Genius Doctor Black Belly Miss 1558 ดาบนั้นคืนสนอง (1)

ตอนที่ 1558  ดาบนั้นคืนสนอง (1)

กู่ซินเยียนเดินตามจวินอู๋เสียไปอย่างไร้จุดหมายในสำนักธาราเมฆ  ทั้งสองเดินไปสักพัก  จวินอู๋เสียก็ไม่ได้เปิดปากพูดอะไรเลย  ทำให้กู่ซินเยียนกระวนกระวายใจเล็กน้อย

ต้องบอกว่า  การที่จวินอู๋เชิญนางออกมาแบบนี้  มันก็เกินความคาดหมายของนางแล้ว  นางเห็นสถานการณ์ที่จวินอู๋ต้องเผชิญและรู้ว่าแผนของหลินเฮ่าอวี่ได้ผล  แต่จวินอู๋ก็ไม่ได้แสดงความอ่อนแอออกมาเลยแม้แต่น้อย  แม้แต่ตอนที่เขาโดนแกล้งทุกวัน  จวินอู๋ก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นและไม่แยแสสิ่งใดเลย

ความเฉยเมยเย็นชาของจวินอู๋เสียทำให้กู่ซินเยียนผิดหวังอย่างมาก  นางยอมเงียบปล่อยให้หลินเฮ่าอวี่ก่อเรื่องวุ่นวายทั้งหมดนี้  จุดประสงค์ของนางก็คือการดึงจวินอู๋ให้มาเข้าร่วมกับวิหารมารโลหิต  แต่นางก็ยังไม่เบรรลุผลอย่างที่คิดไว้

จนกระทั่งวันนี้……

กู่ซินเยียนมองด้านหลังอันเย็นชาของจวินอู๋เสียที่อาบแสงพระอาทิตย์ตกดิน  สีหน้าของนางค่อนข้างสับสน  นางพยายามอย่างยิ่งที่จะคงรอยยิ้มสดใสเอาไว้

ในเรื่องหน้าตา  จวินอู๋ก็แค่น่ามองเท่านั้น  ไม่ต้องพูดถึงว่าในวิหารมารโลหิตมีหนุ่มหล่ออยู่มากขนาดไหนเลย  แค่ในสำนักธาราเมฆอย่างเดียว  ก็มีเด็กหนุ่มที่หน้าตาหล่อเหลาอยู่ไม่น้อย  แต่ไม่รู้ทำไม  กู่ซินเยียนจึงรู้สึกว่าจวินอู๋ที่อยู่ภายใต้แสงตะวันยามเย็นนั้นดูดีกว่าที่นางจำได้

“จวินอู๋  เจ้าอยากพูดอะไรกับข้างั้นหรือ?”  กู่ซินเยียนเก็บความคิดที่ลอยไปไกลกลับมา  นางทนไม่ไหวจนต้องถามออกมาในที่สุด

นางอยากรู้มากว่าทำไมวันนี้จวินอู๋ถึงมาหานาง  เป็นเพราะเขาทนโดนคนพวกนั้นกลั่นแกล้งไม่ไหวแล้ว  ก็เลยจะขอให้นางช่วยงั้นหรือ?

จวินอู๋เสียหยุดเดินและหันหน้าเล็กน้อยเพื่อมองกู่ซินเยียน

“เจ้าอยู่สาขาภูติประจำตัวใช่ไหม?”  จวินอู๋เสียถาม

กู่ซินเยียนชะงักไปนิดนึง  ไม่เข้าใจว่าทำไมจวินอู๋เสียถึงพูดเรื่องนี้ขึ้นมา  นางอึ้งอยู่พักหนึ่งก็พยักหน้า

“ใช่”

พลังวิญญาณของกู่ซินเยียนก็ไม่เลว  แต่ในงานชุมนุมเทพยุทธ์นางเข้าร่วมการแข่งภูติประจำตัว  ภูติประจำตัวของนางเป็นประเภทอาวุธ  และเป็นชนิดหายากที่สามารถเปลี่ยนแปลงตัวเองได้  มันเป็นแส้ยาว  แต่สามารถเปลี่ยนเป็นดาบคู่ในระหว่างการต่อสู้ซึ่งหายากมาก

ภูติอาวุธแปรผันพบเจอได้ยากมากในอาณาจักรกลาง  ต่อให้กู่ซินเยียนไม่ใช่คุณหนูของวิหารมารโลหิต  แค่ภูติประจำตัวของนางก็ทำให้นางมีค่ามากแล้ว  นี่คือที่มาของความมั่นใจในตัวเองของนาง

แต่……

จวินอู๋ถามเรื่องนั้นทำไม?

นี่มันแตกต่างจากที่นางคิดเอาไว้

“เจ้าแสดงให้ข้าดูได้ไหม?”  จวินอู๋เสียถามต่อ

แววตาของกู่ซินเยียนเต็มไปด้วยความสับสน  ไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ๆจวินอู๋เสียก็แสดงความสนใจภูติประจำตัวของนาง  แต่เนื่องจากนางยังหวังว่าจะสามารถดึงจวินอู๋เสียเข้าสู่วิหารมารโลหิตได้  เรื่องเล็กน้อยอย่างการแสดงภูติประจำตัวให้ดูนั้นย่อมเป็นสิ่งที่นางไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว

กู่ซินเยียนเรียกภูติประจำตัวของนางออกมาอย่างรวดเร็วราวกับอยากแสดงให้จวินอู๋เสียเห็นพลังของภูติประจำตัวของนาง  ทันใดนั้น แส้สีเงินยาวก็ปรากฏขึ้นที่มือของกู่ซินเยียน  มันมีรูปทรงที่เป็นเอกลักษณ์  ไม่เหมือนแส้ทรงกลมอื่นๆ  ความยาวของแส้เหมือนขอบใบมีด  รูปร่างแบน  ปลายสองด้านบางละเอียดเหมือนปีกจั๊กจั่น  ไม่ต่างจากใบมีดของจริงเลย

แทนที่จะบอกว่ามันคือแส้  จวินอู๋เสียรู้สึกว่ามันเหมือนดาบอ่อนที่ยาวเหลือเชื่อซะมากกว่า

“ใช้ให้ดูหน่อย”  จวินอู๋เสียพูด

เป็นครั้งแรกที่กู่ซินเยียนเห็นคนเอ่ยปากขอนางอย่างเป็นธรรมชาติเช่นนี้  แต่นางก็ไม่ได้รู้สึกรังเกียจเช่นกัน  แส้สีเงินอันงดงามในมือนางสะบัดออกไป  ทำให้เกิดเส้นแสงสีเงินแวววาวสายหนึ่ง  ความอ่อนของแส้ยาวนั้นดีกว่าดาบอ่อนของจริงมาก