Genius Doctor Black Belly Miss 1460

ตอนที่ 1460  โผล่หัวออกมา (2)

“ขยะพวกนี้จะทำอะไรได้?  ก็แค่พวกไร้ประโยชน์กลุ่มหนึ่ง  นายท่านต้องการใช้พวกมัน  พวกมันก็ควรขอบคุณฟ้าดินแล้ว  ไม่งั้นถ้าทิ้งพวกมันเอาไว้นอกเมือง  ข้าอยากรู้นักว่าพวกมันจะมีชีวิตอยู่ได้สักกี่วัน  ให้พวกมันเข้ามากินฟรีอยู่ฟรีในกำแพงเมืองนานขนาดนี้ก็เป็นความเมตตากรุณาต่อพวกมันแล้ว”  คำพูดของลั่วซีรุนแรงมาก  พวกผู้ลี้ภัยต่างโกรธจนตัวสั่น  ในใจพวกเขาอยากจะฉีกชายคนนั้นออกเป็นล้านๆชิ้น

จวินอู๋เสียหรี่ตาเล็กน้อย  แววตาเต็มไปด้วยจิตสังหาร

“ความเป็นความตายของคนไม่ใช่สิ่งที่พวกเจ้าจะกำหนดได้”

“เฮอะ  ไอ้หนู  เจ้าเอามาเป็นเรื่องของตัวเองมากไปรึเปล่า?  ยังสนใจเรื่องคนอื่นอยู่อีก  วันนี้เจ้าจะตายที่นี่อยู่แล้ว  ข้าอยากเห็นนักว่าเจ้าจะปากเก่งไปได้นานแค่ไหน!”  ลั่วซีกล่าวอย่างมีชัย

ชายชุดดำไม่คิดจะพูดจาไร้สาระกับจวินอู๋เสีย  เขายกมือขึ้นเพื่อจะฟาดผู้ลี้ภัยที่เขาจับไว้ให้ตายในทีเดียว!

แต่ในขณะที่ฝ่ามือของเขาฟาดลงมานั้น  ร่างของจวินอู๋เสียก็หายไปจากจุดที่ยืนอยู่

ทันใดนั้น  พลังวิญญาณสีม่วงสายหนึ่งก็พุ่งเข้าใส่มือของชายชุดดำ

การโจมตีอย่างกระทันหันทำให้ชายชุดดำไม่ทันได้ตั้งตัว  ฝ่ามือของเขาถูกกระแทกและเจ็บปวดมาก  ในช่วงที่เขากำลังประหลาดใจอยู่นั้น  ร่างของจวินอู๋เสียก็มาถึงข้างตัวเขา  แล้วคว้าเอาผู้ลี้ภัยที่เขาจับไว้ในมืออีกข้าง  ส่งผู้ลี้ภัยคนนั้นไปอยู่ในระยะที่ปลอดภัยโดยเร็ว

เมื่อจวินอู๋เสียมายืนอย่างมั่นคงบนพื้นอีกครั้ง  ทั่วร่างของนางก็ปกคลุมด้วยพลังวิญญาณสีม่วงทั้งตัว!

ลั่วซีจ้องมองพลังวิญญาณสีม่วงที่หมุนวนรอบตัวจวินอู๋เสียอย่างตกตะลึง  เขาแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองเลย  ผู้เยาว์ที่ไม่รู้หัวนอนปลายเท้าคนนั้น  แท้จริงแล้วเป็น……ผู้ใช้พลังวิญญาณขั้นสีม่วง!

คราวนี้ไม่เพียงแต่ลั่วซีเท่านั้นที่ประหลาดใจ  สายตาของชายชุดดำก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจไม่แพ้กันเมื่อเห็นพลังวิญญาณสีม่วงบนร่างของจวินอู๋เสีย

เขาตระหนักว่าก่อนหน้านี้เขาตรวจไม่พบจริงๆว่าพลังวิญญาณของจวินอู๋เสียอยู่ในขั้นไหน  ราวกับว่าพลังวิญญาณในร่างของจวินอู๋เสียถูกปกป้องอยู่ภายใต้พลังที่แปลกประหลาดบางอย่าง  และชายชุดดำก็คิดว่าผู้เยาว์ตรงหน้าเป็นแค่เศษขยะอีกชิ้นที่พลังวิญญาณต่ำเกินกว่าจะตรวจพบ  คาดไม่ถึงจริงๆว่าฝ่ายตรงข้ามจะเป็นผู้ใช้พลังวิญญาณขั้นสีม่วงเช่นกัน!

“วันนี้ใครจะตาย  ยังไม่แน่เลย”  จวินอู๋เสียพูดเบาๆ  เชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยขณะจ้องมองไปที่ลั่วซีซึ่งมีใบหน้าซีดขาว

การปรากฏตัวอย่างกระทันหันของผู้ใช้พลังวิญญาณสีม่วง 2 คนทำให้เกิดความปั่นป่วนขึ้นในหมู่คนที่แอบซ่อนอยู่ในเมือง  ทุกคนรีบตรงไปยังจุดที่ผู้ใช้พลังวิญญาณสีม่วง 2 คนปรากฏตัว!

“นายท่านเจว๋”  เย่ฉาและเย่เหม่ยปรากฏตัวที่ด้านหลังจวินอู๋เหยา

“หืม?”  สายตาของจวินอู๋เหยาไม่ละไปจากจวินอู๋เสียเลยแม้แต่น้อย

“มีพลังวิญญาณที่แข็งแกร่งจำนวนหนึ่งพุ่งตรงมาทางเรา  รู้สึกว่าจะอยู่ในขั้นสีม่วงทุกคนขอรับ”  เย่ฉาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

จวินอู๋เหยายิ้มมุมปาก  “ดูเหมือนเมืองชิงเฟิงนี่จะมีกุ้งเล็กปลาน้อยอยู่พอสมควรนะ  พวกมันได้กลิ่นข่าวแล้ว  ถึงได้รีบมาที่นี่”

“นายท่านเจว๋อยากให้พวกเราไปจัดการไหม……”

“ไม่จำเป็น”  จวินอู๋เหยาโบกมืออย่างไม่ใส่ใจ  เขายังคงมองไปที่จวินอู๋เสียและชายชุดดำที่กำลังจ้องกันอยู่  แล้วพูดว่า  “เสี่ยวเสียเอ๋อร์จะเผชิญหน้ากับสิบสองวิหารไม่ช้าก็เร็ว  นางไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว  และนางจะได้ใช้การต่อสู้วันนี้เตือนสิบสองวิหารว่าอาณาจักรล่างมีเจ้าของคนใหม่แล้ว”

“แต่ถ้าคนอื่นเข้าโจมตีด้วย……”  เย่ฉาอดเป็นห่วงไม่ได้

จวินอู๋เหยากลับบอกเขาว่า  “ไม่มีใครอยากทำสิ่งที่ไม่เกิดประโยชน์กับตัวเองหรอก  ตั๊กแตนตำข้าวสะกดรอยตามจั๊กจั่นโดยไม่รู้ตัวว่ามีนกขมิ้นอยู่ข้างหลัง  ไม่มีใครอยากเล่นบทตั๊กแตนตำข้าวแล้วให้คนจากวิหารอื่นเก็บเกี่ยวผลประโยชน์หรอก  แต่เผื่อว่ามีใครกล้ายื่นหน้าเข้ามา  ก็ให้เย่กู่อุ่นเครื่องสักหน่อยแล้วกัน”