[ขอแสดงความยินดีด้วย โฮสต์ คุณทำภารกิจห่วงโซ่ ‘ควบคุมโลกและดวงจันทร์’ สำเร็จแล้ว]
[รายละเอียดภารกิจ: ในจักรวาลอันกว้างใหญ่และหนาวเหน็บแห่งนี้ ในที่สุดอารยธรรมมนุษยชาติก็ได้ก้าวพัฒนาในทางการบินและอวกาศเป็นครั้งแรกแล้ว ถึงแม้แต่ละก้าวเดินจะเต็มไปด้วยอุปสรรคมากมาย แต่อนาคตจะต้องสดใสอย่างแน่นอน]
[ประเมินความยากของภารกิจ: S]
[ทำภารกิจห่วงโซ่ระยะที่สามสำเร็จ รางวัลสุดท้ายจะถูกตัดสินจากการทำภารกิจย่อยสำเร็จแต่ละครั้ง…กำลังคำนวณรางวัล]
[ค่าประสบการณ์วิศวกรรมศาสตร์ +1.5 ล้านแต้ม ค่าประสบการณ์วัสดุศาสตร์ +1.2 ล้านแต้ม ค่าประสบการณ์ชีวเคมี +1 ล้านแต้ม ค่าประสบการณ์วิทยาการสารสนเทศ +1 ล้านแต้ม ค่าประสบการณ์วิทยาศาสตร์พลังงาน +1 ล้านแต้ม ค่าประสบการณ์ฟิสิกส์ +500,000 แต้ม ค่าประสบการณ์ทั่วไป +1 ล้านแต้ม ค่าทั่วไป +10,000 แต้ม…]
จู่ๆ รางวัลก็โผล่พรวดขึ้นมาเต็มไปหมด
ลู่โจวแทบจะเป็นลมเมื่อเห็นค่าประสบการณ์ยาวเหยียดที่ระบบมอบเป็นรางวัลให้เขา
นี่อาจจะเป็นรางวัลครั้งที่ใหญ่ที่สุดที่เขาเคยได้จากระบบมาก็ได้
แต่ก็นั่นแหละ นี่ก็เป็นภารกิจครั้งที่เขาใช้เวลาทำสำเร็จนานที่สุดเหมือนกัน
“ความรู้สึกอย่างกับขึ้นรถไฟเหาะแหนะ…”
ลู่โจวมองค่าประสบการณ์ที่พุ่งทะยานขึ้นสูงของเขา
เขาตกใจเมื่อเห็นว่ามันเพิ่มระดับไปมากแค่ไหน
หากไม่นับฟิสิกส์กับคณิตศาสตร์แล้ว เลเวลของเขาเพิ่มขึ้นในหมวดหมู่อื่นทุกอย่าง เลเวลของวิทยาศาสตร์พลังงานซึ่งเป็นศาสตร์ที่ครอบคลุมหลายอย่างพุ่งขึ้นมาถึง 2 เลเวล มันพุ่งจากเลเวล 4 ขึ้นมาเป็นเลเวล 6
อ้อ วิทยาการสารสนเทศก็เหมือนกัน
เจ้าศาสตร์ที่เขาเมินมันมาตลอดศาสตร์นี้ก็พุ่งขึ้นมา 2 เลเวลเช่นกัน มันเพิ่มจากเลเวล 5 มาเป็นเลเวล 7
ลู่โจวมองแถบประสบการณ์ฟิสิกส์ที่เขาต้องการค่าประสบการณ์อีก 1 ล้านแต้มถึงจะเพิ่มเลเวลได้ เขาลังเลอยู่นานกว่าจะตัดสินใจได้ เขาย้ายค่าประสบการณ์หนึ่งล้านแต้มไปลงกับฟิสิกส์ทั้งหมด
อย่างไรเขาก็เลเวลเพิ่มในหลายศาสตร์อยู่แล้ว
ออกจากระบบไปได้ เขาก็ต้องปวดหัวอยู่ดี
เพราะอย่างนั้นเทหมดหน้าตักไปเลยก็แล้วกัน
ตั้งแต่ที่เลเวลคณิตศาสตร์ของเขาเพิ่มถึงระดับสูงสุด สมองของเขาก็วิวัฒนาการไปสู่เลเวลใหม่ ลู่โจวรู้สึกว่า ครั้งนี้จะไม่เป็นเหมือนครั้งก่อน ที่เขานอนโคม่าไปสองสัปดาห์หลังทำภารกิจห่วงโซ่ฟิวชั่นที่ควบคุมได้เสร็จ
