Perfect World โลกอันสมบูรณ์แบบ 1274

มีคนหนึ่งยืนอยู่กลางบ่อโคลนเพียงลำพัง เย้ยหยันเหล่าวีรชน อาภรณ์พลิ้วไหวไปตามแรงลม!

ผู้สูงส่งทั้งสี่ตะลึงงัน นี่มันอะไรกัน แค่ฮวงคนเดียว และเขาไม่มีเมล็ดพันธุ์ขั้นสุดยอดด้วยซ้ำ ทำไมแข็งแกร่งถึงปานนี้? ต้านทานผู้สูงส่งได้ แข็งกร้าวสะเทือนปฐพี!

พวกเขาไม่อยากเชื่อเลยว่า นี่คือฮวงหรือ? ไม่สอดคล้องกับหลักการเลยสักนิด พลังต่อสู้ของเขากับสิ่งที่รู้ขัดแย้งกัน ไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย

นอกที่เกิดเหตุเดือดพล่าน ผู้คนต่างก็ตกใจกับฝีมือสือฮ่าว เสียงอึกทึกดังกึกก้อง

อย่าว่าแต่เด็กรับ อู๋ไท่หรือคนที่เป็นปรปักษ์กับสือฮ่างเลย พวกคนที่เป็นมิตรกับเขา และคนที่รู้จักต่างก็รู้สึกเหลือเชื่อ

“ข้าตาลาย มองเห็นไม่ชัด ฮวง เจ้านี่ทำไมบ้าระห่ำขนาดนี้ เมื่อครู่เขาโจมตีผู้สูงส่งทั้งสามพร้อมกันหรือ?” กระต่ายดวงจันทร์พยายามขยี้ตาแวววาวประดุจลูกแก้วของมัน ท่าทางราวกับเห็นผี

เป็นเช่นนั้นจริง มันเชื่อได้ยาก ตอนแรกพวกเขาสลดใจไม่น้อย สังหรณ์ใจว่าสือฮ่าวจะเสียเปรียบ แต่กลับหมดหนทาง ไม่คิดเลยว่า สถานการณ์จะพลิกผันในพริบตา เหตุการณ์กลับตาลปัตร!

คนพวกนี้ย่อมดีใจ ต่างก็พากันกู่ร้อง เฉาอวี่เซิงตบหน้าอกปักๆ ตะโกนกับคนรอบข้าง บอกกล่าวผู้คนว่า ฮวงเป็นเพื่อนของเขา

ยิ่งไปกว่านั้น เขายังกอดคอบุคคลสำคัญของสำนักเซียน พูดจ้อไม่หยุดว่า “เห็นแล้วใช่ไหม ฮวงเป็นพี่น้องร่วมสาบานกับข้า จัดการกลุ่มผู้สูงส่งของสำนักเซียนได้ไม่มีปัญหา”

อัจฉริยะคนนั้นของสำนักเซียน เป็นถึงลูกพี่ลูกน้องของเทพจื่อรื่อ มาจากตระกูลอมจะ ตอนนี้สีหน้าบูดบึ้ง อยากจะตบเฉาอวี่เซิงให้รู้แล้วรู้รอด

“เจ้านี่ มักจะเปลี่ยนความเป็นไม่ได้ให้เป็นไปได้ ตอนที่ทุกคนคิดว่าเขาไม่ไหว เขากลับผงาดทุกครั้ง” ปีศาจสาวแววตาเป็นประกาย เมื่อยิ้มก็งามล่มเมือง เรือนร่างอรชรอ้อนแอ้น จดจ้องสือฮ่าวที่อยู่ไกลออกไป

นางรู้สึกตะลึงอยู่ลึกๆ เพราะรู้จักสือฮ่าวมานานมากแล้ว เคยร่วมมือกันตอนอยู่โลกมนุษย์ พบเจอกันหลายครั้ง นับว่ารู้ไส้รู้พุงกันเป็นอย่างดี

