Rise of The Undead Legion 239

Chapter 239 :  Choices, Hard or Furry

“ บอกฉันมาไอ้ตัวเหม็น นายเห็นมอนเตอร์นั่นครั้งสุดท้ายตอนไหน ? “ – Leonard ถามและแยกเขี้ยวพร้อมกับรอยยิ้ม
ก่อนที่ เดฟ จะได้ตอบกลับ มันก็มีแจ้งเตือนโผล่มาตรงหน้าเขา
***
เพิ่มเติมสำหรับ [The Hunt is On !]
ตัวเลือกของคุณยังไม่ได้ตัดสินใจ
ย้ำ : จากที่สื่อสารกัน การให้ข้อมูลกับ Leonard นั้นจะถือว่าคุณได้ช่วย Pridestalker ในการฆ่า Kurukuru the Mantid
***
“ ฉันจัดการเอง “ – เดฟ บอกกับคนอื่นๆในปาร์ตี้ จากข้อความจากระบบนั้น เดฟ ได้คิดและเลือกคำพูดในการตอบ
เดฟ ภาวนาว่าไอ้ครึ่งมนุษย์นี้จะไม่รู้ว่าเขาได้เลือกที่จะไม่บอกข้อมูลสำคัญ ต้องขอบคุณที่ผู้เล่นคนอื่นนั้นไม่ได้คิดจะไปยุ่งด้วย
“ อืม ดีมาก ฉันจะไปที่นั่นและกลับไปล่าต่อ “ – แต่ถึงแม้ว่า Leonard จะพูดแบบนั้นแต่มันก็เดินเข้ามาใกล้กับผู้เล่นและมองไปที่ เดฟ
เดฟ ตัวแข็งทื่อ  ไอ้ตัวครึ่งมนุษย์ได้เข้าไปลูบ Spike –“ นายมีพาหนะดีนี่ “ – Leonard จับไปที่ตัวของ Spike
Spike ถึงกับตัวสั่นด้วยความกลัว  เดฟ เองก็ถือว่าลำบากในการอดทนไม่ให้วิ่งหนีแล้วกรี๊ดเพราะไอ้ตัวครึ่งมนุษย์ เขารู้ว่าเหยื่อที่หนีน่ะจะทำให้ผู้ล่าตื่นเต้นมากกว่าเดิม ความกลัวนั้นทำให้เขาควบคุมตัวเองไม่ให้วิ่งหนีได้
“ แย่หน่อยที่มันมีเจ้าของแล้ว มันคงดีถ้าถูกเพิ่มเข้าไปในของสะสมของฉัน ฮาฮา ! “ – Leonard หัวเราะออกมา มันได้สร้างความกลัวให้กับทุกคนและทุกอย่างที่มันเจอ
Leonard หันหนีจากผู้เล่นแล้วเดินเข้าไปในป่า เมื่อถึงแนวต้นไม้มันก็หยุดและหันกลับมา มันเงยหน้าขึ้นแล้วสูดหายใจรับรู้กลิ่นในอากาศ
“ บางทีเราอาจจะได้เจอกันอีกตอนที่นายได้กลายเป็นเหยื่อที่คู่ควร “ – หลังจากที่ขู่จบสิงโตก็ได้เดินเข้าไปในป่า
ร่างสิงโตนั้นค่อยๆจางหายไปก่อนจะหายไปอย่างสิ้นเชิง
เดฟ สงสัยว่าอีกฝ่ายมันขู่บ้าอะไร
เดฟ สลัดความกลัวทิ้งและสูดหายใจเข้าลึกๆก่อนจะตรวจสอบรอบๆและสงสัยว่านักล่าได้จากไปจริงรึเปล่า
Flanker เปิดปากจะพูดบางอย่างแต่ เดฟ ยกมือบอกให้เงียบ
