คำพูดที่สง่างามของมุชิกิ
「──ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ, ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า────!」
ไซกะ หัวเราะออกมาอย่างอดไม่อยู่
「คิดว่าจะพูดอะไรเสียอีก…..แม้แต่คนบ้าก็คงเรืองแสงได้ถ้ามาถึงขั้นนี้แหละนะ」
หลังหัวเราะไปได้สักพัก ก็ส่งสายแหลมคมออกมาจากช่องว่างระหว่างนิ้วที่อยู่บนใบหน้า
「…..แต่ว่า เหมือนจะเข้าใจอะไรผิดนิดหน่อยนะ ฉันน่ะ ไม่ได้ต้องการจะมาเถียงกับเธอ แล้วก็ไม่ได้มาเพื่อขอความยินยอมจากเธอด้วย
เป้าหมายของฉัน คือการช่วงชิงเก้าอี้ราชาโลกจาก『ตัวฉัน』ในช่วงเวลานี้ หรือก็คือ คนที่ใช้ร่างร่วมกับ『ตัวฉัน』อย่างเธอน่ะ───ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องตายไงล่ะ…..!」
ไซกะพูด แล้วกางแขนทั้งสองข้างอย่างโอ้อวด
ในเวลาเดียวกับการเคลื่อนไหว ตราสัญลักษณ์ที่ลอยอยู่บนหัว วงที่ 2 กับ 3 ก็เรืองแสงจ้า
「────!」
มุชิกิหรี่ตา มือและร่างกายของไซกะถูกห่อหุ้มด้วยแสง
แล้วในที่สุด เส้นแสงพวกนั้น ก็กลายเป็นสิ่งของสองชิ้น
คทาจอมเวทย์ที่มีศูนย์กลางเป็นก้อนกลมขนาดใหญ่เหมือนดาวโลก
และเดรสแสงที่ห่อหุ้มไปทั้งร่างกายของเธอ
สิ่งเหล่านั้นร่วมกับวงเวทย์ของไซกะ ทำให้รูปลักษณ์ของเธอ เป็นเหมือน『แม่มด』
วิวรณ์บทที่ 2 และ 3 ของแม่มดหลากสี คุโอซากิ ไซกะ
ความงดงามที่แสนทารุณ แทบจะช่วงชิงสายตาของมุชิกิ
แต่ว่า ตอนนี้ไม่มีเวลามาทำเรื่องแบบนั้น
「ฟู่────」
ไซกะ ยกคทาที่ใหญ่กว่าตัวเองขึ้น───แล้วเอาส่วนหัวเคาะลงกับพื้น
ทันใดนั้น ทิวทัศน์เมืองเขาวงกตที่ล้อมรอบตัวมุชิกิกับไซกะก็เปลี่ยนไป
「น่ะ…..!?」
───พายุทะเล ไหลเชี่ยวอย่างบ้าคลั่ง
ไม่ใช่ ไม่ใช่แค่ทะเลธรรมดา ผืนน้ำที่ราวกับมีจิตใจเป็นของตัวเอง เกลียวคลื่นหมุนวนกลายเป็นรูปร่างเหมือนสัตว์ประหลาด
ยื่นมือทั้งสองข้างเข้ามากลืนกินมุชิกิราวกับจะโอบกอด
ในพริบตานั้น มุชิกิถูกพัดไปกับกระแสน้ำราวกับเศษไม้ที่ไร้พลัง เข้าไปอยู่ในกระแสน้ำวน แค่จะหายใจยังยากลำบาก
มือ เท้า ลำตัว และหัว ถูกแรงมหาศาลจากรอบทิศทาง รู้สึกราวกับร่างกายจะหลุดออกจากกัน
「───、────!」
ระหว่างที่สติกำลังจะหลุดลอยไป มุชิกิพยายามขัดเกลาจิตใจตัวเอง ใช้ลูกบอลแสงวิวรณ์บทที่ 1 เป็นที่หยั่งเท้า บินขึ้นจากผืนทะเล
「ฮ่า…..、ฮ่า….. ─── 」
「ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ、เลียนแบบได้คล่องแคล่วผิดคาดเลยนะ」
ไซกะที่ลอยอยู่บนอากาศขึ้นเสียงหัวเราะถูกใจ แล้วชูคทาที่อยู่ในมือขึ้นฟ้า