“ไม่ธรรมดา เหนือความคาดหมายจริงๆ สือฮ่าวแข็งแกร่งถึงขั้นนี้แล้ว!” ฉางกงเหยี่ยนก็อุทาน ทำให้กลุ่มคนจากสามพันแคว้นฮึกเหิมไปตามๆ กัน

สือฮ่าวยิ่งใหญ่ ทำให้พวกเขาตื่นเต้นอย่างทับทวี ดีใจสุดแสน คนที่มาจากที่เดียวกันมีความสามารถเหนือผู้อื่น แม้แต่พวกเขาก็รู้สึกเป็นเกียรติด้วย

ตอนนี้ ไม่ว่าจะแดนใดในเก้าสวรรค์สิบพิภพมีผู้สูงส่งถือกำเนิด คนที่มาจากที่เดียวกันก็จะถูกมองว่าสูงส่งเช่นกัน

“ฮ่าฮ่า สะใจจริงๆ ฮวงแข็งแกร่งปานนี้ ไม่มีเมล็ดพันธุ์ก็เดินมาถึงขั้นนี้ได้!” คนของสำนักเทพสวรรค์ฮึกเหิมที่สุด หลายคนพากันระเบิดเสียงหัวเราะ

มิหนำซ้ำ หลายคนนัยน์ตาพร่าเลือน น้ำตาชุ่ม แทบจะไหลลงมาแล้ว

เพราะในระยะนี้ ลูกศิษย์ของสำนักเทพสวรรค์อัดอั้นยิ่งนัก แม้กระทั่งว่ามีความอดสู ถูกคนมารังแกถึงที่ แต่กลับไม่มีปัญญาตอบโต้

นี่เป็นสำนักของพวกเขา แต่ชั่ววินาทีที่ถ้ำสวรรค์จะเปิด พวกเขากลับถูกไล่ ตะเพิดไปอยู่ข้างนอก ห้ามเข้าใกล้ที่นี่

สำหรับพวกเขาแล้ว นี่เป็นความอัปยศอย่างยิ่ง ถูกขับไล่แม้แต่ถิ่นของตัวเอง ถูกคนข่มเหงจนถึงขั้นนี้นับว่าหายากนัก!

แต่จนปัญญา ในกลุ่มพวกเขาไม่มีผู้สูงส่ง ไม่มีใครรับมือกับอัจฉริยะสองสำนักได้ หมดหนทางจะไปต่อสู้ เคยถูกกำราบอย่างเลือดเย็นเพราะต่อต้านมาแล้ว

ตอนนี้ ฮวงกลับมาแล้ว เปิดศึกน่าตะลึง ทำให้พวกเขาตกใจ ความดีใจอย่างล้นหลามผุดขึ้นในใจ ทุกคนต่างก็รู้เหมือนได้ระบายอารมณ์แล้ว

ตอนแรกพวกเขายังกังวล คิดว่าสือฮ่าวอาจถูกข่มเหง สงสัยว่าเขามีความสามารถจริงหรือไม่

ปรากฏว่า เมื่อศึกสิ้นสุดลง ในใจก็เต็มไปด้วยความดีใจ!

“แม้ฮวงจะไม่มีเมล็ดพันธุ์ แต่ก็ถูกยกย่อง กวาดล้างผู้สูงส่งที่ว่าได้เช่นกัน ใครจะสู้ได้?!” คนของสำนักเทพสวรรค์ตะโกนก้อง

ความรุ่งโรจน์ของสือฮ่าว ก็เป็นเกียรติสำหรับพวกเขาเช่นกัน!

ตอนนี้ พวกเขาคาดหวังกับพฤติกรรมของสือฮ่าวยิ่งกว่าเดิม หวังว่าเมื่อสิ้นศึกนี้ เขาจะกำราบสิบทิศ เย้ยหยันจนผู้สูงส่งทั้งหลายหายใจไม่ออกจะดีที่สุด

ตอนนี้นักพรตสำนักเซียนสับสนมึนงง เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้เหนือความคาดหมาย เต็มไปด้วยปริศนา ไยฮวงแข็งแกร่งขนาดนี้? ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว

