ทั้งในยามสบายและยามป่วย
ทั้งในยามสุขและยามทุกข์
ทั้งในยามมั่งมีและยากจน
แม้ความตายก็มิอาจแยกเราจากกัน
―――เพราะฉะนั้น ฉันจึงมอบให้แก่เธอ.
King Propose
brilliant colors witch
***********
―― รักแรกของผม คือร่างไร้วิญญาณ
「―――― 」
เสียงถอนหายใจหลุดลอดออกมา พร้อมหัวใจที่เต้นแรงขึ้น
ความรู้สึกที่ไหลวนอยู่ในอกคืออะไร คูกะ มุชิกิได้แต่ยืนนิ่ง ไม่สามารถเข้าใจได้
มุชิกิไม่ใช่ทั้งฆาตกรเหี้ยมหรือพวกชอบศพ อย่างน้อย ๆในชีวิตที่ผ่านมาก็ไม่เคยฆ่าคนหรือสะสมรูปคนตาย
ถ้าว่ากันตามตรง เขาก็รู้สึกขยาดกับมันเหมือนคนทั่วไปด้วยซ้ำ
ทว่าในตอนนี้ ตั้งแต่สิ่งนั้นได้ปรากฏขึ้นต่อหน้า เขากลับไม่สามารถละสายตาได้
ร่างที่นอนหงายอยู่บนพื้นของเด็กสาวที่อาบด้วยเลือด
อายุน่าจะราว ๆ 16 ถึง 17 ปี
ใบหน้าอันทรงเสน่ห์ แต่ก็ยังหลงเหลือความไร้เดียงสา
ผมยาวที่ส่องประกายไม่สามารถบอกได้ว่าเป็นสีทองหรือเงินอาบด้วยไฟถนนยามค่ำคืน
เปลือกตาที่ปิดสนิททำให้มิอาจรับรู้สีของดวงตาคู่นั้นได้、 ทว่ากลับช่วยเสริมให้จมูกและริมฝีปากที่ได้รูปดูโดดเด่นขึ้น และช่วยขับเน้นความงดงามที่ราวกับตุ๊กตาปั้นที่ล่วงเลยขอบเขตความเป็นมนุษย์
เลือดสีแดงฉานที่ไหลจากกลางหน้าอกเป็นดั่งดอกกุหลาบที่ช่วยประดับตกแต่งเรือนร่างของเด็กสาว และตอนนี้กำลังเบ่งบานขึ้นอย่างช้า ๆ
นี่มัน
ช่างเป็นภาพที่สยดสยอง、
โหดร้าย、
แปลกประหลาด ――
และงดงามจนน่าเวียนหัว
อา, ใช่แล้ว ไม่จำเป็นต้องสงสัยอะไรอีกแล้ว
นับเป็นครั้งแรกตั้งแต่เกิดมา、มุชิกิ กับเด็กสาวคนนั้น ――
――ได้ตกหลุมรักไปซะแล้ว
「………………、ธะ、เธอ、คือ ― 」
「…… !!」
จากนั้น
สิ่งที่ช่วยดึงสติของมุชิกิที่ยืนเหม่อนิ่งอยู่ให้กลับมา คือเสียงที่ราวกับจะสลายหายไป
เด็กสาวที่นอนอยู่บนพื้น พยายามเค้นคำพูดออกมาอย่างยากลำบาก
―― ยังมีชีวิตอยู่
มุชิกิรู้สึกละอายใจกับการรีบด่วนสรุปของตัวเอง และโล่งใจที่เธอยังมีชีวิตอยู่
「เป็นอะไรมั้ยครับ!? นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่!? 」
มุชิกิไหล่สั่น คุกเข่าลงข้างๆเด็กสาว และพูดออกไป
จนถึงตอนนี้มีแต่เรื่องที่ไม่เข้าใจเต็มไปหมด ในหัวมีแต่ความสับสน
มีเพียงความรู้สึกที่อยากช่วยชีวิตเด็กสาวไว้ให้ได้ ที่ทำให้เขายังพอคุมสติไว้ได้อยู่
เปลือกตาของเด็กสาวค่อยๆขยับเปิดขึ้น
ดวงตาที่สะท้อนสีสันหลากหลาย งดงามราวกับความฝัน จ้องมองที่มุชิกิอย่างช้าๆ
「……ฮะ、ฮา―、แบบนี้นี่เอง……、นี่มัน、 อีกแล้วหรอ……
อา……แต่ว่า、นั่นสินะ……ดีจริงๆ……ที่สุดท้ายคนที่มา……คือเธอ… 」
ใบหน้าของมุชิกิเต็มไปด้วยความมึนงง ไม่สามารถเข้าใจคำพูดของเด็กสาว
อาจจะสับสนเพราะเสียเลือดมากก็ได้ แต่ยังไงตอนนี้ก็ต้องได้รับการรักษาให้เร็วที่สุด
