Genius Doctor Black Belly Miss 1504

ตอนที่ 1504  การแข่งพรสวรรค์แต่กำเนิด (1)

จวินอู๋เสียรออย่างอดทน  นางไม่ได้รีบร้อน  เมื่อนางเข้าไปในสนามแข่งพรสวรรค์แต่กำเนิด  เวทีทั้งหมดที่มีอยู่หลายสิบเวทีก็เต็มไปด้วยความร้อนแรง  การแข่งขันกำลังดำเนินไปอย่างสุดเหวี่ยง

ในมือของทุกคนมีป้ายตัวเลขที่มีสีตรงกับเวทีแต่ละเวที  พวกเขาถูกแบ่งกันไปตามนั้น  และสิ่งที่ทุกคนต้องทำก็คือนั่งรออยู่ด้านข้างจนกว่าจะถึงตาของตัวเองที่จะขึ้นไปบนเวที

สถานที่จัดการแข่งพรสวรรค์แต่กำเนิดกว้างขวางใหญ่โตมาก  พื้นที่ทั้งหมดแบ่งออกเป็น 2 ชั้น  ผู้เข้าแข่งทุกคนเบียดเสียดกันอยู่ที่ชั้นแรก  นอกเหนือจากพื้นที่ว่างที่ผู้คนยืนรอกันแล้ว  พื้นที่ที่เหลือก็คือเวทีแข่งขัน

ที่ริมชั้นสอง  มีส่วนหนึ่งเป็นห้องส่วนตัว  เมื่อมองขึ้นไปจากชั้นแรกจะไม่สามารถมองเห็นอะไรได้  แต่ทุกคนต่างก็รู้แก่ใจดีว่า  ในห้องส่วนตัวพวกนั้นก็คือคนจากสิบสองวิหารและเก้าอาราม  พวกเขาจะต้องคอยเฝ้าดูการแข่งทั้งหมดจากที่นั่นอย่างแน่นอน

จวินอู๋เสียกวาดสายตามองไปรอบๆ  และไม่เห็นใครจากสิบสองวิหารและเก้าอารามเลย  หูของนางได้ยินแต่เสียงกรีดร้องและเสียงเชียร์จากพวกผู้เยาว์ที่กำลังตื่นเต้นและฮึกเหิม

สิ่งที่แตกต่างจากเวทีการแข่งขันอื่นๆ ก็คือมีการจัดเวทีให้ใช้ครั้งละหนึ่งคนเท่านั้น  ไม่จำเป็นต้องต่อสู้กับอีกคนตรงๆ  ผู้แข่งขันแค่ต้องแสดงความสามารถของตัวเองออกมาก็เท่านั้น

ผู้แข่งขันที่มีพรสวรรค์ชั้นเลิศจะได้อยู่ต่อ  ส่วนพวกที่ความสามารถธรรมดาก็จะถูกคัดออก

จวินอู๋เสียยืนอยู่ในเงามืด  คอยสังเกตดูพวกผู้เยาว์ตามเวทีต่างๆ  นั่นเป็นครั้งแรกที่จวินอู๋เสียตระหนักว่าในอาณาจักรกลางนั้นมีชนเผ่าที่แปลกๆอยู่มากมายขนาดนี้

บนเวทีหนึ่ง  จวินอู๋เสียเห็นผู้เยาว์ร่างผอมสูงคนหนึ่ง  แต่งกายด้วยเสื้อผ้าเนื้อหยาบและเรียบง่าย  เผยให้เห็นไหล่และขา  แขนขาทั้งสี่ของเขาสามารถบิดงอไปในมุมที่แปลกประหลาด  และยังสามารถยืดหรือลดความยาวได้ตามต้องการ

จวินอู๋เสียเลิกคิ้วขึ้นกับภาพที่เห็น  นั่นไม่ใช่ครั้งแรกที่จวินอู๋เสียได้เห็นอะไรแบบนี้  ถ้านางเดาไม่ผิด  คนผู้นั้นน่าจะมาจากเผ่าเดียวกับฮัวเหยา  เผ่าผู้ใช้กระดูก!

