ดิงเงอร์: ชิน พวกมอนสเตอร์พวกนี้เป็นประเภทไฟ ส่วนนายถนัดเวทน้ำแข็ง เพราะฉะนั้นก็แช่แข็งพวกไฟป่าซะ
ชิน: นี้เธอจะหวังอะไรกับคนที่ใช้เวทได้ไม่กี่อาทิตย์กัน
ดิงเงอร์: ทำไปซะ ถ้าใกล้ตายฉันจะช่วยนายเอง
ชิน: เรื่องนั้นก็ไม่ได้มีปัญหาหรอกนะ แต่ทำไมพวกเธอถึงอยู่เฉย ๆ ล่ะ!
ชิยุ เอเดน และดิงเงอร์ ต่างนั่งกันดูฉันต่อสู้กับเหล่ามอนสเตอร์ไฟ
เอเดน: พวกดาบของฉันมันไม่ค่อยทนความร้อนน่ะ คงจะเสียดายแย่เลย ถ้ามันเสียรูป
ดิงเงอร์: ฉันจะดูนาย
ชิยุ: ฉันจะดูนายเหมือนกัน
ชิน: ห่ะ…
ชิน: (นั้นไม่ใช่เหตุผลด้วยซ้ำ ขนาดคนใช้ไฟยังไปสู้กับไฟเลย)
หายใจเข้า ออก ทำใจให้สงบ มอนสเตอร์ไฟพวกนี้เป็นธาตุไฟ ที่เกิดจากการอัดแน่นของพลังเวทไฟจนเกิดเป็นคอร์ ฉันต้องโจมตีที่คอร์พวกมันสินะ
ชิน: ฟังคำของฉัน! วารีที่ถูกละลาย จักแตกออกเป็นหนามน้ำแข็ง!
นี้มันน่าอายมากเลย แต่ไม่รู้เพราะอะไร เวลาฉันจะใช้เวทก็มีคำพวกนี้อยู่ในหัวฉันทุกที่
รอบ ๆ ตัวของฉัน เหล่ามอนสเตอร์ต่างถูกแท่งน้ำแข็งแทงไปทั่ว อย่างน้อยก็มีโดนคอร์บ้าง ตัวที่ไม่โดน น้ำแข็งก็จะละลาย แต่ไม่เป็นไร เพราะเยลหลีจะยิงน้ำใส่คอร์พวกมันเอง
ชิน: (เธอยิงเป็นปืนฉีดน้ำเลนแฮะ แถมยิงถูกหมดเลย)
แต่ก็มีอีกเรื่องให้ตกใจ ไม่คิดว่าเซเล่จะใช้ไฟละลายคอร์มอนเตอร์ธาตุไฟ ได้ไงกัน?
ชิน: แล้ว เมื่อไหร่พวกมันจะหมดซักที?
หลังฆ่าพวกมันไปหลายตัว แต่พวกมันก็ยังมากันอีก เดี๋ยวนะ พวกที่นั่งอยู่ตรงนั้นเล่นไพ่กันอยู่ ท่านกลางไฟพวกนี้เนี่ยนะ
เซเล่: เอาน่า แต่มีพวกมันเยอะแสดงว่าตัวบอสต้องเก่งมากแย่ ๆ แล้วเราจะได้ของรางวัลเยอะ
ชิน: มีตัวบอสด้วยหรอ!!? แค่นี้ฉันก็สู้ไม่ไหวแล้วนะ
จริงสิ ยังไม่ได้เช็คเลเวลตัวเองเลย และก็ไม่ได้ใช้ตรวจสถานะเลย
ชิน [เลเวล: 19 สถานะ: อ่อนเพลีย]
ธาตุไฟ [เลเวลเฉลี่ย: 25 มันคือพลังงานเวทธาตุไฟที่รวมตัวกัน แล้วอัดแน่นเป็นคอร์ คอร์เปรียบเสมือนหัวใจของมัน]
ไม่กี่วันผ่านไป แต่ละวันก็แค่ทำภารกิจปกติเรื่อย ๆ แต่วันนี้จะเราจะไปดันเจี้ยนกัน
ชิน: ดันเจี้ยนเป็นที่แบบไหนกัน
ชิยุ: ก็แค่ที่มีมอนเยอะ แล้วก็มีสมบัติ
ชิน; (ปกติเลยแฮะ) แล้วทำไม…
ชิน: คุณพนักงานกิลด์ถึงมาด้วย
เซเล่: ก็เพราะว่าทางกิลด์ให้เรายืนตัวเธอมาไงล่ะ เรามาดันเจี้ยน เพราะนี่เป็นภารกิจที่กิลด์มอบให้โดยตรง
