Genius Doctor Black Belly Miss 1588 นางพญาซูหย่า (3)

ตอนที่ 1588  นางพญาซูหย่า (3)

“อะไร?  ไม่กล้าส่งเสียงแล้วเหรอ?  เมื่อกี้ยังผยองพองขนอยู่เลยนี่  รังแกคนอ่อนแอแต่กลัวคนแข็งแกร่งรึไง?  นี่เหรอขยะที่พวกโง่เง่าจากสาขาพลังวิญญาณสั่งสอนมา?”  มือขาวหยกของซูหย่าฟาดไปที่หน้าของสวี่มู่อย่างต่อเนื่องมากกว่า 10 ครั้ง  สวี่มู่ถูกตบจนกลายเป็นหัวหมูไปแล้ว

ซูหย่าที่ตบจนพอแล้วก็เตะสวี่มู่ที่ไม่มีแรงต่อต้านกระเด็นออกไปกองอยู่ที่พื้น  คราวนี้เขาไม่มีแม้แต่แรงจะร้องครางด้วยซ้ำ

ทุกคนต่างตกใจกลัว  พวกเขาไม่เคยเจอครูที่ลงมือโหดขนาดนี้เลย

นางไม่ได้แค่ตบสวี่มู่จนจำหน้าไม่ได้เท่านั้น  แต่นางยังด่าครูทุกคนในสาขาพลังวิญญาณอีกด้วย

ต้องมีความกล้ามากขนาดไหนกัน?

ในบรรดาทุกคนที่นั่น  คนที่กลัวมากที่สุดก็คือหลินเฮ่าอวี่ที่ซ่อนตัวอยู่ในเงามืด  ตั้งแต่วินาทีที่ซูหย่าปรากฏตัว  หลินเฮ่าอวี่ก็แข็งทื่ออยู่กับที่  ดวงตาเบิกกว้างด้วยความหวาดกลัวขณะมองสวี่มู่ถูกซูหย่าตบอย่างโหดร้าย  รู้สึกเย็นวาบไปทั่วร่างอย่างไม่อาจหยุดได้

ผู้หญิงคนนี้มีภูมิหลังยังไงกันแน่?  ทำไมนางปกป้องจวินอู๋ขนาดนี้?

ตีหลินเฮ่าอวี่ให้ตาย  เขาก็ไม่มีวันจะคิดว่าในสถานที่ธรรมดาๆอย่างหอจันทร์แรมจะมีผู้หญิงที่น่ากลัวขนาดนี้ซ่อนอยู่

สิ่งที่เลวร้ายยิ่งขึ้นไปอีกก็คือ  ผู้หญิงคนนี้หนุนหลังจวินอู๋!

เมื่อตกอยู่ภายใต้ความโกรธเกรี้ยวของนางพญาซูหย่า  พวกผู้เยาว์จอมสอดรู้ทุกคนก็ตัวสั่นราวกับนกกระทา  ตอนนี้พวกเขารู้สึกโชคดีอย่างมากที่ตอนที่พวกเขาได้ยินสวี่มู่ด่าจวินอู๋อย่างฮึกเหิมเมื่อครู่  พวกเขาไม่ได้เข้าไปร่วมวงด้วย  ไม่งั้นชะตากรรมของพวกเขาตอนนี้คงไม่ดีไปกว่าสวี่มู่

นี่คือผู้หญิงที่กล้าด่าครูสาขาพลังวิญญาณเชียวนะ  ตีพวกเขาก็คงไม่ต่างกับตีลูกเจี๊ยบ

ซูหย่ามองสวี่มู่ที่นอนหมดสติอยู่บนพื้นด้วยความพอใจ  นางปัดฝุ่นออกจากมือแล้วหันไปมองจวินอู๋เสีย

“เข้าใจรึยัง?”

“อะไรหรือ?”  จวินอู๋เสียงงเล็กน้อย

ซูหย่ายกเหล้าขึ้นมาดื่มหนึ่งอึก  แล้วเช็ดเหล้าที่เปื้อนมุมปากออก  ชี้นิ้วไปทางสวี่มู่โดยไม่หันหน้ากลับไป

“ถ้าวันหน้าเจอพวกปากเสียแบบนี้  เอามันให้ตาย  ฆ่ามันตายแล้วเดี๋ยวแม่รับผิดชอบให้เอง”

จวินอู๋เสียมองซูหย่าอย่างพูดไม่ออกบอกไม่ถูก  อาจารย์ของนางคนนี้หยิ่งผยองจริงๆ  แต่……นางชอบมาก

“เข้าใจแจ่มแจ้งแล้ว”  จวินอู๋เสียพยักหน้าอย่างจริงจัง  แม้ว่านางสามารถจัดการเรื่องพวกนี้เองได้  แต่การได้เห็นซูหย่าออกโรงปกป้องนาง  ทำให้จวินอู๋เสียได้รับประสบการณ์ใหม่  ว่าอะไรคือความสัมพันธ์ระหว่างศิษย์อาจารย์ที่แท้จริง

ในอดีตนางมีปฏิสัมพันธ์กับเยี่ยนปู้กุยน้อยเกินไป  จึงไม่สามารถรับรู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างศิษย์อาจารย์ได้  ส่วนจักรพรรดิผู้ก่อตั้งแคว้นเหยียนนั้น  เขาตายไปแล้ว  จวินอู๋เสียจึงไม่เคยพบเขา

แต่ตอนนี้จวินอู๋เสียได้รู้จากซูหย่าแล้วว่า  อาจารย์ปกป้องศิษย์ของตนกันอย่างนี้นี่เอง

หลังจากจวินอู๋เสียเข้ามาที่หอจันทร์แรม  ไม่ใช่ว่านางจะไม่เห็นรูปแบบวิธีการของซูหย่าในการทำสิ่งต่างๆ  แม้ว่าจะผิดทำนองคลองธรรม  แต่ก็ไม่ทำตัวสะดุดตา  ไม่เคยไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องภายนอกใดๆ  จวินอู๋เสียไม่รู้ว่าทำไมซูหย่าถึงเลือกซ่อนความเจิดจรัสของตัวเอง  แต่จวินอู๋เสียเห็นว่าซูหย่าได้ทิ้งท่าทางเฉื่อยชาและเฉยเมยตามปกติของตัวเองเพื่อนาง  ยอมออกมาแสดงตัวต่อหน้าทุกคนเพื่อปกป้องนาง  น้ำใจครั้งนี้จวินอู๋เสียจะไม่ลืมไปชั่วชีวิต

ซูหย่าพยักหน้าอย่างพอใจ  จากนั้นก็หันกลับไปกวาดสายตามองฝูงชนที่เงียบกริบเหมือนจั๊กจั่นยามหน้าหนาว

“พวกเจ้าฟังข้าให้ดี  จวินอู๋คือศิษย์ของข้า ซูหย่า  วันหน้าถ้ามีใครกล้าหาเรื่องเขาอีก  แม่จะกระทืบให้กระดูกหักทีละท่อนเลย!”

คำพูดของซูหย่าทำให้ทุกคนตัวสั่นระริก