Infinity Armament สรรพวุธไม่สิ้นสุด 90

IA:เล่ม 3 บทที่ 26 ราชินีแห่งพายุ (ตอนที่ 1)

เลือดสีแดงสดสาดกระจายไปทั่วทุกคนในบริเวณนี้ ไม่มีใครคิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้

เจเคน แฮก ตายแล้ว แถมยังตายเพราะถูกรถชนอีกต่างหาก

ร่างกายที่เป็นดั่งปราการเหล็กของเขาตั้งแต่ตอนที่เขาปรากฎตัว เหล่าผู้คนที่อยากจะล้างแค้นเขาก็ล้วนแล้วแต่ไม่มีใครทำได้สำเร็จ

ยกเว้นเพียงแม็กนีโต้ที่เป็นศัตรูโดยกำเนิดกับเขา นอกจากนี้แล้วเขาก็ไม่เกรงกลัวใครในโลกทั้งสิ้น

แต่ทว่าในวันนี้เขาถูกจบชีวิตลงด้วยการถูกรถชน เขายังไม่ทันได้พูดอะไรซักคำก่อนตายด้วยซ้ำเหมือนกับเหยื่อที่ถูกเขาฆ่าอย่างไร้ปราณี

เขาช่างน่าเวทนายิ่งนัก

ชินยี่เพิ่งจะมาถึง แต่เขาก็เพิ่งจะฆ่าเจเคนไปเรียบร้อยแล้ว

“ทำไมถึงช้าขนาดนี้!”

“เฮ้ย เฮ้ย รู้ตัวรึเปล่าว่าการที่ฉันต้องรีบมาที่นี่เนี่ยมันทำให้รถในเมืองนี้เบรคแตกชนกันกระจายวอดวายหมดแล้วน่ะ?” ชินยี่ที่นั่งอยู่ในรถชี้นิ้วไปที่กองเลือดนั่น “แต่พวกนายนี่ไร้ค่าฉิบหาย แค่ไอ้กลายพันธุ์ตัวเดียวนี่ยังล้มไม่ได้เลย”

บนอกของเจเคนก็มีหีบโผล่ขึ้นมา ชินยี่โบกมือแล้วทหารก็รีบโยนหีบใบนั้นมาให้เขา

“หมอนี่มันคือคนเหล็กหนักประมาณรถถังสิบคันรวมกันเห็นจะได้ มันน่าจะมีตำแหน่งระดับสูงของพวกกลายพันธุ์แน่ๆ”

“ฉันไม่สนหรอกว่ามันจะเป็นใคร” ชินยี่ตอบกลับเสียงดัง มือซ้ายหมุนพวงมาลัยพร้อมตัวรถ ปืนSpirit Flame ของเขาสาดกระสุนใส่พวกกลายพันธุ์ที่อยู่รอบๆ

พวกมันล้มตายลงจากกระสุนของชินยี่ และในจังหวะเดียวกันก็ได้มีรถอีกสองคันพุ่งเข้ามาจากถนนด้านข้าง

สายตาของเหวินโหรวมองไปเห็นกลุ่มของเรน่าทันที

“นั่นมันพวกจากตะวันตกนี่หว่า!”

“อย่าเข้าใจผิด พวกเขามาเพื่อช่วยเรา!” ชินยี่ตะโกนบอก

“เป็นไปได้ยังไง?” ทุกคนตะลึงในคำตอบของเขา

“งานถนัดของฉันคือเปลี่ยนศัตรูให้เป็นมิตร” ชินยี่ตะโกน “ถ้าใครไม่เชื่อก็ถามฮงหลานได้เลย!”

“ถามแม่มึงสิ! ฉันแค่จะปล้นแกรอบเดียวเอง ทำไมต้องเอามาเป็นประเด็นวะ!” ฮงหลานต่อยหน้าพวกกลายพันธ์พลางเงยหน้าขึ้นมาตอบเขา “แต่แปลกนะที่จู่ๆเจ้าพวกนี่มันก็อ่อนแอลงเนี่ย”

นั่นเป็นเพราะว่าเจ้าพวกกลายพันธ์ทุกคนในตอนนี้ได้กลายเป็นคนธรรมดาไปแล้ว พูดให้ถูกก็คือพลังของพวกเขาถูกลบล้างออกไปชั่วคราว

จินกวงกับเจ้าอ้วนตะโกน “เฮ้ย! ฉันใช้พลังจิตไม่ได้!”

