[ตรวจพบดันเจี้ยน]
[เริ่มต้นอีเว้นต์สุดพิเศษ]
ดวงตาของเบ็นแทบหลุดออกจากเบ้า เสียงเบสของลำโพงดังขึ้นมาจากภายในอกของเขา ความร้อนถาโถมเข้ามาราวกับกำลังเต้นและดื่มเหล้าอยู่ เขาพยายามที่จะทำความคุ้นชินกับมัน
แต่ว่าไม่ว่าเขามองไปที่ไหน เขาก็ไม่เจอเข้ากับก็อบลินหรือออร์คเลยแม้แต่น้อย ‘ดันเจี้ยนเชี่ยไรกัน? นี่มันก็แค่บาร์ธรรมดาๆเท่านั้น!’
[อีเวนท์พิเศษ: ไล่ล่าสาวร่านและนักผจญภัย – ต่อจากนี้เป็นเวลา 3 ชั่วโมง จะได้รับรางวัลเพิ่มเป็นสามเท่า]
…
หลังจากการแจ้งเตือนนี้ เบ็กก็กลับลำในทันที ‘บาร์อะไรกัน? แม้ฉันจะหลงผิดมาก่อนแต่ในตอนนี้ฉันรับรู้ถึงมันแล้ว! นี่มันดันเจี้ยนชัดๆ!’
ฉันจะยอมเรียกมันว่าฮอร์กวอร์ดด้วยซ้ำหากมันได้รางวัลเพิ่มอีกสองเท่า!
แม้ว่าจะไม่มีสัตว์ประหลาด แต่ที่โดมิน่าแห่งนี้ก็ต่างไปจากปกติ ถึงแม้ว่ามันจะเหมือนบาร์ธรรมดาๆทั่วไปที่มีธีมซาดิสท์ ประดับตกแต่งด้วยขนนกสีดำ, แส้, และเหล็กแหลม ‘เพราะของพวกนี้งั้นเหรอระบบถึงบอกว่ามันเป็นดันเจี้ยน?’ เบ็นครุ่นคิด ‘ได้แต่หวังว่า ‘ไล่ล่า’ นี่จะเป็นแค่คำอุปมานะ…’
อันโตนิโอพาเขากลับมาสู่โลกแห่งความจริงด้วยการสะกิดแขนเขา “พวกนายเคยเล่นเกมไนท์เกมมาก่อนรึเปล่า?”
เบ็นส่ายหน้า
อันโตนิโอตระหนักว่าเบ็นนั้นไม่เคยออกมาท่องราตรีมาก่อน เขาเข้าใจได้ว่าเบ็นควรเริ่มจากพื้นฐานก่อนเป็นอันดับแรก “เอาล่ะ จำไว้การเข้าหาสาวในตอนกลางคืนนั้นต่างออกไป ถ้านายเห็นสาว นายสามารถเข้าหาแบบธรรมดาได้ ทว่าหากเป็นตอนกลางคืน มีคนเพียงเล็กน้อยเท่านั้นที่จะมาเพียงคนเดียว ส่วนมากมักจะมากันเป็นกลุ่ม นี่ถือว่าเป็นปัญหาอย่างมาก อาทิเช่น หากมีสาวอยู่ด้วยกันสองคนและนายเข้าไปจีบหนึ่งในนั้น นายคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้น?”