อาณาจักรกลางมีชนเผ่าต่างๆที่มีความสามารถพิเศษเฉพาะตัวเป็นจำนวนมาก  คนอย่างพวกเขามีข้อได้เปรียบคนอื่นๆ  แม้ว่าจะไม่มีพลังวิญญาณหรือภูติประจำตัวที่แข็งแกร่ง  พวกเขาก็ยังได้รับการยอมรับจากสิบสองวิหารและเก้าอารามด้วยความสามารถพิเศษของพวกเขา

แต่……

เห็นได้ชัดว่าผู้เยาว์ที่ยืนอยู่บนเวทีไม่ได้ควบคุมกระดูกได้ละเอียดขนาดที่ฮัวเหยาทำได้  เขาทำได้แค่เปลี่ยนขนาดของกระดูกเท่านั้น  แต่ไม่สามารถเปลี่ยนรูปร่างได้  และด้วยเหตุนี้จึงไม่สามารถเปลี่ยนรูปใบหน้าของเขาได้เลย  ได้แต่แสดงความสามารถในการเปลี่ยนรูปแขนขาของเขาเท่านั้น

หลังจากนั้นไม่นาน  ผู้เยาว์คนนั้นก็ถูกปฏิเสธ  และเขาก็ก้าวลงเวทีไปอย่างสิ้นหวัง

ดูเหมือนว่าไม่ใช่ทุกคนในเผ่าที่มีความสามารถระดับเดียวกัน  จวินอู๋เสียคิดอยู่ในใจขณะมองไปที่เวทีอื่นๆ

“โฮ่ว!!!”  อีกเวทีหนึ่ง  ผู้เยาว์ที่ค่อนข้างล่ำบึ้กคนหนึ่งกำลังแบกก้อนหินด้วยแขน  เขาคำรามออกมาเสียงดังขณะที่ยกมันขึ้น  และใช้มือเปล่าบดขยี้ก้อนหินแข็งๆนั้นให้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

ก้อนหินขนาดใหญ่ในมือเขาเหมือนเป็นเต้าหู้ชิ้นหนึ่งที่ไม่สามารถทนแรงกระทบได้แม้เพียงเล็กน้อย

“โห  หายากนะที่คนจากเผ่าลิงยักษ์จะมาร่วมการแข่งพรสวรรค์แต่กำเนิด”  ผู้เยาว์หลายคนที่รออยู่ข้างเวทีหัวเราะอย่างมีความสุข  ขณะที่มองเด็กหนุ่มกล้ามโตตรงหน้า  แล้วเริ่มพูดคุยกัน

“คนจากเผ่าลิงยักษ์ควรไปที่การแข่งภูติประจำตัวเพื่ออวดภูติลิงยักษ์ที่แข็งแกร่งของพวกเขาไม่ใช่เหรอ?  ทำไมเขาถึงอยากมาแข่งที่นี่  เรากำลังเปรียบเทียบความแข็งแกร่งอยู่รึไง?”  ผู้เยาว์อีกคนหัวเราะเยาะ

นี่เป็นครั้งแรกที่จวินอู๋เสียได้ยินเกี่ยวกับเผ่าลิงยักษ์  จากการสนทนาระหว่างผู้เยาว์ทั้งสอง  นางสามารถเดาลักษณะของคนจากเผ่าลิงยักษ์ได้อย่างคร่าวๆ

ทุกคนจากเผ่าลิงยักษ์จะมีลิงยักษ์เป็นภูติประจำตัว  และเนื่องจากภูติประจำตัวที่พวกเขาครอบครอง  ร่างกายของพวกเขาจึงมีความแข็งแกร่งของลิงยักษ์อยู่  แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เรียกภูติประจำตัวออกมา  พละกำลังของพวกเขาก็แข็งแกร่งกว่าคนธรรมดาทั่วไปมาก