เอเดน: ดันเจี้ยนไฟสินะ ฉันได้ยินข่าวมา ว่ามีไฟป่าใกล้ที่นั้น
เซเล่: ใช่แล้ว ถ้าปล่อยไว้มันจะมาถึงเมือง โดยปกติภารกิจนี้จะมีทุก ๆ 2 ปี
เอเดน: 2 ปีแล้วสินะ ตั้งแต่ตอนนั้น
ชิยุ: ตลกมากเลยตอนนั้น ตอนที่ฉันได้ข่าวมาว่ามีคนปีนต้นไม้หนีไฟป่า ฮ่าฮ่าฮ่า
ชิน: เอ่…
เอเดน: ได้โปรดอย่ามองฉัน
ชิน: แล้วตกลง คุณพนักงานมาทำไมหรอ
เนลฟี: เนลฟี เรียกฉันว่าเนลฟี
ชิน: ครับ คุณเนลฟี
เซเล่: เนลฟีนะน่ะ เธอเป็นเพียงน้ำ เพราะฉะนั้นจึงเหมาะกับสถานการณ์นี้มาก ส่วนพวกเราก็แค่กำจัดมอนสเตอร์รอบ ๆ
ฝูงก็อบลินจำนวนหนึ่ง ได้ถูกเผาจนเป็นธุลี ด้วยสายฟ้าสีเหลือง สีเดียวกับสีผมของชิยุ นั้นแสดงให้เห็นว่าตัวตนที่เป็นเพียว นั้นแข็งแกร่งแค่ไหน
ดิงเงอร์: ไอ้เxี้ยชิยู เผาแบบนี้ แล้วจะเอาอะไรไปขายห่ะ!
ดิงเงอร์ตบหัวชิยุด้วยพับกระดาษ ที่มาจากภายใต้เสื้อคลุม
ชิยุ: นี้เธอไปเอาพับนั้นมาจากไหนกัน
ดิวเงอร์: อยากโดนถาดด้วยไหมหล่ะ
ชิน: หยุดทะเลาะกันก่อน พวกก็อบลินพาพวกมาแล้ว
ดิงเงอร์: เงาดาบนับพัน
เงาของดิงเงอร์ได้เคลื่อนที่ไปหาพวกก็อบลิน เงาเหล่านั้นต่างก็พุ่งทะลุเหล่าก็อบลินจนตาย เหมือนเป็นดาบที่พุ่งมาจากพื้นดิน
ดิงเงอร์: ชิน
ชิน: ค- ค- ครับ
ดิงเงอร์: ฉันไม่เคยสอนให้นายท่องกลอนก่อนใช้เวทเลยนะ
(แล้วเธอสอนฉันอะไรบ้าง นอกจากอาวุธ กับยิงเป้า 1 ครั้ง คงต้องโทษหน้าต่างที่ขึ้นข้อความมา เพื่อใช้เวทแล้ว)
ชิยุ: จากหนังสือต้องห้ามที่ฉันเคยอ่าน สิ่งนี้เรียกว่า เบียว
(ฉันจะจดจำวันนี้ว่าเป็นวันที่น่าอายที่สุด)
หลังจากที่ล่าก็อบลินทั้งวัน พวกเราก็กลับไปส่งภารกิจที่กิลด์ แล้วฉันก็กลับบ้านพัก
เซเล่: ยินดีต้อนรับกลับนะ~~
เซเล่พูดต้อนรับ ในขณะที่กินข้าว
(ล่าพวกก็อบลินมาทั้งวัน เจอแบบนี้ก็รู้สึกดีขึ้นเลย นึกถึงครอบครัวเลยแฮะ)
ชิน: ขอบคุณนะ นี่คือฉันขอถามได้ไหม ครอบครัวเธอด้วยไหนหรอ
เซเล่: ฉันมีแค่คุณแม่ ถึงจะไม่ใช่แม่แท้ ๆ ก็เถอะนะ ฉันออกจากบ้านมาผจญภัย แล้วก็ได้มาเจอพรรคพวก นึกถึงตอนมาแรก ๆ เลย
เซเล่: แล้วครอบครัวนายล่ะ
ชิน: พ่อแม่ฉัน… ไม่รู้สินะ ฉันยังไม่ได้บอกลาพวกเขาเลย
เซเล่: …. มาทานอาหารก่อนดีกว่า การจากลาโดยที่ยังไม่ลากัน สักวันนึงต้องได้มาเจอกันแน่ สักวัน…
เซเล่: แล้วซื้อเตียงมาแล้วใช่ไหม
ชิน: เอ่ะ เอ่ะ อ่ะ…
(ขอให้ค่ำคืนนี้ผ่านไปได้โดยไม่เจ็บตัว)
