Monster Paradise 1632 ดาบดํา

ตอนที่ 1632 ดาบดํา

 

มอนสเตอร์ทั้งสองปลดปล่อยกลิ่นอายพวกมันทันทีที่ก้าวออกจากตาเสมือน มุ่งเป้าไปที่ใต้สวรรค์กับจ้านกวง

 

เส้นประสาทของใต้สวรรค์กับจ้านกวงตึงเครียดเช่นกัน ทั้งคู่สามารถสัมผัสได้ชัดเจนว่ามอนสเตอร์สองตัวตรงหน้าเขาไม่ได้อ่อนแอกว่าในแง่ของความสามารถ

 

ขณะที่ทั้งสองฝ่ายใกล้จะเริ่มต้นการต่อสู้ครั้งใหญ่ ชายในชุดขาวหันไปมองคู่หูทั้งสองของเขา

 

ดาบดําพลันปรากฏในมือ และเขาก็สะบัดมันออกไปทันที

 

หมอกดําจางๆดูเหมือนจะแผ่กระจายไปทั่วอากาศ เจาะทะลุร่างวอยด์ทั้งสอง

 

ชั่วพริบตาต่อมา วอยด์ทั้งสองก็โดนผ่าเป็นสองส่วน หลังจากนั้น ร่างกายที่โดนผ่าครึ่งก็แยกออกทันที

 

หลินฮวง ใต้สวรรค์กับจ้านกวงตกตะลึงที่เห็นเขาโจมตี

 

หลินฮวงเลิกคิ้ว เขาสามารถเห็นได้ว่าเต๋าดาบของชายชุดขาวสูงส่งกว่าเขา คนคนนี้ต้องสร้างผนึกดาบและกลายเป็นจ้าวเทวะแล้วแน่

 

หลังหายจากอาการตกใจ ใต้สวรรค์กับจ้านกวงก็รู้สึกขนลุก

 

มอนสเตอร์ทั้งสองที่มีพลังพอๆกับพวกเขากลับโดนชายชุดขาวกําจัดง่ายๆ ไม่ใช่แค่นั้น เขายังฆ่าทั้งคู่ด้วยการฟันครั้งเดียว นี่หมายความว่าชายในชุดขาวมีความสามารถน่ากลัวที่จะฆ่าพวกเขาสองคนในการโจมตีเดียวเช่นกัน

 

“ข้าไม่ชอบโดนขัดจังหวะในการต่อสู้” ชายชุดขาวเก็บดาบเข้าฝักอย่างใจเย็น ราวกับสิ่งที่เขาเพิ่งทําไปไม่ควรค่าแก่การกล่าวถึง

 

คําพูดเหล่านี้ทําให้ใต้สวรรค์กับจ้านกวงเครียด

 

ชายชุดขาวดูเหมือนจะคาดเดาความคิดพวกเขาได้ เขายิ้ม” ไม่ต้องห่วง ข้าไม่สนใจพวกเจ้าสอง แต่ทว่า ถ้าหากชายคนนี้แพ้ หลังข้าฆ่าเขา ข้าก็ว่าจะพาพวกเจ้าสองคนไปเป็นเพื่อนเขาด้วย”

 

ใต้สวรรค์กับจ้านกวงพูดไม่ออก

 

ทั้งสองคือยอดฝีมือจ้าวเทวะในแดนเทพ พวกเขาไม่เคยคิดว่าจะถูกเมินเฉยขนาดนี้ แต่ทว่าหลังเห็นความสามารถของอีกฝ่าย พวกเขาก็ไม่กล้าปฏิเสธ เหนือสิ่งอื่นใด อีกฝ่ายมีความสามารถฆ่าพวกเขาสองคนได้ทันที

 

ในทางกลับกัน หลินฮวงไม่ดูเหมือนจะตกใจกับความสามารถของอีกฝ่ายเลย

 

“ข้ามีคําถามอื่น” หลินฮวงชี้ไปยังจุดที่วอยด์ทั้งสองโดนฆ่า ศพที่เหลือของพวกมันหายไปแล้ว” วอยด์จะตายหลังโดนฆ่าไหม?หรือแค่จะกลับอาณาจักรเสมือน?”

 

ชายในชุดขาวยิ้มออกมาพอได้ยินคําถามของหลินฮวง”วอยด์สามารถถูกขับไล่ออกจากอาณาจักรวัตถุได้เท่านั้น พวกมันไม่อาจฆ่าตายได้”

 

“แล้วหลังคนที่ทําการผสานฆ่านักล่าละ จิตวิญญาณแท้จริง” ที่ทิ้งไว้เบื้องหลังคืออะไร?”

