Midterm Fantasy 136

“เดี๋ยววันนี้เรากลับบ้านเร็วหน่อยนะ พ่อบอกว่าให้ไปอยู่เป็นเพื่อนคุณตาคุณยายหน่อย” แพทบอกกับรอนช่วงที่เดินแถวขึ้นห้องหลังเที่ยง

“อ้าว ทำไมล่ะ”

“วันนี้คุณพ่อไปทำงานที่ต่างจังหวัดน่ะ แล้วที่บ้านก็ไม่มีคนอยู่เลยเหลือแต่คุณตาคุณยายกับลุงบัว พ่อเลยอยากให้เรากลับบ้านเร็วหน่อย”

“อ่อ”

ทั้งสองคนเดินเข้าถึงห้องเรียนและนั่งลงรอครูเข้ามา รอนหยิบเป้ออกมาควานหาของหยิบยื่นให้เพื่อนสาว

“งั้นเอาระเบิดเวทมนตร์นี่เก็บไว้กับแพทก่อนแล้วกัน คืนนี้เอาข้ามไปฝั่งโน้นด้วยนะ”

“โอเค”

แพทรับเอาถุงใส่ระเบิดสตันเวทมนตร์ไปอย่างระมัดระวังหย่อนลงถุงย่ามที่เตรียมมาโดยไม่จับโดนโดยตรง

ทั้งคู่เรียนหนังสือต่อไปอีกชั่วโมงนึงแล้วครูฝ่ายปกครองก็เดินมาตามที่ห้องว่าลุงบัวมารับแพทแล้ว

“เราไปก่อนนะ คืนนี้เจอกันที่ฝั่งโน้น” แพทโบกมือบ๊ายบายก่อนจะลุกออกจากห้องไป

แพทลงไปที่ข้างล่าง ขึ้นรถที่จอดรออยู่ จากนั้นลุงบัวพ่อบ้านก็ค่อยๆขับรถออกจากโรงเรียน รถเคลื่อนออกจากโรงเรียนแล้วก็ออกจากซอยเข้าสู่ถนนใหญ่ แพทเอนหลังลงกับเบาะนุ่มก่อนจะมีเสียงเตือนของซิสเต็มดังขึ้น

[คุณรับรู้ได้ว่ากำลังถูกเฝ้ามอง]

เด็กสาวชะงักแล้วมองไปที่กระจกข้าง รถเก๋งคันหนึ่งเคลื่อนตัวออกจากข้างทางขับตามรถของเธอมาช้าๆ ไม่แซงไปทั้งที่ลุงบัวก็ไม่ได้ขับเร็วนัก

ลุงบัวเลี้ยวรถเข้าซอยบ้าน รถคันที่ว่าก็เลี้ยวตามมา หากแต่ว่าเมื่อถึงแยกแรกเจ้ารถคันนั้นก็เลี้ยวหลบไปอีกทางหนึ่ง

หรือว่าจะเข้าใจผิดไปเองนะ เด็กสาวคิดในใจ

เธอคิดได้เพียงเท่านี้ ก่อนที่หน้าสเตตัสของเธอจะมีข้อความขึ้นเป็นแถว

[คุณรับรู้ได้ว่ากำลังถูกเฝ้ามอง]

[คุณรับรู้ได้ว่ากำลังถูกเฝ้ามอง]

[คุณรับรู้ได้ว่ากำลังถูกเฝ้ามอง]

ประโยคเดียวกันนี้เลื่อนเป็นแนวยาวลงทางด้านข้างของหน้าจอระบบ สีแดงของตัวหนังสือแดงพรืดเต็มด้านข้าง

“[Battle Map]”

แพทเรียกแผนที่รบออกมา แล้วเด็กสาวก็ต้องตกตะลึง เมื่อแผนที่รอบตัวเธอในขณะนี้เต็มไปด้วยจุดสีแดงจำนวนมาก กระจายอยู่ตามเส้นทางที่มุ่งเข้าสู่บ้านของเธอเอง

ต้องบอก… ต้องบอกลุงบัว !

“คุณหนูครับ เดี๋ยวพอถึงบ้านแล้วห้ามคุณหนูลงไปที่สนามหญ้านะครับ”

“คะ?”

พ่อบ้านเอ่ยขึ้นมาขณะที่รถกำลังใกล้จะเข้ารั้วบ้านที่กำลังเปิดออกจนแพทตั้งตัวไม่ทัน

“ไม่มีอะไรหรอกครับ ช่วงนี้มีหนูสกปรกออกมาเยอะ ผมเลยวางกับดักเอาไว้ กลัวคุณหนูจะไปเหยียบถูกเข้า”

“ค่ะ”

แพทขานรับอย่างงงๆ แล้วเธอก็สังเกตเห็นแนวสายตาของลุงบัว ตอนนี้กำลังจะเข้าบ้านแท้ๆ แต่ลุงบัวกลับจ้องไปที่คนเข็นรถไอติมทางด้านโน้น และมองไปทางพระที่กำลังยืนถือบาตรรับบริจาคเงินอยู่อีกด้าน

ทั้งสองคนนี้เป็นจุดสีแดงในแผนที่รบ เป็นศัตรู!