นี่ยังไม่นับว่าตอนนี้เขานอนอยู่บนเตียงแล้วด้วย
มีเสี่ยวไอคอยดูแลอยู่ ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร
ลู่โจวปลอบตัวเอง ก่อนจะรีเฟรชแถบลักษณะเฉพาะของตัวเองขึ้นมา
[
A. คณิตศาสตร์ เลเวล 10
B. ฟิสิกส์ เลเวล 9 (13,215/???)
C. ชีวเคมี เลเวล 7 (410,000/1.2 ล้าน)
D. วิศวกรรม เลเวล 7 (1 ล้าน/1.2 ล้าน)
E. วัสดุศาสตร์ เลเวล 7 (763,000/1.2 ล้าน)
F. วิทยาศาสตร์พลังงาน เลเวล 6 (500,000/600,000)
G. วิทยาการสารสนเทศ เลเวล 7 (100,000/1.2 ล้าน)
แต้มทั่วไป: 24,335 แต้ม
]
“เหลืออีกแค่เลเวลเดียว ฟิสิกส์ก็จะถึงเลเวลสูงสุดแล้วเหรอ?”
ลู่โจวมองเครื่องหมายคำถามสามตัวที่อยู่หลังแถบประสบการณ์ฟิสิกส์อยู่ครู่หนึ่ง เขายกมือขวาขึ้นมาลูบคาง หลังจากคิดอยู่พักหนึ่งเขาก็พูดตัวเอง
“ค่าประสบการณ์ที่ต้องใช้ในการเพิ่มให้เป็นเลเวล 10 ของฟิสิกส์ก็น่าจะเท่ากับตอนเพิ่มเลเวล 10 ของคณิตศาสตร์ ต้องทำภารกิจพิเศษในการเพิ่มเลเวลด้วย”
“สงสัยจังแฮะว่าจะเป็นภารกิจอะไร…”
อาจจะเป็น ‘จงทำทฤษฎีไฮเปอร์สเปซ[1]ให้สำเร็จ’ เรื่องการวาร์ปในอวกาศเหรอ?
หรือจะเป็นปริศนาที่ซ่อนอยู่ในบิ๊กแบง?
หรือขั้นตอนสุดท้ายในการรวบรวมแรงพื้นฐานในธรรมชาติ[2]ทั้งสี่ให้เป็นหนึ่งเดียว?
มันมีความเป็นไปได้หลายรูปแบบเลยทีเดียว
ยังมีปริศนาที่ยังไม่ได้รับการไขในศาสตร์ฟิสิกส์อยู่มากกว่าปริศนาที่ได้รับการไขแล้วเสียอีก มีปัญหาที่มีแค่คนบางกลุ่มเท่านั้นที่รู้ ซึ่งต่างก็มีศักยภาพจะกลายเป็นภารกิจเลเวล 10 ได้ทั้งนั้น
ทันใดนั้นลู่โจวก็จำได้ว่านอกจากรางวัลค่าประสบการณ์ที่เขาได้มาแล้ว เขายังเหมือนจะได้ไอเทมจำนวนมากที่เพิ่มมาในช่องเก็บของจากภารกิจย่อยและภารกิจหลัก
เขาเปิดช่องเก็บของและมองไอเทมที่เพิ่งมาใหม่ๆ ของเขา
เอาตรงๆ แล้ว รางวัลของเรามันค่อนข้างเยอะเลยทีเดียว
นอกจากจะมีของที่บริโภคได้อย่างยาเพิ่งพลังงาน ยาช่วยเพิ่มความจำ และไอเทมขยะหน้าตาแปลกๆ หลายอย่างแล้ว ก็ยังมีตัวอย่างไฮเทคอยู่อีก 5 อย่าง
แต่ด้วยเหตุผลหลายประการทำให้ไอเทมพวกนี้ไม่มีประโยชน์อะไรในตอนนี้ หลังจากมองผ่านๆ ลู่โจวก็เอามันกลับไปเก็บในช่องเก็บของเหมือนเดิม
ลู่โจวมองไอเทมชิ้นสุดท้ายในช่องเก็บของ รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา
“น่าทึ่งมาก…”
[การ์ดภารกิจสีทอง ‘ในตำนาน’]
ของโคตรดี!
