Release That Witch ปล่อยแม่มดคนนั้นซะ 1021

เมื่อบนตั่งมีคนเพิ่มขึ้นมาอีกคนหนึ่ง พื้นรองตั่งก็งอลงทันที แถมยังส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าดออกมาเบาๆ ด้วย

เห็นทีคงต้องบอกให้ทางร้านต่อเจ้านี้ให้แน่นขึ้นหน่อยแล้ว วิคเตอร์ครุ่นคิด ถึงแม้เตียงจะตั้งอยู่อีกมุมหนึ่ง แต่บางครั้งมันก็ไม่จำเป็นที่ต้องทำทุกเรื่องบนเตียง การเปลี่ยนสถานที่บ้างมันก็ให้ความรู้สึกที่สุดยอดอย่างที่คาดไม่ถึงเหมือนกัน เมื่อเทียบเมืองหลวงทั้งสองเมืองแล้ว โรงแรมที่นี่เหมือนจะยังด้อยกว่าไม่น้อย

จากนั้นทิงเกิลก็เก็บกวาดโต๊ะแล้วเอาหนังสือพิมพ์กางตรงหน้าเขา

“นี่มัน…” วิคเตอร์ขมวดคิ้วขึ้นมา สิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขาคือตัวหนังสือที่เต็มหน้ากระดาษ ดูแล้วคล้ายๆ กับบันทึกโบราณที่เก็บอยู่ในบ้านเขาเลย!

เขาเคยเห็นอะไรมามากมายตั้งแต่เด็ก ของแปลกๆ บนโลกนี้เขาไม่เพียงแต่จะเคยเห็นมาเท่านั้น แต่เขายังเคยสัมผัสมันมาด้วย ปกติถ้าเอาสินค้าชิ้นหนึ่งมาวางลงตรงหน้าเขา เขาสามารถประเมินราคาคร่าวๆ ของมันออกมาได้ทันที แต่เจ้าหนังสือพิมพ์นี่กลับทำให้วิคเตอร์รู้สึกสงสัยขึ้นมา

ตัวหนังสือที่เรียงกันอย่างเป็นระเบียบเช่นนี้น่าจะไม่ได้ใช้มือเขียนขึ้นมา พูดอีกอย่างคือเป็นไปได้สูงที่มันจะใช้เทคนิคบล็อคพิมพ์ทำขึ้นมา และเมื่อคิดถึงเรื่องค่าใช้จ่ายแล้ว คนที่ทำมันส่วนใหญ่จะเอามันไปใช้กับบันทึกสำคัญๆ และแก้ไขน้อยๆ อย่างเช่นประมวลกฎหมายของอาณาจักร

ซึ่งปัญหามันก็อยู่ตรงนี้ เพื่อที่จะทำให้การพิมพ์ออกมาได้ผลดีที่สุดแล้ว ปกติหนังสือพวกนี้จึงต้องพยายามใช้วัสดุที่ดีที่สุดในการพิมพ์มันขึ้นมา ส่วนใหญ่ก็จะเป็นหนังลูกแกะที่ยังไม่โกนขน การฝังอัญมณีเอาไว้บนหน้าปกก็มีไม่น้อย นอกจากจะทำให้มันดูมีค่าไม่ธรรมดาแล้ว มันยังทำให้มีความทนทานต่อการใช้งานด้วย

แต่กระดาษแบบนี้มันคืออะไรกัน? ตัวกระดาษเห็นได้ชัดว่าเป็นกระดาษปาปิรุสธรรมดาๆ ที่มีความหนาไม่เท่ากัน แค่โดนน้ำก็ละลาย อีกทั้งตัวมันก็ไม่ได้มีหน้าปก ตรงขอบมุมก็ไม่ได้มีการป้องกันกระดาษเสียหายเลย ต่อให้พลิกอ่านธรรมดาๆ ก็อ่านได้แค่ไม่กี่ครั้ง สำหรับเขาแล้วการทำแบบนี้มันเหมือนกับการเอาไข่มุกราตรีไปฝังไว้ในเหล็กดิบอย่างไรอย่างนั้น

วิคเตอร์อดนึกถึงคำพูดของสาวใช้ขึ้นมาไม่ได้ ราชาทรงวางแผนที่จะใช้เจ้าสิ่งนี้แทนป้ายประกาศ นั่นก็หมายความว่าหลังจากนี้มันยังจะมีเนื้อหาใหม่ๆ ตีพิมพ์ออกมาอีก?