จริงด้วย ลืมถามชิยูเลยว่าเหตุการณ์ประหลาดนั้นเกิดจากอะไร ช่างมันก่อนละกัน ตอนนี้ฉันอยู่ร้านขายอาวุธ
เอเดน: เลือกได้ยัง
ชิน: ยังไม่รู้เลยว่าจะใช้อะไรดี
เอเดนได้ขยับแว่นของเขาให้เข้าที่
เอเดน: สำหรับนาย ฉันว่าใช้ดาบน่าจะดี
ชิน: ทำไมคุณถึงคิดว่าดาบมันเหมาะกับฉัน
เอเดน: พระเอกหลาย ๆ คนเขาก็ใช้ดาบแหละ
ชิน: … ไม่…
เอเดน: พูดเล่นหน่า พูดเล่น ไม่เห็นต้องพูดจาจริงจังขนาดนั้นเลย
ชิน: เอ้.. ขอโทษที.. มันพูดขึ้นเอง
เอเดน: …มันจะเกี่ยวอะไรกับโลกเก่ารึเปล่า ถ้าไม่สบายใจก็ไม่ต้องบอกก็ได้
ชิน: มันไม่ได้เป็นความลับอะไรขนาดนั้น ฉันแค่คนปกติคนหนึ่ง
เอเดน: แล้วนายจะเอาอะไรล่ะ เลือกได้ยัง
ชิน: … ดาบละกัน เอาเป็นดาบใหญ่
เอเดน: โอ้ โอเค ไปจ่ายเงินเลย
ชิน: ห่ะ???! จ่ายเองหรอ?!
เอเดน: พูดเล่นน่ะ เอาเงินนี้ไป มันเป็นเงินกองกลางปาร์ตี้ ไม่ต้องใช้คืนด้วย
ชิน: …สักวันฉันจะหาให้คืนสิบเท่า
เอเดน: สิบเองรึ
ชิน: เอ๋? น้อยไปเหรอ??
เอเดน: พูดเล่น เอาล่ะรีบไปเถอะ พวกที่เหลือรอเราอยู่
……..พวกเราได้แยกกลุ่มกันไปตามที่วางแผนกันไว้
ชิน: …
ดิงเงอร์: หยุด เราเจอเป้าหมายแล้ว
ชิยุ: ก็อบลิน เป็นกลุ่ม ดูแล้วน่าจะประมาณ 10 ตัวขึ้นไป และพวกขั้นสูง 2-3 ตัว
ชิน: เราควรทำไงดี
ดิงเงอร์: จำที่สอนได้ไหม
ชิน: เธอแค่สอนฉันโจมตีเองนี่
และดิงเงอร์ก็ผลักตัวผมไปเจอพวกก็อบลิน
ชิยุ: สู้ ๆ หน่าาาาา (200 เขาหนีพ้น)
ดิงเงอร์: (1000 เขาฆ่าหมด)
ไอ้พวกนี้มันวางแผนไว้แล้วแน่ ๆ
ชิยุ: ถ้าใกล้ตาย เดี๋ยวไปช่วยนะ (เธอคิดอะไรถึงวางเงินสูงขนาดนั้น)
ดิงเงอร์: (เขาสู้ได้ ฉันรู้สึกได้) ถ้านายหนี นายได้เจอฝึกโหดแน่ จำไว้!
และพวกเขาก็เหมือนใช้เวทหนีไป
ชิน: …..
ก็อบลิน: กุฆาาาา
ก็อบลิน: กาาสสกัส
เตรียมพร้อมเราทำได้แน่
สกินปรับตัว:ทักษะดาบใหญ่,เวทน้ำแข็ง,ทักษะเวทเบื้องต้น
อากาศรอบ ๆ ตัวค่อย ๆ เย็นลง คมดาบได้เย็นจนดูเหมือนจะมีน้ำแข็งติด ไอเย็นออกจากปากของฉัน พวกก็อบลินดูเหมือนจะไม่กล้าเข้ามาใกล้ แต่พวกตัวใหญ่เข้ามาเข้าใกล้ ดาบยักษ์ของพวกมันแกว่งมาหาตัวผม ดาบมันมาก็ต้องหลบ จากนั้นก็แทงไปที่มัน แต่ดูเหมือนจะไม่ง่าย พวกมันมีกันหลายตัว จะตีตัวนึง อีกตัวก็มา
ชิน: จงฟังคำข้า ทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นภัยต่อข้า จงจองจำภายใต้กรงน้ำแข็ง!!