“ไม่เข้าใจจริงๆ!” มีคนถอนหายใจ

บัดนี้ ทุกคนรู้ดีว่า หากเดินบนเส้นทางวิชาโบราณ จำต้องหลอมรวมกับเมล็ดพันธุ์ มันเป็นขั้นตอนที่สำคัญที่สุด แต่ก็รู้กันถ้วนทั่วว่า ฮวงไม่มีเมล็ดพันธุ์ที่เหมาะสม

หลายคนต่างรู้ดีว่า เขาดึงดันจะเดินบนเส้นทางนี้ ต้องค่อยๆ ตกต่ำลง สูญเสียความรุ่งเรืองที่เคยมีแน่นอน

แต่ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ ลบล้างจินตนาการของพวกเขา ฮวงไม่ตกต่ำไม่พอ กลับก้าวหน้าในเส้นทางนี้ แข็งแกร่งขึ้นเช่นกัน ยากลึกหยั่งถึง!

คนส่วนหนึ่งของสำนักเซียนไม่เป็นมิตรกับสือฮ่าว เคยหาเรื่องเขา ซ้ำร้ายยังเคยประลองกัน ปรากฏว่าอัจฉริยะบางส่วนถูกเขากำราบ จนตรอกสิ้นดี ตอนนี้เห็นเขายังรุ่งโรจน์เช่นเดิม ต่างก็แสดงสีหน้าสับสน

และคนอย่างอู๋ไท่ที่เคยถูกโจมตี สูญเสียเกราะฟ้าครามไป ก็ยิ่งอกสั่นขวัญแขวน เขาเคยลั่นวาจาว่าจะรอสือฮ่าวในขั้นธรรมปลอม กำราบ แก้แค้นเขาด้วยพลังของขั้นที่สูงกว่า!

ดูจากตอนนี้แล้ว คำพูดจองหองของเขา ความคิดของเขา เป็นแค่เรื่องตลก เขาไม่มีโอกาสนั้นอีกแล้ว มิหนำซ้ำ  เมื่อเผชิญหน้ากับสือฮ่าวอีกครั้ง กลับต้องระวังตัว สงบเสงี่ยมเจียมตัว มิเช่นนั้นจะมีปัญหาใหญ่

องค์หญิงเยาเยว่สวมชุดขาว ยืนอย่างงามสง่า เส้นผมนุ่มสลวย ผิวขาวเป็นประกายแวววาว นางพึมพำว่า “เหลือเชื่อจริงๆ เกิดอะไรขึ้นกับฮวง หลังจากหายไปสามปี ทุกคนคิดว่าเขาตกต่ำแล้ว ไม่มีทางรุ่งโรจน์ได้อีกแน่ แต่เจ้ากลับคืนสังเวียนด้วยท่าทีแบบนี้ ให้บทเรียนฝังใจกับทุกคน อ่านไม่ออกเลย ลึกลับและล้ำเลิศ!”

ชาวสำนักปราชญ์ก็สิ้นหวังมากเช่นกัน ฮวงกลับมาแบบนี้ ทุกคนต่างก็คิดว่าเขาผงาดได้ยาก แต่ปรากฏว่า เขายังคงแข็งแกร่ง

ต้องรู้ว่า เมื่อสามปีก่อน ตอนที่อยู่สำนักเทพสวรรค์ ฮวงก็เคยเอาชนะบุคคลขั้นสุดยอดหลายคนในกลุ่มพวกเขาแล้ว ไม่มีใครท้าทายได้ และวันนี้ยังคงรุ่งโรจน์

“ดูท่าแล้ว สามปีที่เจ้าหายไป ต้องมีโชคชั้นใหญ่หายากแน่นอน!” หลานเซียนกลางบ่อโคลนพูดขึ้น ชุดยังคงโบกพลิ้ว นางเป็นดุจนางฟ้า ยืนโดดเด่นอยู่ตรงนั้น

มือข้างหนึ่งของนางบวมเป่ง เมื่อครู่เจ็บปวดจนนางตัวสั่น รู้สึกเหมือนนิ้วของตัวเองจะหัก ยังดีที่หลบเลี่ยงการโจมตีของสือฮ่าวทัน จึงไม่เจอกับสถานการณ์ที่ร้ายแรงที่สุด

“พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า เจ้าหายไปสามปี เพราะหลบหนี ยุคของเจ้าสิ้นสุดแล้ว ดูจากตอนนี้แล้ว มันเป็นเรื่องเท็จ” ตอนนี้ นักพรตชีกู้ คนเดียวที่ไม่ลงมือ ไม่ร่วมศึก ซ้ำยังเงียบขรึมพูดน้อยเอ่ยขึ้น พูดออกมาแบบนี้

ผู้คนต่างก็ตกตะลึง ในสายตาของผู้คน ยุคที่รุ่งเรืองที่สุดของสือฮ่าวสิ้นสุดลงแล้ว สามปีนี้เป็นสามปีที่เขาสูญเสีย เป็นสามปีที่เขาถูกลืม ห่างหายจุดสูงสุดของเส้นทาง

ตอนนี้ ทุกอย่างได้รับการพิสูจน์แล้ว นี่ไม่ใช่สามปีที่เขาสูญเสีย แต่เป็นสามปีที่เขาจำศีล นิพพาน เมื่อหวนกลับมา เหนือกว่าอดีตเสียอีก!

เทพจื่อรื่อหน้าถมึงทึง แม้จะถูกแสงสีม่วงปกคลุม แต่กลับมีความอึมครึมกระจายออกมา เขาทั้งตกใจและโกรธแค้น ศัตรูตัวฉกาจคนนี้ คนที่ตกต่ำคนนี้ กลับมีพลังถึงขั้นนี้!

นิ้วมือขวาของเทพจื่อรื่อเปื้อนคราบเลือดสีแดง มันเกิดจากตอนที่ต่อสู้กับสือฮ่าว ระหว่างที่สู้กันด้วยกายเนื้อ

ตอนนั้นมันเจ็บไปถึงกระดูก ราวกับกำปั้นหัก ต้องรู้ว่า เขามีร่างทองคำม่วงตั้งแต่เยาว์วัย เมื่อหลอมรวมกับพันธุ์หมอกปฐมกาลก็ไม่เหมือนเดิม เหนือขีดจำกัดแล้ว

แม้แต่ผู้ฝึกกายเหล่านั้น ก็สู้เขาไม่ได้ เขาเรียกได้ว่ามีร่างคงกระพัน แต่เมื่อครู่กลับถูกสือฮ่าวกำราบ เสียเปรียบทางด้านร่างกาย

แม้จะเป็นแค่การปะทะกันช่วงสั้นๆ ลงมือชั่วพริบตา ไม่ใช่การต่อสู้ขั้นสุดยอด แต่สัมผัสได้ว่าคนคนนี้น่ากลัว ไม่สอดคล้องกับข่าวลือเลย!

ตอนนี้ มหาโสดาถอนหายใจ ผิวสีเหลืองราวมีทองฉาบทาทั่วตัว ใบหน้าของเขาธรรมดาทั่วไป สองมือประสานกัน ร่ายมนตร์ของสงฆ์โบราณ สีหน้าสับสน

บาตรสีแดงแตกออกเป็นเสี่ยง ถูกฝ่ามือของสือฮ่าวตบ มันเป็นศาสตราวุธโบราณ กลับถูกทำลายเสียแล้ว

ในใจเขาว้าวุ่น กายเนื้อของฮวงต้องแข็งแกร่งปานใดกัน บางทีอาจสู้สงฆ์โบราณที่เลื่องชื่อที่สุดของเซียนโบราณได้ หรืออาจเทียบเคียงกับเขาในวัยหนุ่มได้

จากบันทึกคัมภีร์ที่มหาโสดาได้มา ผู้กล้าสูงสุดในหมู่สงฆ์โบราณ เรียกตัวเองว่าพระตั้งแต่หนุ่ม มีกายเนื้อคงกระพัน ไร้เทียมทาน!

