Omiai Shitakunakattanode, Muri Nandai na Jouken wo Tsuketara Doukyuusei ga Kita Ken ni Tsuite 8 part 1

“ยังไงก็ตาม อาริสะ”

“อะไรเหรอ?”

ขณะเล่นเกม ฉันเรียกอาริสะ แล้วเธอก็ตอบด้วยสายตาของเธอขณะที่อยู่บนหน้าจอ

เธอไม่รู้ว่าแม้จะถือคอนโทรลเลอร์อย่างไรจนกระทั่งเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนและในตอนนี้ เธอพัฒนามากพอที่จะคุยกับฉันในขณะที่ยังเลเล่นเกมอยู่ อย่างไรก็ตาม ความจริงที่ว่าคู่ต่อสู้ของเธอ ซึ่งก็คือฉัน และฉันคิดว่าฉันเล่นได้ห่วยมากนั่นเป็นเหตุผลหลัก

“อาหารของเธออร่อยมาก มันยอดเยี่ยมมาก”

ในขณะนั้น ตัวละครที่อาริสะกำลังปฏิบัติการอยู่ก็มีการเคลื่อนไหวที่แปลกประหลาด

ดูเหมือนว่าเธอจะกดปุ่มผิด

“อย่างงั้นเหรอ”

อะริสพตอบด้วยเสียงเงียบๆ

…ทันใดนั้น จิตใจของฉันก็นึกภาพ “ขี้อาย” อาริสะ ผู้ซึ่งรู้สึกประหลาดใจกับคำชมเชยในการทำอาหารของเธอก่อนหน้านี้

(…นี่มันไม่ใช่ชัยชนะของฉันเหรอ)

หลังจากการสูญเสียหลายครั้ง ยูซูรุตัดสินใจได้ว่าถึงเวลาที่ต้องชนะแล้ว และตัดสินใจเข้าร่วมในสงครามจิตวิทยา

“สตูว์เนื้อและมันฝรั่งของเธอมันอร่อยมาก มันมีความหวานและความเค็มในปริมาณที่เหมาะสมตลอดจนรสชาติและความสมบูรณ์ของมัน ฉันสงสัยว่ามันน่าจะเป็นเพราะน้ำซุปเคี้ยวโบนิโต” (ปลาโบนิโตเป็นปลาประเภทเดียวกับปลาแมคคอเรล)

“นี่มันเป็นฤดูกาลที่มันฝรั่งและหัวหอมใหม่อร่อยมาก”

“ซุปมิโซะที่เธอทำนั้นมันยอดเยี่ยมมาก ความสมดุลระหว่างส่วนผสมกับน้ำซุปก็ลงตัว ที่ซึ่งน้ำสต็อกจากโบนิโตแห้งและสาหร่ายทะเลนั้นมันวิเศษมาก และน้ำซุปทำมาอย่างดี แต่เมื่อคนที่ทำได้ไม่เก่งพอ รสชาติของมันจะไม่ได้ดีเท่าที่ควร …แน่นอนว่าเมื่อคนที่ผีมือดีทำซุปอย่างถูกต้อง มันแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง นี่เป็นความชอบส่วนตัวของฉันด้วย … โอ้! “

ยูซูรุ ที่ขาดสมาธิเพราะเขากำลังคิดถึงคำที่จะพูดถึงการทำอาหารของอาริสะ ทำเธอได้ใช้ท่าพิเศษของ อาริสะ ทำให้เขาพ่ายแพ้ในที่สุด

“นี่คือสิ่งที่หมายถึงการจมน้ำตายในกลยุทธ์ของตัวเอง”

“เธอสังเกตด้วยเหรอ”

 “มันประจบสอพลอเกินไป โดยทั่วไปแล้วมันจะฉับพลันเกินไปหน่อย  และมันดูก็จงใจเกินไปหน่อย”

 ถูกต้องแล้วหล่ะ

 อย่างไรก็ตาม บางส่วนต้องได้รับการแก้ไข

 “ฉันพูดเกินจริงไปจริงๆ และอาจดูเป็นการประจบ แต่ความจริงแล้วอาหารของเธอนั้นก็ทำอร่อยมากเลยหล่ะ”

 “อย่างนั้นหรือ  ฉันทำอาหารเก่ง  ดังนั้นมันก็ไม่เลวนะที่นายพูด”

นั่นหมายความว่าการทำแบบเดียวกันจะไม่ทำงานกับเธอซ้ำแล้วซ้ำอีก?  ดูเหมือนเธอจะไม่พอใจกับคำชมของฉันเป็นพิเศษ แต่เธอก็ยิ้มตามปกติ

เนื่องจากเป็นเวลาที่เหมาะสม ฉันจึงตัดสินใจสนทนากับเธอในหัวข้อการทำอาหาร

 “เธอชอบทำอาหารไหม?”

 “…นั่นไม่จริงเลยนะ  ฉันแค่ทำมันบ่อยเอง  ปกติฉันทำอาหารที่บ้านอยู่แล้วหน่ะ”

 “อืม มันวิเศษมาก  คนที่ได้รับประทานอาหารของเธอนั้นเหมือนได้รับพรมาเลย”

 “…… อย่างนั้นเหรอ?”

แล้วอาริสะก็ยิ้มเล็กน้อย

 มันเป็นรอยยิ้มประชดประชันราวกับล้อเลียนตัวเอง ซึ่งต่างจากรอยยิ้มเขินๆ เล็กน้อย

 “มันคุ้มค่าที่ฉันจะทำถ้าฉันได้รับคำชมจากการทำอาหารจากคุณทาคาเสะกาวะซัง แม้ว่ามันจะเป็นการประจบก็ตาม”

 “มันไม่ใช่การประจบสักหน่อย  อาหารของเธออร่อยมาก  ฉันแทบรอไม่ไหวเลยที่จะชิมมันอีกครั้ง”

 “…เข้าใจแล้ว”

 แล้วอริสาก็หันหน้ามาทางฉัน

 นั่งตัวตรงด้วยกระดูกสันหลังที่เหยียดตรงและ …… การแสดงออกที่เปลี่ยนไป ดวงตาสีหยกปกคลุมไปด้วยขนตายาวมองมาที่ฉัน

 ฉันยังปรับท่าทางให้ตรงโดยไม่ได้ตั้งใจ

 “เกิดอะไรขึ้น?”

 “แล้ววันนี้อยากกินอะไร”

 “ฮะ?”

 “นายเลี้ยงเค้กมา ก็เลยอยากทำให้กิน …… ถ้านายต้องการ  ถ้านายไม่ต้องการก็ไม่เป็นไร”

 มันเป็นข้อเสนอที่ไม่คาดคิดเลยหล่ะ