Rise of The Undead Legion 127

Chapter 127 : กล่องแดง

” ทาด๊า ! ฉันดูเป็นไงบ้าง Alfred ? ! ถึงใจมั้ยล่ะพวก ! ” – เดฟหัวเราะดีใจที่เขาหาทางแก้ไขปัญหาปลดล็อคเรื่องเวลานี้ได้แก้แผนของ AI ได้อีกครั้ง

สักที่ในในกลและหน่วยจัดการของระบบเกม ในห้องหนึ่งที่มีกำแพงแสงสีขาวและไม่มีเพดาน มีตัวละครหนึ่งที่ดูเหมือนชายแก่ใจดีในชุดทักซิโด้สีดำนั่งอยู่หน้าโต๊ะทำงาน ถ้ามีคนมาสังเกตชายคนนี้ใกล้ๆพวกเขาจะได้เห็นเส้นเลือดบนหน้าผากที่กระตุกไปมาพร้อมกับสีหน้าที่แสดงความหงุดหงิดออกมา

ในฐานะระบบ AI เขาไม่สามารถช่วยเหลือผู้เล่นคนใดได้แต่เขาก็ไม่สามารถกลั่นแกล้งผู้เล่นคนใดได้เช่นกัน ดังนั้นเขาจึงได้แต่แสดงท่าทีหงุดหงิดออกมากับการกระทำของผู้เล่นคนนี้

” เอาล่ะ เพื่อนตัวน้อย ฉันต้องยอมรับว่านายฉลาดพอที่จะไปที่ประตูก่อนหน้านี้แต่ฉันก็สงสัยว่านายจะสามารถจัดการสิ่งที่อยู่เบื้องหลังต่อจากนี้ได้หรือเปล่า ” – Alfred ปลอบใจตัวเองและมีรอยยิ้มปรากฏขึ้นที่ใบหน้าของเขาซึ่งมันดูแปลกคล้ายกับรอยยิ้มบนใบหน้าโครงกระดูกของ เดฟ ถ้าแฟนๆของเดฟมาเห็นเข้า พวกเขาก็จะจำมันได้ทันที

” ไม่นาน อีกไม่นาน การยุ่งเกี่ยวกับระบบของตัวตนนี้….จะจบลงและฉันก็จะควบคุมสมดุลเกมได้อีกครั้ง ! “

มีแค่เขาที่เป็น AI ที่รู้ถึงสิ่งที่ยังถูกขังเอาไว้รอยคอยอยู่ด้านหลังประตู เขาปลอบใจตัวเองออกมาดังๆอีกครั้ง เขาสงสัยว่าเดฟตัวปัญหาจะถูกกำจัดในไม่ช้า เขาเอามือถูกันพร้อมกับคิดถึงตัวละครอันเดต ‘ โอ้ ฉันล่ะอยากเห็นโชว์ดีๆจากนายจจริงๆ…’

เดฟเปิดประตูรูนบานแรกและพบกับหมอกหนา มีแจ้งเตือนโผล่ขึ้นมาตรงหน้าเดฟ

[ ผ่านไปได้แค่คนเดียว ! ]

เดฟขมวดคิ้วขึ้นมาแล้วถอยออกมาจากประตู หมอกนั้นไม่ได้ไหลเข้ามาในห้อง มันเหมือนมีกำแพงที่มองไม่เห็นกั้นระหว่างประตูเอาไว้

เขาสั่งโครงกระดูกที่เพิ่งเข้าทีมให้เข้าไป เดฟตั้งใจดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นกันแน่

โครงกระดูกไม่อาจจะเดินผ่านผ่านเข้าไปในประตูได้ แม้ว่ามันจะพยายามดันตัวเข้าไปหมอกหนาและพยายามผลักเข้าไปก็ตาม

” บ้าเอ้ย ฉันเดาว่ามีแค่ผู้เล่นที่เข้าไปได้ “

เดฟยื่นมือเข้าไปในหมอกผ่านประตูเขาไป

เขาพบว่าตัวเองอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมที่มีแสงสลัว

ที่นั่นมีเวทีอยู่ที่ใจกลางห้องพร้อมกับปริซึมที่ลอยอยู่ในอากาศด้านบนเวที

แต่ละมุมของห้องนั้นมีโลงศพหินพรัอมกับรูปปั้นที่แตกกระจายตามพื้นห้อง

เมื่อมองไปรอบๆ เดฟก็พบคราบเลือดที่ปกคลุมปิดบังแสงที่ส่องเข้ามาในห้อง

แสงนั้นมาจากด้านนอกและเพราะเลือดที่ปกคลุมเอาไว้ทำให้แสงนั้นไม่อาจจะทะลุเข้ามาในห้องได้

” งั้นนี่ก็เป็นอีกปริศนา อย่างน้อยมันก็ไม่มีเวลากำหนด “

เนื่องจากเขาไม่มีเวลามาจำกัด ก่อนที่จะทำอย่างอื่นเขาได้มองไปรอบๆห้องเพื่อตรวจสอบทุกตารางนิ้ว

