Genius Doctor Black Belly Miss 1538 พิษร้ายในสำนัก (1)

ตอนที่ 1538  พิษร้ายในสำนัก (1)

ไม่กี่วันต่อมา  ก็มีคนอีกกลุ่มเข้ามาอย่างต่อเนื่อง  สภาพของผู้เยาว์พวกนั้นตอนมาถึงเลวร้ายกว่าพวกที่มาถึงก่อนหน้านี้มาก

จากสิ่งที่พวกเฉียวฉู่ได้เจอมา  ระหว่างการทดสอบ  สำนักธาราเมฆได้จัดเตรียมน้ำและยาเอาไว้ให้เพียงเล็กน้อย  ยาพวกนั้นก็แค่ทำให้มั่นใจได้ว่าพวกเขาจะไม่อดตายระหว่างการทดสอบก็เท่านั้น  แม้ว่าร่างกายของพวกเขาจะไม่อ่อนเพลียจากความหิว  แต่ความหิวโหยก็ยังทรมานพวกเขาอย่างโหดร้าย

พวกผู้เยาว์ยิ่งมาถึงช้า  ก็ยิ่งดูซีดเซียวมากขึ้น  จวินอู๋เสียมองดูพวกผู้เยาว์ที่เข้ามาจากหน้าต่างห้องของนาง  และเห็นว่าขนาดจะเดินก็ยังเดินแทบไม่ไหว  หลายคนถึงกับคลานอย่างน่าอนาถเข้ามา

ทุกคนอยู่ในสภาพที่เสื้อผ้ายับยู่ยี่สกปรก  ใบหน้าซีดเซียว  ดูเหมือนขอทานทุกกระเบียดนิ้ว  ซึ่งเป็นสิ่งที่เกินจินตนาการจริงๆสำหรับสำนักที่มีชื่อเสียงเป็นที่เคารพนับถือเช่นนี้

ในเรื่องของความเข้มงวดและความโหด  ในโลกนี้คงไม่มีใครใกล้เคียงกับสำนักธาราเมฆอีกแล้ว

หลังจากผ่านไป 40 วัน  บรรดาผู้เยาว์ที่ได้รับการยอมรับเข้าสำนักธาราเมฆก็กลับมากันครบทุกคน  หลายคนป่วยหนักหลังจากกลับมาและต้องนอนซมอยู่บนเตียง  แต่สำนักธาราเมฆก็ไม่ได้ปล่อยผู้เยาว์พวกนี้ไปตามยถากรรม  พวกเขาเรียกหมอกลุ่มใหญ่ให้มาทำการรักษา

หลังจากถูกทรมานมาเกือบ 2 เดือน  ในที่สุดการทดสอบของสำนักธาราเมฆก็สิ้นสุดลง  คงไม่มีใครจินตนาการออกว่า  การใช้เวลาตั้ง 2 เดือนในการสอบเข้าสำนักแบบนี้เนี่ย  คนคิดมันคิดอะไรอยู่

แต่จะว่าไป  รอบนี้ก็ไม่ได้ใช้เวลานานมากขนาดนั้น  มีอยู่ปีนึงที่ผู้เยาว์หลายคนซึ่งรับเข้ามาใหม่มีความสามารถระดับปานกลางเท่านั้น  พวกเขาใช้เวลาถึงครึ่งปีในการผ่านการทดสอบนี้  ถ่วงศิษย์คนอื่นๆทั้งกลุ่ม  ผู้เยาว์พวกนั้นต้องเตร็ดเตร่อยู่ประมาณครึ่งปีกว่าจะปลดปล่อยตัวเองจากวันคืนที่เจ็บปวดเหล่านั้นได้

ใน 2 เดือนนี้  พวกผู้เยาว์ที่กลับมาเร็วก็ว่างงานไม่มีอะไรทำ  พวกเขาอยากเดินเล่นในสำนักธาราเมฆแต่ก็ไม่ได้รับอนุญาต  นอกจากเดินเล่นรอบๆหอพักในแต่ละวันแล้ว  พวกเขาก็เดินหาพรรคพวกเพื่อตั้งกลุ่มของตัวเอง  ทำให้พวกเขารวมตัวกันเป็นแก๊งได้สำเร็จก่อนที่ชีวิตในสำนักที่แท้จริงจะเริ่มต้นขึ้น

มีเพียงจวินอู๋เสียคนเดียวเท่านั้นที่อยู่เงียบๆตามลำพังตั้งแต่ต้นจนจบ  และแทบจะไม่ก้าวออกจากห้องของตัวเองเลย

กูซินเยียนมักจะไปรบกวนจวินอู๋เสียอยู่บ่อยๆในช่วง 2 เดือนนี้  และมาส่งอาหารให้นางเป็นระยะ  ไม่รู้ว่านางไปเอามันมาจากไหน  แต่ดูเหมือนว่านางไม่ได้ขาดแคลนอะไรเลย

ในฐานะคุณหนูของวิหารมารโลหิต  กู่ซินเยียนไม่จำเป็นต้องเร่ร่อนไปหาใครในสำนักธาราเมฆ  และศิษย์ทุกคนที่ถูกเลือกโดยวิหารมารโลหิตจะมารุมล้อมประจบสอพลอนางเอง  แม้แต่คนที่เข้าสำนักธาราเมฆมาก่อนหน้านี้และยังไม่ผ่านการทดสอบจบจากสำนักก็ยังมารอคุณหนูกู่  เดาได้เลยว่าของส่วนใหญ่ของนางก็มาจากพวกรุ่นพี่ที่นำมามอบเป็นของขวัญให้นางนี่แหละ

กู่ซินเยียนถูกล้อมรอบด้วยผู้เยาว์ของวิหารมารโลหิตเหมือนพระจันทร์ที่ถูกล้อมด้วยดวงดาวจำนวนมาก  ไม่จำเป็นต้องคอยมองสีหน้าของใคร  แต่นางกลับชอบไปกวนจวินอู๋เสีย  ทำให้ศิษย์คนอื่นๆจากวิหารมารโลหิตรู้เรื่องของจวินอู๋เสียเช่นกัน  แต่พวกเขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมกู่ซินเยียนถึงปฏิบัติต่อจวินอู๋เสียดีขนาดนี้

จวินอู๋เสียชอบทำตัวเงียบอยู่ตลอดเวลา  ขนาดคุณหนูกู่เข้าหาด้วยตัวเอง  เจ้าเด็กนี่ยังเปิดปากพูดไม่กี่คำ  ทำให้พวกผู้เยาว์ที่แย่งชิงกันประจบเอาใจกู่ซินเยียนรู้สึกไม่พอใจ  และหวังจะได้แทนที่เขา

ในที่สุด  สองเดือนแห่งการทดสอบก็สิ้นสุดลง  หลังจากนี้  เหล่าผู้เยาว์ต้องทุ่มเทให้กับการฝึกฝนที่แท้จริง