แม้จะพูดเหมือนกันแต่ก็ต่างกันอยู่คือ จินกวงนั้นกลัวแต่เจ้าอ้วนกลับตื่นเต้น

ชินยี่เหยียบคันเร่ง รถวิ่งออกไปในขณะที่พลังของจินกวงค่อยๆกลับคืนมา แต่พวกกลายพันธุ์บนเส้นทางของชินยี่นั้นกลับไร้ซึ่งพลัง

ชายกลายพันธุ์ที่เพิ่งขว้างรถบรรทุกไปหมายจะพุ่งเข้ามาหยุดชินยี่ด้วยกำลังทั้งหมดที่มี แต่พบว่าเมื่อชินยี่กำลังพุ่งเข้าใกล้เขามากเท่าไหร่พลังของเขาก็ยิ่งถดถอยหายไปจนไม่เหรอและกลายเป็นหนึ่งในเหยื่อของรถชินยี่

พวกกลายพันธุ์หลายตัวพยายามใช้ความเร็วเหนือมนุษย์เข้าฆ่าชินยี่และก็พบว่าพลังของตนเองก็หายไปเช่นกัน พร้อมกันนั้นเองชินยี่ก็สังหารเขาด้วยปืน

พวกกลายพันธ์หลายต่อหลายตัวพุ่งเข้าใส่ชินยี่และพบว่าพลังของตัวเองนั้นจะหายไปเมื่อเข้าใกล้เขาในระยะ 10 เมตร

เส้นทางรถของชินยี่นั้นแปลกมาก เขาขับรถเพื่อหาพวกกลายพันธุ์ที่ใกล้ที่สุดและคำนวนให้พวกมันเข้าใกล้จิมมี่ได้ในระยะที่ใกล้ที่สุด

นั่นทำให้เหล่านักผจญภัยคนอื่นหาจังหวะแล้วโจมตีกลับได้ทันที

รถของเรน่ากับอันเหวินเองก็วิ่งตามชินยี่ไปและฆ่าพวกกลายพันธ์ไปตามทาง

จนนักผจญภัยตะวันตกบางคนถึงกับตะโกนออกมาด้วยความประหลาดใจปนตื่นเต้น “โว้ว! พวกกลายพันธุ์เยอะฉิบหาย! นายไปหาพวกมันมาจากไหนเนี่ย?”

“ตรงกันข้ามเลย พวกมันเจอเราต่างหาก!” ชินยี่ตะโกน “ทีนี้ก็ฆ่าพวกแม่งให้สมใจอยากเลย!”

“อูร่า!” ทุกคนโห่ร้องขึ้นมาพร้อมๆกัน

อันเหวินกับเพื่อนของเธอหันมายิ้มให้กัน พวกเธอยอมรับแล้วว่าชินยี่นั้นมองการณ์ไกลกว่าทุกคนจริงๆ

ถ้าเป็นสถานการณ์ในตอนนีที่มีพวกกลายพันธ์เต็มไปหมดแบบนี้สิ่งที่พวกเขาต้องห่วงอย่างเดียวก็คือการเก็บแต้ม

จินกวงกับฮงหลานกู่ร้องออกมาและวิ่งตามรถชินยี่ไปพร้อมๆกับทำการโจมตีสุดบ้าคลั่ง ถึงเขาจะไม่รู้ว่าทำไมชินยี่สามารถทำให้พวกกลายพันธุ์หมดพลังได้ แต่มันก็เป็นเรื่องดีนี่นา

เหมือนดั่งมีรถเบนซ์ของชินยี่เป็นเวทีที่ห้อมล้อมไปด้วยนักผจญภัยหลายชีวิต สกิลและกระสุนพุ่งออกไปทั่วทั้งบริเวณ เป้นการต่อสู้ที่ชุลมุนมาก

ฮงหลานพุ่งเข้าไปหมายจะต่อยหน้าชายกลายพันธุ์คนหนึ่ง แต่ก่อนที่หมัดของเขาจะเข้าถึงก็ได้มีมีดบินเข้าเสียบมันตายเสียก่อน ฮงหลานหันกลับไปดูก็เห็นชายผิวขาว เลค กำลังยิ้มให้กับ

ฮงหลานตะโกน “ไอ้บ้า! นั่นมันเหยื่อฉันนะเว้ย!”