ไอเทมทุกอย่างที่เขามีรวมกันยังมีค่าไม่เท่าการ์ดใบนี้เลย
การ์ดสีทองนวลลอยอยู่ใจกลางช่องเก็บของอย่างนิ่งๆ
มันเป็นเหมือนกับคบเพลิงที่ส่องสว่างหนทางไปสู่อนาคต
“ท่าทางกุญแจสำคัญในการปลดล็อกฟิสิกส์เลเวล 10 น่าจะซ่อนอยู่ในการ์ดใบนี้นี่แหละ”
ลู่โจวมองการ์ดสีทองนวลอย่างละเอียดถี่ถ้วน เขาไม่ลังเลอะไรทั้งนั้น ยื่นมือออกไปแล้วกดที่การ์ดใบนั้นเลย
วินาทีที่ปลายนิ้วของเขาแตะโดนการ์ด มันก็เรืองแสงสีทองนวลออกมา การ์ดเปลี่ยนเป็นประกายแสงเล็กๆ จำนวนนับไม่ถ้วน
กล่องข้อความโปร่งแสงสีทองนวลก่อตัวขึ้นมาจากประกายแสงเหล่านั้น
พอลู่โจวอ่านสิ่งที่อยู่ในกล่องข้อความ ใบหน้าของเขาก็จริงจังขึ้นมา
[ภารกิจ: มองให้ไกลออกไป]
[รายละเอียดภารกิจ: ถึงแม้อนาคตจะฟังดูห่างไกล แต่การเดินทางเพิ่งจะเริ่มขึ้นเท่านั้น]
[ความต้องการ: สร้างทฤษฎีฟิสิกส์อันยิ่งใหญ่ให้สำเร็จ]
[รางวัล:???]
น่าสนใจนี่นา…
แปลว่าไม่ใช่แค่รางวัลภารกิจอย่างเดียวสินะ
แต่ตัวภารกิจเองก็ยังเป็นปริศนาด้วย
…
ณ ตึกนาซา
ชายสูงวัยนั่งอยู่ในออฟฟิศของรัฐมนตรี
ดวงตาอันเหนื่อยล้าของเขาจ้องตรงไปที่เอกสารชิ้นที่อยู่บนโต๊ะ
มันเป็นรายงานจากสถานีอวกาศนานาชาติ
เมื่อสองชั่วโมงก่อนระบบสังเกตการณ์ยานอวกาศอันล่าสุดของพวกเขาที่ติดตั้งอยู่ที่สถานีอวกาศนานาชาติได้ประสบความสำเร็จในการล็อกเป้าหมายสังเกตการณ์เป็นสะพานนกกางเขน 3 ซึ่งกำลังโคจรอยู่ในวงโคจรขนย้ายของดวงจันทร์
ผลลัพธ์ที่ได้ไม่ใช่เรื่องดีเลย…
สำหรับสหรัฐอเมริกา
ถ้าทุกอย่างเป็นไปตามแผนแล้วล่ะก็ สะพานนกกางเขน 3 จะเปลี่ยนจากวงโคจรขนย้ายของดวงจันทร์ไปเป็นวงโคจร 48 ชั่วโมงในวันพรุ่งนี้ได้สำเร็จ
อย่างน้อยที่สุดก็ใช้เวลา 12 ชั่วโมง และอย่างมากที่สุดคือ 24 ชั่วโมง หลังจากนั้นยานส่งพัสดุที่บินมาจากดวงจันทร์ก็จะเข้าสู่ชั้นบรรยากาศโลกได้อย่างราบรื่นไร้อุปสรรค
และนั่นก็จะเป็นความก้าวหน้าครั้งใหญ่ในประวัติศาสตร์การพัฒนาทางการบินและอวกาศ
มันจะกลายเป็นสัญลักษณ์ เป็นเหรียญรางวัล
สัญลักษณ์นี้จะแทนความรุ่งโรจน์ของประเทศที่กุมพลังทางการบินและอวกาศประเทศหนึ่ง
และยังแทนความถดถอยของประเทศที่กุมพลังทางการบินและอวกาศอีกประเทศด้วย…
คาร์สันพร้อมพนันว่าพวกคนจีนต้องเตรียมพิธีต้อนรับอันยิ่งใหญ่ให้กับของขวัญที่มาจากพื้นที่ที่ห่างไป 300,000 กิโลเมตรแน่ๆ