แต่ว่า ที่นี่ไม่มีสถานพยาบาล ตัวมุชิกิเองก็ไม่มีความรู้ด้านการรักษา ครั้นจะเรียกรถพยาบาล มือถือก็ไม่มีสัญญานมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว
เมื่อเป็นแบบนี้ มุชิกิก็คงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องแบกเธอไปส่งโรงพยาบาล
แต่ว่า ในโลกที่เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงแห่งนี้ เขาจะต้องเดินไปทางไหนกัน
「―――― !」
ทันใดนั้น ก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นจากข้างหลัง, มุชิกิเงยหน้าขึ้น
จะเป็นใครก็ไม่รู้, แต่โชคดีจริง ๆ ยิ่งตอนนี้เขามีกำลังคนไม่พอที่จะทำอะไรด้วย
มุชิกิกำลังจะหันไปเพื่อขอความช่วยเหลือ
แต่ว่า
「……มะ、ไม่ได้นะ หนีปะ― 」
「――― อะ ― 」
วินาทีที่เด็กสาวพูดขึ้นมา
ความเจ็บปวดราวกับถูกแผดเผาที่อก มุชิกิร้องออกมาด้วยความงุนงงแล้วก้มลงไปมองที่หน้าอก ที่ตรงนั้น ดอกไม้สีแดงเข้าคู่กับของเด็กสาวกำลังเบ่งบาน
จากนั้น ในที่สุดเขาก็เข้าใจ
―― ตัวเขานั้น ถูกแทงทะลุหน้าอกจากคนที่โผล่มาข้างหลัง
「อุ、 อา… 」
ในตอนที่รู้สึกตัว ร่างกายก็เริ่มขยับไม่ได้ดั่งใจแล้ว
ภาพที่เห็นเริ่มมืดมัว แขนขาเริ่มชา
มีเพียงความเจ็บปวดที่เข้ามาปกครองร่างกาย แค่จะหายใจก็ยังลำบาก
มุชิกิที่แม้แต่จะรักษาท่าทางของตัวเองก็ยังทำไม่ได้ ล้มลงกองข้างๆเด็กสาว
「………… 」
เสียงเท้าของคนที่แทงมุชิกิกำลังเดินจากไป
ทว่ามุชิกิในตอนนี้ อย่าว่าแต่จะไล่ตามคนร้าย แค่จะตรวจสอบรูปลักษณ์ก็ยังลำบาก
โกปุ, เลือดที่สำลักออกจากลำคอ ไหลตามแก้มแล้วร่วงลงสู่พื้นดิน
ความรู้สึกเจ็บปวดค่อยๆเปลี่ยนเป็นชา
ประสาทสัมผัสอ่อนลง, ประสาทรับรสหายไป, การรับกลิ่นทื่อลง, การมองเห็นก็พร่ามัว
ทว่า, ในความรู้สึกคลุมเครือนั้น ก็มีสิ่งที่แม้จะเลือนลางแต่ก็สัมผัสได้
เด็กสาวที่ล้มลงอยู่ข้าง ๆนั้น ราวกับใช้พลังเฮือกสุดท้าย คลานขึ้นคร่อมบนตัวของมุชิกิ
「……ขอโทษที、ดันมาเกี่ยวเข้า……ซะแล้วสินะ
แต่ว่า…… ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว, ก็ช่วยไม่ได้. คงต้องขอให้มาด้วยกัน…… จนถึงที่สุด, แล้วล่ะนะ―― 」
เมื่อเด็กสาวพูดจบ, ก็ยื่นมือไปที่แก้มของมุชิกิ――
ริมฝีปากของมุชิกิ ถูกกดทับด้วยริมฝีปากของอีกฝ่าย
「―――― 」
เลือดของเด็กสาว และเ ลือดของตัวเอง
รสชาติของเลือดทั้งสองผสมรวมกัน เป็นจูบที่น่าสยดสยอง
แต่ว่า, มุชิกิ ที่สูญเสียการรับรู้ของร่างกาย, ไม่สามารถตอบสนองอะไรไปกว่านั้นได้
วินาทีที่สติกำลังจะเลือนหายไปอย่างสมบูรณ์
ด้วยสัมผัสการฟังเพียงอย่างเดียวที่เหลือ, เขาได้ยิน คำพูดที่ราวกับเสียงกระซิบของเด็กสาว
「―――ฉัน, ขอมอบโลกของฉันให้กับเธอ――― 」
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
