My Disciples Are All Villains 621 ผู้มีพลังเท่านั้นที่จะอยู่รอด

ยู่ฉางตงที่มีประสบการณ์มานักต่อนักเหลือบตามอง เขาไม่ได้รู้สึกถึงแรงกดดันอะไรก่อนที่จะเดินหน้าต่อ

ในทางกลับกันยู่เฉิงไห่ในวัยหนุ่มอุทานออกมาด้วยความตกใจ “นี่มันชาวลัวหลาน!”

เห็นได้ชัดว่ายู่เฉิงไห่จดจ่าเวทมนตร์คาถาที่ถูกใช้โดยคนจากลั่วหลานได้ ตามที่ยู่ฉางตงคาดการณ์ไว้ ชาวลั่วหลานที่ตัวเขาได้จัดการไปก่อนหน้านี้คงจะเป็นต้นตอของทุกอย่าง

“จับไว้แน่นๆล่ะ” ยู่ฉางตงเตือนยู่เฉิงไห่
“อั้ม”

ฉางตงเร่งความเร็ว ทั้งคู่พุ่งผ่านท้องฟ้าราวกับดาวตก

ควันสีม่วงที่เห็นดูคล้ายกับหมอกพิษ มันเริ่มขยายตัวไปอย่างรวดเร็ว

ยู่ฉางตงยังคงจดจ่ออยู่กับการบิน ดวงตาของเขาเหลือบมองไปที่ด้านหน้าเท่านั้น ยู่ฉางตงได้ใช้พลังงานทั้งหมดก่อตัวเป็นรูปกรวย มันเป็นวิธีการหนึ่งที่จะลดแรงต้านอากาศนั่นเอง

“ข้างบน” ยู่เฉิงไห่ตอบสนองอย่างรวดเร็ว

ยู่ฉางตงเคยเห็นม่านพลังสีม่วงแบบนั้นมาก่อน เขาไม่เลือกที่จะชะลอความเร็วลง ยู่ฉางตงเลือกที่จะเร่งความเร็วแทน

ยู่เฉิงไห่ในวัยหนุ่มไม่กล้าที่จะแสดงความเห็น

สุดท้ายยู่ฉางตงก็ชักดาบยืนยาวออกมาก่อนที่จะผลักฝ่ามือไปด้านหน้า
ตุ้ม!

ดาบยืนยาวพุ่งไปที่ด้านหน้าก่อนที่จะเสียบม่านพลังสีม่วงม่านพลังถูกฉีกเป็นชิ้นๆ เพียงแค่ครู่เดียวม่านพลังก็แตกสลายไป

เพราะแบบนั้นทั้งคู่จึงทะลวงม่านพลังไปได้!

ยู่ฉางตงที่ไปได้ไกลอีกร้อยเมตรหยุดชะงัก…

เขตแดนพลังจากเวทมนตร์คาถาที่เห็นเป็นเพียงน้ําจิ้มเท่านั้น

บนท้องฟ้าด้านหน้าของพวกเขามีผู้ฝึกยุทธชุดม่วงจํานวนมากกําลังขวางพวกเขาเอาไว้

ผู้ฝึกยุทธที่อยู่ตรงกลางมีผมสีขาว ชายคนนั้นถือคทาเอาไว้ในมือ เขาลูบเคราก่อนที่จะเหลือบมองไปยังยู่ฉางตง

ที่ด้านหลังของผู้ฝึกยุทธทั้งหลายมีหุบเหวลึกกว่าหมื่นฟิตอยู่ ถัดออกจากหุบเหวลึกก็มีคูสวรรค์ที่คุ้นตา หลังจากที่ข้ามคูสวรรค์ตรงหน้าได้ยู่ฉางตงก็จะพายู่เฉิงไห่กลับสู่ดินแดนหยานได้สําเร็จ แม้จะห่างแค่เอื้อมมือแต่มันก็ยังอยู่ไกลอยู่ดี

ยู่เฉิงไห้ในวัยหนุ่มลืมตาขึ้นก่อนจะเหลือบมองไปด้านหน้า “นั่นมันคนจากลั่วหลานอย่างงั้นสินะ?”