เด็กสาวมองดูสีหน้าของลุงบัวแล้ว ดูเหมือนลุงบัวจะรู้ตัวแล้วแน่ๆ อย่าเพิ่งทำลายสมาธิของลุงบัวเลย

รถเคลื่อนตัวผ่านรั้วเข้าไป รั้วบ้านค่อยๆเลื่อนปิดลง แพทเดินลงจากรถเข้าไปในบ้าน

“สวัสดีค่ะคุณตา คุณยาย”

“อ้าว แพท หลานกลับมาแล้วรึ” คุณตาร้องขึ้น

“ค่ะ”

แพทเดินไปหาตายาย หย่อนร่างลงกับโซฟา

[คุณกำลังถูกแอบฟัง]

[คุณรับรู้ได้ว่ากำลังถูกเฝ้ามอง]

แพทนั่งตัวแข็งขึ้นมาทันทีที่สเตตัสนี้ขึ้น เกิดอะไรขึ้นกันแน่

จุ๊จุ๊จุ๊จุ๊

เสียงจิ้งจกร้องขึ้นจากกำแพงทำลายความเงียบ แพทหันไปมองที่กำแพง มีจุดสีแดงของแสงเลเซอร์ปรากฎอยู่บนกำแพงนั้นโดยมีจิ้งจกสองตัวกำลังจดจ่ออยู่ พวกมันสองตัวส่งเสียงร้องขู่กันเองไปมา

เธอลุกขึ้นจากโซฟาไปที่กำแพง คิดจะมองดูชัดๆ แล้วแสงไฟนั้นก็หายไป จิ้งจกสองตัววิ่งไล่กัดหายไปหลังรูปภาพ

“อะไรเหรอหลาน” คุณยายถาม

“เหมือนหนูจะเห็นแสงตรงกำแพงค่ะ เหมือนมีใครเล่นพิเรนทร์เอาเลเซอร์พ้อยเตอร์ส่องเข้ามาในบ้านเรา” แพทพูดขึ้น

“อ้าา ไหน ไหน มีด้วยเหรอ” คุณตาบอก

“หลานคิดไปเองหรือเปล่า” ยายร้องสำทับ

ทั้งสองคนไม่กล้าพูดอะไรออกไปตอนนี้ เพราะถ้าหากแสดงออกว่ารู้ตัวว่าถูกเฝ้ามองล่ะก็ อีกฝ่ายอาจจะลงมือกับวิทวัสก่อนก็ได้

ขณะที่ตรงตึกฝั่งตรงข้ามนั้น หัวหน้าทีมมือปืนกำลังเขกหัวลูกน้องที่ยิงเลเซอร์ดักฟังแบบโจ่งแจ้งจนแผนเกือบแตก

แพทเองมองเห็นความผิดปกติของตายาย ดูทั้งสองท่านจะเกร็งๆยังไงชอบกล จังหวะนั้นเองที่ยายขยับลุกนั่งตรง ชายเสื้อก็ขยับออกแวบหนึ่ง เป็นชั่วระยะสั้นๆแต่ก็เพียงพอที่จะเผยให้เห็นวัตถุสีดำที่เหน็บไว้ในซองข้างเอว

ปืนพก!

ต้องมีอะไรแน่ๆ และทุกคนน่าจะปิดบังเธออยู่

“เดี๋ยวหนูขอไปที่โรงยิมแป๊บนึงนะคะ จะไปเอาของหน่อย”

“จ๊ะๆ”

เด็กสาวเดินออกประตูข้างบ้าน ระหว่างเดินไปก็พบว่าคำเตือนว่าถูกเฝ้ามองยังวิ่งไหลอยู่เรื่อยๆ ในแผนที่รบก็แสดงให้เห็นว่าที่ตึกแถวรอบๆบ้านมีจุดสีแดงของศัตรูซ่อนอยู่ ทุกจุดไม่มีการเคลื่อนไหว เหมือนกับเฝ้ารออะไรบางอย่างอยู่  ส่วนที่สนามหญ้านั้น เมื่อซูมแผนที่เข้าไปก็พบว่ามีจุดเล็กๆแสดงสถานะกับดักกระจายอยู่เต็ม น่าจะเป็นสิ่งที่ลุงบัวบอกว่าเป็นกับดักหนูสกปรก

เด็กสาวเดินตรงไปยังโรงยิมโดยไม่แสดงอาการอะไรให้ผิดสังเกต ไปที่มุมห้องตรงที่มีตู้เซฟ เป็นตู้เซฟที่เธอเคยกดเอาของให้รอนเมื่อตอนนั้น

แกร๊ก!

เสียงตู้เซฟดังเปิดออก เด็กสาวเอื้อมมือเข้าไปหยิบปืนพกและกล่องกระสุนออกมา แล้วใส่ของทั้งสองลงในถุงก็อบแก็บเดินออกจากโรงยิมกลับเข้าบ้าน

“ไปเอาของที่โรงยิมเหรอหลาน”

“ค่ะ ไปเอาขนมจากตู้แช่ที่ยิมน่ะค่ะ” แพทตอบ “เดี๋ยวหนูขึ้นห้องไปเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ”

เด็กสาวเดินขึ้นห้องไป ปิดประตูห้อง แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือออกมากดส่งข้อความหารอนในทันที

“เร็วเข้าสิรอน อ่านเร็ว อ่านเร็ว”