น้ำแข็งแท่งปลายแหลมผุดขึ้นมาจากพื้นขังพวกก็อบลิน แต่บางตัวก็รอดมาได้ จัดการมัน จะรออะไรอยู่ เลือดของพวกมันเกือบจะแข็งในทันทีที่กระเด็นออก
ชิน: จงฟังคำข้า เหล่าน้ำแข็งจึงผุดขึ้นมาเป็นหนามแหลม แทงทะลุเหล่าศัตรู
ทุกสิ่งมันดูง่ายดาย พวกก็อบลินตายกันหมดแล้ว พลังที่ฮันได้มา.. มันแข็งแกร่งขนาดนี้เละหรอ ผมได้นึกในใจ ในสภาพอานที่เฉยชา
ชิยุ: ใช้ได้นะนั้น แต่ก็ได้แค่กลาง ๆ นั้นแหละนะ ถ้าเป็นเธอ พวกมันคงตายทันทีเลย
ดิงเงอร์: มันปกติก็จริง แต่มันปกติเกินไป อย่างน้อยต้องมีตกใจกันบ้าง หรือสับสนสักนิด
ชิยุ: ช่างมันเถอะ แค่รอดมาได้ก็ดีแล้ว ถ้าเจอพวกกลุ่มก็อบลินปกติ คงมีเจ็บบ้าง ไปหาเขากัน
ชิยุ: งายย ชิน เป็นไงบ้าง
ชิน: …. ฉันดีใจนะ
ชิยุ: ดีใจที่รอด
ชิน: ดีใจที่นายแพ้พนัน
ดิงเงอร์: อุ๊ป
ชิยุ: ….
ดูเหมือนเขาจะทำหน้าเศร้านิดหน่อย
ชิยุ: นายรอดมาก็ดีแล้ว ถ้าแย่หน่อยก็คงโดนจับไปข่มขืนแล้ว
ชิน: หาาา??! ห่ะ?!! ผู้ชายเนี่ยนะ
ชิยุ: คนแก่ก็ไม่เว้น
ชิน: ไอ้พวกก็อบลินบ้ากาม
ดิงเงอร์: ไปกันต่อ ครั้งนี้นายแค่ดูอยู่เฉย ๆ ก็พอ
ชิยุ: เอาล่ะจับตาดูให้ดี เดี๋ยวจะโชว์อะไรให้ดู ชิน
ชิน: ไอ้ชิยูนั้น นึกว่าเป็นคนในตี้เลยลดราคาให้ แต่ที่ไหนได้ มันจ่ายสองคนก็ต้องการครึ่ง
เซเล่: น่า ๆ อยู่ด้วยกันก็ไม่เห็นเป็นอะไรเลย ฉันไปนอนห้องนั่งเล่นก็ได้ และเขาชื่อชิยุ
ชิน: ไม่ได้สิ ฉันไปนอนห้องนั้นเอง เซเล่
เซเล่: ไม่เอาน่า นั้นแค่นอนเตียงเดียวกันก็จบ
ชิน: แบบนั้นยิ่งไม่ได้เลย
เซเล่: ไม่ต้องเป็นห่วง เตียงมันใหญ่พอนะ
ชิน: ปัญหาไม่ได้อยู่ตรงนั้น
เซเล่: เอาน่า พรุ่งนี้จะไปซื้อเตียงให้ วันนี้ก็อดทนไปก่อน
ชิน: นั้น… ก็ได้
จากนั้นก็ถึงเวลานอน
ชิน: ….
ชิน: (กลิ่นนี้มัน…)
เซเล่: //หลับสนิท
ชิน: ใช้สบู่อะไร ทำไมถึงหอมจัง
ทันทีที่เขาหลุดปากพูดก็มีกรงเล็บมาข่วนหน้าเขา และเส้นเสียง เลือดทั้งหมดที่กระเด็นออกหายไป
ชิน: (อาาาาาาาาาา!!)