ยู่ฉางตงไม่ได้ตอบอะไรกลับไป ตัวเขาโบกมือแทน ชั่วพริบตาเดียวดาบพลังงานทั้งสองเล่มก็ถูกปลดปล่อยออกมา ดาบพลังงานเล่มหนึ่งติดอยู่กับยู่ฉางตง ส่วนอีกเล่มติดอยู่กับยู่เฉิงไห่

ชายชราที่ถือไม้เท้าตรงหน้าพยักหน้าให้ “ในที่สุดพวกเราก็ได้เจอกัน”

“ถือเป็นโชคดีของเจ้าแล้ว” ยู่ฉางตงพูดตอบกลับมาโดยที่ไม่แยแสอะไร

“เจ้าอาจจะจ่าข้าไม่ได้…ข้ามีชื่อว่าบาซี่แห่งลั่วหลาน มีเพียงสามเส้นทางที่ดีที่สุดที่จะกลับไปสู่ดินแดนหยานได้ การคาดการณ์เองก็เป็นส่วนหนึ่งของวิชาเวทมนตร์คาถานั้นแหละนะ” บาซีพูดอย่างช้าๆ

ยู่เฉิงไห่ส่ายหัว “โอกาสที่เจ้าจะคิดถูกมีหนึ่งในสาม สิ่งที่เจ้าทําก็เป็นแค่การคาดเดาก็เท่านั้น”

เปลือกตาของบาซ่กระตุก เขาเหลือบมองชายหนุ่มที่ลอยอยู่ด้วย “นั่นมันคนธรรมดาอย่างงั้นเหรอ?

ยู่ฉางตงยิ้มก่อนจะตอบกลับ “ใช่ คนธรรมดา”

“เจ้าหนุ่ม เจ้าน่ะเป็นคนกล้าหาญซะจริง น่าเสียดายที่เจ้าเป็นเหมือนกับคนนอก เจ้าที่ไม่มีพลังวรยุทธคงจะไม่มีวันเข้าใจว่าโลกใบนี้ยอดเยี่ยมเพียงใด”

ยู่ฉางตงเหลือบมองผู้เป็นศิษย์พี่ ด้วยเหตุผลอะไรบางอย่างใบหน้าของเขาก็เผยให้เห็นรอยยิ้มจางๆอีกครั้ง

บาซูลูบเคราก่อนที่จะพูดออกมา “ข้ากาลังสงสัยว่าเจ้าขบขันอะไรอยู่?”

“ต้องขอโทษด้วย ข้าไม่ได้มีเจตนาร้าย ข้าก็แค่คิดว่าคําพูดของเจ้ามันน่าสนใจแค่ไหน ข้าในอดีตคงจะไม่พูดแบบนั้นแน่” ยู่ฉางตงตอบกลับ

บาซี่สับสน ชายหนุ่มตรงหน้าเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดา ทําไมตัวเขาถึงต้องสนใจด้วย ท้ายที่สุด แล้วเขาก็หันกลับมาหายู่ฉางตง “มาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า…ถ้าหากมองกันในเรื่องของพลังวรยุทธ ข้าก็ต้องขอยอมรับว่าพลังของเจ้าสูงส่ง แต่ถ้าหากมีธรรมชาติเข้ามาเกี่ยวข้อง ข้าเกรงว่าเจ้าคงจะข้ามผ่านคสวรรค์ไปไม่ได้”

“ข้าชอบคนที่มีความมั่นใจ ข้าหวังว่าเจ้าจะพอใจในฝีมือดาบของข้า” ยู่ฉางตงยกมือขวาเล็กน้อย เขากําลังชักดาบยืนยาวออกมาจากฝัก