เบ็นยักไหล่
“สิ่งที่จะเกิดขึ้นคือไม่ว่าเป้าหมายของนายจะชอบนายขนาดไหน เพื่อนของเธอก็จะพยายามดึงตัวเธอไว้ และป้องกันการลุกล้ำจากจ้าวโลกของนาย…”
…
ใบหน้าของอันโตนิโอกลายเป็นจริงจัง “นี่เป็นทักษะโบราณของการขัดขวางการลุกล้ำของจ้าวโลก บางทีนายอาจจะเคยอ่านมันมาแล้วในหนังสือประวัติศาสตร์สักเล่ม…แต่ในตอนนี้ ในยุคปัจจุบัน เริ่มมีนักวิชาการเข้าใจวายร้ายเหล่านี้แล้ว…”
…
อันโตนิโอแสดงออร่าของนักปราชญ์ออกมาในขณะที่เสื้อของเขายังมีคำว่า ค*ย ติดอยู่ “เหตุผลที่พวกเธอต้องเลือกเป็นผู้ป้องกันการลุกล้ำของจ้าวโลกและเดินเข้าสู่เส้นทางอันมืดมิดนั่นก็เพราะ…เธอนั้นไม่ต้องการอยู่คนเดียว เข้าใจฉันรึยัง? ถ้าหากนายคว้าตัวเพื่อนเธอไปได้ ก็จะเหลือสาวอยู่เพียงลำพัง มันจะกลายเป็นค่ำคืนแห่งฝันร้ายของเธอ เหตุผลหลักๆคือเหล่าผู้ป้องกันการลุกล้ำของจ้าวโลกนั้นคือ พวกเธออิจฉาและหวังว่าตัวเธอจะได้เป็นผู้หญิงคนนั้น คนที่ได้รับความสนใจ…”
เบ็นกำลังทำความเข้าใจความรู้ใหม่ของเขา
อันโตนิโอพูดต่อขณะที่รอบข้างนั้นเต็มไปด้วยเสียงเพลง “นั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมพวกเราต้องเลือกกลุ่มและไม่ไปทักทายสาวที่เป็นเป้าหมายเพียงอย่างเดียว นักป้องกันจ้าวโลกนั้น พวกเราจะเรียกพวกเธอว่าอุปสรรค ลองคิดว่าอุปสรรคเหล่านี้เป็นเหมืองที่ยังไม่ระเบิดออกมาดู มันจะถล่มการเตรียมการของพวกเราทั้งหมด”
“อุปสรรค…” คำนี้เหมาะสมกับเบ็นมากในขณะที่เขากำลังอยู่ในดันเจี้ยน
“ใช่ นายของเข้าหาสาวดูก่อนก็ได้ แล้วนายจะเข้าใจว่าที่ฉันพูดนั้นหมายถึงอะไร ฉันจะบอกนายว่าต้องทำยังไง นายเคยแต่เข้าไปจีบสาวที่อยู่คนเดียวใช่ไหม?”
เบ็นพยักหน้า เขาเคยเข้าหาสาวที่อยู่เป็นกลุ่มมาก่อนตอนที่เขากำลังฝึกพูด ทว่ามันก็ไปได้ไม่สวยนัก ความสำเร็จทั้งหมดของเขามาจากสาวที่อยู่คนเดียวทั้งนั้น
“เอาล่ะ นั่นหมายความว่า ก่อนหน้านี้นายใช้แต่ประโยคพูดแต่แบบเดี่ยว แต่ตอนนี้นายต้องใช้ประโยคเปิดแบบกลุ่ม มันสำคัญมากที่นายจะเข้าไปทักทายเหล่าสาวทั้งหมดที่อยู่ในกลุ่ม ไม่ใช่สาวที่เป็นเป้าหมายของนายเท่านั้น ไม่อย่างนั้นเหล่าอุปสรรคจะเริ่มนับเวลาถอยหลังและระเบิดออกมาได้ นั่นหมายความว่าเป้าหมายของนายจะไม่ใช่เพียงแค่สาวที่เป็นเป้าหมายเท่านั้น มันต้องเป็นการเปิดประโยคทักทายโดยรวมสำหรับกลุ่มของพวกเธอ อย่างคำถามหรือคอมเม้นต์ที่พวกเธอทุกคนสามารถมีส่วนร่วมได้
เบ็นเข้าใจแล้วและเขาก็เริ่มมีความคิดในหัว
“เอาล่ะ นายต้องเข้าไปทักทายเป็นกลุ่มและหากนายได้อยู่กับพวกนั้นแล้ว นายต้องทำการระเบิดเหล่าอุปสรรคทิ้งซะ นายสามารถทำมันได้โดยคุยกับพวกเธอทุกคนก่อนและให้ความสนใจกับพวกเหล่าอุปสรรคทั้งหลาย และเมื่อเธอถูกทำลาย นายค่อยเข้าหาเป้าหมายของนายและภาวนาไว้ว่าเหล่าอุปสรรคจะหลีกทางให้และสนใจกับธุระของตัวเอง”
เบ็นเข้าใจสาระสำคัญของมันแล้ว “โอเค เดี๋ยวฉันจะลองดู…” เบ็นมองไปรอบๆและเห็นสาวที่อยู่กันสองคน…พวกเธออยู่บริเวณมุมและมีโต๊ะกลมเล็กๆตั้งอยู่ เขาเห็นสาวทั้งสองคนกำลังคุยกันอยู่ เขาจึงเดินเข้าไปใกล้
“ว่าไงสาวๆ…” เบ็นเดินเข้าไปทักทาย
ทั้งสองมองไปที่เบ็นและรอเขาพูดต่อ
‘ทักทายแบบกลุ่มสินะ…คำถามที่ครอบคลุมพวกเธอทั้งสองคน’ เขาเตือนตัวเอง
“ใครร่านกว่ากันงั้นเหรอ?”
