฝึกงาน ILHCRC ไง!” หลัวเหวินเซวียนยิ้มให้ลู่โจว และกล่าวว่า “ศาสตราจารย์ลู่พิสูจน์สมการฟิสิกส์ระดับโลกด้วยกาแฟหนึ่งถ้วยเท่านั้น ถ้าพูดตามทฤษฎีแล้วขอแค่เราหากาแฟให้เขาพอ โลกแห่งฟิสิกส์ก็จะไม่มีความลับใดๆ อีกต่อไปแน่นอน”

ลู่โจว “…”

“เอาจริงๆ นะ นายน่ะเริ่มค้นคว้าเกี่ยวกับมวลนิวทริโนตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? ทำไมฉันไม่เคยได้ยินนายพูดถึงเรื่องนี้เลยสักครั้ง”

“เพราะฉันไม่ได้ค้นคว้าเกี่ยวกับมันไง ”

หลัวเหวินเซวียนอ้าปากและถอนหายใจเล็กน้อย

“ก็ได้ ถ้านายไม่อยากบอกฉันก็ลืมไปซะ แล้วแกล้งทำเป็นว่าฉันไม่ได้ถามแล้วกัน”

ลู่โจว “…?”