「แต่ว่า คงไม่คิดว่าจะจบลงแค่นี้จริงๆหรอกนะ? วิวรณ์บทที่ 4 ของฉันน่ะ สามารถสร้างสรรค์ทุกทิวทัศน์ ทุกสรรพสิ่งที่มีตัวตนอยู่ในโลกนี้
───จงมองดูให้ดี ที่มาของฉายาแม่มดหลากสีน่ะ」
พอไซกะพูดจบ คทาที่อยู่ในมือก็ปล่อยแสงจ้า───แล้วทะเลคลั่งที่ขยายตัวออกไปโดยรอบ ก็ถูกเปลี่ยนแปลงรูปร่าง
ท้องฟ้าถูกปกคลุมด้วยควันภูเขาไฟ ส่วนทางพื้นดินเป็นทุ่งลาวาเดือด
พริบตาเดียวพื้นที่อยู่รอบตัวมุชิกิกับไซกะ ก็ถูกเปลี่ยนเป็นปล่องภูเขาไฟขนาดใหญ่
「กุ…..!?」
บรรยากาศที่ร้อนแรงจนเผาไหม้โพรงจมูก แม้แต่การลืมตาก็กลายเป็นเรื่องลำบาก มุชิกิไอแล้วหรี่ตา
แต่ว่า ไซกะไม่มีทางใจดีกับมุชิกิขนาดนั้น ในทัศนวิสัยที่บีบแคบลง เห็นลาวาหมุนวนเป็นคลื่นขนาดใหญ่ จากนั้น ไฟที่มีรูปร่างเหมือนมังกรก็ปรากฏตัวออกมา
「น่ะ──」
เผลอกลั้นหายใจโดยไม่รู้ตัว
มังกรไฟคำรามออกมาเหมือนจะโอ้อวดร่างกาย ขยายกรามขนาดยักจนถึงขีดสุด แล้วพุ่งเข้ามาหมายจะกลืนกินมุชิกิ
มีแค่คำว่าตายที่โผล่ขึ้นมาในหัว อีกฝ่ายที่กำลังไล่เข้ามาคือมังกรที่ทำจากไฟ ไม่จำเป็นต้องพูดถึงกัด เพียงแค่สัมผัสร่างนั่นก็คงถูกไหม้ตายแล้ว
「───」
แต่ว่า ในสถานการณ์คับขันแบบนี้ ความคิดของมุชิกิ กลับถูกยึดโดยสิ่งอื่นนอกจากความกลัวเจ็บและกลัวตาย
ขืนปล่อยไว้แบบนี้อีกไม่กี่วินาที ผิวที่งดงามของมุชิกิ───ของไซกะ จะต้องถูกลวกเอาแน่ ไม่สิ อาจจะกลายเป็นตอตะโกเลยด้วยซ้ำ
ร่างกายของเด็กสาวที่งดงามยิ่งกว่าโลกา
งานศิลปะขั้นสูงสุดอันเป็นที่รักของเหล่าทวยเทพ ร่างกายของคุโอซากิ ไซกะ
เรื่องแบบนั้น มุชิกิไม่มีทางยอมรับได้เด็ดขาด
「ไม่อนุญาติให้ทำฉันบาดเจ็บ…..ไปมากกว่านี้หรอกนะ───!」
ไร้ซึ่งรากฐาน แต่มีความเชื่อมั่น
ร่างกายในตอนนี้ เป็นแบบเดียวกับศัตรูที่กำลังเผชิญหน้า จอมเวทย์ที่แข็งแกร่งที่สุด คุโอซากิ ไซกะ
ถ้าอย่างนั้นสิ่งที่เธอทำได้──ก็ไม่มีเหตุผลที่ร่างกายนี้จะทำไม่ได้เหมือนกัน
「อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา──────!」
──มังกรไฟ กลืนกินร่างกายของมุชิกิ
ความร้อนรุนแรง แผ่ขยายไปยังบรรยากาศโดยรอบ
แต่ว่า
「…..โหว?」
หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ไซกะ ก็ส่งเสียงร้องด้วยความสนใจออกมา
แต่ก็น่าเป็นแบบนั้น เพราะมุชิกิที่ควรจะถูกมังกรกลืนกินไปก่อนหน้า กำลังลอยอยู่ตรงนั้น
「──ไม่เลวนี่ สถานการณ์แบบนั้น ยังอุตส่ารอดมาได้แบบปาฏิหาริย์อีกนะ」
ไซกะหรี่ตา ราวกับตั้งใจจะมองไปทั่วตัวมุชิกิอีกครั้ง
「….. 、────」