“ นี่ไม่ใช่เวลารึที่จะมาคุย ทุกคนใช้แชทปาร์ตี้ ออกจากที่นี่กันเถอะ “
พวกเขาได้ตาม เดฟ กลับไปยังทางที่พวกเขาจากมาแต่ก็พบเถาวัลย์ที่ปิดทางเอาไว้ เขาไม่คิดว่ามันจะง่ายที่เถาวัลย์ที่แหลมคมจะขึ้นมาเยอะแบบนี้
“ ทำไมนายถึงโกหก ? ไม่ใช่ว่านายต้องบอกแมวน้อยทุกอย่างเหรอ  ?” – วาเนสซ่า ถามออกมาผ่านช่องแชท
“ ฉันไม่เชื่อใจพวกครึ่งมนุษย์และฉันก็ไม่ได้โกหก ฉันแค่ไม่ได้บอกความจริงทั้งหมดไป  มันต่างกัน “
“ เขาน่ะเป็นสัตว์อสูร ไม่ใช่พวกครึ่งมนุษย์ “ – Perfect ขัดขึ้นมา
“ มันเหมือนแต่ก็ต่างกัน พวกมันน่ะน่าขนลุกหมดแหละ ! “
Perfect ถอนหายใจอกมา – “เพื่อน มันไม่มีเหตุผลดีพอที่จะไปปิดบังสิงโตที่น่ากลัวและโคตรโกงแบบนั้นนิ “
“ พวกนายอยากได้เหตุผลงั้นเหรอ ? ได้ อย่างแรกของที่ไอ้สิงโตเสนอมาน่ะคือขยะ แน่นอนว่ามันเลเวลสูงแต่มันก็มีดีแค่ในป่า  อย่างที่สองรางวัลจากแมลงน่ะคือสกิล {Isoltae} ที่จะช่วยเพิ่มดาเมจจากสกิลของเราอย่างมาก มันเป็นรางวัลที่ดีกว่ามาก นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงคิดว่าเราควรช่วยแมลง “
มันมีคำอุทานและคำค้านดังขึ้นมาในช่องแชท ไม่มีใครชอบแมลงและหลายคนก็ยังอคติในการช่วยคนบริสุทธิ์รวมถึงยังเข้าข้างสิงโตด้วยเพราะนี่น่ะเป็นแค่เกมและมันก็ไม่ได้สำคัญอะไรมากว่ามอนเตอร์ตัวไหนจะชนะ
“ แต่ทำไมต้องช่วยแมลนั่นด้วยทั้งๆที่นายช่วยแมวน้อยได้ ! “ – วาเนสซ่า เป็นคนที่คัดค้านมากที่สุด
“ ฉันไม่สนว่ามันจะน่ารักแค่ไหนแต่มันไม่ใช่เพื่อนของเรา “ – เดฟ พูดอย่างเด็ดขาด
“ ทุกคนจับตาดูข้างหน้าเอาไว้ อย่ามองไปรอบๆตอนที่ฉันบอกส่วนต่อไป มันมีเครื่องหมายที่ตัว Spike ตอนที่มันจับเขา ถ้าฉันไม่ได้สนใจ ฉันคงมองข้ามไปแล้ว นี่คือเหตุผลสามอย่างว่าฉันถึงเลือกเข้าข้างแมลง ฉันได้คำอธิบายตอนที่ตรวจสอบเครื่องหมายนี้ ฉันจะแชร์ให้กับทุกคน พวกนายดูเอาเองละกัน “
***
เครื่องหมาย : ล่อไปฆ่า (มนุษย์เสือ)
Pridestalker Leonard เป็นนักล่าที่ดุดันและมากประสบการณ์ ตอนที่เขารู้ว่าเหยื่อที่เขาล่านั้นกำลังโดนล่าโดยมนุษย์เสือ  Leonard ก็ได้สรุปว่ามนุษย์เสือนั้นได้ล่อตั๊กแตนออกมา