ฝักดาบยืนยาวลอยไปหายู่เฉิงไห้

ยู่ฉางตงหันกลับมามอง “ดูแลฝักดาบให้ข้าด้วย”

“ได้” ยู่เฉิงไหรับฝักดาบเอาไว้ ตัวเขาตอบกลับมาด้วยวุฒิภาวะที่มีมากกว่าอายุ

ยฉางตงยิ้มก่อนจะพยักหน้าให้ มือดาบยืนยาวถูกยกขึ้น อักษรสีแดงบนดาบก็ส่องประกาย

“เปิดใช้งานเขตแดนพลัง” บาซี่โบกไม้เท้า

ในตอนนั้นเองคนทรงกว่าหลายสิบคนก็ได้โยนลูกแก้วเรืองแสงสีม่วงขึ้นไปบนฟ้า

ลูกแก้วสร้างควันสีม่วงก่อนที่จะเริ่มก่อตัวรวมกัน

ดาบยืนยาวเองก็เริ่มแยกจํานวน…ในที่สุดดาบพลังงานนับไม่ถ้วนก็พุ่งโจมตี

“เร็วมาก!”

“เป็นไปตามที่คิด ดาบปีศาจแห่งดินแดนหยาน!” บาซี่ดูเหมือนจะคิดวิธีการรับมือมาเป็นอย่างดี บาซีใช้ไม้เท้าที่มีทุบกลางอากาศ “พันธนาการ!”

ควันสีม่วงได้ผสานกัน ในที่สุดท้องฟ้าก็มืดดับ

พรึบ! พรึบ! พรึบ! พรึบ!

วงเวทสีม่วงป้องกันดาบพลังงานเอาไว้

ดาบพลังงานที่พุ่งชนกับวงเวทสีม่วงถูกเหวี่ยงวิถี

ยู่ฉางตงลอยขึ้นสูง ตัวเขาประสานฝ่ามือเข้าไว้ด้วยกัน ในที่สุดดาบยืนยาวก็กลับมา ยู่ฉางตงไม่รอช้ารีบคว้าดาบยืนยาวตรงหน้า

“พลังอวตาร”

พลังอวตารไร้ดอกบัวปรากฏขึ้นที่ด้านหลังของยู่ฉางตง

เมื่อบาซึมองเห็นร่างอวตารของยู่ฉางตงตัวเขาก็ได้แต่ตกตะลึง ท้ายที่สุดร่างอวตารนั้นก็ขยับเข้าหาผู้เป็นเจ้าของ ท่าทางของร่างอวตารดูคล้ายกับท่าทางของยู่ฉางตงทุกอย่าง

พลังอวตารกําลังเคลื่อนไหว!

ดวงตาของบาซี่เบิกกว้างไปด้วยความตกใจ “เจ้านั่นกําลังควบคุมดาบพลังงานด้วยร่างอวตารอย่างงั้นเหรอ? มีวิธีการใช้ดาบแบบนี้ในดินแดนหยานด้วยสินะ?”

ยู่ฉางตงยิ้มให้ในขณะที่ฟาดฟันดาบเข้าใส่

พรึบ! พรึบ! พรึบ!

ชะตาดาบปีศาจที่มีขนาดใหญ่เป็นพิเศษได้ถาโถมเข้าใส่ศัตรู มันเป็นพลังที่ถูกควบคุมโดยพลังอวตารอีกที

ดาบพลังงานตกกระทบใส่ม่านพลังสีม่วงอย่างรวดเร็ว

ตุ้ม! ตู้ม! ตุ้ม!