…
เบ็นต้องการเลือกเป้าหมายของเขา และความร่านเป็นปัจจัยสำคัญ เขาชี้นิ้วระหว่างพวกเธอสองคนสลับกันไปมา
เขาหวังว่าหนึ่งในสองคนจะหยุดนิ้วของเขาไปที่คำตอบที่ถูกต้อง ทว่าคำตอบของเขาไม่มีวันมาถึง ไม่มีคำกล่าวใดๆออกมา แต่เขากลับต้องหลบน้ำที่กำลังสาดมา!
***
“นายพูดอะไรของนายกันห๊ะ?!?” อันโตนิโอตะโกน
“มันเป็นโจทย์เลขพื้นฐาน! พวกเธอไม่มีทางมีความร่านอยู่ในระดับเดียวกันอยู่แล้ว!” เบ็นพูดแก้ต่างให้ตัวเอง
“ทำไมนายต้องถามว่าใครร่านกว่าใครด้วย?!?”
“แล้วจะให้ฉันถามอะไร หน้าตาและเรื่องส่วนตัวงั้นเหรอ?!? ฉันไม่ใช่พวกมองคนภายนอก! ฉันสนใจแค่ความร่านเท่านั้น!”
อันโตนิโออ้าปากค้าง เขาถึงกับหมดคำพูด เขารู้สึกถึงอัญมณีแห่งปัญญาในคำพูดนั้น แต่ว่ามันก็…ดูเหมือนตรรกะพังแปลกๆ? เขาแนะนำออกไป “เอาล่ะ ยังไงนั่นก็ไม่ได้ผล นายลองอย่างอื่นแทนไหม? แทนที่จะถามคำถามเลือกคอมเม้นต์แทนไหม”
เบ็นฟังดูแล้วมันก็สมเหตุสมผลดี และมองไปรอบๆและมองหาสาวที่อยู่สองคนที่มุมดื่มเบียร์และกำลังคุยกันอยู่ เขาเดินไปทางนั้น
‘ลองคอมเม้นต์สินะ…’ เขากล่าวกับตัวเองเมื่อเห็นสาวสองคนนั้นจ้องมาที่เขา
“ทั้งสองคน…” เขาเงียบอยู่ครู่หนึ่งพร้อมยิ้มอย่างมั่นใจ “คนนึงเป็นสาวร่านตัวแม่ ส่วนอีกคนก็คงจะเป็น…”
***
“นายทำมันอีกแล้วสินะ!” อันโตนิโอตะโกนออกมา
“นั่นมันเรียกภาษากายโว้ย! นายลองเรียนพูดดูแล้วนายจะเข้าใจมัน!” เบ็นตอบกลับไป
อันโตนิโอพยายามสงบสติอารมณ์ “เอาล่ะ เห็นได้ได้ชัดว่านายยังไม่พร้อมที่จะเข้าไปทักสาวที่อยู่เป็นกลุ่ม”
เบ็นถอนหายใจ “ก็ได้…” ต่อให้สาวกลุ่มนั้นจะพังทลายลงแล้ว อย่างน้อยเขาก็ได้พบบางสิ่งที่สำคัญ ‘จากที่ฉันคิด ระบบน่าจะมีสถานะลับซ่อนอยู่ ความสามารถในการหลบการสาดน้ำของฉันนั้นพัฒนาขึ้นอย่างก้าวกระโดด’
การพัฒนาของผู้กล้าหนุ่มช่วยให้เขาต้องการสำรวจดันเจี้ยนอันชั่วร้ายนี่ต่อไปเพื่อที่เขาจะแข็งแกร่งขึ้น!
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
