Chapter 210 : สวัสดี
เดฟ เดินออกมาจากห้องด้วยหลังที่ค่อมราวกับโดนเตะเข้าที่ไข่ หน้าของเขาซีด เขาใส่ผ้าเช็ดตัวและยังมีมาร์คหน้าอยู่
” ดูสิ แชมป์ของเรารอดจาก ออลก้า มาได้ ! จัสมินท เอาเครื่องดื่มให้เขาหน่อย ” – ชายขนดกบอกกับสาวผมบลอนด์ที่กำลังดูแลพวกเขาอยู่
” ได้ คุณรัสเตอร์ นั่งตรงนี้เลย ” – จัสมิน พูดขึ้น
เดฟ นั่งลงไปยังที่นั่งที่ว่าง
” น่ากลัวจริงๆ ” – เดฟ บ่นออกมา
” อย่าคิดเรื่องความเจ็บ เด็กน้อย นายจะรู้สึกดีขึ้นเอง ออลก้า อาจจะไม่สวยแต่เธอมีมือวิเศษ ไม่งั้นแล้วเธอคงถูกยิงมาตั้งนานแล้ว “
” วิเศษ ? ฉันคิดว่าเธอมีดีแค่ค่าแรง “
” ฮาฮา นายเล่นเกม Conquest ด้วยเหรอ ” – ชายขนดกพูดขึ้น
” ใช่ มันเป็นเกมที่ดี ” – เดฟ ตอบกลับ
” เราเองก็เล่นด้วย เราอยู่ในกิลด์ที่ชื่อ Kick Back and Relax ฮี่ฮี่ “- ชายคนเพิ่มพูดแล้วผายมือไปที่เพื่อน
พวกนั้นต่างก็หัวเราะ เดฟ คุยกับคนพวกนั้นเพื่อลืมความเจ็บของเขาไป
สาวผมบลอนด์กลับมาพร้อมกับวางเครื่องดื่มไว้ที่โต๊ะของ เดฟ
” นี่อะไร ? “
” ชาส้ม “
เดฟ ยักไหล่แล้วดื่มมัน พวกเขายังคงคุยกันและนั่งพักกันอยู่ในห้อง เดฟ เริ่มรู้สึกผ่อนคลายและสบายขึ้นมา ความเจ็บที่ ออลก้า ทำค่อยๆกลายเป็นความรู้สึกพอใจแทน
สักพัก จัสมิน ก็กลับมาบอกกกับ เดฟ – ” คุณซิลวาน่า เสร็จแล้วและบอกให้ฉันมาแจ้งคุณว่าเธอรอคุณอยู่ “
” เอาล่ะ ได้เวลาไปแล้ว “
เดฟ กลับไปที่ห้องเปลี่ยนเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า
” บ้าเอ้ย มันเจ็บชะมัด…” – เขาบ่นออกมาในตอนที่ใส่เสื้อผ้า
เดฟ เดินออกมาและพบ โซว์ ที่รออยู่พร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า
” สปาเป็นไงบ้าง “
” อะไรที่ผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไป โซว์ “- เดฟ พูดขึ้น
” ไม่เอาน่า ฉันว่านายชอบ “
” ไม่ ฉันไม่ได้ชอบ มันเจ็บไปทั่วทุกที่เลย ! “
” แต่ตอนนี้นายรู้สึกยังไง ? ” – โซว์ ถาม
” ดีกว่าแต่ก่อนแต่เอาจริงๆมันก็แย่ เธอหาคนดีกว่านี้ไม่ได้รึไง ? “
” เฮ้ ออลก้า ! ” – โซว์ พูดขึ้นแล้วมองผ่านไหล่ เดฟ ไป
เดฟ สะดุ้งด้วยความกลัว เขาหันกลับไปแต่ก็ไม่พบใคร
เขาได้ยินเสียงหัวเราะและหันกลับมา เขามองไปที่ โซว์ – “ฉันจะเอาคืนแน่ ! “
” ไม่เอาน่าแค่แกล้งเล่นนิดหน่อย ฮาฮา ! ไปกันเถอะ นายยังต้องไปตัดผมอีก ! “
เดฟ เดินตาม โซว์ ไปที่ร้านตัดผม
หลังจากที่ตัดผมเสร็จเธอก็นำเขาไปที่อื่นต่อ
” โซว์ เราต้องหาอะไรกินแล้ว ! “
” ได้ ! งั้นไปกินสเต็ก ! มีร้านดีๆอยู่ใกล้ๆ “
จากนั้นพวกเขาก็ไปที่ร้านอาหาร
” นายอยากกินอะไร ? “
เดฟ เปิดเมนูดูผ่านๆและต้องเบิกตากว้าง