สกิลปรับตัว: ฟื้นฟู,เชื่อมผิว,เร่งระบบ
คืนนั้นเขาก็นอนอย่างไม่มีสุขเลยทั้งคืน
ชิยุ: ฮาฮาฮาฮ่าฮาาาาาาาาา
ชิน: พอแล้วมั้ง
ชิยุ: โทดทีพอดีมันไม่เคยเห็นใครเป็นหนักขนาดนี้
ชิน: มีคนอื่นโดนด้วยเหรอ ชิยู
ชิยุ: ใช่ มีแต่พวกที่ชอบล่วงละเมิดผู้หญิงล่ะนะ
ชิน: …. (เลิ่กลั่ก)
ชิยุ: แต่ที่ฉันสงสัยมากกว่านั้น ไม่ใช่ทำไมนายถึงโดนหนัก แต่ทำไมนายดูไม่เป็นอะไรเลย
ชิน: คือฉัน-
ชิยุ: ไม่ ไม่ต้องพูด สิ่งนั้นควรเป็นความลับ เอาเป็นว่าเพราะเป็นคนต่างโลกล่ะกันนะ
ชิน: เอาแบบนี้ไหม นายบอกพลังนาย ฉันก็บอกพลังฉัน ไหน ๆ เราก็อยู่ปาตี้ปาร์ตี้เดียวกัน ชิยู
ชิยุ: … ชิยุ
ชิน: ขอโทษนะ พอดีชื่อนายพูดลำบาก
ชิยุ: ปวดหัวเลย ได้สิ แต่พูดไม่หมดนะ
ชิน: ก็ดี
ชิยุ: ฉันเป็นตัวตนไฟฟ้าบริสุทธิ์ (Pure ไฟฟ้า) มีใครอธิบายยังว่ามันคืออะไรน่ะ
ชิน: คุ้น ๆ อยู่ แต่ลืมไปแล้ว
ชิยุ: อธิบายง่ายก็พวกอัจฉริยะธาตุนั้น ๆ ก็จะมีแค่ 6 ธาตุหลัก (ถึงแม้จะมีสามธาตุที่หายไปก็เถอะ)
ชิยุ: และฉันก็ยังมีอาวุธธาตุ E.(Burst) หนึ่งในอาวุธซีรี่ส์”Elements”
ชิยุ: Elements?
ชิยุ: อาวุธในตำนานที่ยังมีข้อมูลไม่มาก ประวัติก็มีน้อย ตานายแล้ว
ชิน: พลังฉันคือการปรับ-
เอเดน: มาทำอะไรแต่เช้าเลย พวกนาย
ชิยุ: //กระซิบ นายติดค้างฉัน จำไว้
ชิยุได้เดินออกไป สักพักก็เดินกลับมาพร้อมเซเล่และดิงเงอร์
เซเล่: เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายจะแสดงฝีมือแล้ว ชิน
ดิงเงอร์: ฉัน นาย และชิยู จะไปล่ามอนสเตอร์กัน ส่วนเล่กับเอเดนจะไปล่าที่อื่น
เซเล่: ออใช่ พาเขาไปซื้ออุปกรณ์ก่อนดีกว่า
ชิน: ฉันขอถามหน่อย
เอเดน: ว่า
ชิน: ชื่อนายดูไม่เหมือนโลกเก่าเลย
เอเดน: มันไม่ใช่ชื่อจริงหรอก ฉันแค่ชอบคำนี้
ชิน: เรียกง่าย ๆ ว่าเบียว
เอเดน: …..ใช่
เอเดน: โลกใบนี้ มีหน่วยเงินเป็น Edds ประมาณ 30 Edds ก็พอสำหรับข้าวหนึ่งมื้อ
เอเดน: ส่วนอาชีพก็ทั่ว ๆ ไป ขายของ ทำงาน มีความก้าวหน้าของเทคโนโลยีเล็กน้อย คงเพราะคนจากต่างโลก
เอเดน: ส่วนระดับของกิลด์ ก็มี ระดันต่ำ-สูง D C B A S Ex ถ้าถามว่าทำไมถึงเป็นอักษรอังกฤษ ก็คงเพราะคนต่างโลกแหละ
ชิน: แล้วมีใครอีกไหมที่มาจากต่างโลก
เอเดน: ไม่เป็นทาสก็ชีวิตตกอับบ้างบางคน
ชิน: !!? ทำไมล่ะ
เอเดน: มันเป็นกฎที่เทพได้ตั้งขึ้น เพราะฉะนั้นเราจะเปิดเผยตัวตนไม่ได้
ชิน: เทพได้ตั้งกฎอะไรบ้าง
เอเดน: ค่อยพูดเรื่องนี้ จำไว้ว่าโลกนอกเมืองนี้มันแย่ ที่ที่นี้ดีได้ เพราะมีคนคุมทั้งเมือง
เอเดน: เขาคือชิยุ
ชิยุ: เห็นนั้นไหม
ชิน: เห็น
ชิยุ: นั้นคือบ้าน
ชิยุ: เห็นนั้นไหม
ชิน: เห็น
ชิยุ: นั้นคือต้นไม้
ชิน: เห็นนั้นไหม
ชิยุ: เห็น
ชิน: มันคือนก
ชิยุ: โอ้ว นายเก่งมากมากเลย
ชิน: …
ชิยุ: ….