ทุกครั้งที่ดาบพลังงานพุ่งใส่ แสงจากม่านพลังสีม่วงก็จะริบหรี่ลง

ดวงตาของยู่ฉางตงจับจ้องไปที่เป้าหมาย ตัวเขาสัมผัสได้ถึงพลังของเหล่าคนทรงที่มี พลังของพวกเขามันมากกว่าจางหยวนฉานซะอีก แต่ถึงแบบนั้นตัวเขาก็ยังสงบเยือกเย็นและดูมั่นใจ

เมื่อดาบพลังงานกลุ่มสุดท้ายพุ่งเข้าใส่ ม่านพลังสีม่วงก็ถูกทะลวงผ่าน

ตุ้ม!

ดาบพลังงานเจาะทะลุม่านพลังสีม่วงก่อนที่จะทะลวงอกของเหล่าคนทรง

บาซ่ขมวดคิ้ว “เจ้าทําลายเกาะป้องกันของพวกเราได้ด้วยการโจมตีกระบวนท่าเดียวอย่างงั้นเหรอ?” บาซึมองเห็นดาบพลังงานทั้งแปดเล่มกลับไปหายู่ฉางตง แต่เมื่อจ้องมองให้ดีตัวเขาก็เห็นความจริงของดาบพลังงาน แท้จริงแล้วดาบพลังงานที่เห็นก็คือกลีบดอกบัวทองคํา

กลีบดอกบัวสามารถใช้เป็นอาวุธสังหารได้ ความคมของกลีบดอกบัวมันเหนือไปกว่าอาวุธระดับสรวงสวรรค์ซะอีก นี่ถือเป็นหนึ่งในวิชาที่ยู่ฉางตงเป็นคนค้นพบ

คนทรงทั้งแปดตกลงมาจากฟากฟ้า

นี่ถือเป็นชัยชนะครั้งใหญ่สําหรับยู่ฉางตง!

ดาบยืนยาวกลับมาสู่มือของเขาอีกครั้ง…

ยู่เฉิงไห่ที่เห็นการต่อสู้อุทานออกมาด้วยความตกใจ “วิชาดาบของท่านยอดเยี่ยม ข้าไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน!”

“เป็นแบบนั้นเองเหรอ?” ยู่ฉางตงไม่เคยได้ยินผู้เป็นศิษย์พี่ยกย่องตนมาก่อน

“ใช่ ก็เพราะข้าเคยเห็นแค่การตัดต้นไม้เท่านั้น”

บาซี่ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง “เจ้ากลับมาเป็นผู้มีพลังอวตารดอกบัวแปดกลีบแล้วสินะ?”

ยู่ฉางตงสับสน “แล้วมันมีอะไรที่น่าแปลกล่ะ? มีอะไรที่น่าแปลกกับการเป็นผู้มีพลังอวตารดอกบัวแปดกลีบของข้ากัน?”

คนทรงแปดคนที่เผชิญหน้ากับยู่ฉางตงได้เสียชีวิตไปในการโจมตีเดียว บาซี่ที่เห็นแบบนั้นไม่อยากจะยอมรับ “เจ้าคิดว่าตัวเองทําลายทุกอย่างได้เพียงเพราะตัวเองมีพลังวรยุทธที่ลึกลําซินะ?

บาซี่โบกมืออีกครั้ง

ชาวรั่วหลี่ขว้างหอกใส่ยู่ฉางตง หอกที่กําลังพุ่งมาถูกห่อหุ้มไปด้วยพลังสีม่วง

คนทรงที่เหลือต่างก็ใช้ลูกแก้วสีม่วงที่ทวีความรุนแรงอีกครั้ง

ยู่ฉางตงจับด้ามดาบยืนยาวไว้แน่นก่อนจะตอบกลับอย่างไร้อารมณ์ “ข้าต้องขอโทษด้วย แต่ผู้มีพลังวรยุทธที่ลึกล้ําเท่านั้นที่จะอยู่รอด!” สิ้นสุดเสียงพูดยฉางตงก็เอนตัวไปด้านหน้า ตัวเขากําลังพุ่งเข้าหาเหล่าคนทรงทั้งหลาย