“ล้ำเลิศนัก หากพูดถึงแค่กายเนื้อ น้อยคนจะทัดเทียบ” มหาโสดาพูด

เมื่อจบประโยคนี้ สี่ทิศก็สั่นสะเทือน มันเป็นคำวิจารณ์อันสูงส่ง ความน่ากลัวของสือฮ่าวสลักลงในใจของผู้คน

เด็กรับใช้หน้าซีด หดหัวอยู่ข้างหลัง สีหน้าอธิบายได้ยาก เขาไม่กล้าพูดจาส่งเดชอีกแล้ว กลัวว่าจะนำผลร้ายมาสู่ตน

เพราะใครก็รู้ว่า หากฮวงคลั่งขึ้นมา กล้าทำทุกอย่าง ว่ากันว่าทายาทที่แข็งแกร่งที่สุดของตระกูลอมตะ อัจฉริยะเฟิงสิงเทียนผู้ที่รู้วิชาหมัดปีศาจคนนั้น ก็ตายด้วยน้ำมือฮวงเช่นกัน

เพียงพราะ ตระกูลเฟิงปลุกปั่นผู้สูงส่งหยวนชิง ให้ขัดขวางสือฮ่าว ขับไล่เขาสิบปี ผูกปมความแค้นไว้

แม้แต่ทายาทอันดับหนึ่งของตระกูลอมตะยังกล้าสังหาร มีอะไรที่เขาไม่กล้าอีก!

“จื่อรื่อ เจ้ายังอยากสู้กับข้าอีกไหม? หญิงอ้วนคนนั้นด้วย เจ้าอวดดีให้ข้าไปจากที่นี่ ยังดึงดันอีกไหม? อีกอย่าง เจ้าโล้น ถ้วยสีแดงที่เจ้าใช้กินข้าวใช้ไม่ได้!” สือฮ่าวพูด

ผู้คนรอบๆ แข็งเป็นหิน ไม่กล้าพูดอะไรเลย

เพราะนี่เป็นการท้าทายอย่างตรงไปตรงมา หลังประมือกันแล้ว สือฮ่าวยังคงเจ็บใจ ยังหาเรื่องไม่หยุด ตั้งใจว่าจะกำราบผู้สูงส่งทั้งสามเพียงลำพังหรือ?

ลงมืออย่างง่ายดาย โจมตีในพริบตา ไม่ได้หมายความว่าจะสู้กับทั้งสามเป็นเวลานานได้นี่นา

ฮวงจะทำอะไรกันแน่ อยากสู้หนึ่งต่อสาม แม้กระทั่งว่าหนึ่งต่อสี่จริงหรือ? หากเป็นแบบนี้ มันอหังการปานใดกัน ในรุ่นหนุ่มสาวของยุคนี้ ใครจะทำได้?

เกรงว่าจะไม่มีกล้าพูดว่า ตัวเองครองความเป็นใหญ่ กำราบวีรชนสิบทิศ ปราบผู้สูงส่งทั้งหมดได้!

“เจ้ากำลังหาเรื่อง เจ้ารู้ไหมผลของการเพ่งเล็งพวกข้าสามคนไหม อยากตายหรือไง?” เทพจื่อรื่อเดือดดาล โมโห คำพูดจึงมุทะลุ ทำร้ายจิตใจคนฟัง เพราะมีบางอย่างสุมอยู่ในใจเขา อยากคำรามขึ้นฟ้า ระบายมันออกมาเหลือเกิน

“หาเรื่องหรือ? ข้าแค่อยากกำราบเท่านั้น!” ผมของสือฮ่าวแผ่สยาย นัยน์ตาเป็นประกาย ช่างน่าสะพรึงกลัว

เมื่อสิ้นประโยคนี้ ผู้คนก็ฮือฮาขึ้นมา!

น่ากลัวมากจริงๆ ฮวงจะสร้างวีรกรรมใหญ่หรือ? เพิ่งกลับมา ก็จะสู้กับผู้สูงส่งหลายท่านแล้วหรือ!