ชิยุ: แล้วไงต่อ
ชิน: ฉันควรพูดคำนั้น
ชิยุ: ยังไงเมืองนี้ก็ไม่ได้มากมาย มีอะไรสงสัยนายก็ถามพวกเราได้
ชิน: แล้ว… โรมแรมมันอยู่ตรงไหน
ชิยุ: โรมแรม… นายคงจะหาที่พักใช่ไหม ไม่ต้องห่วง ฉันเตรียมให้นายแล้ว
ชิยุ: 2 ห้องน้ำ 1 ห้องนอน 1 ห้องครัว 1 ห้องนั่งเล่น
ชิน: ขอบคุณมากนะ
ชิยุ: 1,500 แต่คิดครึ่งนึง
ชิน: ฉันเกรงใจนาย ฉันก็ไปหาที่อื่นละกัน
ชิยุ: มีให้ยืม
ชิน: ไม่… ไม่เป็นไร
หลังจากไปคุยกับเอเดนแล้ว ทั้งวันฉันก็หาที่พักไม่ได้เลย
ชิน: …
ชิยุ: ฉันรอนายเสนอ ยินดีให้บริการ
ดิงเงอร์: ที่นี้คือที่ฝึกของตี้เรา
ชิน: ที่ฝึกประจำปาร์ตี้เลยหรอ
ดิงเงอร์: ใช่แล้ว อะไรที่จำเป็น ตี้เรามีส่วนตัวหมด
ชิน: โอ้…
ดิงเงอร์: เอาล่ะ ฉันจะสอนดาบให้นาย
ชินรับดาบที่ดิงเงอร์โยกมาให้
ทันใดนั้นดิงเงอร์ก็พุ่งเข้ามาโจมตี
ดิงเงอร์: มีอะไรใส่ให้หมด แล้วไปจบที่นอนพื้นซะ
ชิน: ยังไงฉันก็สู้เธอไม่ได้หรอก
ดิงเงอร์: คนต่างโลกมาพร้อมพลังโกงเสมอ
สกินปรับตัว:การใช้ดาบ,การใช้เวทมนตร์ ระดับต่ำ
ดิงเงอร์: จู่ ๆ ก็เก่งขึ้นมา พลังนายใช้งานเองสินะ
ดิงเงอร์: พอแหละ ฉันจะอธิบายเรื่องเวทมนตร์ให้นาย
ฉันฟังเธออธิบาย ระหว่างที่อธิบายบางครั้งเธอก็ลอบตีผมบ้าง ลำบากมากเลยนะนั้น
และก็มาถึงเวลาที่ผมจะใช้เวทมนตร์! ต่างโลกต้องแบบนี้สิ
ดิงเงอร์: วิธีใช้เวทมนตร์ก็แค่ ตั้งสมาธิ
ชิน: (ตั้งสมาธิ)
ดิงเงอร์: และ… ยิง!!!!!!
ชิน: อ่ะะะ? หาาาาา!!!!
ขณะที่ผมตกใจ ก็มีน้ำแข็งออกมาไปโดนเป้า
ชิน: วิธีนี้ ได้ผลได้ไงกัน
ดิงเวอร์: ก็ฉันสอนนายไง (ได้ผลได้ไงกัน? คนต่างโลกมันโกงสินะ)
เซเล่: เฮ่ ทุกคน
เซเล่: ฉันพาคนใหม่มาเข้าปาตี้ปาร์ตี้น่ะ และเขา-
ผมเหลือง: เดี๋ยว ยังไม่พูดทักทายกันเลย อย่ารีบสิ
เซเล่: ได้ ก็ได้ หวัดดีทุกคน ให้ทายฉัน-
ผมเหลือง: อือ จะมีคนเข้าปาตี้มาใหม่ไหมหนอ..
เซเล่: -.- ไม่หนุกเลยอ่ะ
สาวชุดดำ: พอแค่นี้แหละ เข้าเรื่องกันเลย
เซเล่: ฉันขอแนะนำอีกครั้ง นี้คือสมาชิกใหม่ของเรา แนะนำตัวกันหน่อย
ชิน: ฉันชื่อชิน
ผมเหลือง: แนะนำแค่เนี้ย?
ชิน: นามสกุล ชา ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วย
ผมเหลือง: ^.^ ฉันชื่อ ชิยุ เห็นผู้หญิงมืดมนคนนั้นไหม เธอ-
สาวชุดดำ: เฮ้ย ฉันแนะนำตัวเองเป็น ฉันชื่อ ดิงเงอร์
ชายใส่แว่น: ฉันชื่อ-
เซเล่: เราแนะนำตัวกันแล้ว เราทำอะไรต่อดี
ดิงเงอร์: ไปทำภารกิจ
ชิยุ: เมื่อวานก็ทำไปแล้ว เรามาแนะนำเมืองให้เพื่อนแสนจะปกติกันดีกว่าาา
เอเดน: แนะนำตัวฉันก่อน!