 

“นั่นคือราคาที่ต้องจ่ายสําหรับการยอมรับสัญญาปล้นเต๋า” ชายชุดขาวหยุดชั่วคราว จากนั้นจึงอธิบายรายละเอียดเพิ่มเติม” ภายใต้สถานการณ์ปกติ วอยด์ต้องจ่ายราคาเพื่อเข้าอาณาจักรวัตถุ เพื่อปลินผนึกเต๋า พวกมันต้องทําสัญญาปล้นเต๋า วินาทีที่ทําการปล้นล้มเหลว พวกมันจะต้องเสียพลังงานดังเดิมส่วนหนึ่ง และนั่นแหละที่เจ้าเรียกมันว่า “จิตวิญญาณแท้จริง”

 

“นี่คือสิ่งที่เรียกว่าสมดุลเตสวรรค์ ตอนเกิดหายนะ มันย่อมมีโชคลาภ ทุกกําไรล้วนมีราคาของมัน”

 

“เหมือนกับวิธีที่ข้าตอบคําถามเจ้าและช่วยเจ้าขับไล่วอยด์ทั้งสอง ขากําลังจ่ายราคาก่อน”

 

“แม้บนพื้นผิวภายนอกจะดูเหมือนว่าข้าไม่เสียอะไรในการมายังอาณาจักรวัตถุ ข้าก็รู้ว่าถ้าข้าฆ่าพวกเจ้าทั้งหมดโดยไม่จ่ายอะไร มันจะมีราคาก้อนโตที่ข้าต้องจ่ายภายหลัง”

 

หลินฮวงพูดไม่ออกหลังได้ยินชายชุดขาวพูด โดยธรรมชาติ เขาตระหนักถึงทฤษฎี”ได้บ้าง เสียบ้าง” แต่ทว่า ชายชุดขาวดูเหมือนจะใจกว้างมาก

 

ตลอดมา หลินฮวงอยากรู้ว่าทําไมชายชุดขาวถึงคุยด้วยง่ายๆและทําไมเขาถึงตอบทุกคําถามที่หลินฮวงถาม มันกลายเป็นว่าอีกฝ่ายร่างกฎแปลกๆนี้ที่ควบคุมพฤติกรรมของเขา

 

“ถ้าเป็นงั้น ถ้าข้าฆ่าเจ้าแทนละ?”หลินฮวงถาม” งั้นราคานั้นเจ้าจะไม่จ่ายไปสูญเปล่าเหรอ?”

 

“ถ้าเป็นงั้น ข้าคงมีความสุขกว่านี้”ชายชุดขาวยิ้ม”เจ้าจะขับไล่ข้ากลับไปอาณาจักรเสมือนเพื่อให้ข้าไม่ได้รับอะไรครั้งนี้ ในกรณีนั้น ข้าจะสามารถได้รับมากขึ้นในอนาคต”

 

หลินฮวงพูดไม่ออกตอนเขาได้ยินตรรกะของอีกฝ่าย

 

“เจ้ามีคําถามเพิ่มเติมไหม?ถ้าไม่ ก็มาเริ่มกันเถอะ เหนือสิ่งอื่นใด เวลาของข้าที่นี่มีจํากัด”น้ำเสียงของชายชุดขาวยังเป็นมิตร เขาไม่ได้แสดงความเป็นปฏิปักษ์ต่อหลินฮวงเลย

 

“คําถามสุดท้าย” หลินฮวงคิดเกี่ยวกับมันและรู้สึกว่าเขาได้ถามเกือบทุกอย่างที่จําเป็นแล้ว ถ้าเขาถามเพิ่มเติมเกี่ยวกับความลับของอาณาจักรเสมือน ชายคนนั้นก็คงไม่ตอบเขาเช่นกัน” ข้าควรเรียกเจ้าว่าอะไร?”

 

“เจ้าหมายถึงชื่อข้า?”ชายชุดขาวไม่ตอบคําถามทันที เขากลับเงยหน้าเพื่อมองเพดานวังโบราณขณะนึกถึงบางอย่าง” ข้าจําอะไรไม่ได้แล้ว”

 

“ชื่อไม่มีความหมายในอาณาจักรเสมือน เราเพียงแค่มอบฉายาให้ตัวเอง”

 

“ฉายาข้าคือดาบดํา!”