“คิดมากน่าเพื่อน ฉันมาช่วยนายนะ” เลคหัวเราะ

“ไปไหนก็ไป! ฉันไม่ต้องการให้นายช่วยเว้ย!” ฮงหลานร้องออกมาแล้วจากนั้นก็หมุนตัวต่อยหน้าพวกกลายพันธุ์ตัวอื่นต่อ

เลคยักไหล่และไล่ฆ่าพวกกลายพันธุ์ต่อ

แต่คนที่สบายที่สุดก็คือชินยี่ เขามีทหารจากกองพลร่มที่สองคอยต่อสู้ให้เขา ทหารเหล่านั้นจะเป็นเหยื่อหากเจอคู่ต่อสู้ที่เก่งกว่า และในทางกลับกันก็มีผลตรงกันข้าม

พวกเขาถูกฝึกมาให้เป็นเครื่องจักรสังหารและในสมรภูมิครั้งนี้ที่กำลังได้เปรียบ ทำให้พวกเขามารวมกลุ่มกันใหม่และทำการโจมตีสวนกลับทันที

พวกกลายพันธุ์หลายตัวล้มตายจากปืนของพวกเขา

ไม่เพียงแค่นั้นพวกเขาเองก็ยังคงเก็บกล่องสมบัติที่ดรอปจากตัวพวกมันให้ชินยี่ด้วย ถึงแม้ว่าพวกกลายพันธุ์จะมีโอกาสที่น้อยมากๆในการดรอปกล่องก็เถอะ แต่เมื่อจำนวนพวกมันเยอะขนาดนี้ก็ทำให้มีโอกาสที่สูงขึ้น

ชินยี่ไม่ว่างมาเก็บอะไรแบบนี้อยู่แล้วเพราะเขาต้องขับรถเพราะฉะนั้นทหารเหล่านี้จึงจัดการเก็บกล่องพวกนี้ทั้งหมดเช่นกัน แน่นอนว่าทั้งหมดทุกกล่องย่อมหมายถึงกล่องที่คนอื่นฆ่าพวกมันและดรอปทิ้งเอาไว้ด้วยเช่นกัน

ไม่กี่นาทีต่อมาพวกกลายพันธุ์ก็ค่อยๆแตกทัพหนีกระเจิงไป มันเป็นการโจมตีกลับที่สร้างความบอบช้ำให้กับกองทัพกลายพันธุ์ได้เป็นอย่างดี

ณ บนยอดตึกสูง สตรอมได้มองการต่อสู้ทั้งหมดอยู่บนนั้น

“จิมมี่! พวกมันเจอจิมมี่!” เธอชี้นิ้วไปที่รถ ถึงแม้มันจะอยู่ไกลจนมองยากแต่เธอก็พอจะเดาจากรูปร่างของชายหนุ่มหัวล้านได้ พลังที่เขามีก็คือพลังที่ทำให้พวกกลายพันธุ์ทุกคนสูญเสียพลัง

“ฉันจะไปพาเขากลับมา” วูฟเวอรีนบอก

“อย่านะโลแกน! ตราบเท่าที่พวกมันมีจิมมี่เราสู้พวกมันไม่ได้หรอก!”

“แล้วจิมมี่ล่ะ? เราไม่ได้มาเพื่อช่วยเขาเหรอ?”

“เราจะช่วยเขายังไงถ้าพวกเขายังมีจิมมี่อยู่กับตัวล่ะ? เราทำอะไรไม่ได้หรอก”

“อย่างที่ฉันบอกให้โจมตีตั้งแต่แรกแล้วไง แต่นี่เธอเลือกที่จะรอดูก่อนผลมันก็ออกมาเป็นอย่างนี้ไง”

“นายมันบ้าบิ่นเกินไปโลแกน พักก่อนเถอะ ยังไงจิมมี่ก็ยังไม่ตายเร็วๆนี้หรอก ไม่งั้นเขาน่าจะถูกฆ่าไปนานแล้ว”

“แล้วจะให้ทำยังไงต่อ?”