หลังผ่านไปไม่กี่วัน เราตกลงกันว่าจะให้ ดิวเซอร์แนะนำเกี่ยวกับการต่อสู้ ชิยุก็แนะนำเมืองที่อยู่ ส่วนเอเดน เขาก็เป็นคนจากต่างโลกเหมือนกัน
หลังจากที่ออกจากป่ามา เซเล่พาผมมาหมู่บ้าน ไม่สิใหม่ขนาดนี้มันเมืองแล้ว แต่ดูเหมือนจะไม่ถึงขั้นนั้น จะเรียกว่าอะไรดี ช่างมันละกัน
เซเล่: นี้คือที่ที่ฉันอาศัยอยู่ จะมีน้ำพุเป็นศูนย์กลาง ใกล้ ๆ นั้นจะเป็นที่สำคัญ ๆ เห็นนั้นไหม นั่นคือกิลด์
จากการอธิบายของเซเล่ กิลด์ก็คือกิลด์ เหมือนในพวกเมะต่างโลกนั้นแหละนะ มีแรงค์ Ex S A B C D เรียกจากสูงไปมาก แต่ละขั้นมี 3 ระดับ
เซเล่: ฉันมีเพื่อนทำงานที่กิลด์ แถมยศสูงด้วย แปปเดียวก็เสร็จ
ชิน: แล้ว-
เซเล่: ไม่ต้องทำอะไรมาก แค่ทำตามที่ฉันบอก
ชิน: ดะ ได้ (หวังว่าจะไม่แย่นะ)
หญิงหลังเคาเตอร์: ว่างายยย มีอะไรถึงมาที่นี่รึ สาวน้อย
เซเล่: คนต่างโลก (กระซิบ) ฉันพาคนรู้จักมาสมัครที่นี่น่ะ เนลฟี
เนลฟี: ได้ด้านยยย เรามาวัดระดับกันดีกว่านะ แค่จับลูกแก้วนี่
ชิน: (เหมือนเมะต่างโลกเลย เดี๋ยวนะผมมีสกิลตรวจสอบอยู่นี่ ลองใช้ดูดีกว่า)
ลูกแก้วที่ไม่ธัมมะดา เวลสกิลต่ำไป ไว้มาใหม่ที่หลัง
เนลฟี รอย อาวา เพศหญิง เป็น Pure ธาตุน้ำ เผ่ามนุษย์
เซเล่ เพศหญิง เป็น Pure ธาตุไฟ
ดูเหมือนต้องมีเลเวลสกินมากกว่านี้สินะ จากนั้นผมก็จับลูกแก้วนั้น …..
ลูกแก้ว: ผลตรวจสอบ อยู่ระดับ C3 ตำแหน่งที่เหมาะ ทุกตำแหน่ง ธาตุที่ถนัด ทุกธาตุ
ชิน: ลูกแก้วนี้ดีชะมัด
เซเล่: จากนั้นนาย ก็ประทับตราตรงนี้ เอามือมาแตะนะ
ชิน: แค่นี้ก็เสร็จแล้วสินะ หวังว่าเราจะได้เจอกันอีกล่ะ
เซเล่: นายลืมบัตรประจำตัวนะ และนายก็ไปไหนไม่ได้
ชิน: เอ๋? ห่ะ!! หมายความว่าไง ที่ว่าฉันไปไม่ได้
เซเล่: วัดระดับ รับบัตรไป ก็เสร็จแล้วแหละ ที่น่ยประทับตราไปน่ะ มันคือสัญญาเข้าปาตี้ฉัน
ชิน: ………. (เหมือนที่เธอเคยบอกผม เชื่อคนง่ายไปสินะ)
หลักจากที่ถูกโยนมาที่โลกใหม่ ผมก็มาอยู่ในป่า ผมรู้สึกหวาดระแวงมาก นี้มันต่างโลกจะมีสิ่งที่อันตรายเยอะแน่ ๆ จากนั้นก็มีกล่องข้อความขึ้น
สกิลปรับตัว:สัมผัสอันตราย,ทักษะเอาตัวรอด
โอ้… อันตรายรอบด้านเลย… หนี ใช่ ต้องหนี แต่ไปไหนล่ะ ไปทางอันตรายน้อยดีกว่า เอากิ่งไม้ด้วยละกัน อืม..แข็งแรงกว่าที่คิ- ไม่มีเวลาคิดแล้ว! สิ่งมีชีวิตคล้ายหมาป่าที่อยู่หลังผม มันกำลังไล่ล่าผม หวังว่าไอ่กิ่งนี่จะช่วยอะไรได้
สกิลปรับตัว:ทักษะดาบ?,เพิ่มสมรรถภาพ
ด้วยสกิลที่ได้จะเอาชนะมันได้แน่! เฮอ… มีสกิลเพิ่มโชคไหมนะ มีตัวอะไรก็ไม่รู้ตัวใหญ่คำรามออกมา ด้วยสกิลตรวจสอบสถานะ มันคือ