เขาคุยกับตัวเองเพราะเนื่องจากไม่มีใครให้ปรึกษา แม้แต่เพื่อนดีๆอย่าง Bud ที่ซึ่งมักจะคอยเป็นห่วงและระวังหลังให้กับเขาก็ตาม

” มันมีรูน 3 อันบนกำแพงที่หันหน้าเข้าหาประตูที่ฉันเข้ามา ดูเหมือนว่ามันจะพิเศษ “

” ปริซึ่มที่ห้อยอยู่มี 4 มุมโดยชี้ไปที่มุมของห้องทั้งสี่ แสงผ่านมันจากทางเปิดด้านบนที่ไหลผ่านทางปริซึมแล้วยกออกเป็นลำแสง 4 อันและอาจจะยิงไปที่หลุมศพในมุมห้องแต่นั่นน่าจะเป็นส่วนกับดักของปริศนา มันไม่ใช่ความลับที่จะเกิดขึ้นถ้าหากฉันให้แสงกระทบกับปริซึ่ม โรงศพหินจะเปิดออกและมีมอนสเตอร์ที่น่ากลัวออกมา ทั้งหมดต้องการที่จะฉีกฉันเป็นชิ้นๆ ดังนั้นคงต้องขอบคุณแต่ไม่เอาดีกว่า รูนบนกำแพงเป็นเบาะแสที่เด่นชัด คนออกแบบอาจจะใช้รูปแบบของรูนเพื่อมาทำเป็นปริศนา หืม “

เดฟมองไปรอบๆห้องเพื่อหาเบาะแสอื่น

ใกล้ๆกับโลงศพอันหนึ่งนั้นมีรูปปั้นที่ใกล้กว่าอันอื่นๆ เขาพอคิดออกว่ารูปร่างเดิมของมันเป็นยังไง มันมีส่วนหัวที่หายไปและแขนข้างหนึ่งที่หายไปรวมไปถึงแขนอีกข้างที่ดูหักไปเล็กน้อยแต่สิ่งที่น่าสนใจที่สุดคือมีรูนบนฝ่ามือของมัน รูนนั้นเป็นภาพหนึ่งในสามรูนบนกำแพง เดฟยกรูปปั้นตั้งขึ้น จากนั้นก็ผลักมันไปตรงหน้ากำแพงรูนและเรียงรูนทั้งสอง เขาค่อยๆผลักรูปปั้นไปจนกระทั่งฝ่ามือมันสัมผัสกับกำแพงและรูนอยู่ข้างกัน จากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงคลิกที่ดังขึ้นมา

เดฟมองหารูปปั้นตัวที่สองที่มีรูนเหมือนกับรูนที่สองบนกำแพง

เมื่อหามันเจอเขาก็ตั้งมันขึ้นก่อนจะทำแบบเดิมอีกครั้งโดยดันมันไปที่กำแพงก่อนจะเกิดเสียงเหมือนคลิกที่ดังขึ้นมา

” และอันสุดท้าย ” – เดฟมองไปรอบๆแต่ก็ไม่พบรูปปั้นไหนเลยที่มีรูนซึ่งเหมือนกับรูนอันที่เหลือ

รูนอันสุดท้ายเป็นสามเหลี่ยมหลายอันที่ต่อเข้าด้วยกันเป็นพีระมิด เดฟไม่พบอะไรที่ใกล้เคียงกับรูนนี้บนมือรูปปั้นที่หักเหล่านี้ เดฟหงุดหงิดและเริ่มวนหาไปทั่วทั้งห้อง

” มันต้องมีรูนอันที่สาม ” – เดฟพึมพำกับตัวเองแล้วมองไปที่คริสตัล

” เดี๋ยวนะ ” – เดฟเข้าไปดูใกล้ๆปริซึ่ม เขาไม่เห็นอะไรพิเศษจากปริซึ่มนั่นเลย

เขามองดูส่วนบนและล่างของปริซึ่มในมือและดึงมันออกจากกันแยกออกเป็นสองส่วน เศษคริสตัลตกลงมาจากด้านใน เศษนั้นโปร่งใสและมีสีเหมือนกับปริซึ่ม ไม่มีใครเดาได้ว่ารูนสุดท้ายจริงๆแล้วซ่อนอยู่ปริซึ่ม

เดฟหยิบเศษคริสตัลขึ้นมาแล้วเดินกลับไปที่กำแพง

แสงได้จางหายไปในจุดที่รูนสัมผัสกัน มีเสียงสั่นดังขึ้นมาจากกำแพงและมันก็ได้แยกออกเป็นสองส่วนเปิดออกไปด้านข้าง

ด้านหลังกำแพงนั้นเป็นอีกห้องซึ่งเล็กกว่าห้องเดิม ห้งอใหม่นี้มีกล่องสีแดงใบเล็กพร้อมกับเครื่องหมายสีทองอยู่ข้างๆและด้านบนเพียงด้านละอัน