ในทัศนวิสัยที่ถูกฉายด้วยแสงสีสดใส มุชิกิขยับไหล่ขึ้นลงแล้วปรับลมหายใจ
ก่อนหน้านี้แค่หายใจยังรู้สึกเหมือนเยื่อจมูกกับปอดจะถูกแผดเผา แต่ว่า ตอนนี้กลับไม่รู้สึกถึงความร้อนโดยรอบขนาดนั้น
แต่ก็ควรจะเป็นแบบนั้น เพราะบนหัวมุชิกิ มีตราสัญลักษณ์ 3 วงส่องสว่าง──ในมือนั้นถือคทาขนาดยัก บนร่างกาย、สวมเดรสแสงที่ดูงดงาม
ใช่、วิวรณ์บทที่ 2 และ 3 ของคุโอซากิ ไซกะ
มุชิกิ เลียนแบบชุดที่ไซกะที่สวมใส่อยู่ตรงหน้า
「…..ก็ตรงหน้า、มีตัวอย่างดีๆอยู่นี่นะ ใช้เป็นต้นแบบได้ดีเลยล่ะ เผยไพ่ในมือให้ฉันเห็นมากเกินไปหรือเปล่านะ?」
พอมุชิกิใช้วิธีพูดของไซกะพูดกลับไป ไซกะก็ฉีกยิ้มยกมุมปากขึ้น
「น่าสนใจนี่ ของปลอมที่ทำแค่สวมหนัง จะตามมาได้ถึงแค่ไหนกันนะ?」
「ตามได้ถึงแค่ไหน? คำพูดแปลกจังนะ เหมือนจะบอกว่าเธอเป็นฝ่ายชนะแล้วยังไงยังงั้น」
「หึ──」
ไซกะบิดริมฝีปากอย่างรื่นรมย์ แล้วยื่นคทาในมือออกไปข้างหน้า
มุชิกิเลียนแบบการเคลื่อนไหวนั้นโดยสมบูรณ์ ชูคทาขึ้น
แล้วบนหัวมุชิกิ───ก็มีตราสัญลักษณ์วงที่ 4 ที่ตำแหน่งปลายหมวกแม่มดปรากฏขึ้น
「สร้างสรรค์ทุกสรรพสิ่ง」
「เพื่อให้สวงสวรรค์และผืนดินอยู่ใต้ฝ่ามือ」
「จงสาบานและเชื่อฟัง」
「เธอน่ะ───」
『───จะทำเป็นเจ้าสาวให้เอง』
ในเวลาที่เสียงของทั้งคู่ซ้อนทับกัน ทิศทัศน์ที่ล้อมรอบตัวทั้งสองฝ่าย ก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง
ผืนพิภพอันไร้ที่สิ้นสุด ทะเลทรายขนาดยักที่มีฝุ่นล่องลอย
วิวรณ์บทที่ 4 ของทั้งคู่ผสมเข้าด้วยกัน เป็นทิวทัศน์ที่แปลกประหลาด
「จงหมุนวน──」
「ฮ่า…..!」
พายุเริ่มหมุนวนตามคำสั่งของไซกะและมุชิกิ เม็ดทรายที่มีอยู่เต็มพื้นที่ถูกม้วนวนขึ้นมา เกิดเป็นพายุหมุนขยาดยัก 2 ลูก
วังวนสีทรายบิดโค้งไปมาราวกับงู แล้วเลื้อยพันกันในพื้นที่ระหว่างทั้งคู่ เศษหินเศษทรายแตกกระจายออกไปรอบๆ
「หึ มีดีสมกับที่พูดจาใหญ่โตเหมือนกันนี่ ที่สามารถใช้ศาสตร์เวทย์ของฉันได้ระดับนี้ในระยะเวลาสั้นๆน่ะนะ! ถึงขั้นอยากให้สอนวิธีเรียนเลยล่ะ!」
ไซกะขึ้นเสียงหัวเราะ แล้วหมุนคทา
「แต่ว่า──คงไม่เผลอคิดว่าจะเอาชนะฉันได้หรอกนะ?」
ราวกับการขานรับ มิติที่อยู่รอบตัวทั้งสองคน กลับไปอ่อนยวบและบิดเบี้ยวอีกครั้ง คงตั้งใจจะวิวรณ์อาณาเขตอีกแล้ว
「───」
มุชิกิตั้งสมาธิ จับตาดูทุกการเคลื่อนไหวของไซกะ และการไหลเวียนของพลังเวทย์
สัมผัสที่แปลกประหลาดไหลมาจากชุดวิวรณ์บทที่ 3 ที่กำลังสวม ทำให้รู้สึกได้ถึงโครงสร้างของอาณาเขตที่ไซกะตั้งใจจะวิวรณ์ขึ้นมา
「วิวรณ์บทที่ 4──」