หลังถามคำถามที่อยู่ในใจออกมา เขาก็ได้รับคำตอบมาจากอีกฝ่าย

“ใช่เจ้าค่ะ ตอนนั้นบนป้ายประกาศบอกว่าหนังสือพิมพ์จะตีพิมพ์ออกมาสัปดาห์ละครั้ง แถมจำนวนก็จะเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิม เพื่อที่ทุกคนจะได้อ่านมันเจ้าค่ะ”

อีกทั้งหนังสือพิมพ์หนึ่งฉบับยังราคาแค่ 10 เหรียญทองแดงเท่านั้น

เขาเริ่มสงสัยแล้วว่าฝ่าบาทโรแลนด์ได้สมบัติมาจากเฮอร์มีสเท่าไรกันแน่ ของที่ทำไปก็มีแต่ขาดทุนแบบนี้ อีกฝ่ายยังคิดจะทำไปเรื่อยๆ อีกเหรอ?

ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าบางทีในนี้อาจจะมีพ่อค้าอัญมณีที่มีโอกาสทางการค้า แต่ในเวลานี้ความคิดนี้ได้ถูกพัดหายไปจนหมดแล้ว

ช่างปะไรล่ะ วิคเตอร์บ่นกับตัวเอง ยังไงซะก็ไม่ใช่เงินของเขาซักหน่อย อีกฝ่ายจะได้กำไรหรือขาดทุนมันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขา เขาตั้งใจอ่านหนังสือพิมพ์ต่อไปดีกว่า

เขาเลื่อนสายตาไปยังหน้าแรกของหนังสือพิมพ์

ด้านบนสุดมีตัวหนังสือตัวใหญ่ๆ เขียนเอาไว้ว่า ‘เกรย์คาสเซิลรายสัปดาห์’

จากนั้นทั้งหน้าก็จะเป็นข่าวราชากำลังจะเสด็จขึ้นครองราชย์ และเรื่องที่อาณาจักรดอว์นกับอาณาจักรเกรย์คาสเซิลจับมือเป็นพันธมิตรเพื่อต่อสู้กับปีศาจ

เรื่องเหล่านี้เขาเคยได้ยินมานานแล้ว แต่เขาก็แค่รู้ว่ามันมีเรื่องแบบนี้อยู่เท่านั้น เรื่องรายละเอียดอะไรเขาไม่รู้เรื่องเลยแม้แต่น้อย

หลังอ่านไปได้แค่เพียงสองบรรทัด ความคิดของวิคเตอร์ก็จมหายเข้าไปในหนังสือพิมพ์ทันที

เนื้อหาที่อยู่บนหนังสือพิมพ์ทำเอาเขารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังกลั้นหายใจอยู่

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้อ่านการบรรยายอย่างละเอียดของทั้งสองเรื่องนี้จากมุมมองของทางการ มันไม่เหมือนกับข่าวที่พูดต่อๆ กันตามท้องถนน สิ่งที่บันทึกอยู่บนหนังสือพิมพ์ไม่เพียงแต่จะระบุเวลาสถานที่ สิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดและผลสุดท้ายของเรื่องเอาไว้อย่างชัดเจน แต่มันยังบรรยายสาเหตุที่ทำให้มันเกิดขึ้นด้วย โดยเฉพาะในเรื่องของสัญญาพันธมิตรของอาณาจักรดอว์น ในหนังสือพิมพ์บอกเอาไว้ว่าเนื่องจากราชชวงศ์โมย่าผิดคำสัญญา การก่อความวุ่นวายของขุนนาง แล้วก็จดหมายขอความช่วยเหลือที่ถูกส่งมาจากในอาณาจักรดอว์น จึงเป็นเหตุให้เกร์คาสเซิลต้องส่งกองทัพออกมา หลังจากนั้นสามตระกูลใหญ่พากันย้ายข้าง ราชาคนใหญ่ของอาณาจักรดอว์นฟื้นฟูระเบียบภายในอาณาจักรขึ้นมาอีกครั้งโดยมีความช่วยเหลือจากโรแลนด์ วิมเบิลดัน