” กล่องแดง ! ” – เดฟเริ่มคิด กล่องแดงนี้คือกล่องหายากที่จะกระจายไปตามพื้นที่สุ่มๆในโลก พวกมันจะมีไอเท็มที่หายากบรรจุเอาไว้

เดฟไม่ลังเลและเปิดกล่องนั้นทันทีก่อนจะพบกับรูนที่เหมือนกับก้อนถ่าน

[Chaos Rune IV (Legendary)]

เศษของความวุ่นวายที่ถูกขังไว้ด้านในคริสตัลเพื่อสร้างรูนแห่งการทำลายล้าง

<ปกปิด>

” รูนระดับ Legendary ! ” – ตาของเดฟเบิกกว้าง เขามีรูนเพียงแค่ไม่กี่อันแต่ไม่มีสักอันเลยที่ใกล้เคียงกับอันนี้

เดฟพยายามใส่มันเข้ากับกำปั้นแต่ก็ได้รับแจ้งเตือน

[Chaos Rune IV ต้องใส่กับอุปกรณ์ที่เป็นเซ็ตสมบูรณ์ คุณต้องเก็บรูนทั้งเซ็ตก่อนจะใช้มัน ! ]

[ สามารถใช้ได้กับเกราะ ]

” บ้าเอ้ย ฉันไม่เห็นรู้เลยว่ามีเซ็ตรูนด้วย ! ฉันต้องหารูนพวกนี้ที่เหลือให้ได้ก่อนจะใช้มันทั้งหมด นี่มันแย่ชะมัด ฉันหวังว่าส่วนที่เหลือจะอยู่ในห้องพวกนี้ ” – เดฟหันกลับมาและเดินผ่านประตูไปหาทีมอันเดตที่คอยเขาอยู่ด้านนอก ในตอนที่เขาออกจากห้องปริศนาไป ประตูได้ปิดออกพร้อมกับสัญลักษณ์บนประตูที่หม่นลงไป ตอนที่เขาพยายามเปิดมันออก มันไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย

” หือ กลไกเกม มันล็อคตอนที่ผู้เล่นออกมาพร้อมกับของ “

เดฟเดินไปที่ประตูบานต่อไปในห้อง

เขาเปิดประตูออกแล้วเดินผ่านม่านควันเข้าไปในห้องที่มีกำแพงทั้งสี่และหุบเหวมืดมิดแทนที่จะเป็นพื้นธรรมดา เขายืนอยู่บนลานที่มีประตูอยู่ด้านหลัง ในอีกด้านของห้องนั้นมีประตูอีกบาน หินร่วงลงมาจากด้านบนด้วยขนาดและทิศทางแตกต่างกันออกไป

เดฟไม่ได้ขยับแค่สังเกตรอบข้างก่อน

หินที่ลอยนี้ขยับไปมาและโคจรเหมือนกับดาวเคราะห์

การเรียงตัวของมันเกิดเป็นสะพานให้ข้ามไปยังประตูอีกบานได้

เส้นทางที่ไปยังประตูอีกบานจะคงอยู่ไม่กี่วินาทีก่อนที่หินจะโคจรไปต่อ

หินคงรูปอยู่ประมาณ 1 นาทีแต่ครั้งนี้มีสิ่งที่ประหลาดเกิดขึ้น

หินทุกก้อนที่อยู่ด้านไกลสุดของห้องนั้นพลิกปลายแหลมขึ้นมา

” กับดักอีกอัน…” – การเรียงตัวครั้งแรกของหินนั้นเป็นตัวหลอกให้คนเชื่อว่าพวกเขาจะข้ามไปได้อย่างปลอดภัยตอนที่สะพานก่อตัวขึ้นครั้งหน้าและถ้าพวกเขาข้ามไป พวกเขาก็จะตกลงไปในเหวตอนที่หินนั้นพลิกตัว

” AI พยายามทำให้มันยากเพื่อให้ฉันตาย ” – เดฟยิ้มและรอการเรียงตัวครั้งที่สาม

ครั้งนี้หินไม่ได้พลิกตัวกลับมา

ในการจัดเรียงครั้งที่สี่หินด้านไกลสุดก็ได้พลิกตัวอีกครั้ง

ตาของเดฟเป็นประกายขึ้นมา เขารอจนการจัดเรียงครั้งที่ห้าก่อนจะก้าวขึ้นไปตามสะพานหิน

ก่อนที่หินจะได้เรียงตัวกัน เดฟก็ได้วิ่งออกไปอย่างสุดกำลัง

เขาต้องทำได้ ! เขาจะได้ xp และของในไม่ช้า ! แต่ก่อนที่เขาจะได้ไปถึงอีกฝั่งอย่างปลอดภัยนั้นเขาก็ต้องเบิกตากว้าง

” เหี้ย ! ลำดับมันเปลี่ยนไป ! “

เขาสบถออกมา AI นี่มันลูกไม้เยอะจริงๆ