 

หลินฮวงมองดาบดําที่ชายชุดขาวถือ เขาเดาว่าดาบดํานี้ต้องเป็นที่มาของฉายาเขา

 

“เอาล่ะ ข้าไม่มีคําถามอีกแล้ว” ดาบดําก่อตัวในมือหลินฮวงทันทีที่เขาพูดจบ

 

“ดาบชั้นดี!” ดาบดําอดชมหลินฮวงไม่ได้ตอนเขาเห็นอาวุธเซียนในมือหลินฮซง

 

“ของเจ้าเองก็ไม่เบา” หลินฮวงสามารถบอกได้ว่าดาบของอีกฝ่ายเป็นอาวุธเต๋าเช่นกัน

 

แทบจะพร้อมกับที่หลินฮวงพูด ทั้งสองก็หายตัวไป

 

ใต้สวรรค์กับจ้านกวงสามารถจับได้แค่ภาพติดตาต่อให้พวกเขาจะเพ่งมองแค่ไหน

 

จิตเทวะพวกเขายังสามารถขับได้แค่วิถีการเคลื่อนไหวของทั้งสอง แต่ความเร็วพวกเขาเป็นกว่าความเร็วปฏิกิริยาของใต้สวรรค์กับจ้านกวง

 

ทั้งสองปะทะกันทันที

 

สองดาบดํา หนึ่งดาบใบแคบและยาว กับอีกหนึ่งใบหนาและกว้างต่างปลดปล่อยพลังเทวะกันอย่างเต็มที่

 

วินาทีที่ผลพวงระหว่างพลังเทวะของสองฝ่ายปะทุ พลังสวรรค์ก็เริ่มกระจาย

 

มันเหมือนระลอกคลื่นซัดใส่กัน ทําให้เกิดพลังสะท้อน

 

ลมแรงพัดมาไม่หยุดจากสี่ทิศทาง

 

หลินฮวงยังไม่ได้รวมผนึกเต๋า แต่เขามีผนึกดาบสมบูรณ์ภายในตัว

 

ผนึกดาบนี้สิ่งที่คัมภีร์ดาบเปลี่ยนเป็น

 

ในอดีต หลินฮวงไม่อาจกระตุ้นพลังสวรรค์ภายในมันได้

 

แต่ทว่า พอพลังของวิญญาณเทพเขาเลื่อนเป็นจ้าวเทวะ เขาก็ตระหนักว่าเขาสามารถหยิบยืมพลังสวรรค์ภายในผนึกดาบได้

 

แต่การต่อสู้ครั้งก่อนๆนั้น เขาสามารถจัดการปัญหาได้โดยไม่ต้องใช้พลังสวรรค์

 

แต่ตอนนี้ที่เขากําลังเผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่งอย่างดาบดํา เขาจึงไม่อาจปกปิดพลังได้อีก

 

เขาสามารถสัมผัสได้ชัดว่าถ้าเขายังออมมือ เขาอาจตายจริง

 

ใต้สวรรค์ตกใจมากตอนเห็นหลินฮวงใช้พลังสวรรค์

 

เขารู้ว่าหลินฮวงเป็นแค่เทพสวรรค์และยังไม่ทําการผสาน

 

พูดในทางทฤษฎี ไม่มีใครสามารถมีผนึกเต่ภายในตัวได้โดยไม่ทําการผสาน ซึ่งหมายความว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะสร้างพลังสวรรค์ แต่ทว่า หลินฮวงกําลังใช้พลังสวรรค์ต่อหน้าต่อตาใต้สวรรค์

 

จ้านกวงไม่รู้เรื่องนี้ ตั้งแต่ได้เห็นการโจมตีของหลินฮวง เขาก็คิดมาตลอดว่าหลินฮวงเป็นจ้าวเทวะเฉกเช่นเดียวกับเขา เขาคิดว่าหลินฮวงแค่ปลอมตัวเป็นเทพสวรรค์

 

แต่ทว่า หลินฮวงเป็นคนเดียวที่รู้ว่าเขาแค่หยิบยืมพลังสวรรค์มาใช้เท่านั้น ไม่ใช่แค่นั้น เนื่องจากขีดจํากัดของร่างกาย เขาไม่อาจหยิบยืมได้นาน เหนือสิ่งอื่นใด ความแข็งแกร่งทางร่างกายเขา ตอนนี้แค่ใกล้ถึงระดับจ้าวเทวะ แต่ยังไม่ใช่

 

ในการต่อสู้นี้ เขาต้องรีบฆ่าศัตรูให้เร็วที่สุด!ยิ่งยื้อนาน มันยิ่งแย่สําหรับเขา

 

Related

Favorite