***
ทุกคนต่างก็เงียบไปสักพัก
Flanker ได้พูดขึ้นมา – “ ฉันไม่เข้าใจ แล้วยังไง ? “
Perfect บ่นออกมา – “ มันไม่ได้ยากอะไรนิพวก คิดหน่อย สิงโตน่ะใช้เราเป็นเหยื่อล่อตั๊กแตน “
“ โอ้ “ – Flanker พยักหน้า – “ เข้าใจแล้ว ไอ้บัดซบเอ้ย ฉันโหวตให้ช่วยแมลง “
“ มีแผนว่ายังไง เดฟ ? “ – ราฟ ถามขึ้นมา
“ ออกจากที่นี่แล้วไปที่สุสานต่อ “ – เดฟ พูดขึ้น
“ ล้างเครื่องหมายของ Spike และสลัดทั้งสองฝ่ายนี่กันเถอะ “ – Flanker พูดขึ้น
“ ถ้าเราทำแบบนั้นไอ้สิงโตรู้แน่ว่าเรารู้ทัน ฉันไม่คิดว่ามันจะยอมทิ้งความได้เปรียบของตัวเองไป เล่นตามน้ำไปก่อน ปล่อยให้มันคิดว่าเราโง่ละกัน “
Flanker ตัวสั่นและมองไปรอบๆอย่างกังวลกลัวว่าจะโดนซุ่มโจมตีโดยสิงโตรึตั๊กแตน  ตอนนี้เขาแค่กลัวกับการเดินเข้าหาอันตราย  เขาน่ะเป็นพรีสที่ใช้เวทย์ไม่ใช่พวกที่ป่าเถื่อน  เขาน่ะต้องซ่อนตัวอยู่ด้านหลังแทงค์และคอยฮีลกับบัฟให้
พวกเขาเดินย้อนกลับมาทางเดิมและพบตีนสะพาน ต้องขอบคุณที่มันไม่มีเครื่องหมายบ่งบอกว่าตั๊กแตนอยู่ที่นี่
เดฟ มองไปที่ Perfect – “ ตานายแล้ว ใช้สกิลแรนเจอร์เพื่อหาทางผ่านเถาวัลย์หนามพวกนั้น “
“ เดินตามเหวไป บางทีฉันอาจจะหาทางเดินฝ่าไปได้ “ – Perfect พูดขึ้นหลังจากที่มองไปรอบๆและเริ่มมองไกลออกไปพร้อมกับจัดการบางอย่างกับหน้าจอตัวเอง
“นำทางไป “ – เดฟ พูดขึ้น
พวกเขาได้เดินตาม Perfect กันเป็นแถวตอนตามเหวและป่าที่อยู่ขนาบข้าง
หลังจากที่เดินทางมาได้สักพักในที่สุด Perfect ก็ลดความเร็วลงและมองเข้าไปในป่า
“ นี่อาจจะเป็นทาง มันไม่มีหนามเท่าที่ฉันตรวจจับได้ ตามฉันมา “ – Perfect พูดขึ้น แรนเจอร์ได้ให้เซนทอร์ของตัวเองเลี้ยวไปในป่าโดยมีคนอื่นๆตามมา
พวกเขาเดินทางกันมาหลายสิบไมล์ในป่าโดยไม่พบกับมอนเตอร์ใดๆ  ไม่นานหลังจากที่เช้า Tess ก็ได้พูดขึ้นผ่านช่องแชท – “เวลาเรียกเซนทอร์เกือบหมดแล้ว เราลงที่นี่กันเถอะ “
ตอนที่หยุดนั้น เดฟ ได้ตรวจสอบเวลาและพบว่าตอนนี้มันเริ่มเย็นแล้วในโลกจริง ท้องของเขาได้ร้องออกมาเตือนเขาว่าเขายังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้า