ตอนนี้ ทุกคนต่างก็ตกใจ ซ้ำยังเกิดความรู้สึกอึ้ง

“ราชันหวนกลับแล้ว!” นี่เป็นความคิดของหลายคน สือฮ่าวหายไปสามปี ไม่ใช่การเริ่มต้นของความตกต่ำ ไม่ใช่ยุคที่สูญเสียความรุ่งโรจน์ แต่เป็นการจำศีล รอคอยการกลับมาอย่างแข็งแกร่ง

“ลุย!”

ตอนนี้ ไม่มีอะไรต้องพูดมากแล้ว เทพจื่อรื่อระเบิดโทสะ ลงมือทันที โจมตีร่างสูงโปร่งข้างหน้าด้วยฝีมือที่รุนแรงที่สุด จะพิฆาตแล้ว

ตูม!

ตอนนี้ เนื้อตัวก็สือฮ่าวสาดแสงสีเขียว เป็นดั่งเมล็ดพันธุ์ แฝงด้วยพลังชีวิตอย่างไม่สิ้นสุด มีพลังธรรมตลบอบอวล

เขาไม่ระดมกำลัง ยกมือแล้วฟาดออกไปทางเทพจื่อรื่อ ลงมือจะกำราบ!

“เจ้า!” เทพจื่อรื่อโมโห อีกฝ่ายดูถูกเขามากเกินไปแล้ว

เกิดเสียงระเบิดดังตูม สือฮ่าวกำราบอย่างง่ายดาย ก่อให้เกิดพลังทำลายล้างที่น่ากลัวไร้เทียมทาน สะเทือนมิติจนแหลกละเอียด ปะทะกับหมอกปฐมกาลของเทพจื่อรื่อ ฉีกมิติจนขาด

“ฟัน!”

เทพจื่อรื่อถอยหลังพร้อมกับคำรามลั่น ลงมือหังการอย่างต่อเนื่อง กระบี่ที่ก่อตัวจากหมอกปฐมกาลพุ่งไปฟาดฟันสือฮ่าว

ที่นี่แหลกละเอียด รอยแยกของมิติกระจายไปทั่วทุกหนแห่ง

แต่ทว่า แสงสีเขียวกะพริบ สือฮ่าวยืนอยู่กลางที่เกิดขึ้น เสมือนไม่มีอะไรทำลายเขาได้ เป็นหนึ่งในหล้า ยืนไม่สะสะท้านอยู่ตรงนั้น

เขากำลังยกมือ อินพุ่งออกมาต่อเนื่อง ฟันกระบี่หมอกปฐมกาลจนแหลกลาญ สลายตัว กลายเป็มหมอกควันแล้วจางหายไป

“เขา…ตอบโต้เมล็ดพันธุ์สมบูรณ์ด้วยมือเปล่า?” เสียงอุทานแว่วมา

“หญิงอ้วน เจ้าจะลงสังเวียนไหม?” ตรงกลางที่เกิดเหตุ สือฮ่าวยืนอยู่กลางอากาศ พลางจ้องมองหลานเซียน จากนั้นก็ยื่นมือออกไปจะคว้าตัวทันที

มือของเขาใหญ่เท่ากระด้ง จะคว้าตัวร่างอรชรแล้วจับตัวมา

“ไอ้เวร บังอาจ!” หลานเซียนฉุนเฉียว ร่างมีทรวดทรงองค์เอวกะพริบ ปล่อยแสงสีฟ้าออกมา สำแดงพลังผู้สูงส่งที่แข็งแกร่งที่สุด

ตูม!

ต่อมา สือฮ่าวก็โจมตีมหาโสดา เปิดศึกกับทั้งสามอย่างแท้จริง!

“ทำไมกัน ไม่มีเมล็ดพันธุ์สมบูรณ์ เพราะอะไรเขาถึงได้ หรือจะเป็นเส้นทางในตำนานนั่น?” มีคนกำลังคาดเดาด้วยความสงสัย

“ราชันหวนกลับ หลังหายไปสามปี…ฮวงผงาดอีกครั้งแล้ว ใครจะสู้ได้?” ตอนนี้ ลูกศิษย์สำนักเทพสวรรค์ตื่นเต้นจนตัวสั่น แทบจะพูดไม่ออกแล้ว