Herald Head ผู้ป่าวประกาศแห่งจุดจบ
1 ใน 10 ภัยพิบัติ มันมีหน้าที่ไล่ผู้เข้าอาณาเขตที่กำหนด โดยการเรียกเหล่ามอนสเตอร์มาไล่ ปกติมันจะไม่ลงมือเอง
ข้อความจาก”เทพแห่งความขัดแย้ง”:คนปกติเขาฟังมันไม่รู้เรื่องหรอก แต่นายเข้าใจมันเพราะสกิลแปลภาษาไง XD
เป็นสกิลที่ดีจังแหะ แต่ไอ่ข้อความสุดท้ายนี่มันอะไรกัน ต้องขอบคุณสกิลปรับตัว ทำให้ผมรอดมาได้ แต่ก็มีอีกปัจจัยหนึ่งที่ทำให้ผมรอด นั้นคือ เธอ (ไม่ใช่ไอ่เทพขัดนั้น ต้องเป็นผู้หญิงที่เจอก่อนหน้าแน่ ๆ เลย)
ที่นี่ที่ไหนกัน ขาวไปหมด กว้างออกไปไม่สิ้นสุด มีห้อ- เข้ามาได้แล้ว! อย่าช้า
ผู้หญิงที่ไม่รู้จัก:ไง หวัดดี
ชิน:ที่นี้ที่-
ผู้หญิงที่ไม่รู้จัก:เรียกฉันว่า Deley นั้นไม่ใช่ชื่อจริงฉันหรอก ที่นี่คือความว่างเปล่า รู้แค่นี้แหละ
ชิน:ฉันมาที่นี้ได้ไง และมาทำไม
Deley:ฉันเอานายมาเอง เพื่อคุยกันก่อนนายจะไป
ชิน:ไป? ไปไหน?
Deley:ต่างโลก และฉันจะให้บางสิ่งกับนาย
1.ตรวจสถานะ
คล้ายวินิจฉัย
2.แปลภาษาทวีป
แปลภาษา
3.กล่อง
ไปต่างโลกต้องมีสกิลนี้
4.ปรับตัว
ได้สกิลเพิ่มยามจำเป็น
Deley:ฉันอธิบายแค่นี้แหละ ไปลองเอง
Deley:ฉันขออธิบายเรื่องที่ที่นายจะไปต่อละกันนะ
Deley:โลกนั้นมี 7 ทวีป แต่ละทวีปมีกำแพงน้ำขวางกั้นอยู่ เรียกว่า Vortex Wall ซึ่งมีสัตว์ร้าย ลิเวียธาน(Leviathan) กันไม่ให้ข้าม และมีเทพประจำทวีป
Deley:นายไม่จำเป็นต้องทำอะไร ก็ทำตามที่นายอยากเลย
ชิน:ฉันไม่ต้องปราบจอมมารเหมือนเรื่องอื่นหรอ
Deley:ม่าย ไม่ จอมมารลูกน้องเทพ ปีศาจก็ลูกน้องจอมมาร
ชิน:แล้วตัวเธอเป็นอะไร
Deley:นั้นไม่สำคัญในตอนนี้ อีกครั้งที่เราเจอกัน นายจะเริ่มรู้ ฮ่า ฮา ถ้านั้นนายก็ลองสืบหาสิว่าฉันคือใคร ลาก่อน แล้วเจอกัน
ชิน:เดี๋ยวก่อ….
Deley:เขาไปแล้ว หวังว่าจะเจออีกในเร็ว ๆ นี้นะ
ชายใส่หน้ากาก:แน่อยู่แล้ว เขาต้องกลับมา
Deley:ไง หวัดดี มีอะไรจะพูดไหม
ชายสวมหน้ากาก:ไม่ สำหรับฉัน มันยังไม่ถึงเวลา
Deley:ขอบคุณที่มานะ หวังว่าคุณจะคงเฝ้ารอตอนใหม่ล่ะ
![[นิยายแปล] Otonari no Tenshi-sama ni Itsu no Ma ni ka Dame Ningen ni Sareteita Ken (WN)](https://i1.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2021/08/9930_cover-1.jpg?resize=151,215 "[นิยายแปล] Otonari no Tenshi-sama ni Itsu no Ma ni ka Dame Ningen ni Sareteita Ken (WN)")
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