“ พักไปหาอะไรกินก่อนเถอะ “ – เดฟ พูดขึ้น
แต่เมื่อพวกเขากำลังจะล็อคเอาท์นั้นก็มีแจ้งเตือนโผล่มา
***
ในป่าลึกคุณสามารถล็อคเอาท์ได้ถ้าอยู่ในแคมป์
ระวัง ตัวละครของคุณจะยังอยู่ในป่าตอนที่คุณล็อคเอาท์
ถ้าตัวละครของคุณโดนฆ่าโดยมอนเตอร์ คุณจะถูกส่งกลับจุดเกิด
***
“ นี่มันห่าอะไรวะ ? “ – เดฟ พูดขึ้นมา
“ ตอนนี้เราต้องทำยังไงกันดี ? “ – Flanker ร้องอกมา
“ ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ฉันมีเต็นท์ในช่องเก็บของ ฉันจะตั้งเต็นท์ จากนั้นเราค่อยล็อคเอาท์ “ – Perfect พูดขึ้น
“ ดี แต่ฉันคิดว่าต้องมีคนอยู่ในเกมเพื่อเฝ้าตัวละครของเราและบอกให้เรารู้ถึงเรื่องฉุกเฉิน “ – เดฟ พูดขึ้น
“ ใครจะอยู่ ? “ – ราฟ พูดขึ้น
“ เราควรจับฉลากมั้ย ? “ – วาเนสซ่า พูดขึ้นมา
น่าแปลกใจที่ Flanker ตอบกลับ – “ ไม่ต้อง ฉันจะอยู่เอง ฉันต้องทำการภาวนาต่อเพื่อให้พร้อมสำหรับเรื่องใหญ่ที่สุสาน “
“ ฉันไม่คิดว่านายจะเป็นพวกเคร่งศาสนานะ อย่างน้อยก็ดูจากชื่อของนาย “ – ราฟ ยิ้ม
“ ไม่ใช่หรอกแต่ฉันพยายามทำเควสอาชีพอยู่ ฉันต้องสวดทุกวันเป็นเดือน พวกนายคงไม่ไปกันนานหรอกใช่มั้ย ? “ Flanker ถาม
“ ไม่ พัก 30 นาทีสำหรับอาหารและเรื่องจำเป็น มันเท่ากับ 1.30 ชม.ในเกม ถ้าเกิดอะไรขึ้นก็โทรเรียกเรา “- เดฟ พูดขึ้น
สุดท้าย เดฟ ก็ได้สั่งการและขยิบตาให้กับ Flanker – “ โอ้ แล้ว Flanker ถ้านายจะอยู่ นายอาจจะต้องทำความสะอาดให้ Spike ด้วย เขาน่ะเริ่มตัวเหม็นแล้ว “
Spiker ได้ยินแบบนั้นก็ร้องออกมาอย่างไม่พอใจ
ไอ้พรีสดูเหมือนจะเข้าใจที่ เดฟ จะบอก แม้ว่าสิงโตนั้นจะมองและฟังอยู่แต่ Flanker ก็มีเหตุผลจะอาบน้ำให้กับ Spike เพื่อหวังว่าจะลบเครื่องหมายตามรอยได้
หลังจากที่ Perfect ตั้งเต็นท์ให้และได้แจ้งเตือนว่าแคมป์ตั้งแล้ว พวกเขาก็พากันล็อคเอาท์ออกไป
เดฟ ได้ลุกขึ้นมาจากแคปซูลและเหยียดตัว กล้ามเนื้อเขาตึงจากการไม่ได้ขยับทั้งวัน เขาเดินไปอีกห้องแล้วเคาะประตู
“ ไปหาอะไรกินกับไปดูสาวๆกัน  !” – ราฟ พูดขึ้นตอนที่เปิดประตูออกมา