โซว์ เห็นท่าทีของ เดฟ จึงได้หัวเราะออกมา”
” เอาเนื้อโกเบ A5 มีเดียมแรร์สองชิ้นและไวน์ขวดหนึ่ง “
” ชาโต้ลาตูร์ ? “
” ใช่ เอาอันเก่าๆหน่อย “
” เลือกได้ดี ” – ผู้จัดการพูดขึ้น
“นายเป็นอะไร นายทำอย่างกับเห็นผี ” – โซว์ ถาม
” 5,000 สำหรับสเต็กชิ้นหนึ่ง พวกนั้นเอาอะไรเลี้ยงวัวกัน ? “
โซว์ หัวเราะออกมา – ” ร้านนี้เอาแต่ของที่ดีที่สุดมา วัวน่ะกินหญ้า เนื้อ A5 ถึงได้อร่อยไง “
พวกเขาคุยกันในระหว่างที่รออาหาร บริกรเดินเข้ามาพร้อมกับวางอาหารลงที่โต๊ะ บริการอีกคนได้นำไวน์เข้ามาให้
โซว์ พุ่งเข้าไปใส่เนื้อก่อนจะจัดการมันราวกับสัตว์ที่หิวโซ
เดฟ ถึงกับหัวเราะออกมา – ” ฉันคิดว่าเธอจะเป็นพวกชอบกินสลัดซะอีก “
” ฉันไม่ใช่กระต่าย ฉันชอบเนื้อ “
หลังจากที่กินเสร็จพวกเขาก็กินของหวานและกาแฟกันต่อ
” อ่ะ ฉันอิ่มแล้ว ! นี่กี่โมงแล้ว ? “
เดฟ เช็คโทรศัพท์ก่อนจะตอบกลับ – ” เกือบบ่ายสามแล้ว “
” ได้เวลากลับไปที่ร้านแล้ว ชุดของนายน่าจะพร้อมแล้ว “
โซว์ จ่ายเงินก่อนที่พวกเขาจะเดินกลับไปที่ร้านเสื้อผ้า
วินเซนโซ่ ออกมาพบพวกเขา
” ฉันเพิ่งทำกางเกงกับเสื้อเสร็จ ลองใส่ดูสิ “
เดฟ ใส่ทุกอย่างทั้งเสื้อ, แจ็คเก็ต, กางเกง, รองเท้า, เนคไทและเครื่องประดับ
” นายดูดีนิ ! ” – โซว์ ชมขึ้น
เดฟ มองตัวเองในกระจกและรู้สึกประทับใจ
” กลับบ้านกันเถอะ ” – โซว์ เร่ง
” ไม่ใช่เธอบอกว่ากินข้าวตอนหกโมงรึไง ?”
” ใช่ พ่อยังไม่ถึงบ้าน เราไปรอที่นั่นจนกว่าเขาจะกลับมาก็ได้”
” แล้วแม่เธอล่ะ ? “
” เรื่องมันยาว ” – โซว์ พูดด้วยท่าทีสลด
เดฟ ไม่ได้ถามอะไรต่อ
โซว์ ขับรถกลับไปในตึกที่แมนฮัตตัน พวกเขาลงจากรถก่อนที่ โซว์ จะโยนกุญแจให้กับพนักงาน
พวกเขาเดินผ่านประตูหน้าเข้าไปและขึ้นลิฟต์ไปที่เพนต์เฮาส์
โซว์ แปะมือที่ตัวแสกนและประตูก็ได้เปิดออก
” นี่บ้านฉัน ” – โซว์ พูดขึ้น
เดฟ เดินตาม โซว์ เข้าไปในห้องนั่งเล่นที่มีสองโซฟาและโต๊ะหินอ่อน มีทีวีจอใหญ่ห้อยอยู่ที่กำแพง, มีเตาผิงแบบ 3 มิติด้านล่าง
” ตามสบาย เดฟ ไม่มีใครอยู่ที่นี่ พ่อฉันกับ ลุงแซม น่าจะกลับมาในเร็วๆนี้ ฉันจะไปเปลี่ยนชุด เดี๋ยวมานะ “
” ได้ “
โซว์ ทิ้ง เดฟ ไว้ในห้องนั่งเล่นเพียงลำพัง
เดฟ มองไปรอบๆพร้อมกับเอามือแนบชิดติดตัวเพราะกลัวว่าจะไปชนของเข้า เขานั่งลงไปที่โซฟาด้วยท่าทีอึดอัดและกระดิกเท้ากับพื้นรอให้ โซว์ กลับมา
‘อั๊ก ทำไมมันนานจัง’
เขาพิงไปที่โซฟาและรู้สึกว่ามีบางอย่างผลักที่หัวเขา เขาหันกลับไปมองและพบว่ามีปืนจ่อเขาอยู่
ชายสวมแจ็คเก็ตสีเทาดำยิ้มให้กับ เดฟ พร้อมกับปืนที่ชี้มาที่เขา
” สวัสดี แจ็คเก็ตสวยดีนิ “
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