ครึ่งหนึ่งของมุชิกิ ตกอยู่ในก้นบึ้งของภวังค์ หมุนคทาทำตามการเคลื่อนไหวของไซกะ
แล้วทิวทัศน์โดยรอบ ก็ถูกย้อมทับโดยมีมุชิกิกับไซกะเป็นจุดเริ่มต้น
──เมืองเขาวงกตที่ประกอบขึ้นจากตึกระฟ้าจำนวนนับไม่ถ้วน โผล่ขึ้นมาทับถมเต็มสายตา
ใช่ พื้นที่ที่ไซกะวิวรณ์ขึ้นมาในคราวนี้ คือทิวทัศน์ที่ถูกสร้างขึ้นในตอนแรก
「──อืม อันนี้คงเข้ามือที่สุดแล้วล่ะนะ เรียกว่าเป็นทิวทัศน์ต้นกำเนิดเลยล่ะมั้ง」
ไซกะพยักหน้าอย่างพึงพอใจ แล้วส่งสายตามาทางมุชิกิแล้วผุดยิ้ม
「ก็อยากเล่นด้วยอีกสักหน่อยนะ──แต่ฉันเองก็ไม่มีเวลาว่างขนาดนั้นเหมือนกัน มาจบกันตรงนี้ดีกว่า」
พอพูดแบบนั้นจบ ก็เตะพื้น
แล้วร่างของเธอก็พุ่งขึ้นฟ้าราวกับแรงโน้มถ่วงถูกพลิกกลับด้าน
「…..! เดี๋ยวก่อน──」
ก็ไม่รู้ว่าไซกะตั้งใจจะทำอะไรเหมือนกัน แต่จะปล่อยให้ทำแบบนั้นไม่ได้ มุชิกิเตะพื้นพุ่งขึ้นฟ้าตามไซกะ
ไถลกับข้างตึกระฟ้าที่ไม่รู้จุดจบเพื่อปีนป่ายไปยังจุดที่สูงขึ้นกว่าเดิม
แล้วในที่สุด มุชิกิก็ฝ่าทะลุเมฆหนา มาถึงท้องฟ้ากว้าง
「น、นี่มัน──」
จากนั้น พอได้เห็นทิวทัศน์ที่ขยายตัวออกไป ก็ตาเบิกโพลง
ด้านล่าง เป็นภาพตึกระฟ้าที่ขยายตัวออกไป จนดูเหมือนกองเข็มตั้ง
ด้านบนที่อยู่ห่างไกล──เป็นเมืองขนาดใหญ่ที่กำลังลอยกลับหัว และขยายตัวออกไปจนสุดลูกหูลูกตาเหมือนด้านล่าง
มุชิกิจำภาพแบบนั้นได้──ภาพแบบเดียวกับตอนที่มุชิกิเพิ่งรวมร่างกับไซกะ แล้วใช้วิวรณ์บทที่ 4 สู้กับอัลเวียต
ท่ามกลางทิวทัศน์ที่ทำให้นึกถึงฟันของสัตว์ขนาดใหญ่ ไซกะที่กำลังลอยอยู่บนท้องฟ้าอย่างสบายๆ ชี้คทาไปทางมุชิกิ
「──จบแล้วล่ะ」
ตอบรับเสียงพูด ท้องฟ้าและผืนดิน เมืองทั้งสองพุ่งเข้าใส่มุชิกิราวกับจะขบเคี้ยว
「คุ──!」
มุชิกิยกคทาขึ้น ควบคุมพลังเวทย์ ยิงคำสั่งให้กับโลก
──แต่ว่า อาณาเขตที่ควรจะเป็นวิวรณ์บทที่ 4 ของมุชิกิครึ่งหนึ่ง ไม่มีการตอบสนองใดๆ
ไซกะ ยิ้มอย่างห้าวหาญ
「ก็บอกว่าจบแล้วไง มุชิกิ?」
ไซกะพูดโดยเน้นชื่อมุชิกิ
ราวกับเป็นการเอาคืนที่บังอาจมาอ้างตัวเป็นคุโอซากิ ไซกะ
「เธอน่ะ เลียนแบบฉันได้ดี ไม่ว่าจะเพราะเหตุผลอะไรก็ขอชื่นชมในความสามารถนั่นเลย
แต่ว่า พอพลิกกลับแล้วก็เป็นได้แค่นั้น คนที่ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากลอกเลียนแบบคิดจะเอาชนะฉันน่ะ จะโอหังก็ให้มันมีขอบเขตหน่อย」
「อะ────」
เสียงที่งดงามเล็ดลอดออกมาจากลำคอ
พร้อมสติของมุชิกิ ที่ถูกความมืดกลืนกิน
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