จากประสบการณ์ที่เขาพบเจอมาแล้ว บอกได้เลยว่าพวกคนจีนชอบพิธีการมาก
ผู้อำนวยการคาร์สันเบือนหน้าหนีจากรายงานบนโต๊ะ เขาเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ออฟฟิศในห้อง สายตามองขึ้นไปบนเพดาน แล้วพูดกับตัวเองว่า
“บางทีฉันน่าจะเกษียณไปตั้งแต่สองปีก่อนนะ”
ผู้ช่วยของเขาที่ยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานของผู้อำนวยการมีท่าทีลังเลอยู่เล็กๆ ก่อนจะพยายามพูดเกลี้ยกล่อมอีกฝ่ายว่า
“ท่านแน่ใจแล้วเหรอครับ…ว่าท่านอยากจะทิ้งงานตัวเอง? ตอนนี้ท่านได้เป็นหัวหน้านะครับ”
“พอตึกมันเริ่มสั่น แค่รถแบ็กโฮน่ะช่วยซ่อมไม่ได้หรอก การพัฒนาในอุตสาหกรรมการบินและอวกาศมันย่ำอยู่กับที่มานานเกินไปแล้ว…” ผู้อำนวยการคาร์สันเงียบไปชั่วขณะ เขาถอนหายใจแล้วพูดออกมาว่า “แต่ก็ยังมีทางอื่นอยู่”
ในช่วงปลายศตวรรษที่แล้ว พวกเขาสูญเสียคู่แข่งที่แข็งแกร่งไป
ในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา การสำรวจดวงจันทร์ของพวกเขาก็ไม่ได้มีความคืบหน้าอะไรขึ้นมามากเลย อันที่จริงต้องบอกว่าพวกเขาพัฒนาถดถอยลงด้วยซ้ำ กว่าพวกเขาจะกลับไปทำตามแผนเรื่องดวงจันทร์ของพวกเขาก็ปี 2018 ที่พวกเขาพยายามจะทวงคืนอำนาจ
แต่ก็เหมือนกับที่เขาบอกกับผู้ช่วยไปเมื่อกี้…
กว่าพวกเขาจะรู้ตัวว่าปัญหาอยู่ตรงไหน มันก็สายเกินไปเสียแล้ว
ไม่มีใครคาดคิดว่าประเทศจีนจู่ๆ จะพลิกมามีอำนาจขึ้นมา
ไม่มีใครคาดคิดว่าพวกเขาจะมีความทะเยอทะยานในด้านการบินและอวกาศ
หลังจากนิ่งไปพักใหญ่ผู้ช่วยก็ถามขึ้นมา
“พวกเราจะทำอย่างไรดีครับ? ”
“ไม่มีวิธีแก้ปัญหาแล้ว มีแต่การประนีประนอมเท่านั้น” ผู้อำนวยการคาร์สันถอนหายใจ เขาโน้มตัวไปทางข้างหน้าโต๊ะแล้วยืนขึ้น
“จองตั๋วเครื่องบินให้ทีสิ”
“จะไปไหนเหรอครับ? ”
“ปักกิ่งน่ะ”
…………………………
[1] มาจากภาพยนตร์ไซไฟเรื่อง สตาร์เทรค (Star Trek) เป็นพื้นที่ที่ยานอวกาศสามารถทำความเร็วได้เหนือกว่ามิติที่มีอยู่คือ อวกาศจริง (real space)
[2] มีอีกชื่อหนึ่งว่า อนันตกิริยาพื้นฐาน มีด้วยกัน 4 ชนิดคือ แรงโน้มถ่วง แรงแม่เหล็กไฟฟ้า แรงนิวเคลียร์อย่างเข้ม และแรงนิวเคลียร์อย่างอ่อน
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