ถึงแม้เขาจะรู้ว่าสิ่งที่บรรยายอยู่นี้อาจจะไม่ใช่เรื่องจริง แต่เขากลับพบว่าตัวเองยังคงรู้สึกเชื่อสิ่งที่เขียนอยู่นี้โดยไม่รู้ตัว เพราะว่าเนื้อหาของมันเรียกได้ว่ามีความสมบูรณ์อย่างมาก แทบจะไม่มีช่องโหว่ใดๆ เลย ทำให้คนรู้สึกเป็นไปได้ยากที่จะไม่เชื่อมัน

ความจริงแล้วการที่อีกฝ่ายกล้าเอาข้อมูลเหล่านี้เปิดเผยออกมา มันก็เรียกได้ว่ามีความน่าเชื่อถือที่มากพอแล้ว

วิคเตอร์ไม่สนใจทิงเกิลที่อยู่ข้างๆ เขารีบพลิกอ่านหน้าต่อไป

เนื้อหาในหน้าที่สองนั้นเกี่ยวข้องกับปีศาจ ผู้เขียนได้เขียนบรรยายเรื่องที่กองทัพที่หนึ่งบุกไปโจมตีปีศาจที่อยู่ในดินแดนรกร้างทางตะวันตกเฉียงเหนือออกมาเป็นบันทึกการรบที่สมบูรณ์ โดยมีวันเวลาระบุเอาไว้อย่างชัดเจน

เขาเพิ่งจะเคยได้ยินเรื่องนี้เป็นครั้งแรก

ตอนที่มาเมืองเนเวอร์วินเทอร์เมื่อครั้งที่แล้ว เขารู้เพียงแต่ว่ามีอสูรสยองบุกเข้ามาโจมตี คิดไม่ถึงเลยว่าพระราชาจะทำการแก้แค้นพวกมัน พระองค์ไม่เพียงแต่จะสั่งการให้กองทัพที่หนึ่งบุกเข้าไปในดินแดนต้องห้ามที่เต็มไปด้วยอันตราย แต่พระองค์ยังโจมตีใส่ศัตรูอย่างหนักด้วย ทำให้พวกมันไม่กล้าที่จะโผล่หน้ามาที่ดินแดนตะวันตกอีก ถ้าสิ่งที่บันทึกเอาไว้เป็นเรื่องจริง เรื่องนี้ก็เรียกได้ว่าเป็น ‘ตำนาน’ เลยทีเดียว!

‘มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ?’ ภายในหัววิคเตอร์มีความคิดแบบนี้ปรากฏขึ้นมาหลายครั้ง

ไม่ว่าจะเป็นการบุกออกไปนับพันกิโลหรือศึกที่ห่างออกไปแค่ไม่กี่สิบกิโลก็ล้วนแต่น่าตกตะลึง

เมื่ออ่านถึงตรงที่บรรยายว่ากองทัพที่หนึ่งได้ตั้งแนวรบเพื่อรับมือกับศัตรูที่โถมบุกเข้ามาทางอากาศ วิตเตอร์พลันรู้สึกเย็นวาบขึ้นมาจากด้านหลัง

เขาซึ่งใกล้ชิดกับแบล็คมันนี่มาตั้งแต่เด็กนั้นรู้ดีกว่าหลายคนว่าโลกใบนี้ไม่ได้เป็นเหมือนอย่างที่หลายๆ คนคิด ภายใต้เงามืดที่มองไม่เห็นมันยังมีอะไรอีกหลายอย่างที่แอบซ่อนตัวอยู่ ด้วยเหตุนี้ข่าวการปรากฏตัวของปีศาจที่กระจายมาถึงอาณาจักรดอว์นจึงไม่ได้สร้างความแปลกใจให้กับเขานัก พวกหอการค้าใหญ่ๆ เองก็รู้สึกแบบเดียวกับเขา