“ ทำแบบนั้นไม่ได้หรอก เราต้องอยู่ที่นี่เผื่อว่าจะต้องกลับเข้าไปในเกม “
หน้าของ ราฟ สลดลงแต่ไม่นานเขาก็ยิ้มออกมาอีก –“  ก็จริง ฉันเดาว่าคงต้องโทรเรียกรูมเซอร์วิตอีกรอบ พิซซ่าดีมั้ย ? “
“ ฉันไม่ปฏิเสธพิซซ่าหรอก เอาเป็ปเปอโรนี่เพิ่มแล้วก็ชีสกับเบียร์ด้วย “
เบียร์กับพิซซ่าไม่นานก็มาส่งถึงห้อง
“ ฉันไม่คิดว่าจะมีใครเข้ามาในป่าได้ไกลแบบเรา “ – ราฟ พูดพร้อมกับเคี้ยวไปด้วย
เดฟ่ พยักหน้า – “ ฉันไม่รู้ว่าเขาทำได้ยังไงแต่ผู้เล่นคนนั้นได้เดินทางไปจนถึงอาณาจักรตะวันออก  เอาเบียร์มาหน่อย “
ราฟ ส่งเบียร์ให้กับ เดฟ แล้วเปิดกระป๋องตัวเองแล้วยกมันขึ้น
“ ใช่ ฉันเองก็ไม่รู้ว่าเขาทำได้ยังไง ยังไงซะฉันก็ไม่ได้เก็บเลเวล เราน่ะวิ่งกันทั้งวัน ฉันเลยไม่ได้มีโอกาสจะไปหาเก็บเลเวล “ – ราฟ บ่น
เขายัดพิซซ่าอีกชิ้นเข้าไปในปากและเคี้ยว เขาเกือบจะกินมันทั้งชิ้นในคำเดียว  เดฟ ถึงกับอิจฉาความสามารถนี้
“ โทษทีพวก ฉันจะชดเชยให้ “
เดฟ กระดกเบียร์เข้าไปก่อนจะเรอออกมา
“ ตอนที่ดินแดนอันเดตกลับคืนมาและฉันได้พวกอันเดตมาคืน ฉันจะพานายไปที่โลกใต้ดิน เราจะเก็บเลเวลที่นั่น xp ที่ได้มาง่ายๆไงล่ะพวก “
“ ฉันจะถือว่านายสัญญาแล้วนะ “ – ราฟ เปิดเบียร์อีกกระป๋องแล้วยกซด
“ xp ง่ายๆกับการคืนมาของอันเดต ! “
“ เพื่ออันเดต ! “ – เดฟ พูดขึ้นก่อนจะชนกระป๋องกับเพื่อน
ไม่นานมันก็มีพิซซ่าเหลืออยู่แค่ชิ้นเดียว ทั้งสองมองหน้ากัน มันมีกฎเดียวถ้าเป็นเรื่องพิซซ่า ชิ้นสุดท้ายใครเร็วคนนั้นได้
และสุดท้ายพิซซ่าก็ตกไปอยู่ในมือของ ราฟ  อย่างน้อยบางส่วนของมันก็ยังไม่โดนกลืน
“ บ้าเอ้ย ! “ – เดฟ บ่นออกมา
“ ฮาฮา ! นายน่ะช้ากว่ายายแก่ๆอีก “ – ราฟ กัดเข้าไปอีกคำแล้วเยาะเย้ย
เดฟ หัวเราะและเริ่มเก็บโต๊ะ อยู่ๆโทรศัพท์ของทั้งคู่ก็ดังขึ้นพร้อมกัน มันคือ Flanker
“ เกิดอะไรขึ้น ? ตั๊กแตนกลับมาแล้วเหรอ ? “ – เดฟ ถามโดยไม่รอให้อีกฝ่ายพูด
Flanker ตอบกลับอย่างลนลาน – “ ไม่ แต่นายต้องรีบล็อคอินเข้ามา ฉันโดนล้อมโดย…โอ้ย พวกมันมี….”
และสายก็ตัดไป
“ เกิดบ้าอะไรขึ้น ? ล็อคอิน ! “ – เดฟ ตะโกนขึ้นและรีบวิ่งไปที่เครื่องตัวเอง