ลูกติดแม่เลี้ยงของผมคือแฟนเก่า ‘ไม่ปล่อยให้รักเก่าจบลงได้’
อดีตแฟนไม่อยากจะเรียก (เพราะเกลียดเข้าไส้ไงล่ะ)
“…………”
“…………”
ผมกำลังยืนจ้องเขม็งอยู่หน้าทางเข้าบ้านเหมือนคนมิดีมิร้าย
อีกฝั่งเป็นเด็กสาววัยเดียวกันและไม่มีใครอื่นนอกจากพวกเรา ผมอยากจะบอกว่าความสัมพันธ์ของเรานั้นมีไม่มากก็น้อย แต่ต้องยอมรับว่าในความเป็นจริงมันมีมากกว่านั้น
“….จะไปไหนมิซึโตะคุง”
“….แล้วเธอจะไปไหนล่ะ ยูเมะซัง”
ยัยนั่นถาม ผมจึงตอบแล้วจากนั้นเราก็เงียบไป
นี่เป็นรอบที่สามแล้ว
อันที่จริง ไม่ต้องถามผมก็รู้ว่ายัยผู้หญิงคนนี้กำลังไปที่ร้านหนังสือบนร้านเบอร์เกอร์แถวสถานีคาราสึมะ ซันโจ วันนี้เป็นวันวางแผงของค่ายสำนักพิมพ์ค่ายหนึ่งที่ตีพิมพ์นิยายแนวสืบสวนและดูเหมือนว่ายัยคนนี้มีเป้าหมายเดียวกัน
ดังนั้น การที่เดินออกจากบ้านพร้อมกันจึงเป็นปัญหา พวกเราจะต้องเดินไปที่นั่นด้วยกัน มุ่งหน้าไปยังแผงเดียวกัน แถมต่อแถวเข้าแคชเชียร์
มันเหมือนกับคู่ชีวิตที่มีใจรักในการอ่านหนังสือเหมือนกันเลยแฮะ
ความเข้าใจผิดพวกนี้เป็นสิ่งที่เราต้องหลีกเลี่ยงอย่างแรง
จนสุดท้ายพวกเราจนมุมและต้องเปลี่ยนเวลาออกไปข้างนอก ดังนั้นประเด็นที่ว่าใครจะออกจากบ้านก่อน พวกเราจึงเจรจาและเดิมพันว่าใครออกเป็นคนแรก
แล้วทำไมเราถึงไม่พูดออกมาตั้งแต่แรกล่ะ ไม่เลย มันไม่มีทางแก้ได้โดยการพูดคุยกับยัยคนนี้หรอก
“─เอ๊ะ? นั่นยูเมะกับมิซึโตะคุงนี่ กำลังทำอะไรอยู่เหรอ?”
ยูนิซังในชุดสูทปรากฏตัวขึ้นจากห้องนั่งเล่น
ยูนิซังกลายเป็นคุณแม่ของผมเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว
หรือให้เข้าใจง่ายๆ คือเธอคนนี้เป็นทั้งภรรยาที่แต่งงานกับคุณพ่อของผมและเป็นคุณแม่แท้ๆ ของยัยคนนี้ที่ยืนอยู่เบื้องหน้า
“ทั้งสองคนไม่ไปข้างนอกเหรอ?”
“กะจะไปอยู่ครับ”
จากนั้นผมก็ใช้คำถามนั้นพยายามเดินออกไปอย่างลื่นไหลแต่ก่อนที่ผมจะทำได้นั้น ยูนิซังถามว่า
“อา กำลังไปร้านหนังสือแถวคาราสึมะ โดริเหรอ ได้ยินมาว่ามิซึโตะคุงก็เป็นหนอนหนังสือด้วนี่น้า~! ไปกับยูเมะมั้ย? ลูกคนนี้ก็ไปแต่ร้านหนังสือกับห้องสมุดเท่านั้น”
“….เออ”
“เดิ๋ยวสิคะ คุณแม่….”
“อ้อ! อย่าบอกนะว่าทั้งสองคนจะไปด้วยกันใช่ไหม ฉันดีใจนะ มิซึโตะคุง! ดูเหมือนจะเข้ากับูเมะได้ดีเลยสินะ! ฝากดูแลเธอต่อด้วยล่ะ ลูกคนนี้ชอบขี้อาย”
“….ค-ครับ….”
พอถูกบอกอย่างนั้น ผมไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเชื่อฟัง
แล้วสัมผัสได้ถึงสายตาอาฆาตแค้นจากข้างๆ ผม
“งั้นขอไปทำงานต่อนะ รีบกลับมาล่ะทั้งสองคน! เป็นพี่น้องที่ดีซึ่งกันและกันนะ!”
หลังพูดเสร็จ ยูนิซังก็หายตัวไปจากทางเข้า
หลังจากนั้น ก็เหลือเพียงผมกับเธอ──พี่น้องถูกทิ้งอ้างว้างไว้
ใช่ พวกเราเป็นพี่น้องกัน
แต่เป็นพี่น้องต่างพ่อต่างแม่
เป็นลูกเลี้ยงของครอบครัวที่แต่งงานใหม่
“….ไหงถึงตอบตกลงล่ะเนี่ย?”
“….ก็ไม่มีทางเลือกเลยต้องตามน้ำไป”
“แล้วทำไมต้องให้นายมาดูแลฉันด้วยล่ะ?”
“ไม่รู้ ฉันก็ไม่อยากดูแลเธอเหมือนกัน”
“ฉันเกลียดนิสัยเฉยเมยของนายจริงๆ ไอ้เด็กโอตาคุ”
“ฉันก็เกลียดนิสัยเห็นแก่ตัวของเธอเหมือนกัน ยัยงั่งเอ๊ย”
แต่คุณพ่อคุณแม่ของเราไม่รู้
ซึ่งมีเพียงผมกับเธอเท่านั้นที่รู้ความสัมพันธ์ที่แท้จริงของเรา
ผม อิริโดะ มิซึโตะ ─
และเธอ อิริโดะ ยูเมะ ─
─ เคยมีความสัมพันธ์แบบแฟน-แฟนมาก่อนเมื่อสองอาทิตย์ที่แล้ว
――――――――――――――――――――――――――――――
สามารถอ่าน 1 ตอนล่วงหน้าได้ทางเพจ Launchmind
![[นิยายแปล] Tanin wo Yosetsukenai Buaisouna Joshi ni Sekkyou shitara, Mechakucha Natsukareta](https://i1.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/01/10587_cover.jpg?resize=151,215 "[นิยายแปล] Tanin wo Yosetsukenai Buaisouna Joshi ni Sekkyou shitara, Mechakucha Natsukareta")
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