เพราะถึงรู้ข่าวไปมันก็เท่านั้น

เหล่าพ่อค้าขุนนางของดอว์นยังคงสนใจแต่ผลประโยชน์ของตัวเอง พวกเขาไม่ได้ใส่ใจเรื่องสงครามแห่งโชคชะตาที่อยู่บนกระดาษแม้แต่น้อย

แต่วิคเตอร์กลับคิดไม่ถึงเลยว่าเกรย์คาสเซิลจะเปิดฉากโจมตีใส่พวกปีศาจแบบซึ่งๆ หน้า แถมยังคว้าชัยชนะมาได้ด้วย นี่ทำให้ภายในใจเขาเกิดความรู้สึกแปลกๆ

เขาพูดไม่ออกว่ามันคือความรู้สึกอะไร แต่มันกลับทำให้เขารู้สึกปลอดภัยและมีความสุข

ซึ่งความจริงแล้วเขาควรจะไม่รู้สึกอะไรกับเรื่องนี้ถึงจะถูก

เมื่อคิดไปคิดมา น่าจะเป็นเพราะบนหนังสือพิมพ์มีคำว่า ‘มนุษย์’ ปรากฏขึ้นมาหลายครั้งจนทำให้เขามีความรู้สึกร่วมด้วยหรือเปล่า?

มีอยู่ชั่วแวบหนึ่งที่วิคเตอร์รู้สึกเหมือนตัวเองและกองทัพที่หนึ่งกำลังยืนอยู่หน้าศัตรูที่แข็งแกร่งและน่ากลัวด้วยกัน ชาติตระกูลและสายเลือดไม่ใช่สิ่งที่สำคัญอีกต่อไป

เขาสูดหายใจพร้อมกับเลียริมฝีปากที่เริ่มแห้งผาก ก่อนจะเปิดหนังสือพิมพ์ไปยังหน้าที่สาม

เนื้อหาภายในหน้านี้ดูผ่อนคลายลงกว่าเดิมเยอะ ทั้งหมดล้วนแต่เป็นเรื่องยิบย่อยที่เกิดขึ้นในเมืองเนเวอร์วินเทอร์ โดยหัวข้อของมันก็ค่อนข้างแปลกประหลาดทีเดียว ‘ช็อค! เสียงระเบิดที่เกิดขึ้นกลางดึกภายในเมืองมาจากไหน? ทีมนักสืบจะพาท่านไปไขปริศนานี้!’ ‘ท่อน้ำแตก พื้นถนนมีน้ำท่วม!’ ‘เห็ดเบิร์ดคิส เครื่องปรุงที่ชาวเนเวอร์วินเทอร์ทุกคนรู้จัก’….

วิคเตอร์ไล่อ่านลงมาเรื่อยๆ ในตอนที่เขาพลิกอ่านไปหน้าสุดท้าย เขาถึงตกตะลึงขึ้นมาทันที

มันเป็นภาพวาดขาวดำที่กินพื้นที่ครึ่งหนึ่งของหน้ากระดาษ ภาพที่อยู่ข้างในนั้นดูเหมือนมีชีวิตจริงๆ ทำเอาคนที่เห็นมันยากจะละสายตาไปได้

ในภาพวาดเป็นภาพแม่มดสองคนกำลังจับมือกับยืนอยู่บนพื้นหิมะท่ามกลางเกล็ดหิมะที่ตกโปรยปรายลงมา ดูแล้วช่างงดงามเป็นอย่างมาก ส่วนด้านล่างนั้นก็เป็นตัวหนังสือขนาดใหญ่ที่เรียงเป็นแถวอย่างสวยงาม

‘ ‘หัวใจแห่งหมาป่า’ ผลงานศิลปะที่ก้าวข้ามยุคสมัย ของขวัญในพิธีราชาภิเษก ผลงานการประพันธ์ของฝ่าบาทโรแลนด์ นำแสดงโดยคณะละครเวทีสตาร์ฟลาวเวอร์และเหล่าแม่มด! เริ่มฉายสิ้นเดือนนี้! เปิดให้ซื้อบัตรล่วงหน้าแล้วตอนนี้!’